ZOMERVROUW
Tuinverhalen 2019
Knoflook kweken.... 1-11-2019
Zo'n 5 jaar geleden heb ik voor de aardigheid eens wat teentjes knoflook in potten aarde gedrukt, vermoedelijk omdat ik daar iets over gelezen had en niet gehinderd door kennis had ik de teentjes dicht bij elkaar geplant, wat mij veel, heel veel kleine bolletjes knoflook opleverde.
Het voelde in eerste instantie wat als teleurstellend, maar goed, het was wel knoflook en die kleine bolletjes zijn als teentjes te gebruiken en de smaak was prima. Er viel me echter nog iets op: zelf gekweekte knoflook is heel lang houdbaar, veel langer dan de knoflook uit de supermarkt, die je doorgaans na 2 maanden al kan weggooien, omdat ze dan al ingedroogd of rottend zijn geworden.
Nee, deze bolletjes bleven goed tot het volgende voorjaar en voor mij reden om toch weer een nieuwe poging te doen en dan iets verder uit elkaar planten, maar ook dat jaar was dat "iets verder" nog steeds te dicht op elkaar, dus weer bolletjes, weliswaar ietwat groter, maar toch en ook die oogst bleef tot volgend voorjaar mooi hard en smakelijk.
De jaren daarna bleef het vaste prik om in het najaar, als de temperatuur beduidend gedaald is, knoflook te planten en slechts 1 seizoen mislukte het om knoflook te kweken door een natte winter, gecombineerd met vorst.
Ik heb toen geprobeerd om een zomerteelt te doen, wat wel iets opleverde, maar niet overtuigend om dit nog eens te herhalen.
Afgelopen winter weer een teelt gedaan, wederom de teentjes wat verder uit elkaar, maar nog steeds te dicht op elkaar en al werden het wel grotere bolletjes, nog steeds als teentjes te gebruiken, maar niet voor ieder gerecht is zo'n groter bolletje wenselijk.
Nee, nog steeds niet uit het veld geslagen om te stoppen met knoflook kweken met als voornaamste reden, dat zelf gekweekte knoflook lekkerder en beduidend langer houdbaar is. Sterker nog, ik twijfel nu zelfs of ik ze misschien niet beter klein kan houden om te gebruiken als teentjes...
Toch vind ik, dat het me minstens 1x moet lukken om mooie grote bollen met tenen te kweken, dus vorige week prachtige knoflook gekocht met mooie dikke tenen aan de bol, die de meeste kans van slagen hebben.
Dit jaar heb ik de aanbevolen ruimte tussen de tenen aangehouden, zo'n 15 cm en 5 cm diep geplant met de "neus" omhoog.
Vorig jaar had ik de knoflook iets te vroeg geplant en liep de knoflook te snel uit, dus dit jaar gewacht tot de temperatuur echt beduidend zou dalen, wat vorige week zaterdag was.
Een beetje veel knoflook gekocht voor de 3 potten, die ik standaard voor knoflook gebruik en wat nieuwsgierig naar het resultaat heb ik ook knoflook in de nu lege speciebakken gedrukt, waarin ze veel meer ruimte zullen hebben dan in een pot, al vraag ik me af, hoe dat dan in het voorjaar moet als ik graag weer wil groente wil gaan zaaien, maar dan moet wachten tot de knoflook ergens in juni\juli geoogst kan worden...
Nou ja, ik heb al zitten denken om in het voorjaar toch nog een paar speciekuipen bij te kopen, maar dat zie ik tegen die tijd wel.
Veel gelezen over knoflook en er bestaan diverse soorten knoflook, die online te bestellen zijn, maar gewone knoflook uit de supermarkt vind ik goed genoeg. Zo'n keukenprinses ben ik ook niet meer om van alles en nog wat klaar te maken met knoflook en doorgaans gebruik ik knoflook het meest in de zomer, waarvoor mijn eigen oogst voldoende is.
Er wordt geschreven, dat knoflook uit de supermarkt bespoten kan zijn of dusdanig bewerkt, dat ze niet zullen ontkiemen, maar tot nu toe daarmee nooit een probleem gehad en wil je onbespoten knoflook kweken zijn er natuurwinkels genoeg om biologische knoflook te kopen, maar ik heb het zelf gehouden bij knoflook uit de supermarkt.
Je haalt de teentjes los van de bol en stopt ze in de aarde, waarna je er niet veel omkijken naar hebt en na zo'n week of 3, 4, wat afhankelijk van de temperatuur komen de eerste groene puntjes boven de grond. Met vorst staat de groei stil, maar in het voorjaar gaat het groen weer groeien om zo tegen juni\juli geel te worden en gaat het lange blad omvallen, wat een teken is, dat de knoflook klaar is om geoogst te worden.
Is het een droog voorjaar zullen ze wel wat water nodig hebben, maar veel aandacht hebben ze verder niet nodig.
Knoflook maakt een behoorlijk dik en lang wortelstelsel aan, wat het wat lastig kan maken om te oogsten, maar met wat beleid is het prima te oogsten, waarna de knoflook gedroogd moet worden, waarbij het loof eraan moet blijven zitten tot het echt verdroogd is. Daarna kan het loof eraf geknipt worden en ook de wortels afgeknipt, klaar voor gebruik!
Vorig jaar had ik de knoflook dus te vroeg geplant, waardoor ze al na een week ontkiemd waren, maar dit jaar later en ik zie nog niets boven de grond verschijnen, maar ik heb de teentjes dit jaar ook dieper geplant op 5 cm diepte, wat ook het verschil zal maken.
Ik zou zeggen, probeer het eens om zelf ook knoflook te kweken, wat prima in een grote pot kan, wat geen mega-pot hoeft te zijn als hij maar wel hoog genoeg is met ruimte om te groeien tot bollen, maar zoals eerder geschreven, twijfel ik nog of ik niet liever kleine bolletjes wil, die als teentjes te gebruiken zijn of grote bollen met teentjes, dat hoop ik komend jaar te ervaren ;)
Vorig weekend zijn ook de vorstgevoelige planten verhuisd naar het kasje en de berging en de herfst is steeds meer merkbaar aan de planten, al laat de gaura zich nog niet uit het veld slaan, ondanks de eerste vorst afgelopen week, want hij bloeit nog steeds, net zoals de duizendknoop, die ook nog kleur aan de tuin geeft.
De meeste planten zijn nu echter in winterrust en sterven langzaam bovengronds af...
Het moestuintje biedt ook geen florissante aanblik, er is weinig groei te zien in de andijvie en de paksoi heeft het te koud gehad in dit najaar en gaat ook niets meer worden.
De spruiten en de boerenkool zijn nog de enige blikvangers en ik ben echt verbaasd als mensen vragen of de rode boerenkool, rode kool is, want het blad is zo duidelijk boerenkool, terwijl rode kool in een ronde bol groeit.
Mensen lijken niet meer te weten, hoe groenten groeien, het is rood, dus rode kool en nee, ik ga geen rode kool kweken, want het is zo'n beetje de enige groente, die ik niet goed kan klaarmaken zoals mijn moeder vroeger deed, dus gebruik ik kleine blikjes Bonduelle, niet dat deze smaakt zoals mijn moeder het maakte, maar komt er wel het dichtst bij ;)
Nou ja, mijn spruitjes zijn veel lekkerder dan die van mijn moeder :P
Tot slot nog een foto van een prachtig verlicht blaadje van de acer Flamingo, waarvan het meeste blad inmiddels wel afgevallen is.
Het is een mooi, langzaam groeiend struikje met rode takjes en ook de herfstverkleuring is mooi.
Het voelde in eerste instantie wat als teleurstellend, maar goed, het was wel knoflook en die kleine bolletjes zijn als teentjes te gebruiken en de smaak was prima. Er viel me echter nog iets op: zelf gekweekte knoflook is heel lang houdbaar, veel langer dan de knoflook uit de supermarkt, die je doorgaans na 2 maanden al kan weggooien, omdat ze dan al ingedroogd of rottend zijn geworden.
Nee, deze bolletjes bleven goed tot het volgende voorjaar en voor mij reden om toch weer een nieuwe poging te doen en dan iets verder uit elkaar planten, maar ook dat jaar was dat "iets verder" nog steeds te dicht op elkaar, dus weer bolletjes, weliswaar ietwat groter, maar toch en ook die oogst bleef tot volgend voorjaar mooi hard en smakelijk.
De jaren daarna bleef het vaste prik om in het najaar, als de temperatuur beduidend gedaald is, knoflook te planten en slechts 1 seizoen mislukte het om knoflook te kweken door een natte winter, gecombineerd met vorst.
Ik heb toen geprobeerd om een zomerteelt te doen, wat wel iets opleverde, maar niet overtuigend om dit nog eens te herhalen.
Afgelopen winter weer een teelt gedaan, wederom de teentjes wat verder uit elkaar, maar nog steeds te dicht op elkaar en al werden het wel grotere bolletjes, nog steeds als teentjes te gebruiken, maar niet voor ieder gerecht is zo'n groter bolletje wenselijk.
Nee, nog steeds niet uit het veld geslagen om te stoppen met knoflook kweken met als voornaamste reden, dat zelf gekweekte knoflook lekkerder en beduidend langer houdbaar is. Sterker nog, ik twijfel nu zelfs of ik ze misschien niet beter klein kan houden om te gebruiken als teentjes...
Toch vind ik, dat het me minstens 1x moet lukken om mooie grote bollen met tenen te kweken, dus vorige week prachtige knoflook gekocht met mooie dikke tenen aan de bol, die de meeste kans van slagen hebben.
Dit jaar heb ik de aanbevolen ruimte tussen de tenen aangehouden, zo'n 15 cm en 5 cm diep geplant met de "neus" omhoog.
Vorig jaar had ik de knoflook iets te vroeg geplant en liep de knoflook te snel uit, dus dit jaar gewacht tot de temperatuur echt beduidend zou dalen, wat vorige week zaterdag was.
Een beetje veel knoflook gekocht voor de 3 potten, die ik standaard voor knoflook gebruik en wat nieuwsgierig naar het resultaat heb ik ook knoflook in de nu lege speciebakken gedrukt, waarin ze veel meer ruimte zullen hebben dan in een pot, al vraag ik me af, hoe dat dan in het voorjaar moet als ik graag weer wil groente wil gaan zaaien, maar dan moet wachten tot de knoflook ergens in juni\juli geoogst kan worden...
Nou ja, ik heb al zitten denken om in het voorjaar toch nog een paar speciekuipen bij te kopen, maar dat zie ik tegen die tijd wel.
Veel gelezen over knoflook en er bestaan diverse soorten knoflook, die online te bestellen zijn, maar gewone knoflook uit de supermarkt vind ik goed genoeg. Zo'n keukenprinses ben ik ook niet meer om van alles en nog wat klaar te maken met knoflook en doorgaans gebruik ik knoflook het meest in de zomer, waarvoor mijn eigen oogst voldoende is.
Er wordt geschreven, dat knoflook uit de supermarkt bespoten kan zijn of dusdanig bewerkt, dat ze niet zullen ontkiemen, maar tot nu toe daarmee nooit een probleem gehad en wil je onbespoten knoflook kweken zijn er natuurwinkels genoeg om biologische knoflook te kopen, maar ik heb het zelf gehouden bij knoflook uit de supermarkt.
Je haalt de teentjes los van de bol en stopt ze in de aarde, waarna je er niet veel omkijken naar hebt en na zo'n week of 3, 4, wat afhankelijk van de temperatuur komen de eerste groene puntjes boven de grond. Met vorst staat de groei stil, maar in het voorjaar gaat het groen weer groeien om zo tegen juni\juli geel te worden en gaat het lange blad omvallen, wat een teken is, dat de knoflook klaar is om geoogst te worden.
Is het een droog voorjaar zullen ze wel wat water nodig hebben, maar veel aandacht hebben ze verder niet nodig.
Knoflook maakt een behoorlijk dik en lang wortelstelsel aan, wat het wat lastig kan maken om te oogsten, maar met wat beleid is het prima te oogsten, waarna de knoflook gedroogd moet worden, waarbij het loof eraan moet blijven zitten tot het echt verdroogd is. Daarna kan het loof eraf geknipt worden en ook de wortels afgeknipt, klaar voor gebruik!
Vorig jaar had ik de knoflook dus te vroeg geplant, waardoor ze al na een week ontkiemd waren, maar dit jaar later en ik zie nog niets boven de grond verschijnen, maar ik heb de teentjes dit jaar ook dieper geplant op 5 cm diepte, wat ook het verschil zal maken.
Ik zou zeggen, probeer het eens om zelf ook knoflook te kweken, wat prima in een grote pot kan, wat geen mega-pot hoeft te zijn als hij maar wel hoog genoeg is met ruimte om te groeien tot bollen, maar zoals eerder geschreven, twijfel ik nog of ik niet liever kleine bolletjes wil, die als teentjes te gebruiken zijn of grote bollen met teentjes, dat hoop ik komend jaar te ervaren ;)
Vorig weekend zijn ook de vorstgevoelige planten verhuisd naar het kasje en de berging en de herfst is steeds meer merkbaar aan de planten, al laat de gaura zich nog niet uit het veld slaan, ondanks de eerste vorst afgelopen week, want hij bloeit nog steeds, net zoals de duizendknoop, die ook nog kleur aan de tuin geeft.
De meeste planten zijn nu echter in winterrust en sterven langzaam bovengronds af...
Het moestuintje biedt ook geen florissante aanblik, er is weinig groei te zien in de andijvie en de paksoi heeft het te koud gehad in dit najaar en gaat ook niets meer worden.
De spruiten en de boerenkool zijn nog de enige blikvangers en ik ben echt verbaasd als mensen vragen of de rode boerenkool, rode kool is, want het blad is zo duidelijk boerenkool, terwijl rode kool in een ronde bol groeit.
Mensen lijken niet meer te weten, hoe groenten groeien, het is rood, dus rode kool en nee, ik ga geen rode kool kweken, want het is zo'n beetje de enige groente, die ik niet goed kan klaarmaken zoals mijn moeder vroeger deed, dus gebruik ik kleine blikjes Bonduelle, niet dat deze smaakt zoals mijn moeder het maakte, maar komt er wel het dichtst bij ;)
Nou ja, mijn spruitjes zijn veel lekkerder dan die van mijn moeder :P
Tot slot nog een foto van een prachtig verlicht blaadje van de acer Flamingo, waarvan het meeste blad inmiddels wel afgevallen is.
Het is een mooi, langzaam groeiend struikje met rode takjes en ook de herfstverkleuring is mooi.
Het moestuinproject....19-10-2019
Ik schreef vorige keer al, dat het moestuinproject niet helemaal naar wens was gegaan, al vind ik het principe van een eigen moestuintje nog steeds heel leuk om mee bezig te zijn.
De plantenzakken bleken niet weerbestendig te en steeds meer vielen ze wat uit elkaar, de ene maar dan de andere, al waren die zakken toch echt bedoeld voor planten volgens de omschrijving met een mooi plaatje erbij.
Hoe lang hebben ze gestaan, 4, 5 maanden en dan nu al uit elkaar aan het vallen en dan moet de winter nog komen met regen, dus ik voorzag een drama, dat de zakken als kruimels uiteen zouden vallen.
Wat nagedacht, hoe ik het probleem zou gaan oplossen en keek wat naar buiten naar het mini-vijvertje, wat gewoon een speciekuip is, maar functioneel als vijvertje met een paar waterplantjes.
Waarom geen speciekuipen gebruiken voor het moestuinproject: ze zijn stevig, zijn vorstbestendig en met een paar afwateringsgaten leken ze me prima voldoen om daarin het moestuinproject voort te zetten.
Bij de plaatselijke gereedschapswinkel 6 kuipen besteld, waar men ook zo vriendelijk was om er afwateringsgaten in te maken en afgelopen vrijdagavond werden ze geleverd....
Het leek me een peulenschilletje om de aarde uit de zakken te scheppen om daarmee stuk voor stuk de speciekuipen mee te vullen, maar was het maar zo makkelijk, want tot mijn grote schrik zag ik zaterdag bij de eerste zak, dat de aarde letterlijk vol zat met boomwortels, heel veel dunne wortels, die een bijna ondoordringbare massa vormden, het heeft me 2 uur gekost om alleen al die 1-ste zak leeg te maken en alle wortels er tussenuit te vissen.
Er waren nog 4 te gaan, die ik voor de volgende dag bewaard heb, want ik was wel wat moedeloos, omdat ik zoveel tijd en energie besteed heb om de grond vrij te maken van boomwortels.
------------------
Bovenstaand stuk was nog niet af en een beetje vreemd, dat het op de website geplaatst is.
Maar goed, het is dus veel werk geweest, maar inmiddels staan de nieuwe bakken al een maand in de tuin en ik ben er tevreden over.
De speciekuipen zijn wat kleiner dan de plantenzakken en ik heb dan ook wat aarde overgehouden, maar ik vind het prima zo, al blijf ik wat "nerveus" of de boomwortels niet weer de afwateringsgaten in zullen groeien en zo'n zware bak aarde til je niet even schuin om eronder te kunnen kijken....
Hieronder 2 foto's van "voor en na", al zijn de bakken inmiddels zo goed als leeg met uitzondering van de spruiten en de boerenkool.
Ik had nog wel wat gezaaid, maar door de vele regen en de lagere temperaturen wil dat niet echt groeien, maar in het vroege voorjaar kan ik bijtijds weer zaaien. Ik twijfel nog wat of ik niet nog wat speciekuipen erbij zal zetten om tegelijkertijd te bedenken, dat ik ook niet teveel hooi op de vork moet willen hebben, want het moet ook allemaal onderhouden en verzorgd worden en ik word er niet jonger op ;)
De plantenzakken bleken niet weerbestendig te en steeds meer vielen ze wat uit elkaar, de ene maar dan de andere, al waren die zakken toch echt bedoeld voor planten volgens de omschrijving met een mooi plaatje erbij.
Hoe lang hebben ze gestaan, 4, 5 maanden en dan nu al uit elkaar aan het vallen en dan moet de winter nog komen met regen, dus ik voorzag een drama, dat de zakken als kruimels uiteen zouden vallen.
Wat nagedacht, hoe ik het probleem zou gaan oplossen en keek wat naar buiten naar het mini-vijvertje, wat gewoon een speciekuip is, maar functioneel als vijvertje met een paar waterplantjes.
Waarom geen speciekuipen gebruiken voor het moestuinproject: ze zijn stevig, zijn vorstbestendig en met een paar afwateringsgaten leken ze me prima voldoen om daarin het moestuinproject voort te zetten.
Bij de plaatselijke gereedschapswinkel 6 kuipen besteld, waar men ook zo vriendelijk was om er afwateringsgaten in te maken en afgelopen vrijdagavond werden ze geleverd....
Het leek me een peulenschilletje om de aarde uit de zakken te scheppen om daarmee stuk voor stuk de speciekuipen mee te vullen, maar was het maar zo makkelijk, want tot mijn grote schrik zag ik zaterdag bij de eerste zak, dat de aarde letterlijk vol zat met boomwortels, heel veel dunne wortels, die een bijna ondoordringbare massa vormden, het heeft me 2 uur gekost om alleen al die 1-ste zak leeg te maken en alle wortels er tussenuit te vissen.
Er waren nog 4 te gaan, die ik voor de volgende dag bewaard heb, want ik was wel wat moedeloos, omdat ik zoveel tijd en energie besteed heb om de grond vrij te maken van boomwortels.
------------------
Bovenstaand stuk was nog niet af en een beetje vreemd, dat het op de website geplaatst is.
Maar goed, het is dus veel werk geweest, maar inmiddels staan de nieuwe bakken al een maand in de tuin en ik ben er tevreden over.
De speciekuipen zijn wat kleiner dan de plantenzakken en ik heb dan ook wat aarde overgehouden, maar ik vind het prima zo, al blijf ik wat "nerveus" of de boomwortels niet weer de afwateringsgaten in zullen groeien en zo'n zware bak aarde til je niet even schuin om eronder te kunnen kijken....
Hieronder 2 foto's van "voor en na", al zijn de bakken inmiddels zo goed als leeg met uitzondering van de spruiten en de boerenkool.
Ik had nog wel wat gezaaid, maar door de vele regen en de lagere temperaturen wil dat niet echt groeien, maar in het vroege voorjaar kan ik bijtijds weer zaaien. Ik twijfel nog wat of ik niet nog wat speciekuipen erbij zal zetten om tegelijkertijd te bedenken, dat ik ook niet teveel hooi op de vork moet willen hebben, want het moet ook allemaal onderhouden en verzorgd worden en ik word er niet jonger op ;)
De 6-kantige steen op de voorgrond oogt wat vreemd, maar eronder zit een boomstronk, die ik niet kan weghalen en om daar niet de nek over te breken, heb ik er die steen op gelegd. En nee, de boomwortels in de plantenzakken komen niet van deze boomstronk, maar vermoedelijk van de grote boom, die voor dit huis staat.
Nog even over boomstronken: in de voortuin aan de andere kant van dit stukje tuin ligt ook nog een enorme boomstronk, die tot mijn wanhoop bleef uitlopen, maar systematisch uitlopers weghalen door weg te trekken of weg te branden, heeft deze boom het eindelijk opgegeven en loopt niet meer uit en begint te verteren, al denk ik niet, dat ik het zal meemaken, dat hij uiteindelijk verpulverd zal zijn ;)
Verder heeft de herfst zijn intrede gedaan en ook mijn planten gaan in winterrust, maar toch is er hier en daar nog wat bloeiend te zien, zoals de gaura, die ik eerder dit jaar in de koopjeshoek voor 2 euro heb gekocht en maar eindeloos blijft bloeien, al schijnt hij niet geheel en al winterhard te zijn...
Nog even over boomstronken: in de voortuin aan de andere kant van dit stukje tuin ligt ook nog een enorme boomstronk, die tot mijn wanhoop bleef uitlopen, maar systematisch uitlopers weghalen door weg te trekken of weg te branden, heeft deze boom het eindelijk opgegeven en loopt niet meer uit en begint te verteren, al denk ik niet, dat ik het zal meemaken, dat hij uiteindelijk verpulverd zal zijn ;)
Verder heeft de herfst zijn intrede gedaan en ook mijn planten gaan in winterrust, maar toch is er hier en daar nog wat bloeiend te zien, zoals de gaura, die ik eerder dit jaar in de koopjeshoek voor 2 euro heb gekocht en maar eindeloos blijft bloeien, al schijnt hij niet geheel en al winterhard te zijn...
Links ervoor staat de duizendknoop "Pink elephant", die al redelijk vroeg begint te bloeien en doorbloeit tot aan de eerste vorst, maar dan stort de plant weer in en ik ben ieder voorjaar weer verbaasd, dat slechts een piepklein plantje bovengronds komt om dan toch geleidelijk aan uit te groeien tot een forse plant...
Op de voorgrond staat een doornloze braam, die ik in het voorjaar langs het tuinhekje van het moestuintje wil zetten, samen met een framboos, die nu ook nog voor de braam staat en wat me wel mooi lijkt.
Ook de roos heeft er nog een paar knoppen uitgeperst, maar of ze nog mooi open zullen gaan en bloeien is een andere vraag, want deze roos lijkt gevoelig te zijn voor regen en wordt dan ook snel lelijk met regen, maar de knoppen geven in ieder geval nog wat kleur en deze
Ook de roos heeft er nog een paar knoppen uitgeperst, maar of ze nog mooi open zullen gaan en bloeien is een andere vraag, want deze roos lijkt gevoelig te zijn voor regen en wordt dan ook snel lelijk met regen, maar de knoppen geven in ieder geval nog wat kleur en deze
De grote fuchsia heeft dit jaar wat geleden van de soms harde regenbuien en heeft dan wat minder mooi gebloeid dan voorgaande jaren. De struik werd door harde regen enigszins uiteen geslagen, maar goed, hij zal blijven bloeien tot aan de eerste vorst, waarna de struik instort en ik hem in het vroege voorjaar weer bijna tot aan de grond terug snoei.
Tot slot nog een stoer aardbeitje....
Zo'n 2 jaar geleden heb ik enkele aardbeiplantjes gekocht, waarvan de aardbeien echt verrukkelijk zoet zijn, zo koop je ze niet in de winkel!
Ze zijn doordragend, dus het hele jaar door verschijnen nieuwe bloemetjes, waaraan weer mooie grote aardbeien komen, wel vind ik het wat vreemd, dat 1 soort dit jaar geen uitlopers heeft gemaakt, terwijl dat voorgaande jaren wel was, maar eerlijk gezegd heb ik nu ook wel genoeg aardbeiplantjes. Ik heb al plantjes weggeven en ergens houdt het op om alles maar te behouden en weggooien vind ik dan ook moeilijk, zeker omdat het zulke makkelijke planten zijn met echt heerlijke aardbeien.
Zo'n 2 jaar geleden heb ik enkele aardbeiplantjes gekocht, waarvan de aardbeien echt verrukkelijk zoet zijn, zo koop je ze niet in de winkel!
Ze zijn doordragend, dus het hele jaar door verschijnen nieuwe bloemetjes, waaraan weer mooie grote aardbeien komen, wel vind ik het wat vreemd, dat 1 soort dit jaar geen uitlopers heeft gemaakt, terwijl dat voorgaande jaren wel was, maar eerlijk gezegd heb ik nu ook wel genoeg aardbeiplantjes. Ik heb al plantjes weggeven en ergens houdt het op om alles maar te behouden en weggooien vind ik dan ook moeilijk, zeker omdat het zulke makkelijke planten zijn met echt heerlijke aardbeien.
O, ik zie, dat ik nog een foto vergeet, maar in het grote stuk voortuin is spontaan een leeuwenbekje verschenen, eenzaam en alleen, maar het bloeit eindeloos door en ik hoop zo, dat het zich vermeerdert dan wel uitzaait. Niet alles, wat ongevraagd in de voortuin verschijnt, maakt me vrolijk, maar dit plantje kan mijn goedkeuring wegdragen ;)
Binnenkort weer de grote plantenwissel om vorstgevoelige planten in het kasje te zetten dan wel in de piepkleine berging, wat nauwelijks de naam berging mag hebben.
Onlangs het kasje maar eens grondig opgeruimd, want door het jaar heen wordt het een behoorlijk rommeltje in het kasje, wat dan een soort inloopkast lijkt om van alles even in te zetten of leggen. Volgende week lijkt het eindelijk eens een droog weekje worden en wat afhankelijk van de voorspellingen wil ik de vorstgevoelige planten dan in het kasje gaan zetten.
In het kasje vriest het net zo goed, maar als het een week droog is geweest, zal de aarde wat minder nat zijn, want teveel vocht en vorst is funest voor planten, zeker als ze in rust zijn. Door de onderschotels zie ik ook, dat de planten geen water meer opnemen, omdat ze in winterrust zijn gegaan.
En dan maar weer wachten op het voorjaar.....
Onlangs het kasje maar eens grondig opgeruimd, want door het jaar heen wordt het een behoorlijk rommeltje in het kasje, wat dan een soort inloopkast lijkt om van alles even in te zetten of leggen. Volgende week lijkt het eindelijk eens een droog weekje worden en wat afhankelijk van de voorspellingen wil ik de vorstgevoelige planten dan in het kasje gaan zetten.
In het kasje vriest het net zo goed, maar als het een week droog is geweest, zal de aarde wat minder nat zijn, want teveel vocht en vorst is funest voor planten, zeker als ze in rust zijn. Door de onderschotels zie ik ook, dat de planten geen water meer opnemen, omdat ze in winterrust zijn gegaan.
En dan maar weer wachten op het voorjaar.....
Terugblik op dit tuinjaar... 7-9-2019
Het is eigenlijk nog wat vroeg voor een terugkijk op het tuinjaar, maar het echte tuinseizoen komt toch wel op zijn eind, wat aan de planten te zien is, al is er nog steeds genoeg te zien, maar het hoogtepunt is voorbij en langzaam maar zeker zie ik de planten gas terug nemen.
Enkele uitzonderingen daargelaten hebben de planten ook minder water nodig en het maakt me altijd wat weemoedig als ik meer een meer zie, dat de herfst zijn intrede doet, al zijn er zeker nog wel mooie verkleuringen te verwachten, zoals van de kleine geitenbaard, die met de verkleuring is begonnen en een nieuwkomer zoals de Deutzia Yuki Snowflake zou volgens de beschrijving een mooie herfstkleuring moeten krijgen, maar die wacht er nog even mee.
Het is een wisselvallig tuinjaar geweest met soms te warm weer om gevolgd te worden door soms te koel weer, maar toch is het een beter tuinjaar dan vorig jaar geweest, wat in mijn herinnering alleen maar te warm en te droog was.
Er zijn wat tegenvallers geweest, zoals met de akelei-ruit, die weliswaar veel bloemtrossen gaf, een soort mimosa-achtige bloemetjes, maar dan in zacht lila, die dit jaar letterlijk strak stond van grijze luis en er niets anders op zat dan alles tot de grond toe weg te halen. Het is echter een sterke plant, die ik al wat jaartjes heb en hoewel de bloei alleen in het voorjaar is, is de plant zelf weer mooi terug gekomen.
De hop, die in het begin van het voorjaar maar aarzelend op gang kwam, ging uiteindelijk goed groeien en hoewel ik nog nooit slakken heb gezien bij deze plant, bleek het dit jaar zeer geliefd blad te zijn voor slakken, zeker het jonge voorjaarsgroen en echt mooi is de plant niet geworden.
De Clematis Cardinal Rouge met mooie grote rode bloemen heeft wel gebloeid, maar die had weer last van de droogte op de verkeerde momenten. Ook de Agastache heeft het maar matig gedaan en zeker geen mooie struik geworden en ik moet er maar eens over nadenken of ik deze plant ook wil behouden, want ik ben niet voor het eerst teleurgesteld door groei en bloei, al vind ik het een mooie plant.
Mocht hij de winter niet overleven, dan zal ik hem ook niet meer aanschaffen, want het is nu al de 2-de keer, dat ik deze plant aangeschaft heb met teleurstellend resultaat, hoe mooi ik de bloei ook vind.
Het een en ander zal ook zeker te maken hebben met tuinieren in potten, maar ik heb ook geen andere optie en is het wat 'trial en error", wat wel en niet in een pot goed groeit, al heb ik zeker ook teleurstellingen gekend, toen ik nog planten in de volle grond had.
Er zijn zeker ook successen te melden, zoals de oleander, die ik in het voorjaar na een winter in de berging geen stuiver meer gaf, maar een plant weggooien kan ik pas als er echt geen leven meer in zit en dat was nog wel het geval.
Hij is gaan groeien en nooit eerder heb ik een plant zo zien bijkomen en groeien en nu zit hij nog vol bloemknoppen, al is het de vraag of die allemaal nog wel gaan bloeien. Ik vind de bloei wel apart, omdat de kleur van de bloemen lijkt te variëren al naar gelang de temperatuur buiten, van zalmroze naar diverse tinten roze.
Een mandeville, die ik ook geen stuiver meer gaf, maar toonde nog wel wat leven en al kan ik niet zeggen, dat het net als de oleander een mooie grote plant is geworden, heeft hij zich wel hersteld en ik zie wat bloemstengels, maar ook daarvoor geldt, dat het wat afhankelijk is van de nazomer of deze ook zullen gaan bloeien.
De roos groeit dit jaar ook goed en bloeit ook eindeloos door, maar het zijn rozen, die of last hebben van te felle zon of teveel regen, in ieder geval weinig plezier van de bloei zelf, maar nog steeds bloemknoppen, die hopelijk nog mooi open gaan.
Ik heb wat lekkere vruchtjes van de Japanse wijnbes kunnen oogsten, wat vooral de reden is, dat ik deze plant wil houden, omdat die vruchtjes echt lekker zijn, trouwens net zoals de aardbeien, die ik in potten heb en heerlijk grote en zoete vruchten geeft, zoals je ze niet in de winkel krijgt.
De blauwe strobloem heeft weer rijkelijk gebloeid sinds ik hem in het voorjaar een flinke kalk-gift geef, de bloemen doen denken aan korenbloemen en cichorei, maar net weer anders.
Ach, het is geen slecht tuinjaar geweest wat betreft mijn planten, wat ik niet kan zeggen van het moestuinproject, wat meer teleurstellingen dan plezier heeft gegeven.
Het enige, wat echt goed is gegaan, zijn de tomaatjes, waarvan ik afgelopen week bijna een kilo heb kunnen oogsten om daarvan een heerlijke tomatensaus te maken. Ook een paar spruitenplanten lijken het te doen, evenals een paar boerenkoolplanten.
De grootste teleurstelling zijn echter wel de plantenzakken, die allesbehalve weerbestendig zijn en ik ga ze allemaal vervangen door speciekuipen, want mijn moestuintje geef ik niet op!
Ik heb al een paar jaar een speciekuip als vijvertje en al is het klein, het is weerbestendig en met een paar afwateringsgaten onderin kan het prima dienen als grote kweekpot!
Zelf groenten kweken en oogsten is en blijft leuk en iedere tuinder met moestuin heeft te maken met tegenslagen, is het niet door het weer, is het wel door plaagdieren zoals slakken en luizen.
Inmiddels ook andijvie-plantjes in de aarde gezet, die beginnen te groeien en ik wil nog veldsla en paksoi zaaien.
Ook heb ik nog bietjes gezaaid, die inmiddels opgekomen zijn en ik zie wel of het ook mooie bietjes worden.
In de vorige woning, waar ik maar kort heb gewoond, heb ik voor het eerst een poging gedaan om groenten in potten te kweken, maar dat waren kleine potten, maar zeker niet zonder enig succes en nu staat alles in grote plantenzakken, later dus speciekuipen en het is te doen, het is immers voor mij alleen bedoeld en niet om de goegemeente van groenten te voorzien.
Ik heb een aardig vriesgedeelte ter beschikking, maar evenmin voor enorme hoeveelheden bedoeld en het gaat mij vooral om het plezier wat ik heb in eigen groenten op bescheiden schaal te kweken.
Ik ben in het voorjaar ook te laat en te vroeg begonnen met zaaien, de vroege groenten waren te laat en de late groenten te vroeg gezaaid, wat ook te maken had met te laat over de aarde te kunnen beschikken, maar ook stomme fouten gemaakt door te dicht opeen te zaaien, wat ik beter had moeten weten.
Ik heb immers eerder echte moestuintjes gehad, een keer via een volkstuin, wat te hoog gegrepen was door de grootte van zo'n volkstuin, maar ook enkele jaren via mijn buurman een bescheiden stuk tuin achter het huis gehad om zelf te kweken.
De bietjes, die ik opnieuw heb gezaaid, zijn dan ook een stuk verstandiger gezaaid ;)
Wat wel leuk is, is om te horen van buurtbewoners, dat ik het leuk heb gedaan met het moestuintje, zeker als je weet, dat het een echt zwaar verwaarloosd stukje tuin is geweest. In de verhoogde betonbakken staan weer bloeiende plantjes en het stukje ervoor is al redelijk opgeschoond, al wil ik daar nog iets meer van maken door daar ook wat planten te zetten, maar in 3 jaar tijd heb ik er zeker al iets toonbaars van gemaakt.
Het is dan ook een redelijk klein stukje tuin, wat nog te doen is om er iets van te maken, wat ik nog niet kan zeggen van de grote voortuin, al is dat zeker geen oerwoud meer, maar de grond is min of meer "dood" en vatbaar voor onkruid en hij is gewoon groot.
Inmiddels is de grond wel wat losser geworden, niet meer een dikke, harde plak, waar je met geen mogelijkheid een schepje in kunt krijgen, maar het heeft tijd nodig om de grond wat te kunnen bewerken en er mooie bloeiende planten in te zetten, al maak ik me geen illusies om er echt een mooie tuin van te maken.
Dat laat ik ter zijner tijd aan de volgende bewoner over, maar dan heb ik al heel wat voorwerk verricht!
Zodra het echt herfst wordt en voor de winter wil ik er wat compost en koemestkorrels over strooien, wat in de winter dan wat in de grond kan trekken en volgend jaar zie ik wel weer verder, wat er nog aan gedaan kan worden om de grote voortuin toch iets aantrekkelijks te geven.
Geen foto's, want er valt niet veel meer te fotograferen, maar ik vind het wel leuk om over de tuin te vertellen ;)
Enkele uitzonderingen daargelaten hebben de planten ook minder water nodig en het maakt me altijd wat weemoedig als ik meer een meer zie, dat de herfst zijn intrede doet, al zijn er zeker nog wel mooie verkleuringen te verwachten, zoals van de kleine geitenbaard, die met de verkleuring is begonnen en een nieuwkomer zoals de Deutzia Yuki Snowflake zou volgens de beschrijving een mooie herfstkleuring moeten krijgen, maar die wacht er nog even mee.
Het is een wisselvallig tuinjaar geweest met soms te warm weer om gevolgd te worden door soms te koel weer, maar toch is het een beter tuinjaar dan vorig jaar geweest, wat in mijn herinnering alleen maar te warm en te droog was.
Er zijn wat tegenvallers geweest, zoals met de akelei-ruit, die weliswaar veel bloemtrossen gaf, een soort mimosa-achtige bloemetjes, maar dan in zacht lila, die dit jaar letterlijk strak stond van grijze luis en er niets anders op zat dan alles tot de grond toe weg te halen. Het is echter een sterke plant, die ik al wat jaartjes heb en hoewel de bloei alleen in het voorjaar is, is de plant zelf weer mooi terug gekomen.
De hop, die in het begin van het voorjaar maar aarzelend op gang kwam, ging uiteindelijk goed groeien en hoewel ik nog nooit slakken heb gezien bij deze plant, bleek het dit jaar zeer geliefd blad te zijn voor slakken, zeker het jonge voorjaarsgroen en echt mooi is de plant niet geworden.
De Clematis Cardinal Rouge met mooie grote rode bloemen heeft wel gebloeid, maar die had weer last van de droogte op de verkeerde momenten. Ook de Agastache heeft het maar matig gedaan en zeker geen mooie struik geworden en ik moet er maar eens over nadenken of ik deze plant ook wil behouden, want ik ben niet voor het eerst teleurgesteld door groei en bloei, al vind ik het een mooie plant.
Mocht hij de winter niet overleven, dan zal ik hem ook niet meer aanschaffen, want het is nu al de 2-de keer, dat ik deze plant aangeschaft heb met teleurstellend resultaat, hoe mooi ik de bloei ook vind.
Het een en ander zal ook zeker te maken hebben met tuinieren in potten, maar ik heb ook geen andere optie en is het wat 'trial en error", wat wel en niet in een pot goed groeit, al heb ik zeker ook teleurstellingen gekend, toen ik nog planten in de volle grond had.
Er zijn zeker ook successen te melden, zoals de oleander, die ik in het voorjaar na een winter in de berging geen stuiver meer gaf, maar een plant weggooien kan ik pas als er echt geen leven meer in zit en dat was nog wel het geval.
Hij is gaan groeien en nooit eerder heb ik een plant zo zien bijkomen en groeien en nu zit hij nog vol bloemknoppen, al is het de vraag of die allemaal nog wel gaan bloeien. Ik vind de bloei wel apart, omdat de kleur van de bloemen lijkt te variëren al naar gelang de temperatuur buiten, van zalmroze naar diverse tinten roze.
Een mandeville, die ik ook geen stuiver meer gaf, maar toonde nog wel wat leven en al kan ik niet zeggen, dat het net als de oleander een mooie grote plant is geworden, heeft hij zich wel hersteld en ik zie wat bloemstengels, maar ook daarvoor geldt, dat het wat afhankelijk is van de nazomer of deze ook zullen gaan bloeien.
De roos groeit dit jaar ook goed en bloeit ook eindeloos door, maar het zijn rozen, die of last hebben van te felle zon of teveel regen, in ieder geval weinig plezier van de bloei zelf, maar nog steeds bloemknoppen, die hopelijk nog mooi open gaan.
Ik heb wat lekkere vruchtjes van de Japanse wijnbes kunnen oogsten, wat vooral de reden is, dat ik deze plant wil houden, omdat die vruchtjes echt lekker zijn, trouwens net zoals de aardbeien, die ik in potten heb en heerlijk grote en zoete vruchten geeft, zoals je ze niet in de winkel krijgt.
De blauwe strobloem heeft weer rijkelijk gebloeid sinds ik hem in het voorjaar een flinke kalk-gift geef, de bloemen doen denken aan korenbloemen en cichorei, maar net weer anders.
Ach, het is geen slecht tuinjaar geweest wat betreft mijn planten, wat ik niet kan zeggen van het moestuinproject, wat meer teleurstellingen dan plezier heeft gegeven.
Het enige, wat echt goed is gegaan, zijn de tomaatjes, waarvan ik afgelopen week bijna een kilo heb kunnen oogsten om daarvan een heerlijke tomatensaus te maken. Ook een paar spruitenplanten lijken het te doen, evenals een paar boerenkoolplanten.
De grootste teleurstelling zijn echter wel de plantenzakken, die allesbehalve weerbestendig zijn en ik ga ze allemaal vervangen door speciekuipen, want mijn moestuintje geef ik niet op!
Ik heb al een paar jaar een speciekuip als vijvertje en al is het klein, het is weerbestendig en met een paar afwateringsgaten onderin kan het prima dienen als grote kweekpot!
Zelf groenten kweken en oogsten is en blijft leuk en iedere tuinder met moestuin heeft te maken met tegenslagen, is het niet door het weer, is het wel door plaagdieren zoals slakken en luizen.
Inmiddels ook andijvie-plantjes in de aarde gezet, die beginnen te groeien en ik wil nog veldsla en paksoi zaaien.
Ook heb ik nog bietjes gezaaid, die inmiddels opgekomen zijn en ik zie wel of het ook mooie bietjes worden.
In de vorige woning, waar ik maar kort heb gewoond, heb ik voor het eerst een poging gedaan om groenten in potten te kweken, maar dat waren kleine potten, maar zeker niet zonder enig succes en nu staat alles in grote plantenzakken, later dus speciekuipen en het is te doen, het is immers voor mij alleen bedoeld en niet om de goegemeente van groenten te voorzien.
Ik heb een aardig vriesgedeelte ter beschikking, maar evenmin voor enorme hoeveelheden bedoeld en het gaat mij vooral om het plezier wat ik heb in eigen groenten op bescheiden schaal te kweken.
Ik ben in het voorjaar ook te laat en te vroeg begonnen met zaaien, de vroege groenten waren te laat en de late groenten te vroeg gezaaid, wat ook te maken had met te laat over de aarde te kunnen beschikken, maar ook stomme fouten gemaakt door te dicht opeen te zaaien, wat ik beter had moeten weten.
Ik heb immers eerder echte moestuintjes gehad, een keer via een volkstuin, wat te hoog gegrepen was door de grootte van zo'n volkstuin, maar ook enkele jaren via mijn buurman een bescheiden stuk tuin achter het huis gehad om zelf te kweken.
De bietjes, die ik opnieuw heb gezaaid, zijn dan ook een stuk verstandiger gezaaid ;)
Wat wel leuk is, is om te horen van buurtbewoners, dat ik het leuk heb gedaan met het moestuintje, zeker als je weet, dat het een echt zwaar verwaarloosd stukje tuin is geweest. In de verhoogde betonbakken staan weer bloeiende plantjes en het stukje ervoor is al redelijk opgeschoond, al wil ik daar nog iets meer van maken door daar ook wat planten te zetten, maar in 3 jaar tijd heb ik er zeker al iets toonbaars van gemaakt.
Het is dan ook een redelijk klein stukje tuin, wat nog te doen is om er iets van te maken, wat ik nog niet kan zeggen van de grote voortuin, al is dat zeker geen oerwoud meer, maar de grond is min of meer "dood" en vatbaar voor onkruid en hij is gewoon groot.
Inmiddels is de grond wel wat losser geworden, niet meer een dikke, harde plak, waar je met geen mogelijkheid een schepje in kunt krijgen, maar het heeft tijd nodig om de grond wat te kunnen bewerken en er mooie bloeiende planten in te zetten, al maak ik me geen illusies om er echt een mooie tuin van te maken.
Dat laat ik ter zijner tijd aan de volgende bewoner over, maar dan heb ik al heel wat voorwerk verricht!
Zodra het echt herfst wordt en voor de winter wil ik er wat compost en koemestkorrels over strooien, wat in de winter dan wat in de grond kan trekken en volgend jaar zie ik wel weer verder, wat er nog aan gedaan kan worden om de grote voortuin toch iets aantrekkelijks te geven.
Geen foto's, want er valt niet veel meer te fotograferen, maar ik vind het wel leuk om over de tuin te vertellen ;)
Zomer 2019.... 17-8-2019
Jawel, ik leef nog, al heb ik bijna een maand geleden een ongelukje met de scootmobiel gehad, wat redelijk goed is afgelopen, maar nog steeds wat last van mijn linker onderbeen, omdat het zware ding op dat been terecht kwam.
De glans is dan ook ietwat af van dit vervoersmiddel, hoewel ik er zeker nog op rijd, maar in vergelijkbare situaties zoals met de val, kruipt toch wat angst onder de huid.
Mopperde ik in de voorgaande tuinverhalen wat over het alsmaar wisselvallige weer, werd het uiteindelijk toch ook zomer, een hete zomer, een tè hete zomer, waarin je ging verlangen naar vrieskou als die hitte maar weg was!
Wel eind juni nog een dagje naar het strand geweest, waar ik een heerlijke strandwandeling heb gemaakt met de voetjes door het water. De vakanties waren nog niet begonnen, dus het was er ook nog relatief rustig.
In de tuin groeiden en bloeiden de planten en ik mag niet mopperen over deze zomer, weliswaar een paar hete weken, maar niet de eindeloze warmte van vorig jaar, dat bloemen open gingen om dezelfde dag alweer uitgebloeid te zijn.
Om de andere dag de planten 's ochtends water gegeven en alleen de voortuin was weer een woestijnvlakte, waar ik maar eens wat de schouders over ophaal. Ik doe er wel nog steeds wat aan: onkruid weghalen, ongewenste planten uittrekken, wat wel een nadeel heeft, omdat dan helemaal geen vocht meer in die toch al droge aarde wordt vastgehouden, maar ik wil toch een poging doen om zo af en toe een plantje in de voortuin te zetten, wat enige sierwaarde heeft, maar of het ooit een enigszins aantrekkelijke tuin wordt, valt te betwijfelen...
Ik concentreer me dan ook vooral op mijn eigen planten in de potten, waar ik al werk genoeg aan heb.
Het goede nieuws is, dat mijn buurvrouw verhuisd is, haar weinig toegankelijk te noemen is een understatement...
Haar tuin is door hoveniers van de woningbouw helemaal leeg getrokken van verwaarloosd groen, wat ik niet helemaal eerlijk vind, want mijn tuin was ook een oerwoud, wat ik zelf maar moest zien op te knappen.
Maar goed, je kunt je over alles wel druk maken, feit is, dat ik blij ben, dat de gigantische walnotenboom weggehaald is, wat ik met veel interesse heb staan bekijken. Zo'n boomklimmer, die in de boom klimt en tak voor tak weg haalt en nog net niet riep: Van onderen....
Opeens had ik veel meer licht in mijn tuin en woning, al had het van mij ook een weekje later na de hitte gedaan mogen worden, want die boom filterde door het dichte bladerdak toch wel de hitte van de zon, maar toch ben ik blij, dat die boom weg is.
Die boom hing tot ver over mijn tuin en als het regende, hadden mijn planten daar geen enkel profijt van, maar dat niet alleen, ook het bladval in de herfst was niet iets om vrolijk van te worden.
Er bleek ook veel asbest in die tuin te staan, wat een heel circus was om weg te halen: mannen in beschermende pakken, afgezette paden en al het asbest werd in dik folie gewikkeld om af te voeren.
Ik keek zo eens naar dat folie om te bedenken, dat dit mooie, dikke en doorzichtige folie perfect zou zijn voor mijn kasje, want het folie wat ik er jaarlijks nieuw overheen doe, is niet bepaald sterke kwaliteit, wat lang mee gaat...
Zou ik durven vragen om een stuk van dat folie te mogen hebben, ik ben niet zo'n held in bedelen, maar het was ook te mooi om het niet te vragen, dus voorzichtig gevraagd of ik een stuk mocht hebben.
Hoezo een stuk, nee, ik kreeg een zo goed als nieuwe, volle rol, waar ik de komende jaren wel mee toe kom en wat ook veel langer zal meegaan dan 1 seizoen en dat folie heeft ook nog eens de juiste breedte en de lengte kan ik naar wens aanpassen, want het gekochte folie is ietwat te smal om goed over het kasje te doen.
Een gelukkig mens dus!
Nog geen nieuwe buren en ik hoef niet zo nodig "vriendjes" te worden met buren, maar een prettig overleg over de aangrenzende tuinen is toch wel welkom, wat met de vorige bewoonster onmogelijk was.
Zoals ik al schreef, is het geen slechte zomer geweest en al heb ik een hele tijd niets geschreven, met mooi weer "rommel" ik immers veel in de tuin, binnen zitten kan ik de hele winter nog, dus zoveel mogelijk buiten bezig zijn met allerlei kleine en grotere klusjes. In deze grote tuin valt altijd wat te doen, snoeien van de bestaande en verwaarloosde struiken, het weghalen van onkruid en natuurlijk mijn alternatieve moestuintje in plantenzakken en potten, wat tot nu toe niet echt een succes te noemen is :(
De plantenzakken blijken niet weerbestendig te zijn en worden binnenkort vervangen door speciekuipen, want ik geef het natuurlijk niet op, opgeven is geen optie!
Ik vind het te leuk om zelf groenten te kweken, al is het op bescheiden schaal en vooral de eenvoudig te kweken groenten.
Feit is, dat ik wat domme beginnersfouten heb gemaakt, wat ik beter had moeten weten, want ik heb al eerder een heus moestuintje gehad en ook al eerder in potten gekweekt, maar ik zal wat verblind zijn geweest in mijn enthousiasme.
Niet dat alles mis is gegaan, want zo heb ik begin deze week de bietjes geoogst, weliswaar kleine bietjes, maar nog altijd veel smakelijker dan bietjes uit de winkel, waarmee ik een grote pan bietenstamp mee heb gemaakt en waarvan een 4-tal bakjes in de vriezer staan.
Ook kan ik heerlijke tomaatjes oogsten, die heerlijk zoet zijn, al had ik nooit verwacht, dat ik kerstomaatjes ooit zoet zou noemen, maar voor het eerst kan ik tomaatjes zoet noemen.
Maar verder is het vooralsnog een teleurstelling: de worteltjes bleken een ernstige aantasting van luis te hebben en alles kon zonder pardon de kliko in, de boerenkool en spruiten had ik veel te vroeg gezaaid en de komkommers willen voor geen meter groeien.
Slecht 1 komkommertje kunnen oogsten en er zitten nog wat nieuwe komkommertjes in, maar of die ook zullen afrijpen tot mooie snack-komkommertjes is nog maar de vraag.
De plantenzakken en potten stonden op het zwarte antiworteldoek en echt aantrekkelijk zal het geheel er niet uit.
Mijn andere buurvrouw heeft een tijdje geleden het witte grind uit haar voortuin weg laten halen en haar toen gevraagd, wat ze met dat witte grind ging doen, maar dat wist ze nog niet, dus heb ik er verder ook niet meer naar gevraagd.
Maar een week of 4 geleden vroeg ze me of ik er nog interesse in had, wat ik natuurlijk beamend kon antwoorden, want ze wilde er vanaf.
Tja...., grote loodzware zakken met grind, die naar mijn tuin verhuisd moesten worden om daar te legen en te verspreiden, het klinkt zo gemakkelijk, maar was het niet!
Het was eindeloos sjouwen, wel met het steekkarretje van haar, maar toch, op een gegeven moment werd ik toch wat beroerd van het sjouwen, waarna ze mij wat geholpen heeft, want ik kon echt niet meer!
Inmiddels is het klaar en ik ben tevreden met het resultaat, althans wat betreft het grind, want het oogt toch mooier in een voortuin, de groenten komen vanzelf wel ;)
De glans is dan ook ietwat af van dit vervoersmiddel, hoewel ik er zeker nog op rijd, maar in vergelijkbare situaties zoals met de val, kruipt toch wat angst onder de huid.
Mopperde ik in de voorgaande tuinverhalen wat over het alsmaar wisselvallige weer, werd het uiteindelijk toch ook zomer, een hete zomer, een tè hete zomer, waarin je ging verlangen naar vrieskou als die hitte maar weg was!
Wel eind juni nog een dagje naar het strand geweest, waar ik een heerlijke strandwandeling heb gemaakt met de voetjes door het water. De vakanties waren nog niet begonnen, dus het was er ook nog relatief rustig.
In de tuin groeiden en bloeiden de planten en ik mag niet mopperen over deze zomer, weliswaar een paar hete weken, maar niet de eindeloze warmte van vorig jaar, dat bloemen open gingen om dezelfde dag alweer uitgebloeid te zijn.
Om de andere dag de planten 's ochtends water gegeven en alleen de voortuin was weer een woestijnvlakte, waar ik maar eens wat de schouders over ophaal. Ik doe er wel nog steeds wat aan: onkruid weghalen, ongewenste planten uittrekken, wat wel een nadeel heeft, omdat dan helemaal geen vocht meer in die toch al droge aarde wordt vastgehouden, maar ik wil toch een poging doen om zo af en toe een plantje in de voortuin te zetten, wat enige sierwaarde heeft, maar of het ooit een enigszins aantrekkelijke tuin wordt, valt te betwijfelen...
Ik concentreer me dan ook vooral op mijn eigen planten in de potten, waar ik al werk genoeg aan heb.
Het goede nieuws is, dat mijn buurvrouw verhuisd is, haar weinig toegankelijk te noemen is een understatement...
Haar tuin is door hoveniers van de woningbouw helemaal leeg getrokken van verwaarloosd groen, wat ik niet helemaal eerlijk vind, want mijn tuin was ook een oerwoud, wat ik zelf maar moest zien op te knappen.
Maar goed, je kunt je over alles wel druk maken, feit is, dat ik blij ben, dat de gigantische walnotenboom weggehaald is, wat ik met veel interesse heb staan bekijken. Zo'n boomklimmer, die in de boom klimt en tak voor tak weg haalt en nog net niet riep: Van onderen....
Opeens had ik veel meer licht in mijn tuin en woning, al had het van mij ook een weekje later na de hitte gedaan mogen worden, want die boom filterde door het dichte bladerdak toch wel de hitte van de zon, maar toch ben ik blij, dat die boom weg is.
Die boom hing tot ver over mijn tuin en als het regende, hadden mijn planten daar geen enkel profijt van, maar dat niet alleen, ook het bladval in de herfst was niet iets om vrolijk van te worden.
Er bleek ook veel asbest in die tuin te staan, wat een heel circus was om weg te halen: mannen in beschermende pakken, afgezette paden en al het asbest werd in dik folie gewikkeld om af te voeren.
Ik keek zo eens naar dat folie om te bedenken, dat dit mooie, dikke en doorzichtige folie perfect zou zijn voor mijn kasje, want het folie wat ik er jaarlijks nieuw overheen doe, is niet bepaald sterke kwaliteit, wat lang mee gaat...
Zou ik durven vragen om een stuk van dat folie te mogen hebben, ik ben niet zo'n held in bedelen, maar het was ook te mooi om het niet te vragen, dus voorzichtig gevraagd of ik een stuk mocht hebben.
Hoezo een stuk, nee, ik kreeg een zo goed als nieuwe, volle rol, waar ik de komende jaren wel mee toe kom en wat ook veel langer zal meegaan dan 1 seizoen en dat folie heeft ook nog eens de juiste breedte en de lengte kan ik naar wens aanpassen, want het gekochte folie is ietwat te smal om goed over het kasje te doen.
Een gelukkig mens dus!
Nog geen nieuwe buren en ik hoef niet zo nodig "vriendjes" te worden met buren, maar een prettig overleg over de aangrenzende tuinen is toch wel welkom, wat met de vorige bewoonster onmogelijk was.
Zoals ik al schreef, is het geen slechte zomer geweest en al heb ik een hele tijd niets geschreven, met mooi weer "rommel" ik immers veel in de tuin, binnen zitten kan ik de hele winter nog, dus zoveel mogelijk buiten bezig zijn met allerlei kleine en grotere klusjes. In deze grote tuin valt altijd wat te doen, snoeien van de bestaande en verwaarloosde struiken, het weghalen van onkruid en natuurlijk mijn alternatieve moestuintje in plantenzakken en potten, wat tot nu toe niet echt een succes te noemen is :(
De plantenzakken blijken niet weerbestendig te zijn en worden binnenkort vervangen door speciekuipen, want ik geef het natuurlijk niet op, opgeven is geen optie!
Ik vind het te leuk om zelf groenten te kweken, al is het op bescheiden schaal en vooral de eenvoudig te kweken groenten.
Feit is, dat ik wat domme beginnersfouten heb gemaakt, wat ik beter had moeten weten, want ik heb al eerder een heus moestuintje gehad en ook al eerder in potten gekweekt, maar ik zal wat verblind zijn geweest in mijn enthousiasme.
Niet dat alles mis is gegaan, want zo heb ik begin deze week de bietjes geoogst, weliswaar kleine bietjes, maar nog altijd veel smakelijker dan bietjes uit de winkel, waarmee ik een grote pan bietenstamp mee heb gemaakt en waarvan een 4-tal bakjes in de vriezer staan.
Ook kan ik heerlijke tomaatjes oogsten, die heerlijk zoet zijn, al had ik nooit verwacht, dat ik kerstomaatjes ooit zoet zou noemen, maar voor het eerst kan ik tomaatjes zoet noemen.
Maar verder is het vooralsnog een teleurstelling: de worteltjes bleken een ernstige aantasting van luis te hebben en alles kon zonder pardon de kliko in, de boerenkool en spruiten had ik veel te vroeg gezaaid en de komkommers willen voor geen meter groeien.
Slecht 1 komkommertje kunnen oogsten en er zitten nog wat nieuwe komkommertjes in, maar of die ook zullen afrijpen tot mooie snack-komkommertjes is nog maar de vraag.
De plantenzakken en potten stonden op het zwarte antiworteldoek en echt aantrekkelijk zal het geheel er niet uit.
Mijn andere buurvrouw heeft een tijdje geleden het witte grind uit haar voortuin weg laten halen en haar toen gevraagd, wat ze met dat witte grind ging doen, maar dat wist ze nog niet, dus heb ik er verder ook niet meer naar gevraagd.
Maar een week of 4 geleden vroeg ze me of ik er nog interesse in had, wat ik natuurlijk beamend kon antwoorden, want ze wilde er vanaf.
Tja...., grote loodzware zakken met grind, die naar mijn tuin verhuisd moesten worden om daar te legen en te verspreiden, het klinkt zo gemakkelijk, maar was het niet!
Het was eindeloos sjouwen, wel met het steekkarretje van haar, maar toch, op een gegeven moment werd ik toch wat beroerd van het sjouwen, waarna ze mij wat geholpen heeft, want ik kon echt niet meer!
Inmiddels is het klaar en ik ben tevreden met het resultaat, althans wat betreft het grind, want het oogt toch mooier in een voortuin, de groenten komen vanzelf wel ;)
Op bovenstaande foto zijn nog de worteltjes te zien, die in de kliko verdwenen zijn, de bietjes, die verwerkt zijn in een heerlijke stamppot en inmiddels zijn er nog 2 plantenzakken bijgekomen, waarin de te vroeg gezaaide spruiten en boerenkool staan.
Zoals je ziet, zijn die tuinzakken kwetsbaar, hoewel ze er op deze foto nog redelijk uitzien, maar inmiddels is het verval van deze plantenzakken wat dramatisch te noemen.
Binnenkort de speciekuipen, al is dat nog wel een "dingetje" om de aarde uit de zakken over te hevelen naar de kuipen.
Wat in de potten vooraan staat, de tomaatjes en de komkommers, gaat wel goed en ik verwacht, dat het in de kuipen ook beter gaat, maar goed, het is een nieuw avontuur en ik heb er plezier in, wat voor mij toch het belangrijkste is.
Zo met dat witte grind ziet het er toch wat acceptabeler uit in een voortuin.
Maar goed, nu naar de siertuin in potten...
Het is wat een herhaling van voorgaande jaren met foto's...
De Kaapse knoflook, die weer uitbundig bloeit en waarvan ik ook het zaad verzamel, wat nog niet zo makkelijk te zaaien is, heb ik gemerkt, want het duurt een eeuwigheid, eer het ontkiemt, maar ik blijf de bloei echt mooi vinden!
Zoals je ziet, zijn die tuinzakken kwetsbaar, hoewel ze er op deze foto nog redelijk uitzien, maar inmiddels is het verval van deze plantenzakken wat dramatisch te noemen.
Binnenkort de speciekuipen, al is dat nog wel een "dingetje" om de aarde uit de zakken over te hevelen naar de kuipen.
Wat in de potten vooraan staat, de tomaatjes en de komkommers, gaat wel goed en ik verwacht, dat het in de kuipen ook beter gaat, maar goed, het is een nieuw avontuur en ik heb er plezier in, wat voor mij toch het belangrijkste is.
Zo met dat witte grind ziet het er toch wat acceptabeler uit in een voortuin.
Maar goed, nu naar de siertuin in potten...
Het is wat een herhaling van voorgaande jaren met foto's...
De Kaapse knoflook, die weer uitbundig bloeit en waarvan ik ook het zaad verzamel, wat nog niet zo makkelijk te zaaien is, heb ik gemerkt, want het duurt een eeuwigheid, eer het ontkiemt, maar ik blijf de bloei echt mooi vinden!
De blauwe strobloem heeft ook dit jaar weer mooi gebloeid, sinds ik de plant ieder voorjaar een paar handjes kalk geef.
Een nieuwe plant is de gaura Butterfly wings, die mooi gebloeid heeft, maar niet geheel winterhard zou zijn, dus afwachten of deze in het voorjaar terugkomt.
Een paar jaar geleden, wat zaden uit het tuincentrum meegenomen van Hypericum, ook wel hertshooi genoemd en van verschillende soorten, die het goed doen in de pot, iets te goed, want het zaait zich makkelijk uit, maar zeker mooi om te zien, zowel in bloei als daarna de bessen in verschillende kleuren.
De Monarda heeft wat last gehad van de warmte en de regen, maar het blijft een mooie dieprode bloem.
Ook de Toscaanse jasmijn heeft weer rijkelijk gebloeid en ik heb geprobeerd om hem te leiden langs gaas aan de schutting, wat echter geen succes lijkt, omdat het een plant is, die naar de zon wilt groeien en zeker niet langs het gaas, maar goed, hij groeit en bloeit...
Wat wel heel vreemd was, was dat de rode zonnehoed dit jaar met 2 verschillende kleuren bloemen kwam en daarover een vraag gesteld heb op een tuinforum en het zouden zaailingen zijn en ik wil veel geloven, maar niet, dat in 1 seizoen een zaailing vanuit het niets zo hoog wordt, wat beweerd werd. Dan zou ik vorig jaar al verschil in bloemkleur gezien moeten hebben, wat niet het geval is.
Maar goed, het maakt me ook niet zo uit, ik blijf het een mooie plant met mooie langdurige bloei vinden!
Maar goed, het maakt me ook niet zo uit, ik blijf het een mooie plant met mooie langdurige bloei vinden!
In de achtertuin heb ik nog een wat donker zijtuintje, waar een mooie astilbe gebloeid heeft, hij wordt hoog en groot en het duurde in het voorjaar lang, eer ik weer groei zag, maar geen zorgen, want het is een mooiere en rijkere bloei dan vorig jaar geweest.
Op het zijmuurtje heeft weer de lythrum gebloeid, maar minder enthousiast en hoog dan vorig jaar en geen idee wat de oorzaak is: het weer of omdat de grond met mos wat dichtgeslagen was. In ieder geval eergisteren maar eens wat mos weggehaald van de toplaag.
Mosgroei lijkt bij meerdere planten enigszins een probleem te zijn en gisteren dan ook maar bij alle planten met mosgroei het mos weggehaald, al is het mij niet duidelijk, waarom de ene plant wel last heeft van mosgroei en andere totaal niet.
Een paar jaar geleden in een tuincentrum een oleander gekocht om de mooie en bijzondere kleur en een oleander is wat lastig in verzorging, niet winterhard en vorig jaar was het nog maar een miezerige plant geworden, maar nog wel in leven, dus in de berging overwinterd en ik kan niet zeggen, dat de plant als een plaatje uit de berging kwam...
Maar goed, nog steeds in leven, dus laten staan om hem afgelopen seizoen mooier en mooier te zien worden en bloeit rijkelijk en ook zijn er nog heel wat nieuwe bloemstengels te zien. Wat wel apart is, dat de bloemkleur veranderlijk is, alsof warmte, kou en nattigheid van invloed is op de bloemkleur. Oorspronkelijk was de kleur zalmroze, maar al naar gelang de omstandigheden verandert de kleur in meerdere roze tinten. Op de foto de wat harde roze kleur....
Een paar jaar geleden in een tuincentrum een oleander gekocht om de mooie en bijzondere kleur en een oleander is wat lastig in verzorging, niet winterhard en vorig jaar was het nog maar een miezerige plant geworden, maar nog wel in leven, dus in de berging overwinterd en ik kan niet zeggen, dat de plant als een plaatje uit de berging kwam...
Maar goed, nog steeds in leven, dus laten staan om hem afgelopen seizoen mooier en mooier te zien worden en bloeit rijkelijk en ook zijn er nog heel wat nieuwe bloemstengels te zien. Wat wel apart is, dat de bloemkleur veranderlijk is, alsof warmte, kou en nattigheid van invloed is op de bloemkleur. Oorspronkelijk was de kleur zalmroze, maar al naar gelang de omstandigheden verandert de kleur in meerdere roze tinten. Op de foto de wat harde roze kleur....
De hibiscus bloeit weer, al staat hij nog steeds op een plek, wat ik zelf niet bedacht zou hebben en ieder jaar snoei ik hem hardhandig kort, maar maakt niet uit en in ieder geval wordt hij niet meer zo belachelijk groot en hoog meer en als hij dan weer bloeit, is het toch ook wel weer mooi ;)
Aan de zijkant van het huis staat een druif, die ik de afgelopen jaren flink heb mishandeld, want ik wil helemaal geen druif meer in de tuin, maar net zoals zoveel andere planten in deze tuin ook niet weg te halen, dus dan maar zo kort mogelijk houden!
Maar kijk eens, hoe de plant reageert op de mishandeling, hoe verbaasd kan een mens zijn?
Niet, dat ik verwacht, dat die druiven rijpen, maar nooit eerder heb ik zulke grote en volle trossen gezien!
Maar kijk eens, hoe de plant reageert op de mishandeling, hoe verbaasd kan een mens zijn?
Niet, dat ik verwacht, dat die druiven rijpen, maar nooit eerder heb ik zulke grote en volle trossen gezien!
En dan kom ik toch bij de laatste foto: mijn bonsai-projectje met een eikeltje, waarvan ik niet meer weet, hoe lang ik dat al heb, kan zomaar 8, 9 jaar zijn en ik een uitgelopen eikeltje vond en het wel grappig vond om in een heel klein potje aarde te stoppen.
Niet meer naar omgekeken, want het was gewoon een aardigheidje, maar in het voorjaar na de winter liep het weer uit en ach, het stond me niet in de weg, dus liet het in het potje staan, wat zo jaren door ging. Het gaat niet dood en ieder voorjaar liep het weer dapper uit in dat kleine potje en het werd wat grappigs: hitte en vorst maakt het niets uit, het loopt ieder voorjaar weer uit met een paar blaadjes, wat ik dan best verwonderlijk en stoer vind, maar dit jaar besloot het om eens wat meer te laten zien en ging groeien, nog steeds in hetzelfde kleine potje, maar opeens ging het groeien met wat langere takjes en wat grotere blaadjes.
Hoe is het mogelijk in zo'n klein potje zonder enige andere verzorging dan af en toe wat water geven, hoe krachtig kunnen planten en bomen zijn?
Niet meer naar omgekeken, want het was gewoon een aardigheidje, maar in het voorjaar na de winter liep het weer uit en ach, het stond me niet in de weg, dus liet het in het potje staan, wat zo jaren door ging. Het gaat niet dood en ieder voorjaar liep het weer dapper uit in dat kleine potje en het werd wat grappigs: hitte en vorst maakt het niets uit, het loopt ieder voorjaar weer uit met een paar blaadjes, wat ik dan best verwonderlijk en stoer vind, maar dit jaar besloot het om eens wat meer te laten zien en ging groeien, nog steeds in hetzelfde kleine potje, maar opeens ging het groeien met wat langere takjes en wat grotere blaadjes.
Hoe is het mogelijk in zo'n klein potje zonder enige andere verzorging dan af en toe wat water geven, hoe krachtig kunnen planten en bomen zijn?
Nee, het blijft in het kleine potje staan, waar het met de wortels geen kant op kan en ik ben wel benieuwd, hoe het zich verder ontwikkelt.
Iets dergelijks ben ik ook begonnen met een uitgelopen walnoot, die ik in pot gezet heb met eveneens een schotel eronder, want ik zit niet te wachten op een grote boom, maar ook die lijkt geen moeite te hebben met de beperking en is het voorjaar weer uitgelopen, zij het beduidend hoger dan dit eikenboompje. Het zijn van die projectjes, die zowel grappig als interessant zijn.
Natuurlijk, al mocht dat niet meer van mezelf, heb ik ook nog wat nieuwe planten gekocht, zoals een framboos en een braam, een Deutzia Yuki Snowflake, wat een laagblijvende plant is en natuurlijk zaaisels, maar daarover later meer ;)
Iets dergelijks ben ik ook begonnen met een uitgelopen walnoot, die ik in pot gezet heb met eveneens een schotel eronder, want ik zit niet te wachten op een grote boom, maar ook die lijkt geen moeite te hebben met de beperking en is het voorjaar weer uitgelopen, zij het beduidend hoger dan dit eikenboompje. Het zijn van die projectjes, die zowel grappig als interessant zijn.
Natuurlijk, al mocht dat niet meer van mezelf, heb ik ook nog wat nieuwe planten gekocht, zoals een framboos en een braam, een Deutzia Yuki Snowflake, wat een laagblijvende plant is en natuurlijk zaaisels, maar daarover later meer ;)
Hollands weer.... 16-6-2019
Wisselvallig dus, maar om nu weer dezelfde titel te gebruiken....
Ik hink een beetje op 2 benen, want ik zou graag wat stabieler weer willen en tegelijkertijd is de regen voor de natuur en natuurlijk mijn planten zo nodig na de droogte van vorig jaar, dat ik probeer om niet al teveel te mopperen, dit is ook gewoon typisch Hollands weer, af en toe een paar mooie dagen, afgewisseld met regen(achtige) dagen en het extreem warme weer van vorig jaar maakte me evenmin vrolijk.
Op de droge en zonnige dagen werk ik wat in de tuin, hier en daar wat snoeien of ongewenste planten weghalen, zoals de overdaad van lelietjes van dalen, die de hele voor- en zijtuin willen veroveren. Nooit geweten, dat het zulke woekeraars zijn en ik vind ze ook nog steeds mooi, maar er zijn grenzen.
De groei van mijn eigen planten in potten is wisselend: sommigen zoals de rode zonnehoed lijkt dit weer geweldig te vinden, want niet eerder is deze zo hoog geworden met heel veel bloemknoppen
Ik hink een beetje op 2 benen, want ik zou graag wat stabieler weer willen en tegelijkertijd is de regen voor de natuur en natuurlijk mijn planten zo nodig na de droogte van vorig jaar, dat ik probeer om niet al teveel te mopperen, dit is ook gewoon typisch Hollands weer, af en toe een paar mooie dagen, afgewisseld met regen(achtige) dagen en het extreem warme weer van vorig jaar maakte me evenmin vrolijk.
Op de droge en zonnige dagen werk ik wat in de tuin, hier en daar wat snoeien of ongewenste planten weghalen, zoals de overdaad van lelietjes van dalen, die de hele voor- en zijtuin willen veroveren. Nooit geweten, dat het zulke woekeraars zijn en ik vind ze ook nog steeds mooi, maar er zijn grenzen.
De groei van mijn eigen planten in potten is wisselend: sommigen zoals de rode zonnehoed lijkt dit weer geweldig te vinden, want niet eerder is deze zo hoog geworden met heel veel bloemknoppen
Ik heb deze plant toch al een jaar of 5, voor 2 euro gekocht in de koopjeshoek van het tuincentrum om de bijzondere kleur van de bloemen. Ieder jaar werd hij wat groter met wat meer bloemen, maar dit jaar is de groei en bloei opeens explosief en ik kan de bloemknoppen niet tellen, want het zijn er veel, waardoor ik me steeds vertel ;)
Is deze explosieve groei het gevolg van vorige zomer of was het de zachte winter, in ieder geval hoor je mij niet klagen!
Maar niet alleen de zonnehoed groeit en bloeit zo uitbundig, want ook de gevlekte rietorchis komt dit jaar met veel meer bloemstengels, al heb ik de indruk, dat de bloemtoppen niet zo groot en fors zijn als voorheen, maar samen vormen ze een mooi plaatje. Wat ik me afvraag, is of deze orchis graag warmte en zon heeft, want hoewel niet uitbundig heeft hij zich wel uitgezaaid in de eigen pot, maar ook in andere potten, iets wat deze orchis maar zelden doet.
Is deze explosieve groei het gevolg van vorige zomer of was het de zachte winter, in ieder geval hoor je mij niet klagen!
Maar niet alleen de zonnehoed groeit en bloeit zo uitbundig, want ook de gevlekte rietorchis komt dit jaar met veel meer bloemstengels, al heb ik de indruk, dat de bloemtoppen niet zo groot en fors zijn als voorheen, maar samen vormen ze een mooi plaatje. Wat ik me afvraag, is of deze orchis graag warmte en zon heeft, want hoewel niet uitbundig heeft hij zich wel uitgezaaid in de eigen pot, maar ook in andere potten, iets wat deze orchis maar zelden doet.
Het is op de foto niet goed te zien, maar het zijn 9 bloemstengels tegenover 4 bloemstengels van vorig jaar, waar ik al heel blij van werd. Deze en de bosorchis heb ik al heel lang en weet ook niet goed meer, waar ik ze gekocht heb. Mogelijk op de Internationale Tuindagen in Bingerden, waar ik wel meer bijzondere planten heb gekocht, maar dan zou ik ze dus al zo'n 10 jaar hebben, omdat het lang geleden is, dat ik nog naar Bingerden ben gegaan. Het allermooiste evenement om prachtige planten voor schappelijke prijzen te kunnen kopen, wat je heel hebberig maakt en een goed gevulde portemonnee is wel noodzakelijk en je kunt ook maar beter je pinpasje thuislaten ;)
Maar je vindt er dus ook heel bijzondere planten.
De bosorchis zaait zich wel ieder jaar makkelijk uit en over het algemeen laat ik de zaailingen ook staan in de potten, waar hun voorkeur naar is uitgegaan. Dit jaar viel de keuze op de pot van rozemarijn en bergbonenkruid, waar die zaailingen mij ook niet in de weg staan. Niet in iedere pot vind ik het wenselijk en dan probeer ik zo'n zaailing te verplaatsen, maar doorgaans met weinig succes. Orchissen worden gewoon niet graag verplaatst.
Maar je vindt er dus ook heel bijzondere planten.
De bosorchis zaait zich wel ieder jaar makkelijk uit en over het algemeen laat ik de zaailingen ook staan in de potten, waar hun voorkeur naar is uitgegaan. Dit jaar viel de keuze op de pot van rozemarijn en bergbonenkruid, waar die zaailingen mij ook niet in de weg staan. Niet in iedere pot vind ik het wenselijk en dan probeer ik zo'n zaailing te verplaatsen, maar doorgaans met weinig succes. Orchissen worden gewoon niet graag verplaatst.
De kleur van de foto klopt niet helemaal, want in werkelijkheid neigen de bloemen meer naar roze, maar mooi is het wel!
Op het zijmuurtje van de tuin staat de lijsterbesspirea, die ik vooral mooi vind door het mooi gekleurde blad in het voorjaar en later de herfstkleuren en de bloei is zeker mooi, maar een regenbuitje, laat de vele kleine bloemetjes al snel bruin worden, wat ik jammer vind.
Op het zijmuurtje van de tuin staat de lijsterbesspirea, die ik vooral mooi vind door het mooi gekleurde blad in het voorjaar en later de herfstkleuren en de bloei is zeker mooi, maar een regenbuitje, laat de vele kleine bloemetjes al snel bruin worden, wat ik jammer vind.
Een nieuwkomer is de gaura "Butterfly", ook uit de koopjeshoek voor 2 euro en meer dan zijn geld waard, want hij heeft al prachtig gebloeid en nog genoeg knoppen om lange tijd te genieten van de bloei, maar net zoals de bloemen van de lijsterbesspirea niet echt bestand tegen regen. Met wat fantasie zie je inderdaad een vlindertje in de bloemetjes...
Achterin de tuin bij het tuinhuisje staat de valeriaan, een niet zo heel bijzondere plant, maar bloeit ieder voorjaar met heerlijk geurende bloemschermen, al lijkt niet iedereen de geur prettig te vinden als ik zo lees op Internet, maar zelf vind ik het een aangename, wat zoete geur.
Nadeel is wel, dat de bloemstengels heel lang worden en gaan de bloemschermen bloeien, worden die te zwaar voor de stengels en gaan ze hangen.
Het is echter wel een plant, die zo'n beetje als eerste gaat uitlopen na de winter, wat toch een beginnend lentegevoel geeft ;)
Nadeel is wel, dat de bloemstengels heel lang worden en gaan de bloemschermen bloeien, worden die te zwaar voor de stengels en gaan ze hangen.
Het is echter wel een plant, die zo'n beetje als eerste gaat uitlopen na de winter, wat toch een beginnend lentegevoel geeft ;)
In de voortuin stonden, staan een aantal betonbakken en toen ik hier kwam wonen, waren die bakken zwaar verwaarloosd en het is veel werk geweest om alles eruit te halen, want ook hieraan was in geen jaren meer iets gedaan en nee, er stond niets in, wat ook nog maar enigszins de moeite waard was om te houden.
Per bak was ik wel een paar uur kwijt om leeg te halen, maar ach, ik ben met pensioen, dus alle tijd om me daarmee bezig te houden. Vorige week heb ik de laatste, maar ook de lastigste bak leeggehaald en nu staan er in alle bakken mooie bloeiende plantjes, waarover ik gisteren een complimentje kreeg, hoe mooi dat randje was geworden.
Uiteraard ben ik er zelf ook tevreden over, maar zoals je op onderstaande foto wel zult zien, valt er nog wel wat te doen aan het stukje voor de betonbakken. Het is rommelig en er liggen nogal wat stenen en steentjes.
Een "plaatje" is het in ieder geval nog niet!
Ik moet er nog over nadenken, wat ik er precies mee wil zonder de plantjes in de betonbakken onzichtbaar te maken door te hoge planten voor te zetten. Oorspronkelijk zal het een rotstuintje geweest zijn en de rotsen zijn er nog, maar ik heb nog geen beeld voor ogen, wat ik er wil planten.
Per bak was ik wel een paar uur kwijt om leeg te halen, maar ach, ik ben met pensioen, dus alle tijd om me daarmee bezig te houden. Vorige week heb ik de laatste, maar ook de lastigste bak leeggehaald en nu staan er in alle bakken mooie bloeiende plantjes, waarover ik gisteren een complimentje kreeg, hoe mooi dat randje was geworden.
Uiteraard ben ik er zelf ook tevreden over, maar zoals je op onderstaande foto wel zult zien, valt er nog wel wat te doen aan het stukje voor de betonbakken. Het is rommelig en er liggen nogal wat stenen en steentjes.
Een "plaatje" is het in ieder geval nog niet!
Ik moet er nog over nadenken, wat ik er precies mee wil zonder de plantjes in de betonbakken onzichtbaar te maken door te hoge planten voor te zetten. Oorspronkelijk zal het een rotstuintje geweest zijn en de rotsen zijn er nog, maar ik heb nog geen beeld voor ogen, wat ik er wil planten.
Vooraan, achter de sedum heeft in het voorjaar de kruipflox gebloeid, daarnaast staat een anjertje, waarvan ik niet verwacht had, dat deze de winter zou overleven, omdat deze niet winterhard zou zijn en daarnaast staat duizendschoon, een nieuwkomer, wat de volgende foto zal zijn.
Weer daarachter staat een heideplantje, winterhard en bloeit met kleine witte bloemetjes, maar vergeten te snoeien. De bloei is niet opvallend, maar ik vind de wat grijsgroene kleur van het plantje zeker zo mooi.
Daarachter de heuchera met rood blad met daarachter weer een de siersalie "Royal Bumble", wat pas later in het jaar gaat bloeien met zuiver rode bloemetjes en weer daarachter een fuchsia, al denk ik, dat hij in een te kleine bak staat, maar voorlopig is het nog een heel bescheiden plantje, wat ook pas later gaat bloeien en zo heb ik door het jaar heen steeds wat bloeiends in die bakken staan.
Niet alleen bloei is mooi, maar ik kan bladvormen en kleuren zeker ook een meerwaarde vinden in een tuin!
Nog even een foto van de duizendschoon, die in de laatste leeggemaakte betonbak is komen te staan.
Het is winterhard en ik vind de verschillende kleurtjes wel iets vrolijks hebben, een blikvanger ;)
Weer daarachter staat een heideplantje, winterhard en bloeit met kleine witte bloemetjes, maar vergeten te snoeien. De bloei is niet opvallend, maar ik vind de wat grijsgroene kleur van het plantje zeker zo mooi.
Daarachter de heuchera met rood blad met daarachter weer een de siersalie "Royal Bumble", wat pas later in het jaar gaat bloeien met zuiver rode bloemetjes en weer daarachter een fuchsia, al denk ik, dat hij in een te kleine bak staat, maar voorlopig is het nog een heel bescheiden plantje, wat ook pas later gaat bloeien en zo heb ik door het jaar heen steeds wat bloeiends in die bakken staan.
Niet alleen bloei is mooi, maar ik kan bladvormen en kleuren zeker ook een meerwaarde vinden in een tuin!
Nog even een foto van de duizendschoon, die in de laatste leeggemaakte betonbak is komen te staan.
Het is winterhard en ik vind de verschillende kleurtjes wel iets vrolijks hebben, een blikvanger ;)
In de grote voortuin is dit voorjaar een plantje opgekomen, geen idee wat het is, maar de stengel wordt hoog en ik vind de bloemetjes niet alleen mooi, maar ook apart.
De bloemknop begint als bolletje, gaat bloeien vanuit het midden, waarbij de andere knopjes in een krulletje onder de top zitten en geleidelijk aan ontrolt het krulletje zich tot het bij het laatste bloemetje komt en het krulletje rechtop staat.
De bloemknop begint als bolletje, gaat bloeien vanuit het midden, waarbij de andere knopjes in een krulletje onder de top zitten en geleidelijk aan ontrolt het krulletje zich tot het bij het laatste bloemetje komt en het krulletje rechtop staat.
De linkerfoto is min of meer het beginstadium en rechts bijna uitgebloeid en wat mij betreft, mag het zich ruimschoots uitzaaien in de voortuin. Het is mooi en bloeit vrij lang, al is zo'n enkele bloemstengel niet echt opvallend, maar zou het zich goed uitzaaien, zal het zeker een mooi beeld geven.
Het is niet, dat ik de voortuin helemaal heb opgegeven en regelmatig trek ik het een en ander weg, maar ik moet ook terughoudend zijn om geen kale vlakte te krijgen. De droge hitte van vorig jaar heeft forse gaten geslagen in het plantenbestand en hoewel het inmiddels iets makkelijker lijkt te worden om iets in die dichtgeslagen grond te zetten, is de aarde ook heel arm aan voedingsstoffen en ook is deze voortuin veel te groot voor mij om goed te onderhouden.
Soms laat ik onkruid staan tot ik kan zien of ik het mooi onkruid vind, wat mag blijven en zo niet gaat het eruit.
Onlangs een grote emmer koemestkorrels gekocht, wat ik in het najaar wat wil uitstrooien om de grond wat te voeden en dikke moslagen, die de aarde ondoordringbaar maken, haal ik weg.
Gewoon op mooie zomerse dagen probeer ik wat orde in de chaos te krijgen en mogelijk zou ik eens wat tuinaarde moeten verspreiden op de inmiddels kale plekken in de tuin en daarover wat wild bloemenzaad strooien en inharken.
Tot slot een stukje over het moestuinproject, inmiddels is alles wel opgekomen: worteltjes, bietjes, rucola en paarse boerenkool en spruitjes. Ook zijn eindelijk de komkommers en kerstomaatjes gaan groeien, maar door het wisselende weer gaat het traag.
Ik maak me er niet zo heel druk over, het is het eerste jaar van dit project en maakte me al niet al te veel illusies, omdat ik ietwat laat ben begonnen met zaaien, maar ook vragen zoals "krijgt het allemaal wel voldoende zon?", want ik heb me verkeken op de zon op dat stukje tuin en heb al een pot moeten verschuiven naar meer zon.
Het is echter opgekomen en het groeit, gewoon leuk om mee bezig te zijn en dit jaar ervaring mee op te doen, wat wel en niet werkt op deze manier van groente telen.
In de vorige, tijdelijke tuin al begonnen met telen in potten in een veel bescheidener manier, waarvan ik al het een en ander geleerd heb, maar ik denk ook, dat ik teveel worteltjes en bietjes gezaaid heb, wat dan weer leuk is om weg te geven ;)
Ik wil ook meer zakken dan wel potten om mee te telen, maar dat zou dan weer iets zijn voor volgend jaar, eerst dit jaar maar eens zien, wat wel of niet echt werkt.
Tot zover het tuinverhaal voor vandaag....
Het is niet, dat ik de voortuin helemaal heb opgegeven en regelmatig trek ik het een en ander weg, maar ik moet ook terughoudend zijn om geen kale vlakte te krijgen. De droge hitte van vorig jaar heeft forse gaten geslagen in het plantenbestand en hoewel het inmiddels iets makkelijker lijkt te worden om iets in die dichtgeslagen grond te zetten, is de aarde ook heel arm aan voedingsstoffen en ook is deze voortuin veel te groot voor mij om goed te onderhouden.
Soms laat ik onkruid staan tot ik kan zien of ik het mooi onkruid vind, wat mag blijven en zo niet gaat het eruit.
Onlangs een grote emmer koemestkorrels gekocht, wat ik in het najaar wat wil uitstrooien om de grond wat te voeden en dikke moslagen, die de aarde ondoordringbaar maken, haal ik weg.
Gewoon op mooie zomerse dagen probeer ik wat orde in de chaos te krijgen en mogelijk zou ik eens wat tuinaarde moeten verspreiden op de inmiddels kale plekken in de tuin en daarover wat wild bloemenzaad strooien en inharken.
Tot slot een stukje over het moestuinproject, inmiddels is alles wel opgekomen: worteltjes, bietjes, rucola en paarse boerenkool en spruitjes. Ook zijn eindelijk de komkommers en kerstomaatjes gaan groeien, maar door het wisselende weer gaat het traag.
Ik maak me er niet zo heel druk over, het is het eerste jaar van dit project en maakte me al niet al te veel illusies, omdat ik ietwat laat ben begonnen met zaaien, maar ook vragen zoals "krijgt het allemaal wel voldoende zon?", want ik heb me verkeken op de zon op dat stukje tuin en heb al een pot moeten verschuiven naar meer zon.
Het is echter opgekomen en het groeit, gewoon leuk om mee bezig te zijn en dit jaar ervaring mee op te doen, wat wel en niet werkt op deze manier van groente telen.
In de vorige, tijdelijke tuin al begonnen met telen in potten in een veel bescheidener manier, waarvan ik al het een en ander geleerd heb, maar ik denk ook, dat ik teveel worteltjes en bietjes gezaaid heb, wat dan weer leuk is om weg te geven ;)
Ik wil ook meer zakken dan wel potten om mee te telen, maar dat zou dan weer iets zijn voor volgend jaar, eerst dit jaar maar eens zien, wat wel of niet echt werkt.
Tot zover het tuinverhaal voor vandaag....
Het blijft wisselvallig.... 27-5-2019
Goh, alweer een paar weken verder, maar er gebeurt dan ook niet veel spannends in de tuin, de bloei is nog mondjesmaat, wat mede door het toch wel wisselvallige weer, een paar warme dagen, gevolgd door frisse dagen en het groen groeit wel, maar de ene plant groeit wat enthousiaster dan de andere.
Het is ook droog, veel te droog, wat zeker in de voortuin goed te zien is met grote kale plekken en vorig najaar heb ik van alles aan zaad rondgestrooid, wat ik van mijn eigen planten had verzameld, zoals veel, heel veel Judaspenning, waarvan 1 zielig plantje bloeit.
Ook had ik kamille gestrooid, waarvan een stuk of 5 plantjes zijn opgekomen en ook bloeien, maar zeker niet uitbundig :(
-----------
Tsss, ik hoor wat herrie voor het huis, dus even kijken om tot mijn grote schrik te zien, dat iemand van de gemeente met gif langs mijn tuinhek sproeit.... shock.... lekker dan bij mijn ontkiemende groenten, smakelijk eten... :\
Het kwaad was al geschied, dus dan kan ik wel boos worden, maar is nutteloos. Het was redelijk laag bij de grond en er is nog niet echt groente in de bakken, maar balen is het wel.
Doe je zelf niets met gif, komt de gemeente ermee en ik zucht maar eens...
-----------
Maar goed, het is dus echt te droog, wat hier en daar ook aan sommige bomen te zien, die nu al hun blad laten vallen, wat verdroogd onder de voeten verpulverd. De hete en droge zomer van vorig jaar heeft de grondwaterstand drastisch verlaagd en er is nog steeds te weinig regen gevallen om deze waterstand voldoende te verhogen.
Tegelijkertijd natuurlijk wel wat dubbel, want ik zou wel wat stabieler en warmer weer willen om lekker buiten bezig te kunnen zijn, terwijl het eigenlijk een paar weken achtereen zou moeten regenen... hmmm....
Uiteraard zijn er ook leuke dingen te melden, want de passiebloem loopt nu heel duidelijk uit met meerdere uitlopers, dus dat gaat goed komen. Een zomer lang kunnen de wortels zich versterken en zal een winter er niet meer zo'n invloed op hebben, tenzij het een Siberische winter wordt ;)
Inmiddels zijn de groentezaden gezaaid en hoewel het ontkiemen traag op gang komt, zijn er wel al genoeg groene puntjes te zien.
Zeker de boerenkool en spruitjes komen goed op, maar ik heb ook de komkommerplantjes en kerstomaatjes in de potten geplant, maar ik realiseer me, dat deze eigenlijk te donker staan in dat stukje voortuin, dus de groei is er wel, maar heel traag.
Helaas had en heb ik geen andere plek bij dit huis om meer in de zon zo'n projectje te starten, dit stukje was de enige mogelijkheid.
Waar ik wel wat van baal, is dat ik de ondergrond niet voldoende geëgaliseerd heb, wat een beetje de schuld van de hulp is, die graag wilde meehelpen om dat te doen, maar het opeens zat was en hoewel ik nog probeerde van "laat maar, ik maak het zelf wel verder af", wilde zij het meteen afmaken door weer het antiworteldoek erover te leggen, maar ik had voet bij stuk moeten houden!
De ondergrond zit echt vol kuilen en hobbels, wat nu niet meer te veranderen is met die zware zakken en potten aarde erop.
Enige hulp is natuurlijk prettig, maar ik had het graag in 1x goed willen doen en aan deze ongelijke ondergrond ga ik me blijvend over ergeren :(
Veel foto's valt er nog niet te maken, maar er zijn toch al wat bloeiers in de tuin, zoals de mooie clematis, die weer bloeit met grote bloemen:
Het is ook droog, veel te droog, wat zeker in de voortuin goed te zien is met grote kale plekken en vorig najaar heb ik van alles aan zaad rondgestrooid, wat ik van mijn eigen planten had verzameld, zoals veel, heel veel Judaspenning, waarvan 1 zielig plantje bloeit.
Ook had ik kamille gestrooid, waarvan een stuk of 5 plantjes zijn opgekomen en ook bloeien, maar zeker niet uitbundig :(
-----------
Tsss, ik hoor wat herrie voor het huis, dus even kijken om tot mijn grote schrik te zien, dat iemand van de gemeente met gif langs mijn tuinhek sproeit.... shock.... lekker dan bij mijn ontkiemende groenten, smakelijk eten... :\
Het kwaad was al geschied, dus dan kan ik wel boos worden, maar is nutteloos. Het was redelijk laag bij de grond en er is nog niet echt groente in de bakken, maar balen is het wel.
Doe je zelf niets met gif, komt de gemeente ermee en ik zucht maar eens...
-----------
Maar goed, het is dus echt te droog, wat hier en daar ook aan sommige bomen te zien, die nu al hun blad laten vallen, wat verdroogd onder de voeten verpulverd. De hete en droge zomer van vorig jaar heeft de grondwaterstand drastisch verlaagd en er is nog steeds te weinig regen gevallen om deze waterstand voldoende te verhogen.
Tegelijkertijd natuurlijk wel wat dubbel, want ik zou wel wat stabieler en warmer weer willen om lekker buiten bezig te kunnen zijn, terwijl het eigenlijk een paar weken achtereen zou moeten regenen... hmmm....
Uiteraard zijn er ook leuke dingen te melden, want de passiebloem loopt nu heel duidelijk uit met meerdere uitlopers, dus dat gaat goed komen. Een zomer lang kunnen de wortels zich versterken en zal een winter er niet meer zo'n invloed op hebben, tenzij het een Siberische winter wordt ;)
Inmiddels zijn de groentezaden gezaaid en hoewel het ontkiemen traag op gang komt, zijn er wel al genoeg groene puntjes te zien.
Zeker de boerenkool en spruitjes komen goed op, maar ik heb ook de komkommerplantjes en kerstomaatjes in de potten geplant, maar ik realiseer me, dat deze eigenlijk te donker staan in dat stukje voortuin, dus de groei is er wel, maar heel traag.
Helaas had en heb ik geen andere plek bij dit huis om meer in de zon zo'n projectje te starten, dit stukje was de enige mogelijkheid.
Waar ik wel wat van baal, is dat ik de ondergrond niet voldoende geëgaliseerd heb, wat een beetje de schuld van de hulp is, die graag wilde meehelpen om dat te doen, maar het opeens zat was en hoewel ik nog probeerde van "laat maar, ik maak het zelf wel verder af", wilde zij het meteen afmaken door weer het antiworteldoek erover te leggen, maar ik had voet bij stuk moeten houden!
De ondergrond zit echt vol kuilen en hobbels, wat nu niet meer te veranderen is met die zware zakken en potten aarde erop.
Enige hulp is natuurlijk prettig, maar ik had het graag in 1x goed willen doen en aan deze ongelijke ondergrond ga ik me blijvend over ergeren :(
Veel foto's valt er nog niet te maken, maar er zijn toch al wat bloeiers in de tuin, zoals de mooie clematis, die weer bloeit met grote bloemen:
In de voortuin verschenen vorig jaar een paar grote bladrozetten, waarvan ik dacht, dat het toorts was en zou ze weghalen of laten staan, besloten tot het laatste, toorts ben ik niet geheel en al gecharmeerd van, maar zou ik het niets vinden, kon ik het altijd nog weghalen.
Een paar maanden geleden was te zien, dat zich bloemstengels ontwikkelden, maar ik had nog steeds geen idee, wat het zou kunnen zijn, dus afwachten maar tot de eerste bloemetjes gingen bloeien, wat ruim een week geleden was.
Ik keek wat verbaasd, want het bleek vingerhoedskruid te zijn en ook nog eens in een best mooie kleur:
Een paar maanden geleden was te zien, dat zich bloemstengels ontwikkelden, maar ik had nog steeds geen idee, wat het zou kunnen zijn, dus afwachten maar tot de eerste bloemetjes gingen bloeien, wat ruim een week geleden was.
Ik keek wat verbaasd, want het bleek vingerhoedskruid te zijn en ook nog eens in een best mooie kleur:
De bloemetjes zijn eerst wit, maar na een dag of 2 verkleuren ze naar roze.
Op de achtergrond het moestuinprojectje ;)
Het geeft zeker kleur aan de voortuin, maar volgens mij staat de hele voortuin vol met zaailingen van vingerhoedskruid, alleen niet zo fors als deze plant. Of ik dàt nu zo prettig vind.....
Aangezien de voortuin dus heel kaal en heel droog is, zou ik ze wel kunnen laten bloeien om ze daarna er bijtijds uit te trekken, zodat ze zich niet kunnen uitzaaien. Geen idee, waar deze vingerhoedskruid vandaan komt, want ik heb ze nergens in deze omgeving gezien, maar goed, voor dit jaar kan ik er wel mee leven :P
In de voortuin dus ook wat kamille, wat ik niet meer zo nodig in een pot in de achtertuin hoef, maar in de voortuin vind ik het wel iets hebben, maar de onderstaande foto is wel van het mooiste struikje, want de andere plantjes zijn echt geen foto waard!
Op de achtergrond het moestuinprojectje ;)
Het geeft zeker kleur aan de voortuin, maar volgens mij staat de hele voortuin vol met zaailingen van vingerhoedskruid, alleen niet zo fors als deze plant. Of ik dàt nu zo prettig vind.....
Aangezien de voortuin dus heel kaal en heel droog is, zou ik ze wel kunnen laten bloeien om ze daarna er bijtijds uit te trekken, zodat ze zich niet kunnen uitzaaien. Geen idee, waar deze vingerhoedskruid vandaan komt, want ik heb ze nergens in deze omgeving gezien, maar goed, voor dit jaar kan ik er wel mee leven :P
In de voortuin dus ook wat kamille, wat ik niet meer zo nodig in een pot in de achtertuin hoef, maar in de voortuin vind ik het wel iets hebben, maar de onderstaande foto is wel van het mooiste struikje, want de andere plantjes zijn echt geen foto waard!
Rondom de kamille zie je de vermoedelijke zaailingen van nog veel meer vingerhoedskruid en op de achtergrond het enige plantje van de judaspenning....
Wat ik wel nog steeds een heel mooi, maar ook grappig plantje vind, naam weet ik (nog) niet, maar het bloeit mooi en apart.
Voor de bloei lijkt de bloemknop een bolletje, maar als het eenmaal gaat bloeien, zie je, dat het bolletje samengesteld is uit losse bloemtakjes, die zich langzaam uitrollen.
Van mij mag deze zich door de hele voortuin uitzaaien, want ik vind het best mooi!
Wat ik wel nog steeds een heel mooi, maar ook grappig plantje vind, naam weet ik (nog) niet, maar het bloeit mooi en apart.
Voor de bloei lijkt de bloemknop een bolletje, maar als het eenmaal gaat bloeien, zie je, dat het bolletje samengesteld is uit losse bloemtakjes, die zich langzaam uitrollen.
Van mij mag deze zich door de hele voortuin uitzaaien, want ik vind het best mooi!
Tot slot nog een foto van de Kaapse knoflook, die de winter goed doorstaan heeft en zoals gewoonlijk weer begint te bloeien, ik blijf het een mooie plant vinden. alleen heb ik ook wat zaad bijgezaaid, maar tot nu toe komt daar niets van op.
Vanmiddag maar eens wat zaad in een bakje vermiculiet gedaan om te kijken of het wel kiemkrachtig is, want ik heb al eens eerder gezaaid, waarna het heel snel op kwam.
En zoals gezegd, is het vooral groen in de tuin, al gaan binnenkort de orchissen bloeien, waarvan vooral de gevlekte rietorchis mij dit jaar verrast met maar liefst 9 bloemknoppen tegenover 4 vorig jaar, dus dat is wel verrassend.
De Toscaanse jasmijn zit weer vol met trosjes kleine bloemknopjes, wat ook weer mooi gaat worden, de lavendel staat in knop en de rode zonnehoed lijkt dit jaar groter en hoger dan ooit tevoren te worden en waarin de eerste bloemknoppen al te zien zijn.
De blauwe strobloem zit vol met bloemknopjes, maar de eerste is al omgevallen, wat een bekend probleem zou zijn bij deze plant en misschien binnenkort weer wat kalk toevoegen, wat het omvallen zou verhelpen.
Dit was het voorlopig tot er weer wat te melden valt ;)
Vanmiddag maar eens wat zaad in een bakje vermiculiet gedaan om te kijken of het wel kiemkrachtig is, want ik heb al eens eerder gezaaid, waarna het heel snel op kwam.
En zoals gezegd, is het vooral groen in de tuin, al gaan binnenkort de orchissen bloeien, waarvan vooral de gevlekte rietorchis mij dit jaar verrast met maar liefst 9 bloemknoppen tegenover 4 vorig jaar, dus dat is wel verrassend.
De Toscaanse jasmijn zit weer vol met trosjes kleine bloemknopjes, wat ook weer mooi gaat worden, de lavendel staat in knop en de rode zonnehoed lijkt dit jaar groter en hoger dan ooit tevoren te worden en waarin de eerste bloemknoppen al te zien zijn.
De blauwe strobloem zit vol met bloemknopjes, maar de eerste is al omgevallen, wat een bekend probleem zou zijn bij deze plant en misschien binnenkort weer wat kalk toevoegen, wat het omvallen zou verhelpen.
Dit was het voorlopig tot er weer wat te melden valt ;)
Te warm, te koud.... 3-5-2019
Was het onlangs te warm en was ik al veel te vroeg genoodzaakt om de planten van water te voorzien, is het weer inmiddels naar keldertemperatuur gedaald en daalt dit weekend tot het vriespunt en ik zucht maar eens, het is ook altijd wat met het weer ;)
Waar ik me wat zorgen over maak, is de passiebloem, die voor tegen het huis aan staat en eindelijk, na veel zorg en aandacht weer begint uit te lopen. Nog heel voorzichtig en een nachtje vorst zou dit wel eens teniet kunnen doen, want hij was in de warme week in februari al uitgelopen, toen er toch weer plotseling vorst was en weg waren de uitlopertjes om koppig geen groei meer te laten zien. Nu dus weer op herhaling met vorst....
Inmiddels is wel het moestuinproject wel zover gevorderd, dat het min of meer gereed staat om te kunnen zaaien, maar met de kou van komende weken wacht ik nog maar even. Vind ik het mooi om te zien en eerlijk gezegd kom ik niet verder dan "mwah", het staat er, er kan in gekweekt worden, maar mooi...?
Zou ik iets dergelijks bij een ander zien, zou ik het wel begrijpen en is het best een leuk idee om het zo te doen, maar zou evengoed denken, dat mooi toch wat anders is.
De plantenzakken blijken veel groter te zijn dan gedacht, niet eens zozeer groot als wel hoog, want per plantenzak ging er maar liefst 120 liter aarde in en ook daarmee niet helemaal vol.
Vooruit maar, als er eenmaal groenten in opkomt, zal het wel weer een ander beeld geven ;)
De warmte en de droogte zo vroeg in het jaar heeft wel zijn tol geëist in de voortuin, stond de voortuin vorig jaar vol met vele struiken van akelei, staan er nu hier en daar een paar ielige struikjes, die met mate bloeien.
Nu het blad van de sneeuwklokjes bijna is verdwenen en ook de tulpen uitgebloeid zijn, is het maar een wat kale vlakte, hoewel er ook veel lelietjes van dalen staan, maar op een of andere manier compenseren die niet de kaalheid, die ik zelf zie.
Er komt wel het een en ander op, maar de vraag is of dit onkruid is, wat ik liever niet wil zien of toch wel aardige planten, want sommig onkruid kan toch mooi zijn. Vorig najaar het een en ander uitgestrooid aan zaad, wat mooie bloemen geeft, maar daar zie ik niets van terug. In ieder geval geen wilde bloementuin.
Binnenkort wil ik nog wat zaad uitstrooien, maar afhankelijk van het weer, warmte, droogte of juist kou en veel nattigheid is het de vraag of het ook ontkiemt en groeit. In ieder geval zal het ieder jaar een voortuin blijven, die al dan niet bezienswaardig zal zijn.
Iets meer controle heb ik over de planten in potten in de achtertuin, het groeit allemaal en geen plant is verloren gegaan in de afgelopen winter, al zijn er zeker teleurstellingen te melden.
Zo was ik heel blij met de vele bloemknoppen, maar liefst 9 dit jaar, in de Helonias bullata, maar het was te warm en de bloemen bleven klein, de bloemstengels groeiden te hard en het mooie was er al binnen een week vanaf.
Waar ik me wat zorgen over maak, is de passiebloem, die voor tegen het huis aan staat en eindelijk, na veel zorg en aandacht weer begint uit te lopen. Nog heel voorzichtig en een nachtje vorst zou dit wel eens teniet kunnen doen, want hij was in de warme week in februari al uitgelopen, toen er toch weer plotseling vorst was en weg waren de uitlopertjes om koppig geen groei meer te laten zien. Nu dus weer op herhaling met vorst....
Inmiddels is wel het moestuinproject wel zover gevorderd, dat het min of meer gereed staat om te kunnen zaaien, maar met de kou van komende weken wacht ik nog maar even. Vind ik het mooi om te zien en eerlijk gezegd kom ik niet verder dan "mwah", het staat er, er kan in gekweekt worden, maar mooi...?
Zou ik iets dergelijks bij een ander zien, zou ik het wel begrijpen en is het best een leuk idee om het zo te doen, maar zou evengoed denken, dat mooi toch wat anders is.
De plantenzakken blijken veel groter te zijn dan gedacht, niet eens zozeer groot als wel hoog, want per plantenzak ging er maar liefst 120 liter aarde in en ook daarmee niet helemaal vol.
Vooruit maar, als er eenmaal groenten in opkomt, zal het wel weer een ander beeld geven ;)
De warmte en de droogte zo vroeg in het jaar heeft wel zijn tol geëist in de voortuin, stond de voortuin vorig jaar vol met vele struiken van akelei, staan er nu hier en daar een paar ielige struikjes, die met mate bloeien.
Nu het blad van de sneeuwklokjes bijna is verdwenen en ook de tulpen uitgebloeid zijn, is het maar een wat kale vlakte, hoewel er ook veel lelietjes van dalen staan, maar op een of andere manier compenseren die niet de kaalheid, die ik zelf zie.
Er komt wel het een en ander op, maar de vraag is of dit onkruid is, wat ik liever niet wil zien of toch wel aardige planten, want sommig onkruid kan toch mooi zijn. Vorig najaar het een en ander uitgestrooid aan zaad, wat mooie bloemen geeft, maar daar zie ik niets van terug. In ieder geval geen wilde bloementuin.
Binnenkort wil ik nog wat zaad uitstrooien, maar afhankelijk van het weer, warmte, droogte of juist kou en veel nattigheid is het de vraag of het ook ontkiemt en groeit. In ieder geval zal het ieder jaar een voortuin blijven, die al dan niet bezienswaardig zal zijn.
Iets meer controle heb ik over de planten in potten in de achtertuin, het groeit allemaal en geen plant is verloren gegaan in de afgelopen winter, al zijn er zeker teleurstellingen te melden.
Zo was ik heel blij met de vele bloemknoppen, maar liefst 9 dit jaar, in de Helonias bullata, maar het was te warm en de bloemen bleven klein, de bloemstengels groeiden te hard en het mooie was er al binnen een week vanaf.
Voor wie de plant niet eerder in bloei heeft gezien, zal het zeker niet onaardig zijn, maar ik heb mooiere bloei gezien.
Nog wel wat foto's gemaakt van de tulpen in de voortuin, maar door de vroege warmte waren ze al snel verdwenen, verschrompelden onder de felle zon. Wat ik wel bijzonder vond, was dat er nieuwe kleuren in de tuin verschenen zoals een oranje, enkele gele en een rode tulp. De afgelopen jaren waren er alleen de roze en donkerroze tulpen. Geen idee of deze al aanwezig zijn geweest of zijn komen aanwaaien. Blijkbaar ben ik vergeten om ook een foto te maken van de donkerroze...
Nog wel wat foto's gemaakt van de tulpen in de voortuin, maar door de vroege warmte waren ze al snel verdwenen, verschrompelden onder de felle zon. Wat ik wel bijzonder vond, was dat er nieuwe kleuren in de tuin verschenen zoals een oranje, enkele gele en een rode tulp. De afgelopen jaren waren er alleen de roze en donkerroze tulpen. Geen idee of deze al aanwezig zijn geweest of zijn komen aanwaaien. Blijkbaar ben ik vergeten om ook een foto te maken van de donkerroze...
Nog wel een foto van een laatste narcis, die weer net iets anders was dan de gewone narcissen
In de achtertuin heeft de rododendron gebloeid, wat ik niet verwacht had na de rigoureuze snoei van vorig jaar, waar dus een witte en een paarse rododendron staat, al zal de paarse vermoedelijk niet bloeien.
In de voortuin en zijtuin dus honderden lelietjes van dalen en ook komen dit jaar vele vergeet-me-nietjes in de tuin op, waarvan onderstaand plaatje wel mooi vind, wit en blauw in een mooie combinatie
In het kleine stukje voortuin, waar ook het moestuinproject is, is er ook een rand met vele lelietjes van dalen en mocht ik ooit lelietjes van dalen geweldig mooi gevonden hebben, is die voorliefde wel ietwat verdwenen, maar er staat ook dit toefje boshyacintjes, wat hier blijkbaar in het "wild" groeit, want er is in deze omgeving nauwelijks een tuin te vinden, waar deze bloemetjes niet staan, evenals in de gemeentegrond. Het is diep bukken, maar ze geuren aangenaam, niet zo sterk als gekweekte hyacinten, maar wat vriendelijker en subtieler ;)
Het vorige tuinverhaal begon ik met een foto van de elfenbloem en wat heeft deze plant mooi gebloeid met echt veel bloemetjes en nog steeds zijn er wat bloemetjes, maar inmiddels neemt het blad de overhand en verdwijnen de bloemetjes wat uit beeld.
Wat ik wel wat jammer vind, is dat de mooie tekening op het blad nog wel aanwezig is op het jonge blad, maar wordt het blad wat groter, verdwijnt de mooie tekening, wat zeker net zo mooi is als de bloemetjes uitgebloeid zijn.
Inmiddels bloeit ook het muurbloempje, een plant, die tot ver in de herfst blijft bloeien en steeds hoger wordt. Muurbloempjes bestaan in meerdere kleuren, maar ik vind deze variant wel mooi door verschillende kleuren in 1 bloemstengel in warme tinten.
Inmiddels bloeit ook het muurbloempje, een plant, die tot ver in de herfst blijft bloeien en steeds hoger wordt. Muurbloempjes bestaan in meerdere kleuren, maar ik vind deze variant wel mooi door verschillende kleuren in 1 bloemstengel in warme tinten.
Op het zijmuurtje bloeit nu mijn akelei, deze heb ik al jaren en gered tijdens de eerste verhuizing in 2015, trouwe planten, die het nooit laten afweten. Deze roze heb ik niet gekocht, wel iets soortgelijks met de naam Nora Barlow, die ik eerlijk gezegd wat vond tegenvallen, maar lijkt dus gemuteerd te zijn, want iets anders kan ik er niet van maken, maar als het een mutatie is, vind ik deze veel mooier!
In het stukje voortuin, waar ook het moestuinproject is, staat ook een rand met betonbakken, die ik de afgelopen jaren opgeschoond heb, oude verwaarloosde rommel eruit en eigen planten erin en ze doen het goed.
In bak meest vooraan staat kruipflox, die dit jaar uitbundig bloeit
In bak meest vooraan staat kruipflox, die dit jaar uitbundig bloeit
Een paar bakken verder staat duizendschoon, die de winter overleefd heeft en ook weer voorzichtig begint te bloeien, al had ik liever een andere kleur gehad, maar goed, het geeft kleur aan dat randje :P
Er staan nog meer planten in die bakken zoals een heuchera, een anjertje, een salie en een fuchsia, die beiden mooi bloeien, maar zich eerst moeten aanpassen aan hun nieuwe omgeving, waar ze het wel naar de zin lijken te hebben, want ze komen steeds mooier in blad.
Er is nog 1 betonbak, die ik leeg moet maken, maar ook de meest lastige om leeg te maken, maar dan heb ik een mooi randje met wat bloeiende planten, niet al te groot, maar geven wel kleur en fleur aan dat stukje.
Zou ik bijna de ereprijs vergeten, die nu al een paar weken bloeit, op afstand wel aardig, maar zelf vind ik de schoonheid toch wel in de kleine bloemetjes van dichtbij, wat ook de reden is, dat ik deze plant gekocht heb. Het is wel een snelle groeier: eerverleden jaar gekocht met 2 ielige stengeltjes, maar moest hem vorig jaar al overzetten naar een veel grotere pot, die nu ook te klein lijkt te worden en al is hij best mooi, bloeit vroeg en uitbundig, de plant zal het met deze pot moeten doen...
Er is nog 1 betonbak, die ik leeg moet maken, maar ook de meest lastige om leeg te maken, maar dan heb ik een mooi randje met wat bloeiende planten, niet al te groot, maar geven wel kleur en fleur aan dat stukje.
Zou ik bijna de ereprijs vergeten, die nu al een paar weken bloeit, op afstand wel aardig, maar zelf vind ik de schoonheid toch wel in de kleine bloemetjes van dichtbij, wat ook de reden is, dat ik deze plant gekocht heb. Het is wel een snelle groeier: eerverleden jaar gekocht met 2 ielige stengeltjes, maar moest hem vorig jaar al overzetten naar een veel grotere pot, die nu ook te klein lijkt te worden en al is hij best mooi, bloeit vroeg en uitbundig, de plant zal het met deze pot moeten doen...
Ik heb ook besloten om geen planten er meer bij te nemen, want fysiek gaat het allemaal wat minder, wat niet zal verbeteren en het onderhouden van de huidige planten is al werk genoeg, net zoals al het andere tuinwerk in deze zwaar verwaarloosde tuin en regelmatig gesnoeid zal moeten worden.
Tuinieren is leuk, geniet er ook intens van, maar moet wel te doen blijven, dus geen planten meer erbij, tenzij een plant dood gaat door droogte of strenge vorst, dan zou ik wel weer een nieuwe plant in die pot zetten, maar geen potten meer erbij.
Verder groeit alles naar tevredenheid, onlangs gaas tegen de schutting geniet om de Toscaanse jasmijn te leiden en het is duidelijk te zien, dat de plant blij is, loopt mooi uit en krijgt nu meer licht en lucht.
De hop loopt weer mooi uit en groeit als kool, benieuwd of ik dit jaar veel mooie hopbellen krijg en de clematis heeft ook al mooie grote bloemknoppen, al heeft deze wel een droogteklap gekregen tijdens dat warme weer.
De blauwe strobloem heeft al de eerste bloemknoppen, evenals de Kaapse knoflook, de beide citroenverbena lopen ook weer mooi uit, eigenlijk dit jaar niets te klagen over mijn planten in potten.
Nou ja, bijna niets in vergelijking met vorig jaar na de strenge winter ;)
Tuinieren is leuk, geniet er ook intens van, maar moet wel te doen blijven, dus geen planten meer erbij, tenzij een plant dood gaat door droogte of strenge vorst, dan zou ik wel weer een nieuwe plant in die pot zetten, maar geen potten meer erbij.
Verder groeit alles naar tevredenheid, onlangs gaas tegen de schutting geniet om de Toscaanse jasmijn te leiden en het is duidelijk te zien, dat de plant blij is, loopt mooi uit en krijgt nu meer licht en lucht.
De hop loopt weer mooi uit en groeit als kool, benieuwd of ik dit jaar veel mooie hopbellen krijg en de clematis heeft ook al mooie grote bloemknoppen, al heeft deze wel een droogteklap gekregen tijdens dat warme weer.
De blauwe strobloem heeft al de eerste bloemknoppen, evenals de Kaapse knoflook, de beide citroenverbena lopen ook weer mooi uit, eigenlijk dit jaar niets te klagen over mijn planten in potten.
Nou ja, bijna niets in vergelijking met vorig jaar na de strenge winter ;)
Toch wat foto's.... 2-4-2019
Vandaag toch maar eens met de camera door de tuin gelopen, want eigenlijk bloeit er toch al het een en ander, wat de moeite waard is om gefotografeerd te worden.
Te beginnen met de elfenbloem, wat mooi blad heeft en in het voorjaar bloemetjes heeft, vrij klein, maar ik vind dit plantje alleen al om de sprookjesachtige naam mooi. Het heeft iets...
Eerverleden jaar gekocht, heeft de strenge winter buiten overleefd en vorig jaar heeft het op een muurtje in de schaduw gestaan, waar het plantje maar een beetje zon kreeg, maar daar toch niet zo leek te floreren. Het hartvormige blad hoort mooi getekend te zijn, maar werd bijna zwart op die plek, dus in het najaar op het zijmuurtje gezet, waar het wat meer zon krijgt, ochtendzon en late middagzon, waar het zich blijkbaar stukken beter voelt, want het heeft volop uitlopers gemaakt, maar ook de nodige bloemstengels.
De bloei is niet spectaculair met kleine gele bloemetjes, maar van heel dichtbij zijn het toch wel aardige bloemetjes:
Te beginnen met de elfenbloem, wat mooi blad heeft en in het voorjaar bloemetjes heeft, vrij klein, maar ik vind dit plantje alleen al om de sprookjesachtige naam mooi. Het heeft iets...
Eerverleden jaar gekocht, heeft de strenge winter buiten overleefd en vorig jaar heeft het op een muurtje in de schaduw gestaan, waar het plantje maar een beetje zon kreeg, maar daar toch niet zo leek te floreren. Het hartvormige blad hoort mooi getekend te zijn, maar werd bijna zwart op die plek, dus in het najaar op het zijmuurtje gezet, waar het wat meer zon krijgt, ochtendzon en late middagzon, waar het zich blijkbaar stukken beter voelt, want het heeft volop uitlopers gemaakt, maar ook de nodige bloemstengels.
De bloei is niet spectaculair met kleine gele bloemetjes, maar van heel dichtbij zijn het toch wel aardige bloemetjes:
In de zijtuin onder het keukenraam staan enkele potten, waaronder de bak met aubrieta, een plantje wat ik vorig voorjaar heb gekocht, maar de hele bak heeft geconfisqueerd, want oorspronkelijk was het een bak met veel bolletjes, maar daarvan komt nog maar weinig op. Maakt niet zoveel uit met een voortuin met meer bollen dan me soms lief is, aubrieta bloeit lang en is wintergroen, waar toch ook wel wat voor valt te zeggen.
In hetzelfde stukje tuin staat ook de pot met de Helonias bullata, die ik inmiddels al bijna 13 jaar heb en lang, heel lang moeten wachten, eer ik de eerste bloemen zag, maar dan heb je ook wat. Hij bloeit niet ieder jaar, maar slaat soms een jaar over zoals vorig jaar. Altijd wat jammer, want zonder bloei is de plant niet bepaald bijzonder. In het begin van knopvorming is het altijd wat lastig te zien of het een groeipunt is van nieuwe blad of een bloemknop en pas als de knop wat ronder in plaats van puntig wordt, kan ik met zekerheid zeggen, dat het een bloemknop is. Vorig jaar dus geen bloemen, maar dit jaar worden het beduidend meer dan ooit tevoren. Deze plant vraagt hoegenaamd geen verzorging, wel voldoende water, want het is enigszins een moerasplant.
De knoppen moeten veel moeite doen om het blad weg te duwen, maar de steel en bloemknoppen zijn krachtig...
De knoppen moeten veel moeite doen om het blad weg te duwen, maar de steel en bloemknoppen zijn krachtig...
In de voortuin bloeien wat narcissen, die ik in zaad laat schieten om later het zaad te verspreiden om wat meer narcissen in de tuin te krijgen en het lijkt te werken, want ik zie wel al meer blad van de narcis, maar zullen vermoedelijk volgend jaar pas bloemen geven, ik heb geduld...;)
In de voortuin groeit en bloeit ook een polletje longkruid van de roze variant, die ik iets mooier vind dan de paarse. Het bloeit al een tijdje en ziet er voorlopig nog niet uitgebloeid uit...
Tot slot een foto van blauwe druifjes, vraag me niet waarom, maar eerlijk gezegd heb ik niet zoveel met deze bloemetjes en ze staan zowel in de voor- als achtertuin in grote getale, dus ook onmogelijk om ze weg te halen. Wel probeer ik steeds na de bloei de uitgebloeide bloemen weg te halen voor ze het zaad kunnen verspreiden. Geen idee waarom ze mij wat irriteren, het geeft kleur in de voorjaarstuin en toch kunnen ze me niet echt bekoren...
Het zou nu volgens de buienradar moeten regenen, maar die paar kleine spatjes kan ik geen regen noemen, waar ik niet zo heel blij mee ben, want een flinke plens zou welkom zijn, zeker voor de planten in potten, waarvan de aarde behoorlijk droog is en nu in de groeiperiode hebben ze voldoende water nodig, dus toch maar weer de tuinslang tevoorschijn halen om water te geven als er niet meer dan dit beetje valt....
O, toch leuk om te vermelden, al heb ik er geen foto van, want toen ik met de camera rond ging, was het nog niet te zien, maar zondag heb ik de rabarber in de volle grond gezet, een miezerig klein plantje met 1 stengel en een stuk stengel, wat dood leek.
Blijkbaar wordt de rabarber helemaal gelukkig van de volle grond, want toen ik een paar uur later nog eens een tuinrondje maakte, zag ik werkelijk tot mijn stomme verbazing, dat er opeens nog een blad verschijnt, mooi groen. Ik kan me niet voorstellen, dat er in 2 dagen tijd een nieuw blad gemaakt kan worden, dus zal het toch wel van de stengel zijn, waarvan het blad dood leek.
Het wil in ieder geval zeggen, dat de rabarber het op die plek naar de zin heeft.
Ik moest trouwens ook even in het tuinhuisje zijn en tot mijn grote schrik hoorde ik gezoem "het zal toch niet waar zijn, dat er weer een wespennest komt". Sinds het wespennest van vorig jaar en de 2 steken, die ik gehad heb, ben ik echt heel bang geworden van wespen, al helemaal als ik lees, dat hoe vaker je gestoken wordt, hoe groter de kans, dat je er allergisch voor wordt.
Vorig jaar van de 2 steken zo'n 3 weken last gehad met pijn, jeuk en forse zwelling.
Of het zal helpen, weet ik niet, maar ik heb toch maar preventief wat op de mogelijke plekken gespoten met anti wespen spray.
Ik weet ook niet of het een wesp of bij was, want ik hoorde wel het gezoem, maar de zoemer vloog gelijk naar buiten, toen ik de deur open deed. Het is wel de tijd, dat de wespenkoninginnen beginnen met het zoeken en bouwen van een nest, dus voorlopig ben ik heel alert in het tuinhuisje en bij het eerste verschijnsel van een nest gaat er meteen de spuitbus op, zeker omdat in het tuinhuisje ook de scootmobiel komt te staan.
O, toch leuk om te vermelden, al heb ik er geen foto van, want toen ik met de camera rond ging, was het nog niet te zien, maar zondag heb ik de rabarber in de volle grond gezet, een miezerig klein plantje met 1 stengel en een stuk stengel, wat dood leek.
Blijkbaar wordt de rabarber helemaal gelukkig van de volle grond, want toen ik een paar uur later nog eens een tuinrondje maakte, zag ik werkelijk tot mijn stomme verbazing, dat er opeens nog een blad verschijnt, mooi groen. Ik kan me niet voorstellen, dat er in 2 dagen tijd een nieuw blad gemaakt kan worden, dus zal het toch wel van de stengel zijn, waarvan het blad dood leek.
Het wil in ieder geval zeggen, dat de rabarber het op die plek naar de zin heeft.
Ik moest trouwens ook even in het tuinhuisje zijn en tot mijn grote schrik hoorde ik gezoem "het zal toch niet waar zijn, dat er weer een wespennest komt". Sinds het wespennest van vorig jaar en de 2 steken, die ik gehad heb, ben ik echt heel bang geworden van wespen, al helemaal als ik lees, dat hoe vaker je gestoken wordt, hoe groter de kans, dat je er allergisch voor wordt.
Vorig jaar van de 2 steken zo'n 3 weken last gehad met pijn, jeuk en forse zwelling.
Of het zal helpen, weet ik niet, maar ik heb toch maar preventief wat op de mogelijke plekken gespoten met anti wespen spray.
Ik weet ook niet of het een wesp of bij was, want ik hoorde wel het gezoem, maar de zoemer vloog gelijk naar buiten, toen ik de deur open deed. Het is wel de tijd, dat de wespenkoninginnen beginnen met het zoeken en bouwen van een nest, dus voorlopig ben ik heel alert in het tuinhuisje en bij het eerste verschijnsel van een nest gaat er meteen de spuitbus op, zeker omdat in het tuinhuisje ook de scootmobiel komt te staan.
Het moestuin-project.... 1-4-2019
Wat ik in de kop heb, heb ik niet in de kont zitten, zal ik maar zeggen, want de wens om een bescheiden moestuintje op te zetten is groot, heel groot!
Ik heb het helemaal voor ogen, hoe het moet worden, niet in de volle grond, dat is te diep bukken voor me, maar in grote plantenzakken. Groenten, die zonder al te veel poespas makkelijk te kweken zijn en die ik uiteraard ook lekker vind ;)
De gedachten, het beeld voor ogen, is 1 ding, het realiseren is een ander verhaal...
Vorig jaar het gras zo goed als zo kwaad mogelijk weggehaald, antiworteldoek erover en dan komt het wel goed!
Dacht ik....
In de voorgaande maanden zag ik het antiworteldoek steeds meer opbollen en enigszins onnozel dacht ik in het begin, dat het gewoon de wind was, die het doek wat deed opbollen, maar ook zonder wind bolde het op.
Een blik onder het doek vertelde een ander verhaal: talloze bolletjes, die nog in de grond zaten, zijn opgekomen, hoewel die nooit opgekomen zijn, toen het gras er nog stond, wat een onverwachte tegenvaller was.
Niet dat ik iets tegen bolletjes van krokussen en sneeuwklokjes heb, maar ze waren niet verwacht en ook niet welkom in dat bedachte stukje voor een moestuintje.
Aan de andere kant van het tuinpad, in de grote tuin mogen ze zich van mij in grote getale uitbreiden, wat ze dan ook doen, maar ze moeten weg uit mijn bedachte moestuintje.
Het is zo snel geschreven, dat ze weg moeten, maar ook niet meer dan dat, want het is veel, heel veel werk om de bolletjes te verwijderen. Het goede nieuws is dat de aarde beduidend losser geworden is na het verwijderen van het gras en het mos, wat de grond had dichtgeslagen. De bolletjes moeten gedacht hebben: jippie, eindelijk kunnen we weer naar het licht groeien om tegengehouden te worden door het doek. Sommige bolletjes waren zo enthousiast, dat ze zich niet lieten tegenhouden door het doek en wurmden zich erdoorheen.
Het weer is wisselvallig en ik ben een mooi weer tuinierster, dus het schiet niet echt op om het stuk schoon te krijgen.
Onlangs met de hulp een tijdje bezig geweest, die zich ontpopt lijkt te hebben tot iemand, die het heerlijk vindt om in de tuin te werken, wat ik zelf ook leuk vind, want ik mis wel mensen in mijn omgeving, die net zo enthousiast zijn om in de tuin te werken en genieten van planten en bloemen.
Zo leuk om samen te werken met iemand, die daar enthousiast van wordt!
Helaas waren de dagen, dat ze hier was, veel te koud of regenachtig en het werken aan het moestuin-projectje viel wat stil.
Tot afgelopen vrijdag, mooi weer en weer verder gegaan: antiworteldoek terugslaan en verder met de vele bolletjes weghalen.
Nee, bewaren doe ik ze niet, ik zou niet weten, wat ik ermee zou moeten en het stuk grote voortuin staat al vol met duizenden bolletjes.
Het werk gaat echter langzaam, want schop voor schop moet omgekeerd worden, bolletjes eruit en dat niet alleen, de grond is ook vergeven van talloze wortels van bomen of planten, die er mogelijk ooit gestaan hebben, die ik er ook zoveel mogelijk uit wil hebben. De bolletjes zitten soms ook diep, onder die wortels en dit werkje wil ik maar eenmalig doen, niet ieder jaar weer hetzelfde verhaal met teveel werk!
Afgelopen weekend was het zeker geen slecht weer, maar na de inspanningen op vrijdag moest ik echt gas terugnemen, want de spierpijn en andere pijnen moesten rust krijgen, eisten ook rust. Niet dat ik helemaal stil gezeten heb, maar wat lichtere werkjes in de tuin gedaan.
Mijn enorm grote tuin geeft me soms een dubieus gevoel, er valt altijd iets te zien en steeds weer ben ik verwonderd, wat er in deze tuin allemaal geplant is en wat opkomt, sinds ik de vele bomen heb laten verwijderen in het eerste jaar.
Alles krijgt nu licht, wat blijkbaar planten doet ontwaken en is vaak, maar niet altijd, toch leuk om te ontdekken.
Het dubieuze gevoel komt vooral door het vele werk, wat eraan vast zit om het ook mooi te houden, het vele, vele snoeiwerk van verwaarloosde bomen en struiken en niet te vergeten de vermaledijde esdoorn voor het huis met daarnaast een Robinia, die door de lange zomer van vorig jaar net als de esdoorn veel zaadpeulen heeft losgelaten.
Het is een nachtmerrie, want van beide bomen zijn de zaailingen lastig weg te halen, net uitgekomen valt het weghalen nog wel mee, maar onmogelijk om iedere zaailing bijtijds te zien voor ze zich gevestigd hebben met lange penwortels.
De Robinia heeft ook nog een andere vervelende eigenschap, want deze heeft gemene stekels als hij goed opgekomen is.
Gisteren de tuinpaden aangeveegd en zoveel mogelijk zaden opgeveegd om te bedenken tijdens dit werk, dat ik mij in deze tuin nooit hoef te vervelen met als bijkomende gedachte "hoe lang kan ik dit nog doen?"
Vooruit maar, ik zie wel tot hoever ik kom en volgens mij ben ik nog koppiger dan een ezel :P
Vandaag een zonnige dag, de spierpijn en andere pijnen zijn weer wat tot rust gekomen en nog even wachten tot de zon wat meer warmte geeft om dan weer verder te gaan met het moestuinprojectje om het hopelijk ook af te krijgen.
Bijna driekwart van het stukje tuin is klaar, maar het spreekwoord zegt, dat de laatste loodjes het zwaarst zijn....
Deze winter is zacht geweest en in tegenstelling tot vorige winter hebben de meeste planten de winter overleefd en alles loopt mooi uit om in de ereprijs al de bloemknopjes te zien.
De Helonias bullata toont nu duidelijk bloemknoppen, die zich tussen het stugge blad omhoog werken en ik meen 7 of 8 grote bloemknoppen te zien, lastig tellen door het stugge blad, maar ongekend om zoveel knoppen te zien.
Bloemknoppen in de seringenbomen, al zijn het er minder dan vorig jaar, maar toch, het bloeit weer ;)
De astilbe in de achtertuin loopt ook weer uit, waarover ik me wat zorgen maakte, omdat het zo lang duurde, eer er weer groei te zien was, wat dus niet nodig was.
Eerverleden jaar een elfenbloem gekocht, die ook een Latijnse naam heeft, maar elfenbloem vind ik sprookjesachtiger klinken en heb ik vorig jaar in een grotere pot gezet en had niet zoveel vertrouwen in of deze plant het wel zou redden, maar deze heeft zich verspreid in de pot en ik zie heel wat bloemstengels verschijnen.
Geen spectaculaire bloei, maar het blad is heel mooi of liever gezegd, kan heel mooi zijn en het lijkt nog wat zoeken te zijn naar de juiste standplaats om het blad tot zijn recht te laten komen.
Informatie op Internet wil niet altijd zeggen, dat ook de juiste standplaats aanbevolen wordt, wat ik al met meer planten in de loop der jaren heb gemerkt. Waarbij ik ook wil aanmerken, dat planten in potten net weer even iets anders verlangen in verzorging.
Het is soms wat zoeken, waar een plant het best floreert met al dan niet meer of minder water, schaduw of zon of daartussenin, wat ik dan weer een voordeel vind van planten in potten, die redelijk eenvoudig te verplaatsen zijn.
Hoe vaak heb ik in vorige tuinen, nog tuinierend met planten in de volle grond, planten niet moeten uitgraven om ergens anders neer te zetten, waar ze beter tot hun recht kwamen?
Helaas valt er nog weinig te fotograferen, wat ook te maken heeft met een verminderd enthousiasme om ieder sprietje wat bovengronds komt na de winter ook vast te leggen. Het enthousiasme om te zien is er nog wel, maar daar blijft het bij.
Strakblauwe lucht en zon en ik ga me maar eens klaarmaken om aan de slag te gaan met het moestuin-projectje ;)
Ik heb het helemaal voor ogen, hoe het moet worden, niet in de volle grond, dat is te diep bukken voor me, maar in grote plantenzakken. Groenten, die zonder al te veel poespas makkelijk te kweken zijn en die ik uiteraard ook lekker vind ;)
De gedachten, het beeld voor ogen, is 1 ding, het realiseren is een ander verhaal...
Vorig jaar het gras zo goed als zo kwaad mogelijk weggehaald, antiworteldoek erover en dan komt het wel goed!
Dacht ik....
In de voorgaande maanden zag ik het antiworteldoek steeds meer opbollen en enigszins onnozel dacht ik in het begin, dat het gewoon de wind was, die het doek wat deed opbollen, maar ook zonder wind bolde het op.
Een blik onder het doek vertelde een ander verhaal: talloze bolletjes, die nog in de grond zaten, zijn opgekomen, hoewel die nooit opgekomen zijn, toen het gras er nog stond, wat een onverwachte tegenvaller was.
Niet dat ik iets tegen bolletjes van krokussen en sneeuwklokjes heb, maar ze waren niet verwacht en ook niet welkom in dat bedachte stukje voor een moestuintje.
Aan de andere kant van het tuinpad, in de grote tuin mogen ze zich van mij in grote getale uitbreiden, wat ze dan ook doen, maar ze moeten weg uit mijn bedachte moestuintje.
Het is zo snel geschreven, dat ze weg moeten, maar ook niet meer dan dat, want het is veel, heel veel werk om de bolletjes te verwijderen. Het goede nieuws is dat de aarde beduidend losser geworden is na het verwijderen van het gras en het mos, wat de grond had dichtgeslagen. De bolletjes moeten gedacht hebben: jippie, eindelijk kunnen we weer naar het licht groeien om tegengehouden te worden door het doek. Sommige bolletjes waren zo enthousiast, dat ze zich niet lieten tegenhouden door het doek en wurmden zich erdoorheen.
Het weer is wisselvallig en ik ben een mooi weer tuinierster, dus het schiet niet echt op om het stuk schoon te krijgen.
Onlangs met de hulp een tijdje bezig geweest, die zich ontpopt lijkt te hebben tot iemand, die het heerlijk vindt om in de tuin te werken, wat ik zelf ook leuk vind, want ik mis wel mensen in mijn omgeving, die net zo enthousiast zijn om in de tuin te werken en genieten van planten en bloemen.
Zo leuk om samen te werken met iemand, die daar enthousiast van wordt!
Helaas waren de dagen, dat ze hier was, veel te koud of regenachtig en het werken aan het moestuin-projectje viel wat stil.
Tot afgelopen vrijdag, mooi weer en weer verder gegaan: antiworteldoek terugslaan en verder met de vele bolletjes weghalen.
Nee, bewaren doe ik ze niet, ik zou niet weten, wat ik ermee zou moeten en het stuk grote voortuin staat al vol met duizenden bolletjes.
Het werk gaat echter langzaam, want schop voor schop moet omgekeerd worden, bolletjes eruit en dat niet alleen, de grond is ook vergeven van talloze wortels van bomen of planten, die er mogelijk ooit gestaan hebben, die ik er ook zoveel mogelijk uit wil hebben. De bolletjes zitten soms ook diep, onder die wortels en dit werkje wil ik maar eenmalig doen, niet ieder jaar weer hetzelfde verhaal met teveel werk!
Afgelopen weekend was het zeker geen slecht weer, maar na de inspanningen op vrijdag moest ik echt gas terugnemen, want de spierpijn en andere pijnen moesten rust krijgen, eisten ook rust. Niet dat ik helemaal stil gezeten heb, maar wat lichtere werkjes in de tuin gedaan.
Mijn enorm grote tuin geeft me soms een dubieus gevoel, er valt altijd iets te zien en steeds weer ben ik verwonderd, wat er in deze tuin allemaal geplant is en wat opkomt, sinds ik de vele bomen heb laten verwijderen in het eerste jaar.
Alles krijgt nu licht, wat blijkbaar planten doet ontwaken en is vaak, maar niet altijd, toch leuk om te ontdekken.
Het dubieuze gevoel komt vooral door het vele werk, wat eraan vast zit om het ook mooi te houden, het vele, vele snoeiwerk van verwaarloosde bomen en struiken en niet te vergeten de vermaledijde esdoorn voor het huis met daarnaast een Robinia, die door de lange zomer van vorig jaar net als de esdoorn veel zaadpeulen heeft losgelaten.
Het is een nachtmerrie, want van beide bomen zijn de zaailingen lastig weg te halen, net uitgekomen valt het weghalen nog wel mee, maar onmogelijk om iedere zaailing bijtijds te zien voor ze zich gevestigd hebben met lange penwortels.
De Robinia heeft ook nog een andere vervelende eigenschap, want deze heeft gemene stekels als hij goed opgekomen is.
Gisteren de tuinpaden aangeveegd en zoveel mogelijk zaden opgeveegd om te bedenken tijdens dit werk, dat ik mij in deze tuin nooit hoef te vervelen met als bijkomende gedachte "hoe lang kan ik dit nog doen?"
Vooruit maar, ik zie wel tot hoever ik kom en volgens mij ben ik nog koppiger dan een ezel :P
Vandaag een zonnige dag, de spierpijn en andere pijnen zijn weer wat tot rust gekomen en nog even wachten tot de zon wat meer warmte geeft om dan weer verder te gaan met het moestuinprojectje om het hopelijk ook af te krijgen.
Bijna driekwart van het stukje tuin is klaar, maar het spreekwoord zegt, dat de laatste loodjes het zwaarst zijn....
Deze winter is zacht geweest en in tegenstelling tot vorige winter hebben de meeste planten de winter overleefd en alles loopt mooi uit om in de ereprijs al de bloemknopjes te zien.
De Helonias bullata toont nu duidelijk bloemknoppen, die zich tussen het stugge blad omhoog werken en ik meen 7 of 8 grote bloemknoppen te zien, lastig tellen door het stugge blad, maar ongekend om zoveel knoppen te zien.
Bloemknoppen in de seringenbomen, al zijn het er minder dan vorig jaar, maar toch, het bloeit weer ;)
De astilbe in de achtertuin loopt ook weer uit, waarover ik me wat zorgen maakte, omdat het zo lang duurde, eer er weer groei te zien was, wat dus niet nodig was.
Eerverleden jaar een elfenbloem gekocht, die ook een Latijnse naam heeft, maar elfenbloem vind ik sprookjesachtiger klinken en heb ik vorig jaar in een grotere pot gezet en had niet zoveel vertrouwen in of deze plant het wel zou redden, maar deze heeft zich verspreid in de pot en ik zie heel wat bloemstengels verschijnen.
Geen spectaculaire bloei, maar het blad is heel mooi of liever gezegd, kan heel mooi zijn en het lijkt nog wat zoeken te zijn naar de juiste standplaats om het blad tot zijn recht te laten komen.
Informatie op Internet wil niet altijd zeggen, dat ook de juiste standplaats aanbevolen wordt, wat ik al met meer planten in de loop der jaren heb gemerkt. Waarbij ik ook wil aanmerken, dat planten in potten net weer even iets anders verlangen in verzorging.
Het is soms wat zoeken, waar een plant het best floreert met al dan niet meer of minder water, schaduw of zon of daartussenin, wat ik dan weer een voordeel vind van planten in potten, die redelijk eenvoudig te verplaatsen zijn.
Hoe vaak heb ik in vorige tuinen, nog tuinierend met planten in de volle grond, planten niet moeten uitgraven om ergens anders neer te zetten, waar ze beter tot hun recht kwamen?
Helaas valt er nog weinig te fotograferen, wat ook te maken heeft met een verminderd enthousiasme om ieder sprietje wat bovengronds komt na de winter ook vast te leggen. Het enthousiasme om te zien is er nog wel, maar daar blijft het bij.
Strakblauwe lucht en zon en ik ga me maar eens klaarmaken om aan de slag te gaan met het moestuin-projectje ;)
Langzaam maar gestaag.... 24-3-2019
Het wordt steeds meer lente, 's morgens wakker worden met vogelgezang en bijna alle planten lopen nu wel weer uit, langzaam maar gestaag en de een wat sneller dan de ander. Slechts een enkel klein plantje in pot heeft de winter niet overleefd, jammer, maar toch ook niet met grote spijt. Er komt wel weer een ander plantje, hoewel ik ook besloten heb om alleen planten te vervangen als dat nodig is, maar toch niet veel nieuwe planten meer.
Fysiek gaat het allemaal wat minder en het moet toch te onderhouden blijven.
In de voortuin nu een zee van het blad van de sneeuwklokjes, wat na de bloei fors is gaan groeien en tussen het vele blad staan hier en daar wat narcissen, evenals tulpen in knop.
Ook de pioenroos is weer opgekomen, waarvan ik ook wel weer een of meerdere bloemen van verwacht. In het stukje achtertuin staan ook wat pioenrozen, maar die staan in dat stukje veel te donker, dus die wil ik eruit halen en mogelijk, dat een buurvrouw wat verderop er interesse in heeft, al schijnen pioenrozen het niet prettig te vinden om verplaatst te worden, maar het kan natuurlijk altijd geprobeerd worden.
Nog steeds wat zorgen over de passiebloem, waarin ik nog geen enkel teken van leven zie, maar er zijn dan ook nog steeds wat nachten met lichte vorst en deze passiebloem Constance Elliot is matig winterhard. Eenmaal goed ontwikkeld valt dat wel mee, maar dit zijn nog heel jonge plantjes. Het is echter nog vroeg in het jaar, dus nog maar even afwachten of er toch nog groei in komt.
In het randje betonbakken in de voortuin heeft het meeste de winter wel overleefd, maar tot mijn verbazing is in een bak een tulpje verschenen en in de bak ernaast komt ook een bol op, waarvan ik nog niet kan vaststellen, wat het kan zijn, wel zie ik een forse bloemknop in de kern. Het duurt echter nog wel even, eer deze tot bloei komt, wel benieuwd.
In een andere bak zie ik de eerste bloemknopjes van de kruipflox, maar de groei valt me wat tegen. Deze heb ik eerder in een pot gehad, waarin hij razendsnel groeide, maar uiteindelijk dood is gegaan, omdat het een enorme vochtslurper bleek en even vergeten water te geven om vervolgens ter ziele te gaan.
In een andere bak een anjertje, die de winter overleefd lijkt te hebben, het is in ieder geval nog groen, maar daar is vooralsnog alles ook mee gezegd, ook hierbij dus afwachten...
De duizendschoon heeft wel duidelijk de winter overleefd en heeft al de eerste kleine bloemetjes en is aan het groeien.
Tot zover de voortuin...
In het stukje zijtuin onder het keukenraam staan ook nog wat potten, waaronder de pot van de Hellonias bullata, waarin ik dit keer maar liefst 5 grote bloemknoppen zie, nadat vorig jaar geen enkele bloem verschenen is, dus dit maakt wel blij.
Een wat saaie plant, maar de bloei vind ik echt prachtig, al is deze maar kortdurend, maar daarom staat hij ook aan de zijkant, want eenmaal uitgebloeid is de sierwaarde wel verdwenen.
Er staat ook nog een bak met bolletjes en aubrieta, waarbij de bolletjes verdrongen worden door de aubrieta, wat ik ook maar zo laat. Bolletjes genoeg in de voortuin en de aubrieta bloeit lang en is wintergroen, dus vooruit maar.
Het fleurt dat stukje zijtuin wat op en door de potten kan het geen kattenbak worden voor de buurtkatten!
De planten achter lopen rustig uit, maar ook daar toch een verrassing om maar liefst 8 groeipunten te zien van de gevlekte orchis, een verdubbeling van het aantal van vorig jaar.
Vorig jaar prachtig gebloeid en dit jaar dus nog meer bloemen!
Ik heb even getwijfeld of het wel verstandig was om al een tijdje geleden met het bijzonder mooie weer de planten uit het kasje en berging al buiten te zetten, maar ze lijken het allemaal overleefd te hebben, ondanks enkele nachten met lichte nachtvorst.
Sommige wel wat gehavend, wat met licht snoeien weer te verhelpen is.
Vandaag gaan ook de vijverplantjes in het kasje terug het vijvertje in, wat nog steeds wat problematisch is door draadalg.
Ik wil het zuurstofplantje onder water er even uithalen en dan fors terugknippen en als straks de winterknoppen van de kikkerbeet weer omhoog komen, haal ik ze er gelijk uit, geen kikkerbeet meer in het vijvertje!
Vorig voorjaar was het vijvertje kraakhelder tot de kikkerbeet verscheen, daarbij is dit mini-vijvertje veel te klein voor zo'n snel uitbreidend plantje met een enorme wirwar van wortels.
Net nog maar eens naar buiten geweest om te kijken, wat ik nog meer te vertellen heb over de planten om even stil te staan bij de hop, die het niet goed lijkt te doen in een pot. Hij is wel weer opgekomen, maar sommige wortelstokken lijken niet meer uit te lopen. De winter is zacht geweest en hop is winterhard, dus de uitlopers, die wel verschenen zijn, hadden allang groter moeten zijn.
Ik ben nogal laks met het geven van voeding, want las net wel, dat hop veel voeding nodig heeft, dus binnenkort maar eens doen in de hoop, dat er dan wel weer mooiere groei is.
Vorig jaar na de bloei van de mini-sering deze gesnoeid en ik ben meer dan tevreden, hoe mooi ik gesnoeid heb, mooi compact gehouden en alle takjes hebben bloemknopjes, waarover ik me nu al kan verheugen op de bloei, de roze en heerlijk geurende bloemetjes, die net een roze wolk lijken.
Het snoeien is monnikenwerk door de vele kleine takjes en waarna ik me steevast afvraag of het nog wel goedkomt, want na de snoei ziet het struikje er maar armetierig en klein uit. Natuurlijk komt het goed, dat blijkt wel, want ik zie dit jaar een overvloed aan bloemknopjes.
Komende week ook maar weer de planten uit kasje en berging in de achtertuin plaatsen en overal weer de onderschotels eronder, want met groei van nu is de kans groot, dat de wortels de grond in gaan groeien, wat ik liever niet heb, want dan zijn ze lastiger te verplaatsen als dat nodig is.
Het zou wel prettig zijn als de dagtemperatuur wat meer omhoog zou gaan met wat meer zon, want het blijft nu net te fris om in de tuin bezig te zijn, terwijl er weer genoeg te doen valt.
Ik begon mijn tuinverhaaltje al met dat het fysiek wat minder gaat en ik heb echt wat meer warmte nodig om op mijn gemakje buiten bezig te kunnen zijn.
Zo toch maar eens naar buiten, het nieuwe tafelkleed op de tuintafel leggen, het zonnetje schijnt weer en de buitentemperatuur geeft 17 graden aan... ;)
Fysiek gaat het allemaal wat minder en het moet toch te onderhouden blijven.
In de voortuin nu een zee van het blad van de sneeuwklokjes, wat na de bloei fors is gaan groeien en tussen het vele blad staan hier en daar wat narcissen, evenals tulpen in knop.
Ook de pioenroos is weer opgekomen, waarvan ik ook wel weer een of meerdere bloemen van verwacht. In het stukje achtertuin staan ook wat pioenrozen, maar die staan in dat stukje veel te donker, dus die wil ik eruit halen en mogelijk, dat een buurvrouw wat verderop er interesse in heeft, al schijnen pioenrozen het niet prettig te vinden om verplaatst te worden, maar het kan natuurlijk altijd geprobeerd worden.
Nog steeds wat zorgen over de passiebloem, waarin ik nog geen enkel teken van leven zie, maar er zijn dan ook nog steeds wat nachten met lichte vorst en deze passiebloem Constance Elliot is matig winterhard. Eenmaal goed ontwikkeld valt dat wel mee, maar dit zijn nog heel jonge plantjes. Het is echter nog vroeg in het jaar, dus nog maar even afwachten of er toch nog groei in komt.
In het randje betonbakken in de voortuin heeft het meeste de winter wel overleefd, maar tot mijn verbazing is in een bak een tulpje verschenen en in de bak ernaast komt ook een bol op, waarvan ik nog niet kan vaststellen, wat het kan zijn, wel zie ik een forse bloemknop in de kern. Het duurt echter nog wel even, eer deze tot bloei komt, wel benieuwd.
In een andere bak zie ik de eerste bloemknopjes van de kruipflox, maar de groei valt me wat tegen. Deze heb ik eerder in een pot gehad, waarin hij razendsnel groeide, maar uiteindelijk dood is gegaan, omdat het een enorme vochtslurper bleek en even vergeten water te geven om vervolgens ter ziele te gaan.
In een andere bak een anjertje, die de winter overleefd lijkt te hebben, het is in ieder geval nog groen, maar daar is vooralsnog alles ook mee gezegd, ook hierbij dus afwachten...
De duizendschoon heeft wel duidelijk de winter overleefd en heeft al de eerste kleine bloemetjes en is aan het groeien.
Tot zover de voortuin...
In het stukje zijtuin onder het keukenraam staan ook nog wat potten, waaronder de pot van de Hellonias bullata, waarin ik dit keer maar liefst 5 grote bloemknoppen zie, nadat vorig jaar geen enkele bloem verschenen is, dus dit maakt wel blij.
Een wat saaie plant, maar de bloei vind ik echt prachtig, al is deze maar kortdurend, maar daarom staat hij ook aan de zijkant, want eenmaal uitgebloeid is de sierwaarde wel verdwenen.
Er staat ook nog een bak met bolletjes en aubrieta, waarbij de bolletjes verdrongen worden door de aubrieta, wat ik ook maar zo laat. Bolletjes genoeg in de voortuin en de aubrieta bloeit lang en is wintergroen, dus vooruit maar.
Het fleurt dat stukje zijtuin wat op en door de potten kan het geen kattenbak worden voor de buurtkatten!
De planten achter lopen rustig uit, maar ook daar toch een verrassing om maar liefst 8 groeipunten te zien van de gevlekte orchis, een verdubbeling van het aantal van vorig jaar.
Vorig jaar prachtig gebloeid en dit jaar dus nog meer bloemen!
Ik heb even getwijfeld of het wel verstandig was om al een tijdje geleden met het bijzonder mooie weer de planten uit het kasje en berging al buiten te zetten, maar ze lijken het allemaal overleefd te hebben, ondanks enkele nachten met lichte nachtvorst.
Sommige wel wat gehavend, wat met licht snoeien weer te verhelpen is.
Vandaag gaan ook de vijverplantjes in het kasje terug het vijvertje in, wat nog steeds wat problematisch is door draadalg.
Ik wil het zuurstofplantje onder water er even uithalen en dan fors terugknippen en als straks de winterknoppen van de kikkerbeet weer omhoog komen, haal ik ze er gelijk uit, geen kikkerbeet meer in het vijvertje!
Vorig voorjaar was het vijvertje kraakhelder tot de kikkerbeet verscheen, daarbij is dit mini-vijvertje veel te klein voor zo'n snel uitbreidend plantje met een enorme wirwar van wortels.
Net nog maar eens naar buiten geweest om te kijken, wat ik nog meer te vertellen heb over de planten om even stil te staan bij de hop, die het niet goed lijkt te doen in een pot. Hij is wel weer opgekomen, maar sommige wortelstokken lijken niet meer uit te lopen. De winter is zacht geweest en hop is winterhard, dus de uitlopers, die wel verschenen zijn, hadden allang groter moeten zijn.
Ik ben nogal laks met het geven van voeding, want las net wel, dat hop veel voeding nodig heeft, dus binnenkort maar eens doen in de hoop, dat er dan wel weer mooiere groei is.
Vorig jaar na de bloei van de mini-sering deze gesnoeid en ik ben meer dan tevreden, hoe mooi ik gesnoeid heb, mooi compact gehouden en alle takjes hebben bloemknopjes, waarover ik me nu al kan verheugen op de bloei, de roze en heerlijk geurende bloemetjes, die net een roze wolk lijken.
Het snoeien is monnikenwerk door de vele kleine takjes en waarna ik me steevast afvraag of het nog wel goedkomt, want na de snoei ziet het struikje er maar armetierig en klein uit. Natuurlijk komt het goed, dat blijkt wel, want ik zie dit jaar een overvloed aan bloemknopjes.
Komende week ook maar weer de planten uit kasje en berging in de achtertuin plaatsen en overal weer de onderschotels eronder, want met groei van nu is de kans groot, dat de wortels de grond in gaan groeien, wat ik liever niet heb, want dan zijn ze lastiger te verplaatsen als dat nodig is.
Het zou wel prettig zijn als de dagtemperatuur wat meer omhoog zou gaan met wat meer zon, want het blijft nu net te fris om in de tuin bezig te zijn, terwijl er weer genoeg te doen valt.
Ik begon mijn tuinverhaaltje al met dat het fysiek wat minder gaat en ik heb echt wat meer warmte nodig om op mijn gemakje buiten bezig te kunnen zijn.
Zo toch maar eens naar buiten, het nieuwe tafelkleed op de tuintafel leggen, het zonnetje schijnt weer en de buitentemperatuur geeft 17 graden aan... ;)
Bijzonder vroeg voorjaar.... 24-2-2019
Ik tuinier toch al heel wat jaartjes en kan mij niet herinneren, dat het ooit eerder zo vroeg in het jaar voorjaar was, al helemaal niet in tegenstelling tot vorig jaar, toen er nog stevige vorst was tot bijna half maart.
Voor zover het zich laat aanzien in de voorspellingen, komt er ook geen vorst meer, niet meer dan wat heel lichte nachtvorst, die geen schade aanricht.
Ik wilde nog wat wachten met het snoeien van sommige planten in potten, maar nu er toch geen echte vorst meer in het vooruitzicht is, ga ik deze toch maar snoeien en langzaam ook denken om de potten maar weer op hun plaats in de achtertuin te zetten. Ook weer alle onderschotels onder de potten plaatsen, zodat de planten niet in de grond vastgroeien nu ik steeds meer groei begin te zien, al is het nog minimaal. Ook vraag ik me af of ik al water moet gaan geven....
Het dagelijkse tuinrondje wordt ook weer leuker en spannender om te zien, wat allemaal gaat groeien in de voortuin, nadat ik vorig jaar al wat zaad had rond gestrooid. Zo heb ik vorig jaar zaad rondgestrooid van de stokroos en zo te zien heeft dat effect gehad, want overal zie ik zaailingen, waarvan ik me afvraag of het er niet teveel zijn...;)
De vele krokussen zijn nu op hun retour, waarvan de bloei wordt door de sneeuwklokjes, die nu volop bloeien en de voortuin wit maken. Helaas lukt het me niet om daar een mooie foto van te maken, misschien als ik op de grond zou gaan liggen, maar dat lijkt mij niet zo'n goed plan :P
Een beetje jammer is wel, dat de jonge knopjes van de passiebloem toch last hebben gehad van de lichte vorst, want ze zijn bruin en dood, maar als het goed is, komt dat wel weer goed als ook de lichte nachtvorst verdwenen is. In ieder geval is door die jonge knopjes wel duidelijk, dat de tere stekjes de winter overleefd hebben en aangeslagen zijn.
De planten in potten in de achtertuin laten nog maar weinig groei zien, al zie ik wel al de eerste uitlopers van de valeriaan en ook bij de hop en de clematis zie ik uitlopers. In de pot met de gevlekte rietorchis voel ik in de aarde ook de eerste groeipunten, benieuwd of er weer zoveel bloemstengels komen als vorig jaar.
In de pot met de kleine geitenbaard zie ik nog niets opkomen en vraag me af of het wel zo'n goed idee is geweest om deze pot aan te vullen met nieuwe aarde, wat echter wel nodig was, omdat aarde altijd inzakt in de loop der tijd. Doorgaans is dit 1 van de eerste planten, die groei laat zien, maar tot nu toe zie ik alleen zwarte aarde. Hij heeft zijn winterhardheid allang bewezen en mogelijk kost het nu wat meer tijd en moeite om door de nieuwe aarde omhoog te komen...
In tegenstelling tot vorig jaar heeft de nieuw geplante rozemarijn deze winter wel overleefd, evenals het bergbonenkruid, al vind ik deze minder smakelijk dan het 1-jarige bonenkruid, waarvan de blaadjes wat zachter zijn en wat ik binnenkort weer wil zaaien, want ik ben echt dol op jonge tuinboontjes, klaargemaakt met een bloemsausje en veel bonenkruid, iets waarvoor je mij wakker kunt maken ;)
Afgelopen week heeft mijn hulp aangegeven, dat ze het heerlijk vindt om mij met de tuin te helpen en ik zit eraan te denken om haar komende week dan maar eens aan het werk te zetten na het nodige schoonmaakwerk.
Ik wil zoooooooo graag weer een soort van moestuintje, waarin ik zeker tuinbonen wil zaaien, maar dan moet er echt eerst nog wat gedaan worden aan dat stukje tuin, wat nu afgedekt is met antiworteldoek, maar bol staat van alle krokussen en sneeuwklokjes, die eronder opkomen. En ik maar denken, dat ik alles goed had weggehaald, niet dus!
Toch ziet de aarde er onder het doek er beter uit en vanmiddag maar eens kijken of ik er de schop in kan steken en als dit lukt, wil ik de komende weken de aarde omspitten, alle bolletjes eruit halen, waar ik wel een liefhebber voor weet en dan de aarde gelijk maken, zodat de tuinzakken, waarin ik groenten wil kweken, ook een beetje netjes recht staan.
Een werkje, waarbij de hulp dan een half uurtje mag meehelpen. Ik moest afgelopen week wel wat lachen om haar, want ze wees op een polletje krokussen met de opmerking: "Mooi hè, die sneeuwklokjes" en volgens mij keek ik even heel dom, want hoe is het mogelijk, dat iemand krokussen voor sneeuwklokjes aanziet?
Ook trok ze gras uit, wat echter bolletjes waren, maar voor haar zijn blijkbaar alle groene sprietjes gewoon gras ;)
Ach, in een tuin met zoveel wanorde kan ik me er ook niet zo heel druk over maken als ze hier en daar wat teveel weghaalt, al let ik natuurlijk wel op, dat ze het niet al te bont maakt met weghalen en ze heeft er in ieder geval veel plezier om te helpen, wat ook voor mij weer prettig is om wat hulp te krijgen in de tuin.
Het huishoudelijk werk lijdt er niet onder en met slechter weer doen we wel weer wat meer in huis, al wordt het steeds opgeruimder en makkelijker te onderhouden.
Ik zat me net wat af te vragen, wat voor mij het mooiste jaargetijde is en kom dan toch uit op het voorjaar, de tijd, dat planten weer tot leven komen en weer groei en later bloei te zien, al hoop ik niet weer zo'n bloedhete zomer te krijgen, waardoor de bloei te snel gaat. Mijn beschutte achtertuin is nu heerlijk om tot laat in de middag buiten in het zonnetje te zitten, maar datzelfde beschutte tuintje is in een hete zomer echt te warm om nog van genieten te kunnen spreken...
Kom, maar weer even de achtertuin ingelopen, is er al iets gegroeid sinds een uurtje geleden :P
De ereprijs heeft zeker geleden onder de winter en zag er miserabel uit, maar laat zich niet uit het veld slaan en ik zie genoeg levenskracht door de jonge plantjes om weer mooie bloei te geven.
Ook de beide lavendelsoorten lijken de winter goed doorgekomen te zijn, al blijven het lastige planten om goed te snoeien en informatie op Internet geeft tegenstrijdige informatie, waarbij heel kort snoeien en slechts snoeien tot op het onderste groeipuntje met elkaar in strijd lijken te zijn. Ik wil graag mooie compacte struikjes, wat mij tot op heden nog niet echt gelukt is, maar tegelijkertijd mag lavendel niet ontbreken in mijn geurtuin.
Bloemgeuren lijken voor mij minder belangrijker te zijn dan bladgeur en zo heb ik ook een zoethoutgras staan, die de afgelopen winter prima heeft doorstaan. Geen mooie of bijzondere plant om te zien, gras, niet meer en niet minder tot je met je handen door het blad gaat en je handen naar zoethout geuren. Het schijnt, dat je het blad ook in een salade kunt gebruiken, maar als ik het blad zo door mijn handen laat gaan, voelt het iets te stug om lekker te vinden in een salade ;)
Ik heb ook een zaailing van een Paulownia in een pot staan, die is komen aanwaaien en ik ben heel benieuwd of deze de winter overleefd heeft, want de eerste winter van deze plant schijnt cruciaal te zijn of het een blijver is.
Vorig jaar een discussie gehad op het tuinforum om de naam te achterhalen van deze zwerver, waarover twijfel bestond en eerlijk gezegd, weet ik niet goed, dat ik ermee moet doen. Het blad is groot en zacht en zeker mooi, maar het schijnt een forse boom te worden, die in later stadium ook mooi kan bloeien, maar zeker geen potplant is.
Met wat pijn en moeite zou ik hem in de voortuin kunnen zetten, maar wil ik wel een forse boom in de voortuin?
Het schijnt echt iets heel moois te zijn om in de tuin te hebben, maar wil ik dat ook, want eer deze volwassen genoeg is om te bloeien, besta ik vermoedelijk niet eens meer. Soms worstelt het verstand met de wens om iets bijzonders in de tuin te hebben ;)
Er weer een soort van bonsai-projectje van maken, zoals het eikenboompje, wat ik al jaren heb en mishandeld heb in een heel klein potje, maar ieder jaar stoer weer uitloopt ongeacht de weersomstandigheden. In het eerste jaar nog groot blad, maar in de loop der jaren het blad aangepast heeft tot mooie kleine blaadjes.
Iets dergelijks ben ik ook al gestart met een walnoot-zaailing, die vorig jaar na de strenge vorst weer gewoon uitgelopen is en na deze redelijk zachte winter ook weer zal uitlopen en het is leuk om te doen en te zien, hoe planten of liever gezegd bomen zich gedragen na plaatsen in een kleine pot. Hoe ze zich aanpassen en overleven door vooral het blad kleiner te maken en de groei te temmen, al is de kunst van bonsai een vak apart om zelf van dergelijke zaailingen iets moois te maken...
Hij staat me nog niet in de weg en in dezelfde pot staat ook een zaailing van de damastbloem, die eveneens in tegenstelling tot vorige winter de huidige winter overleefd heeft en mooi van bloei is.
De akelei-ruit toont ook weer mooie knoppen van uitlopers, die hoog gaan worden en ik vooral mooi vind door de bloei van zachtpaarse pluizige bloemetjes, vergelijkbaar met de bloei van mimosa.
Ook de Japanse wijnbes loopt weer uit met ook weer een soort van gemengd gevoel, omdat ik deze niet meer in de volle grond wil, voor zover dat in deze tuin zou kunnen, maar in de volle grond wordt je er niet blij van, heb ik in een vorige tuin gemerkt met teveel uitlopers, maar de rode, gestekelde takken met groen blad zijn mooi en de vruchtjes zijn echt heerlijk. Wel even wassen om het kleverige en minder smakelijke laagje te verwijderen, maar het is ook een plant, die ik lastig vind om in toom te houden.
Haal ik niet alle vruchtjes weg, zaait hij zich makkelijk uit en door het uitzaaien op deze manier heb ik deze plant kunnen overhouden, maar ook met twijfels...
Ik heb mijn planten en ik geniet steeds weer van aankopen, maar langzaam en zeker moet ik gas gaan terugnemen in de aankopen, iets wat mij moeilijk zal vallen.
Willen en kunnen gaat steeds meer een rol spelen in onderhoud en verzorging en de wil gaat steeds meer strijden met het kunnen.
Voor zover het zich laat aanzien in de voorspellingen, komt er ook geen vorst meer, niet meer dan wat heel lichte nachtvorst, die geen schade aanricht.
Ik wilde nog wat wachten met het snoeien van sommige planten in potten, maar nu er toch geen echte vorst meer in het vooruitzicht is, ga ik deze toch maar snoeien en langzaam ook denken om de potten maar weer op hun plaats in de achtertuin te zetten. Ook weer alle onderschotels onder de potten plaatsen, zodat de planten niet in de grond vastgroeien nu ik steeds meer groei begin te zien, al is het nog minimaal. Ook vraag ik me af of ik al water moet gaan geven....
Het dagelijkse tuinrondje wordt ook weer leuker en spannender om te zien, wat allemaal gaat groeien in de voortuin, nadat ik vorig jaar al wat zaad had rond gestrooid. Zo heb ik vorig jaar zaad rondgestrooid van de stokroos en zo te zien heeft dat effect gehad, want overal zie ik zaailingen, waarvan ik me afvraag of het er niet teveel zijn...;)
De vele krokussen zijn nu op hun retour, waarvan de bloei wordt door de sneeuwklokjes, die nu volop bloeien en de voortuin wit maken. Helaas lukt het me niet om daar een mooie foto van te maken, misschien als ik op de grond zou gaan liggen, maar dat lijkt mij niet zo'n goed plan :P
Een beetje jammer is wel, dat de jonge knopjes van de passiebloem toch last hebben gehad van de lichte vorst, want ze zijn bruin en dood, maar als het goed is, komt dat wel weer goed als ook de lichte nachtvorst verdwenen is. In ieder geval is door die jonge knopjes wel duidelijk, dat de tere stekjes de winter overleefd hebben en aangeslagen zijn.
De planten in potten in de achtertuin laten nog maar weinig groei zien, al zie ik wel al de eerste uitlopers van de valeriaan en ook bij de hop en de clematis zie ik uitlopers. In de pot met de gevlekte rietorchis voel ik in de aarde ook de eerste groeipunten, benieuwd of er weer zoveel bloemstengels komen als vorig jaar.
In de pot met de kleine geitenbaard zie ik nog niets opkomen en vraag me af of het wel zo'n goed idee is geweest om deze pot aan te vullen met nieuwe aarde, wat echter wel nodig was, omdat aarde altijd inzakt in de loop der tijd. Doorgaans is dit 1 van de eerste planten, die groei laat zien, maar tot nu toe zie ik alleen zwarte aarde. Hij heeft zijn winterhardheid allang bewezen en mogelijk kost het nu wat meer tijd en moeite om door de nieuwe aarde omhoog te komen...
In tegenstelling tot vorig jaar heeft de nieuw geplante rozemarijn deze winter wel overleefd, evenals het bergbonenkruid, al vind ik deze minder smakelijk dan het 1-jarige bonenkruid, waarvan de blaadjes wat zachter zijn en wat ik binnenkort weer wil zaaien, want ik ben echt dol op jonge tuinboontjes, klaargemaakt met een bloemsausje en veel bonenkruid, iets waarvoor je mij wakker kunt maken ;)
Afgelopen week heeft mijn hulp aangegeven, dat ze het heerlijk vindt om mij met de tuin te helpen en ik zit eraan te denken om haar komende week dan maar eens aan het werk te zetten na het nodige schoonmaakwerk.
Ik wil zoooooooo graag weer een soort van moestuintje, waarin ik zeker tuinbonen wil zaaien, maar dan moet er echt eerst nog wat gedaan worden aan dat stukje tuin, wat nu afgedekt is met antiworteldoek, maar bol staat van alle krokussen en sneeuwklokjes, die eronder opkomen. En ik maar denken, dat ik alles goed had weggehaald, niet dus!
Toch ziet de aarde er onder het doek er beter uit en vanmiddag maar eens kijken of ik er de schop in kan steken en als dit lukt, wil ik de komende weken de aarde omspitten, alle bolletjes eruit halen, waar ik wel een liefhebber voor weet en dan de aarde gelijk maken, zodat de tuinzakken, waarin ik groenten wil kweken, ook een beetje netjes recht staan.
Een werkje, waarbij de hulp dan een half uurtje mag meehelpen. Ik moest afgelopen week wel wat lachen om haar, want ze wees op een polletje krokussen met de opmerking: "Mooi hè, die sneeuwklokjes" en volgens mij keek ik even heel dom, want hoe is het mogelijk, dat iemand krokussen voor sneeuwklokjes aanziet?
Ook trok ze gras uit, wat echter bolletjes waren, maar voor haar zijn blijkbaar alle groene sprietjes gewoon gras ;)
Ach, in een tuin met zoveel wanorde kan ik me er ook niet zo heel druk over maken als ze hier en daar wat teveel weghaalt, al let ik natuurlijk wel op, dat ze het niet al te bont maakt met weghalen en ze heeft er in ieder geval veel plezier om te helpen, wat ook voor mij weer prettig is om wat hulp te krijgen in de tuin.
Het huishoudelijk werk lijdt er niet onder en met slechter weer doen we wel weer wat meer in huis, al wordt het steeds opgeruimder en makkelijker te onderhouden.
Ik zat me net wat af te vragen, wat voor mij het mooiste jaargetijde is en kom dan toch uit op het voorjaar, de tijd, dat planten weer tot leven komen en weer groei en later bloei te zien, al hoop ik niet weer zo'n bloedhete zomer te krijgen, waardoor de bloei te snel gaat. Mijn beschutte achtertuin is nu heerlijk om tot laat in de middag buiten in het zonnetje te zitten, maar datzelfde beschutte tuintje is in een hete zomer echt te warm om nog van genieten te kunnen spreken...
Kom, maar weer even de achtertuin ingelopen, is er al iets gegroeid sinds een uurtje geleden :P
De ereprijs heeft zeker geleden onder de winter en zag er miserabel uit, maar laat zich niet uit het veld slaan en ik zie genoeg levenskracht door de jonge plantjes om weer mooie bloei te geven.
Ook de beide lavendelsoorten lijken de winter goed doorgekomen te zijn, al blijven het lastige planten om goed te snoeien en informatie op Internet geeft tegenstrijdige informatie, waarbij heel kort snoeien en slechts snoeien tot op het onderste groeipuntje met elkaar in strijd lijken te zijn. Ik wil graag mooie compacte struikjes, wat mij tot op heden nog niet echt gelukt is, maar tegelijkertijd mag lavendel niet ontbreken in mijn geurtuin.
Bloemgeuren lijken voor mij minder belangrijker te zijn dan bladgeur en zo heb ik ook een zoethoutgras staan, die de afgelopen winter prima heeft doorstaan. Geen mooie of bijzondere plant om te zien, gras, niet meer en niet minder tot je met je handen door het blad gaat en je handen naar zoethout geuren. Het schijnt, dat je het blad ook in een salade kunt gebruiken, maar als ik het blad zo door mijn handen laat gaan, voelt het iets te stug om lekker te vinden in een salade ;)
Ik heb ook een zaailing van een Paulownia in een pot staan, die is komen aanwaaien en ik ben heel benieuwd of deze de winter overleefd heeft, want de eerste winter van deze plant schijnt cruciaal te zijn of het een blijver is.
Vorig jaar een discussie gehad op het tuinforum om de naam te achterhalen van deze zwerver, waarover twijfel bestond en eerlijk gezegd, weet ik niet goed, dat ik ermee moet doen. Het blad is groot en zacht en zeker mooi, maar het schijnt een forse boom te worden, die in later stadium ook mooi kan bloeien, maar zeker geen potplant is.
Met wat pijn en moeite zou ik hem in de voortuin kunnen zetten, maar wil ik wel een forse boom in de voortuin?
Het schijnt echt iets heel moois te zijn om in de tuin te hebben, maar wil ik dat ook, want eer deze volwassen genoeg is om te bloeien, besta ik vermoedelijk niet eens meer. Soms worstelt het verstand met de wens om iets bijzonders in de tuin te hebben ;)
Er weer een soort van bonsai-projectje van maken, zoals het eikenboompje, wat ik al jaren heb en mishandeld heb in een heel klein potje, maar ieder jaar stoer weer uitloopt ongeacht de weersomstandigheden. In het eerste jaar nog groot blad, maar in de loop der jaren het blad aangepast heeft tot mooie kleine blaadjes.
Iets dergelijks ben ik ook al gestart met een walnoot-zaailing, die vorig jaar na de strenge vorst weer gewoon uitgelopen is en na deze redelijk zachte winter ook weer zal uitlopen en het is leuk om te doen en te zien, hoe planten of liever gezegd bomen zich gedragen na plaatsen in een kleine pot. Hoe ze zich aanpassen en overleven door vooral het blad kleiner te maken en de groei te temmen, al is de kunst van bonsai een vak apart om zelf van dergelijke zaailingen iets moois te maken...
Hij staat me nog niet in de weg en in dezelfde pot staat ook een zaailing van de damastbloem, die eveneens in tegenstelling tot vorige winter de huidige winter overleefd heeft en mooi van bloei is.
De akelei-ruit toont ook weer mooie knoppen van uitlopers, die hoog gaan worden en ik vooral mooi vind door de bloei van zachtpaarse pluizige bloemetjes, vergelijkbaar met de bloei van mimosa.
Ook de Japanse wijnbes loopt weer uit met ook weer een soort van gemengd gevoel, omdat ik deze niet meer in de volle grond wil, voor zover dat in deze tuin zou kunnen, maar in de volle grond wordt je er niet blij van, heb ik in een vorige tuin gemerkt met teveel uitlopers, maar de rode, gestekelde takken met groen blad zijn mooi en de vruchtjes zijn echt heerlijk. Wel even wassen om het kleverige en minder smakelijke laagje te verwijderen, maar het is ook een plant, die ik lastig vind om in toom te houden.
Haal ik niet alle vruchtjes weg, zaait hij zich makkelijk uit en door het uitzaaien op deze manier heb ik deze plant kunnen overhouden, maar ook met twijfels...
Ik heb mijn planten en ik geniet steeds weer van aankopen, maar langzaam en zeker moet ik gas gaan terugnemen in de aankopen, iets wat mij moeilijk zal vallen.
Willen en kunnen gaat steeds meer een rol spelen in onderhoud en verzorging en de wil gaat steeds meer strijden met het kunnen.
De eerste vlinder gespot.... 19-2-2019
De titel is niet helemaal waar, want al eerder heb ik een citroenvlinder zien fladderen, maar om tijdens een rondje tuin deze vlinder zich te zien opwarmen aan de zonnewarmte was toch wel een cadeautje.
Snel de camera binnen gepakt om vast te leggen en gelukkig was hij er nog toen ik de camera in aanslag had ;)
Een dagpauwoog en zo te zien is het een "vers" exemplaar, want hij is ongeschonden, dus nog maar net uit de cocon gekomen.
Hoewel ik alle vlinders wel mooi vind, is de dagpauwoog toch wel 1 van de mooiste en kleurrijkste van de Nederlandse vlinders.
Een beetje jammer van de stok in beeld, die bedoeld is om later te dienen als klimstok voor de hop, die in deze pot staat.
Gisteren weer lang buiten zitten genieten van deze warme voorjaarszon, waardoor het in mijn achtertuin 18 graden was, maar mijn achtertuin is dan ook vrij beschut, wat in hoogzomer soms minder prettig is, omdat de temperatuur dan tot bijna tropische waardes oploopt, iets teveel van het goede.
Vandaag ander weer, bewolkt en de krokussen en sneeuwklokjes houden hun bloemetjes dan ook gesloten...
Ach ja, het is dan ook pas februari en dan kan het nog niet iedere dag feest zijn :P
Snel de camera binnen gepakt om vast te leggen en gelukkig was hij er nog toen ik de camera in aanslag had ;)
Een dagpauwoog en zo te zien is het een "vers" exemplaar, want hij is ongeschonden, dus nog maar net uit de cocon gekomen.
Hoewel ik alle vlinders wel mooi vind, is de dagpauwoog toch wel 1 van de mooiste en kleurrijkste van de Nederlandse vlinders.
Een beetje jammer van de stok in beeld, die bedoeld is om later te dienen als klimstok voor de hop, die in deze pot staat.
Gisteren weer lang buiten zitten genieten van deze warme voorjaarszon, waardoor het in mijn achtertuin 18 graden was, maar mijn achtertuin is dan ook vrij beschut, wat in hoogzomer soms minder prettig is, omdat de temperatuur dan tot bijna tropische waardes oploopt, iets teveel van het goede.
Vandaag ander weer, bewolkt en de krokussen en sneeuwklokjes houden hun bloemetjes dan ook gesloten...
Ach ja, het is dan ook pas februari en dan kan het nog niet iedere dag feest zijn :P
Voorjaar!.... 16-2-2019
Zomaar opeens is het voorjaar losgebarsten en ik zou niet gelukkiger kunnen worden van deze mooie dagen!
Het tuinfestijn barst weer los, maar voor ik kan gaan rusten en genieten van de tuin moet er eerst stevig gesnoeid worden, waar het nog niet van gekomen was door een natte herfst en vroege winter, die dit jaar gelukkig niet zo lang heeft geduurd. Ook minder streng, want tot nu toe bespeur ik weinig vorstschade.
Gisteren al begonnen met snoeien om vanmorgen de takken klein te knippen om in de kliko te passen, saai en eentonig werkje, maar ook dat hoort erbij.
Nu nog 1 vervelende struik te gaan, niet alles wat in deze tuin staat, vind ik even mooi en sommige vervloek ik door het vele onderhoud door het jaar heen, wat deels komt door jarenlang geen onderhoud in deze tuin door de vorige bewoners.
De struiken reageren verontwaardigd op de snoei door zich snel uit te breiden, maar ja een struik, die hooguit 1,5 meter zou moeten zijn, maar zo'n 3 meter hoog was met vooral bovenaan nog een plukje groen, moet wel gekort worden.
Alles zal nog wat moeten wennen aan mijn aanpak van tuinonderhoud ;)
Mijn voortuin is weer een voorjaarsjuweeltje met honderden sneeuwklokjes en krokussen, waar mensen even voor stilstaan.
Het mag dan niet de tuin zijn, zoals ik mij gewenst had, de start van het voorjaar maakt ook weer veel goed met deze uitbundige bloei.
De vervelende struik is ook gesnoeid, maar niet zonder even vinnig te laten merken, dat het niet leuk en een takje mij bijna in het oog prikte, maar gelukkig net boven mijn oog.
Moe van het vele werken vandaag, dus ik ga morgen verder met mijn tuinverhaal als ik weer wat uitgerust ben ;)
----------
En weer een nieuwe lentedag met een prachtige zonsopkomst: roze wolkenflarden en maar even naar buiten gegaan om het spektakel ongehinderd te bewonderen en stil staan luisteren naar de vogels, die ook in lentestemming verkeren.
Het mooie roze verschijnsel op de wolken duurt altijd maar even en inmiddels ook weer verdwenen, maar wel een mooi begin van de dag!!
Ik vermoed wel, dat ik iets te voortvarend en voorbarig ben geweest om alle planten al uit hun schuilhoekjes te halen, want in de voorspellingen zie ik over 2 weken toch weer lichte nachtvorst en dan zouden de planten weer teruggezet moeten worden.
Maar 2 weken is ook nog ver weg en niets zo onbestendig als dit klimaat...
Blij, dat ik de zwaarste snoeiklussen nu klaar heb en vandaag alleen nog de laatste takkenbos klein knippen voor de kliko.
Er zijn nog wel tuinklussen te doen, maar die hebben geen directe haast, sommige planten in potten moeten nog gesnoeid worden, maar dat zijn de rustige klusjes.
Een minder rustig en aantrekkelijk klusje is de grond bewerken onder het antiworteldoek in de voortuin. Er komt praktisch niets door het doek heen, maar ik vond de afgelopen dagen al, dat het doek zo vreemd opbolde, alsof er wind onder kwam...
Een stukje doek teruggeslagen om te zien, dat er dus van alles opkomt, wat het doek doet opbollen, dus dat gaat nog wel flink wat werk worden om meer weg te halen uit de stuk tuin. Eigenlijk zou ik grote stukken karton moeten hebben om alles wat nog opkomt te laten verdwijnen en zoveel karton heb ik niet.
Wel zag de aarde er al een stuk mooier uit dan toen ik er vorig jaar alles uit weghaalde, wat niet overal even succesvol verliep met die verharde grond. Maar eens nadenken, hoe ik het ga aanpakken om die grond wat egaler te krijgen, evenals nog meer verwijderen van wat er opkomt.
Steeds een stukje doen en dan weer het doek erover. Ook al zitten denken aan de buurvrouw, die haar voortuin wil veranderen, waarin grind op antiworteldoek ligt en ik dat grind dan mooi zou kunnen gebruiken op mijn antiworteldoek.
Van de andere kant "roept" de buurvrouw dat al vanaf ik hier kwam wonen en tot nu toe zie ik het niet gebeuren...
Komt tijd, komt raad en wie weet, dat zich opeens een andere mogelijkheid aandient ;)
In de voortuin zag ik gisteren, dat ook het slakkengilde weer wakker is en zich te goed doen aan het jonge sappige groen en de krokussen moeten beslist ook heerlijk smaken, want ook daarvan waren al een aantal aangevreten. Vermoedelijk hoofdzakelijk naaktslakken, want onder de huisjesslakken zijn door de droogte van vorig jaar vele slachtoffers gevallen, getuige de vele lege huisjes, die overal verspreid liggen. Toch heeft de extreme droogte ook slachtoffers gemaakt onder de naaktslakken, want toen het na de lange droogte weer ging regenen, kwamen er beduidend minder naaktslakken tevoorschijn dan voorheen.
Inmiddels is de zon volledig opgekomen, de zon schijnt de woonkamer in om er weer een mooie dag van te maken.
Net een paar foto's geselecteerd, die ik afgelopen vrijdag heb gemaakt:
Het tuinfestijn barst weer los, maar voor ik kan gaan rusten en genieten van de tuin moet er eerst stevig gesnoeid worden, waar het nog niet van gekomen was door een natte herfst en vroege winter, die dit jaar gelukkig niet zo lang heeft geduurd. Ook minder streng, want tot nu toe bespeur ik weinig vorstschade.
Gisteren al begonnen met snoeien om vanmorgen de takken klein te knippen om in de kliko te passen, saai en eentonig werkje, maar ook dat hoort erbij.
Nu nog 1 vervelende struik te gaan, niet alles wat in deze tuin staat, vind ik even mooi en sommige vervloek ik door het vele onderhoud door het jaar heen, wat deels komt door jarenlang geen onderhoud in deze tuin door de vorige bewoners.
De struiken reageren verontwaardigd op de snoei door zich snel uit te breiden, maar ja een struik, die hooguit 1,5 meter zou moeten zijn, maar zo'n 3 meter hoog was met vooral bovenaan nog een plukje groen, moet wel gekort worden.
Alles zal nog wat moeten wennen aan mijn aanpak van tuinonderhoud ;)
Mijn voortuin is weer een voorjaarsjuweeltje met honderden sneeuwklokjes en krokussen, waar mensen even voor stilstaan.
Het mag dan niet de tuin zijn, zoals ik mij gewenst had, de start van het voorjaar maakt ook weer veel goed met deze uitbundige bloei.
De vervelende struik is ook gesnoeid, maar niet zonder even vinnig te laten merken, dat het niet leuk en een takje mij bijna in het oog prikte, maar gelukkig net boven mijn oog.
Moe van het vele werken vandaag, dus ik ga morgen verder met mijn tuinverhaal als ik weer wat uitgerust ben ;)
----------
En weer een nieuwe lentedag met een prachtige zonsopkomst: roze wolkenflarden en maar even naar buiten gegaan om het spektakel ongehinderd te bewonderen en stil staan luisteren naar de vogels, die ook in lentestemming verkeren.
Het mooie roze verschijnsel op de wolken duurt altijd maar even en inmiddels ook weer verdwenen, maar wel een mooi begin van de dag!!
Ik vermoed wel, dat ik iets te voortvarend en voorbarig ben geweest om alle planten al uit hun schuilhoekjes te halen, want in de voorspellingen zie ik over 2 weken toch weer lichte nachtvorst en dan zouden de planten weer teruggezet moeten worden.
Maar 2 weken is ook nog ver weg en niets zo onbestendig als dit klimaat...
Blij, dat ik de zwaarste snoeiklussen nu klaar heb en vandaag alleen nog de laatste takkenbos klein knippen voor de kliko.
Er zijn nog wel tuinklussen te doen, maar die hebben geen directe haast, sommige planten in potten moeten nog gesnoeid worden, maar dat zijn de rustige klusjes.
Een minder rustig en aantrekkelijk klusje is de grond bewerken onder het antiworteldoek in de voortuin. Er komt praktisch niets door het doek heen, maar ik vond de afgelopen dagen al, dat het doek zo vreemd opbolde, alsof er wind onder kwam...
Een stukje doek teruggeslagen om te zien, dat er dus van alles opkomt, wat het doek doet opbollen, dus dat gaat nog wel flink wat werk worden om meer weg te halen uit de stuk tuin. Eigenlijk zou ik grote stukken karton moeten hebben om alles wat nog opkomt te laten verdwijnen en zoveel karton heb ik niet.
Wel zag de aarde er al een stuk mooier uit dan toen ik er vorig jaar alles uit weghaalde, wat niet overal even succesvol verliep met die verharde grond. Maar eens nadenken, hoe ik het ga aanpakken om die grond wat egaler te krijgen, evenals nog meer verwijderen van wat er opkomt.
Steeds een stukje doen en dan weer het doek erover. Ook al zitten denken aan de buurvrouw, die haar voortuin wil veranderen, waarin grind op antiworteldoek ligt en ik dat grind dan mooi zou kunnen gebruiken op mijn antiworteldoek.
Van de andere kant "roept" de buurvrouw dat al vanaf ik hier kwam wonen en tot nu toe zie ik het niet gebeuren...
Komt tijd, komt raad en wie weet, dat zich opeens een andere mogelijkheid aandient ;)
In de voortuin zag ik gisteren, dat ook het slakkengilde weer wakker is en zich te goed doen aan het jonge sappige groen en de krokussen moeten beslist ook heerlijk smaken, want ook daarvan waren al een aantal aangevreten. Vermoedelijk hoofdzakelijk naaktslakken, want onder de huisjesslakken zijn door de droogte van vorig jaar vele slachtoffers gevallen, getuige de vele lege huisjes, die overal verspreid liggen. Toch heeft de extreme droogte ook slachtoffers gemaakt onder de naaktslakken, want toen het na de lange droogte weer ging regenen, kwamen er beduidend minder naaktslakken tevoorschijn dan voorheen.
Inmiddels is de zon volledig opgekomen, de zon schijnt de woonkamer in om er weer een mooie dag van te maken.
Net een paar foto's geselecteerd, die ik afgelopen vrijdag heb gemaakt:
Nog meer sneeuw.... 3-2-2019
Inmiddels is bijna alle sneeuw al weg, maar eergisteren lag er nog een flinke hoeveelheid sneeuw, dus nog maar eens een paar foto's gemaakt, al mag sneeuw van mij nu wel wegblijven!
Dit keer maar eens gefotografeerd met de pocketcamera, omdat ik ook op weg naar de winkel wat wilde fotograferen, al voelt dat wel wat lastig om de privacy te respecteren en mensen zich mogelijk afvragen, wat ik voor hun huis doe met een camera...
Ik kwam dan ook niet verder dan 1 foto voor een woning en dan ook nog de woning buiten beeld gelaten.
De eerste 2 foto's zijn echter van mijn eigen voortuin en mijn uitzicht voor het huis, zoals de krokusjes, die met de bloemknopjes net boven de sneeuw uitsteken...
Dit keer maar eens gefotografeerd met de pocketcamera, omdat ik ook op weg naar de winkel wat wilde fotograferen, al voelt dat wel wat lastig om de privacy te respecteren en mensen zich mogelijk afvragen, wat ik voor hun huis doe met een camera...
Ik kwam dan ook niet verder dan 1 foto voor een woning en dan ook nog de woning buiten beeld gelaten.
De eerste 2 foto's zijn echter van mijn eigen voortuin en mijn uitzicht voor het huis, zoals de krokusjes, die met de bloemknopjes net boven de sneeuw uitsteken...
De volgende foto is dus mijn uitzicht en het was een beetje mistig....
Mooier uitzicht vanuit het huis kun je niet hebben en 's zomers is het prachtig groen!
Slechts 1 foto dus bij een woning, maar ik vond de met sneeuw bedekte bloemetjes te mooi om niet te fotograferen...
Slechts 1 foto dus bij een woning, maar ik vond de met sneeuw bedekte bloemetjes te mooi om niet te fotograferen...
De volgende foto's zijn van eergisteren in de achtertuin en zoals je ziet, is er hier weer een aardige hoeveelheid gevallen...
De oranje vlekken op de schutting komen van mijn bureaulampje, wat een weerschijn tegen het glas geeft ;)
Niet veel foto's meer gemaakt van de achtertuin, maar toch wel heel leuk om te zien, dat een roodborstje in het voederhuisje naar wat zaadjes onder de sneeuw zocht.
Ik heb de foto wel een forse nabewerking moeten geven, want op de foto zelf was niet goed te zien, dat het een roodborstje was, maar met wat Photoshop-bewerkingen is het een stuk duidelijker geworden.
Niet veel foto's meer gemaakt van de achtertuin, maar toch wel heel leuk om te zien, dat een roodborstje in het voederhuisje naar wat zaadjes onder de sneeuw zocht.
Ik heb de foto wel een forse nabewerking moeten geven, want op de foto zelf was niet goed te zien, dat het een roodborstje was, maar met wat Photoshop-bewerkingen is het een stuk duidelijker geworden.
Zoals gezegd mag de sneeuw nu verder wel wegblijven en begin ik te hopen op wat voorjaarsgroen en bloeiende voorjaarsbolletjes, waarin ik niet teleurgesteld word, want net in het zonnetje weer een rondje tuin gemaakt om in de voortuin de eerste open bloemetjes van enkele krokusjes te zien. Ook zie ik steeds meer sneeuwklokjes in knop opkomen :D
Ondanks dat het soms toch wel stevig heeft gevroren, zie ik tot nu toe geen echte vorstschade aan de planten, maar ja, wat niet is kan nog komen. Vorig jaar ging het ook pas eind februari, begin maart nog echt stevig vriezen , waarna ik toch een aantal planten als verloren kon beschouwen en weggooien.
Wat ik echt bevreemdend vind, is dat de paar 1-jarige planten in de voortuin niet van opgeven weten en zelfs weer wat aan het uitlopen zijn. Deze planten heb ik ooit eerder gehad, maar waren toen bij de eerste vorst echt meteen verloren.
Mogelijk is het verschil, dat die planten destijds in een pot stonden en nu min of meer in de volle grond, min of meer omdat ze in een soort betonbak staan.
Met argusogen kijk ik naar de passiebloem tegen de voorkant van het huis, zo klein en ielig nog, maar ziet er nog steeds levend uit, al staat hij tegen de muur, waarachter binnen een verwarmings-element staat. Mijn hoop is, dat de plant hierdoor de winter overleeft. gaat hij in het voorjaar goed aanslaan en groeien, hoef ik mij bij volgende winters geen zorgen meer te maken.
Ik had een gewone passiebloem in de tuin van 2015 en had daar de wortels van uitgegraven om mee te nemen naar de nieuwe woning, die de nieuwe bewoners van de toenmalige woning echter weggegooid hebben...grrr
Maar goed, ik schrok toen echt, hoe krachtig en groot die wortels geworden waren en die ik ook vanuit een klein stekje opgekweekt had. Deze passiebloem is echter een ander soort met witte bloemen en ietwat vorstgevoelig, dus het is nog afwachten...
Ik heb nog wat huishoudelijke klusjes te doen, dus hier laat ik het bij ;)
Ondanks dat het soms toch wel stevig heeft gevroren, zie ik tot nu toe geen echte vorstschade aan de planten, maar ja, wat niet is kan nog komen. Vorig jaar ging het ook pas eind februari, begin maart nog echt stevig vriezen , waarna ik toch een aantal planten als verloren kon beschouwen en weggooien.
Wat ik echt bevreemdend vind, is dat de paar 1-jarige planten in de voortuin niet van opgeven weten en zelfs weer wat aan het uitlopen zijn. Deze planten heb ik ooit eerder gehad, maar waren toen bij de eerste vorst echt meteen verloren.
Mogelijk is het verschil, dat die planten destijds in een pot stonden en nu min of meer in de volle grond, min of meer omdat ze in een soort betonbak staan.
Met argusogen kijk ik naar de passiebloem tegen de voorkant van het huis, zo klein en ielig nog, maar ziet er nog steeds levend uit, al staat hij tegen de muur, waarachter binnen een verwarmings-element staat. Mijn hoop is, dat de plant hierdoor de winter overleeft. gaat hij in het voorjaar goed aanslaan en groeien, hoef ik mij bij volgende winters geen zorgen meer te maken.
Ik had een gewone passiebloem in de tuin van 2015 en had daar de wortels van uitgegraven om mee te nemen naar de nieuwe woning, die de nieuwe bewoners van de toenmalige woning echter weggegooid hebben...grrr
Maar goed, ik schrok toen echt, hoe krachtig en groot die wortels geworden waren en die ik ook vanuit een klein stekje opgekweekt had. Deze passiebloem is echter een ander soort met witte bloemen en ietwat vorstgevoelig, dus het is nog afwachten...
Ik heb nog wat huishoudelijke klusjes te doen, dus hier laat ik het bij ;)
Sneeuw.... 25-1-2019
Nou ja, de sneeuw is al op 22 januari gevallen en het is een dik pak sneeuw geworden, al is het niet zoveel als begin 2017, wat echt nog veel meer was en sommige struiken en bomen bijna plat tegen de grond lagen.
Het begon vroeg in de middag te sneeuwen, eerst wat aarzelend en nauwelijks sneeuw te noemen, maar in de loop van de middag werd het meer en meer en is gestaag doorgegaan tot ongeveer 17.00 uur.
Ik vind het wel mooi, achter glas....
Gisteren even een paar boodschappen gedaan en hoewel het op niet weggeveegde sneeuw best goed te lopen was, was het op gedeeltelijk geveegde plekken toch wel wat glibberig door aanvriezing.
Het is wel mooi, maar mag van mij nu wel weer weg, nadat ik een paar foto's heb gemaakt ;)
De eerste foto is binnen genomen, achter glas en vooraan de planten op de tuintafel met daarachter de potten in de achtertuin
Het begon vroeg in de middag te sneeuwen, eerst wat aarzelend en nauwelijks sneeuw te noemen, maar in de loop van de middag werd het meer en meer en is gestaag doorgegaan tot ongeveer 17.00 uur.
Ik vind het wel mooi, achter glas....
Gisteren even een paar boodschappen gedaan en hoewel het op niet weggeveegde sneeuw best goed te lopen was, was het op gedeeltelijk geveegde plekken toch wel wat glibberig door aanvriezing.
Het is wel mooi, maar mag van mij nu wel weer weg, nadat ik een paar foto's heb gemaakt ;)
De eerste foto is binnen genomen, achter glas en vooraan de planten op de tuintafel met daarachter de potten in de achtertuin
Goed te zien, dat op sommige planten en plekken een behoorlijke laag sneeuw is gevallen. Sneeuw is niet zo schadelijk voor planten, omdat het een isolerende laag is en daarmee de planten wat "warm" houdt.
Ook in het voederhuisje is een laagje sneeuw gekomen, maar de vogeltjes hebben de sneeuw er snel uitgegooid, zodat ze bij het strooivoer konden komen, ze zijn slim ;)
In de achtertuin staat ook een rijtje coniferen, die eveneens een echt winters plaatje geven, maar begin 2017 bijna tegen de grond lagen, wat nu duidelijk niet het geval is
Ook in het voederhuisje is een laagje sneeuw gekomen, maar de vogeltjes hebben de sneeuw er snel uitgegooid, zodat ze bij het strooivoer konden komen, ze zijn slim ;)
In de achtertuin staat ook een rijtje coniferen, die eveneens een echt winters plaatje geven, maar begin 2017 bijna tegen de grond lagen, wat nu duidelijk niet het geval is
Ik zie wel, dat ze nodig eens gesnoeid moeten worden, want de takken steken iets teveel uit en eerlijk gezegd vind ik ze niet zo mooi, te hoog geworden en net zoals zoveel in deze tuin, erg verwaarloosd.
Daarna even vanuit de voordeur een paar foto's gemaakt in de voortuin...
De sneeuw verraadt de kat van de buurvrouw, die door de tuin gewandeld is met blijkbaar af en toe een sprongetje ;)
Daarna even vanuit de voordeur een paar foto's gemaakt in de voortuin...
De sneeuw verraadt de kat van de buurvrouw, die door de tuin gewandeld is met blijkbaar af en toe een sprongetje ;)
Net zoals op de voorgaande foto zijn de uitgebloeide bloemen van de sedum zo besneeuwd toch wel mooi, al zie ik in vergelijking met de foto hierboven, dat ik toch de witbalans wat beter had mogen doen...
Hoewel ik tegenwoordig niet zoveel vogeltjes meer zie in de achtertuin, heb ik maandag maar eens strooivoer in het voederhuisje gestrooid en een zakje pinda's en vetbolletjes opgehangen en zo af en toe wipt er een koolmeesje in de tuin om aan het pindanetje te hangen
In 2016 en '17 had ik beduidend meer vogeltjes in de achtertuin: musjes, koolmeesjes, pimpelmeesjes als ook roodborstjes, terwijl ik nu nauwelijks nog een vogel in de tuin zie. Ik vermoed, dat door de forse snoei van struiken ze nu te weinig schuilplaatsen hebben, maar mogelijk zijn er ook minder vogeltjes, want als ik naar het dorp loop in deze bosrijke omgeving zie ik ook minder vogeltjes dan voorheen.
Er zijn ook veel katten in deze omgeving, wat ook een rol zal spelen en waarbij vogeltjes zich niet zo veilig voelen.
Wel een beetje jammer, want zeker in de winter vind ik het wel leuk om wat naar buiten te kijken en vogeltjes bezig te zien.
Ik heb de sneeuw verder laten liggen, maar wel de dikke laag sneeuw van het kasje afgehaald, want het folie zakte diep door en het zou toch jammer zijn als het folie weer kapot zou gaan.
Vanmiddag wordt hier weer sneeuw voorspeld, maar de komende dagen zijn de temperaturen boven nul en gaat het regenen.
Prima, ik heb de sneeuw wel weer gezien en ik mis het dagelijkse tuinrondje, waarbij ik voor de sneeuwval al heel wat leven in de tuin zag, zoals de eerste bloemknoppen van de krokussen en ook de eerste kleine bloemknopjes van de sneeuwklokjes.
Ik verlang naar de lente en het tuinseizoen...
Er zijn ook veel katten in deze omgeving, wat ook een rol zal spelen en waarbij vogeltjes zich niet zo veilig voelen.
Wel een beetje jammer, want zeker in de winter vind ik het wel leuk om wat naar buiten te kijken en vogeltjes bezig te zien.
Ik heb de sneeuw verder laten liggen, maar wel de dikke laag sneeuw van het kasje afgehaald, want het folie zakte diep door en het zou toch jammer zijn als het folie weer kapot zou gaan.
Vanmiddag wordt hier weer sneeuw voorspeld, maar de komende dagen zijn de temperaturen boven nul en gaat het regenen.
Prima, ik heb de sneeuw wel weer gezien en ik mis het dagelijkse tuinrondje, waarbij ik voor de sneeuwval al heel wat leven in de tuin zag, zoals de eerste bloemknoppen van de krokussen en ook de eerste kleine bloemknopjes van de sneeuwklokjes.
Ik verlang naar de lente en het tuinseizoen...
Een nieuw jaar.... 5-1-2019
Net zoals vorig jaar een nieuwe pagina toegevoegd om verschillende redenen: op de eerste plaats wordt een pagina heel traag als deze te groot\lang wordt, wat vervelend werken is. De andere reden is, dat ik het zelf ook handiger vind om ieder jaar een eigen pagina te geven, als ik iets wil terugzoeken, wanneer welke plant groeide en\of bloeide.
De pagina van Tuinverhalen 2018 heb ik verplaatst onder Tuinverhalen.
Het is grijs, fris en nat buiten en ik verveel me enigszins, verlang naar het voorjaar en in de tuin bezig te zijn met planten, weer groei en bloei te zien...
Iedere dag maak ik minstens 1x, maar regelmatig vaker, een rondje door de tuin om te zien, dat sommige planten al wat uitlopen, wat nog niet de bedoeling is, want de winter is nog lang niet voorbij, al lijkt strenge vorst vooralsnog uit te blijven, maar ik juich maar niet te vroeg, want afgelopen jaar kwam die klap ook pas in februari en maart.
Ik blader wat door de foto's van begin vorig jaar, 23 januari zie ik pas de eerste tuinfoto's verschijnen met sneeuwklokjes en krokussen, waarvan nu nog geen groen puntje te zien is. Ik vraag me ook af of die bolletjes de extreme warmte en droogte wel overleefd hebben...
Ik denk het wel, want toen ik het kleine grasveldje aan de andere kant van het tuinpad verwijderd heb, kwam ik heel wat gezonde bolletjes tegen, die ik aan een buurvrouw verderop heb gegeven. Maar toch, als op 23 januari al krokussen bloeiden en de sneeuwklokjes ook al bloemknoppen lieten zien, zou je toch verwachten, dat je de eerste puntjes boven de grond zou moeten zien, maar hoe ik ook speur, niets!
Het moet vorig jaar voor de strenge vorst toch wel heel zacht geweest zijn, want ik zie een foto van een struik in de achtertuin, die nog vol in blad zit en nu toch echt kaal is:
De pagina van Tuinverhalen 2018 heb ik verplaatst onder Tuinverhalen.
Het is grijs, fris en nat buiten en ik verveel me enigszins, verlang naar het voorjaar en in de tuin bezig te zijn met planten, weer groei en bloei te zien...
Iedere dag maak ik minstens 1x, maar regelmatig vaker, een rondje door de tuin om te zien, dat sommige planten al wat uitlopen, wat nog niet de bedoeling is, want de winter is nog lang niet voorbij, al lijkt strenge vorst vooralsnog uit te blijven, maar ik juich maar niet te vroeg, want afgelopen jaar kwam die klap ook pas in februari en maart.
Ik blader wat door de foto's van begin vorig jaar, 23 januari zie ik pas de eerste tuinfoto's verschijnen met sneeuwklokjes en krokussen, waarvan nu nog geen groen puntje te zien is. Ik vraag me ook af of die bolletjes de extreme warmte en droogte wel overleefd hebben...
Ik denk het wel, want toen ik het kleine grasveldje aan de andere kant van het tuinpad verwijderd heb, kwam ik heel wat gezonde bolletjes tegen, die ik aan een buurvrouw verderop heb gegeven. Maar toch, als op 23 januari al krokussen bloeiden en de sneeuwklokjes ook al bloemknoppen lieten zien, zou je toch verwachten, dat je de eerste puntjes boven de grond zou moeten zien, maar hoe ik ook speur, niets!
Het moet vorig jaar voor de strenge vorst toch wel heel zacht geweest zijn, want ik zie een foto van een struik in de achtertuin, die nog vol in blad zit en nu toch echt kaal is:
Evenals ik een bloemknop zie, alleen geen idee meer van welke plant, maar ook de plant ervoor van de hertshooi staat nog mooi in blad en met bessen, terwijl deze er nu erg armetierig uitziet.
En nog iets, wat ik niet kan thuisbrengen, de pot die ik wat achterin zie en waarin wat keitjes te zien zijn...
Wat in mijn geheugen zitten graven en opeens weet ik het weer, dat blad is niet van de struiken, die nu kaal zijn, maar van de honing\meloen salie, die de strenge vorst in de maanden daarna niet overleefd heeft. Ik vond dat wel jammer, maar ook toch weer niet, omdat hij weliswaar mooi hoog opgegroeid was, maar de bloei van deze plant veel te laat in het jaar komt, waardoor de bloei tegenvalt en niet volledig tot uiting komt.
De bloemknop kan ik echter niet meer thuisbrengen, in ieder geval niet van die salie, waarvan de bloem totaal anders is en blijft staan, dat veel nog groener en mooier was dan nu het geval is.
Toch maar even met de camera door de tuin gelopen....
Als eerste foto de mooie varen, die ik als een heel klein plantje jaren geleden gekocht heb, in 2006, maar echt snel groeien deed het niet. Vorig jaar heb ik hem uit de pot gehaald, de lelietjes van dalen eruit gehaald, want in deze voortuin staan er meer dan mij lief is en de plant in het midden van de pot teruggezet, wat een goede beslissing is geweest, want hij is daarna goed gaan groeien.
Ik ben geen echte fan van varens, hoewel ik de tuin van 4 jaar geleden wel meer varens heb gehad, heb ik er hier geen plaats meer voor, maar deze vind ik echt heel mooi, zeker nu hij goed aan het groeien is.
En nog iets, wat ik niet kan thuisbrengen, de pot die ik wat achterin zie en waarin wat keitjes te zien zijn...
Wat in mijn geheugen zitten graven en opeens weet ik het weer, dat blad is niet van de struiken, die nu kaal zijn, maar van de honing\meloen salie, die de strenge vorst in de maanden daarna niet overleefd heeft. Ik vond dat wel jammer, maar ook toch weer niet, omdat hij weliswaar mooi hoog opgegroeid was, maar de bloei van deze plant veel te laat in het jaar komt, waardoor de bloei tegenvalt en niet volledig tot uiting komt.
De bloemknop kan ik echter niet meer thuisbrengen, in ieder geval niet van die salie, waarvan de bloem totaal anders is en blijft staan, dat veel nog groener en mooier was dan nu het geval is.
Toch maar even met de camera door de tuin gelopen....
Als eerste foto de mooie varen, die ik als een heel klein plantje jaren geleden gekocht heb, in 2006, maar echt snel groeien deed het niet. Vorig jaar heb ik hem uit de pot gehaald, de lelietjes van dalen eruit gehaald, want in deze voortuin staan er meer dan mij lief is en de plant in het midden van de pot teruggezet, wat een goede beslissing is geweest, want hij is daarna goed gaan groeien.
Ik ben geen echte fan van varens, hoewel ik de tuin van 4 jaar geleden wel meer varens heb gehad, heb ik er hier geen plaats meer voor, maar deze vind ik echt heel mooi, zeker nu hij goed aan het groeien is.
Na de vorst sterft het oude blad af en wordt bruin, dus knip ik hem helemaal terug, waarna het weer een mooie plant wordt.
De volgende plant, die wintergroen blijft is de vossenbes, die het hele jaar door zo'n beetje bloeit en mooie besjes geeft, ook wat kleur in de winter
De volgende plant, die wintergroen blijft is de vossenbes, die het hele jaar door zo'n beetje bloeit en mooie besjes geeft, ook wat kleur in de winter
De goudsbloem weet niet van opgeven en al kost het heel veel moeite, maar hij doet echt zijn best om open te gaan, als het zo zacht blijft, zal hij zeker tot bloei komen, al is zaad maken teveel gevraagd ;)
Ook in het kasje is de fuchsia nog niet van plan om het op te geven, al worden er geen bloemknoppen meer gemaakt, maar de bloemknoppen, die er nog zijn, gaan wel open
Tot slot nog een foto van een bolletje, wat in de betonbak in de voortuin is verschenen.
Geen flauw idee, wat het is, wel moet ik het zelf geplant hebben, want ik heb die bak helemaal leeg gemaakt, nieuwe aarde erin en het komt op naast een anjertje, wat vermoedelijk de winter niet overleeft, volgens mij niet winterhard.
Er staat me iets bij, dat ik elders in de tuin een flinke bol vond en nog een paar bollen in het tuinhuisje had liggen, maar wat die zijn, geen idee, dus ik ben wel benieuwd....
Geen flauw idee, wat het is, wel moet ik het zelf geplant hebben, want ik heb die bak helemaal leeg gemaakt, nieuwe aarde erin en het komt op naast een anjertje, wat vermoedelijk de winter niet overleeft, volgens mij niet winterhard.
Er staat me iets bij, dat ik elders in de tuin een flinke bol vond en nog een paar bollen in het tuinhuisje had liggen, maar wat die zijn, geen idee, dus ik ben wel benieuwd....
En zo blijkt er toch nog wat te fotograferen en is het eerste tuinverhaal van dit jaar ook weer geplaatst ;)