ZOMERVROUW
Tuinverhalen 2018
Laatbloeiertjes.... 25-11-2018
Het blad is nu wel van de bomen, al een paar keer vorst geweest, maar de vorstgevoelige planten staan al in het kasje, al laat ik het kasje nog wel open staan vanwege de hoge luchtvochtigheid en zeker als de zon er 's middags op staat, verdampt het water van de vijverplantjes, waar de planten dan 's nachts wat last van hebben. In het kasje wordt het namelijk 's nachts net zo koud als buiten, alleen staan ze er beschermd tegen wind en regen, wat het stukje meerwaarde is van het kasje.
Tot nu toe overleven de planten daarin goed bij vorst, al heb ik de planten, die ook het kasje te koud vinden dit keer in de berging gezet, wat me er opeens aan laat denken om even wat water te gaan geven.
Het valt me tegen in de berging, want het is er toch knap koud, hoewel de berging inpandig is en waarvan ik wat huiswarmte had verwacht, maar nee, niets van te merken. In de chocolade cosmos zag ik ook wat schimmelvorming op de stengels en de plant maar wat teruggesnoeid.
De planten toch wat water gegeven en ik moet er maar eens aan denken om zo af en toe overdag de deur van de berging even open te zetten om wat te luchten, zeker als de zon op de berging schijnt in de middag, wat hetzelfde effect als in het kasje zal geven en de luchtvochtigheid hoog oploopt, wat dan weer schimmel veroorzaakt.
Of de planten in de berging toch een strenge winter zullen overleven is dus nog maar de vraag als het er toch zo koud wordt...
Vooruit maar, andere opties zijn er niet en met mijn schattige katje is het ook niet mogelijk om de planten binnen te zetten.
Katten en planten gaan maar zelden samen en ze weet wel, dat planten een "no go" zijn, maar je kunt het natuurlijk altijd even proberen ;)
Maar goed, de meeste planten in de potten in de achtertuin zijn nog steeds mooi groen en nog steeds zijn er bloemetjes te zien, niet uitbundig meer, maar leuk genoeg om nog maar eens met een camera door de tuin te lopen.
Te beginnen met de planten in het kasje, waar nog steeds bloemstengel van de Kaapse knoflook bloeit, al wordt er geen zaad meer gevormd met deze kou, maar inmiddels heb ik al genoeg zaad verzameld om in het voorjaar weer te kunnen zaaien, mocht de plant de vorst niet overleven
Tot nu toe overleven de planten daarin goed bij vorst, al heb ik de planten, die ook het kasje te koud vinden dit keer in de berging gezet, wat me er opeens aan laat denken om even wat water te gaan geven.
Het valt me tegen in de berging, want het is er toch knap koud, hoewel de berging inpandig is en waarvan ik wat huiswarmte had verwacht, maar nee, niets van te merken. In de chocolade cosmos zag ik ook wat schimmelvorming op de stengels en de plant maar wat teruggesnoeid.
De planten toch wat water gegeven en ik moet er maar eens aan denken om zo af en toe overdag de deur van de berging even open te zetten om wat te luchten, zeker als de zon op de berging schijnt in de middag, wat hetzelfde effect als in het kasje zal geven en de luchtvochtigheid hoog oploopt, wat dan weer schimmel veroorzaakt.
Of de planten in de berging toch een strenge winter zullen overleven is dus nog maar de vraag als het er toch zo koud wordt...
Vooruit maar, andere opties zijn er niet en met mijn schattige katje is het ook niet mogelijk om de planten binnen te zetten.
Katten en planten gaan maar zelden samen en ze weet wel, dat planten een "no go" zijn, maar je kunt het natuurlijk altijd even proberen ;)
Maar goed, de meeste planten in de potten in de achtertuin zijn nog steeds mooi groen en nog steeds zijn er bloemetjes te zien, niet uitbundig meer, maar leuk genoeg om nog maar eens met een camera door de tuin te lopen.
Te beginnen met de planten in het kasje, waar nog steeds bloemstengel van de Kaapse knoflook bloeit, al wordt er geen zaad meer gevormd met deze kou, maar inmiddels heb ik al genoeg zaad verzameld om in het voorjaar weer te kunnen zaaien, mocht de plant de vorst niet overleven
Een andere plant in het kasje is een fuchsia, die zich ook nog niets aantrekt van kou en vorst en vrolijk blijft doorbloeien. Het was een wat verwaarloosd plantje in de koopjeshoek, maar zich snel hersteld heeft, nadat ik hem in een grotere pot had gezet en de nodige aandacht en verzorging.
Opvallend is wel, dat door de kou de "rokjes" minder paars zijn dan in de zomer en najaar, maar meer rood blijven, maar toch het geeft een vrolijke aanblik.
Een plantje, de salie Royal Bumble, had ik ook al in het kasje gezet, maar de paar bloemknopjes, waar ik toch al zo lang op heb moeten wachten, leken te verwelken, dus heb ik het maar weer even buiten gezet, waar die enkele bloemknopjes toch nog open zijn gegaan.
Hoewel het plantje, een minuscule zaailing, opgegroeid is tot een volle plant, wilde het maar niet tot bloei komen, waarvan ik de reden niet goed begrijp, maar goed, ik heb er nog een foto van kunnen maken, al vallen de bloemetjes een beetje weg tegen het rood van papavers van de tuinposter, maar wel het bewijs, dat het heeft gebloeid :P
Een plantje, de salie Royal Bumble, had ik ook al in het kasje gezet, maar de paar bloemknopjes, waar ik toch al zo lang op heb moeten wachten, leken te verwelken, dus heb ik het maar weer even buiten gezet, waar die enkele bloemknopjes toch nog open zijn gegaan.
Hoewel het plantje, een minuscule zaailing, opgegroeid is tot een volle plant, wilde het maar niet tot bloei komen, waarvan ik de reden niet goed begrijp, maar goed, ik heb er nog een foto van kunnen maken, al vallen de bloemetjes een beetje weg tegen het rood van papavers van de tuinposter, maar wel het bewijs, dat het heeft gebloeid :P
In de wilde plantenbak, zo noem ik hem tenminste, nadat ik er al een paar jaar allerlei zaad in gestrooid heb en vorig jaar een bloemenmengsel, wat nogal tegenviel van wat er opkwam, behalve dan de malva, maar dit jaar is er meer van opgekomen zoals deze goudsbloem, die zich ook nog niets aantrekt van kou en vorst en zelfs nog bloemknopjes maakt, wat me echt verbaast....
Geel is niet echt "mijn" kleur, maar nu met dit grijze koude weer is het opeens toch een vrolijke noot in de tuin.
Een andere plant in die bak is de malva, waarvan ik dacht, dat hij na de hete zomer definitief was uitgebloeid, maar natuur blijft soms verbazen, want opeens kwamen er weer stengels met bloemen aan en ook de malva wil het nog niet echt opgeven, al kost het moeite, maar toch....
Een andere plant in die bak is de malva, waarvan ik dacht, dat hij na de hete zomer definitief was uitgebloeid, maar natuur blijft soms verbazen, want opeens kwamen er weer stengels met bloemen aan en ook de malva wil het nog niet echt opgeven, al kost het moeite, maar toch....
De volgende plant, de duizendknoop leek echt dood te zijn na afgelopen winter en vaak getwijfeld of ik hem niet beter kon weggooien "het zou toch niets meer worden" tot ik een klein groen puntje boven de grond zag komen, dus nog maar even laten staan. Het heeft de plant veel moeite gekost om terug te komen, maar het groene puntje werd wat groter en geleidelijk aan is hij uitgegroeid tot een vrij grote, volle plant, die nog steeds rijkelijk bloeit, al vraag ik me af of hij een weer strenge vorst zal overleven.
Op het muurtje van de achtertuin groeit en bloeit een vossenbes, een plant, die zich niets aantrekt van kou en vorst en ieder jaar wat groter wordt met meer bloei en groei. Besjes zijn apart van smaak en ik weet nog steeds niet of de smaak lekker is, bitter met een zoetje.
Maar ook deze plant maakt weer bloemknopjes en bloemetjes, dus nog maar eens op de foto gezet....
Maar ook deze plant maakt weer bloemknopjes en bloemetjes, dus nog maar eens op de foto gezet....
Veel bloei is er natuurlijk niet meer en kom ik dan ook bij de laatste foto, de lobelia, die uitbundig gebloeid heeft en er ook nog de laatste bloemetjes uitperst, maar zo te zien heeft het zich rijkelijk uitgezaaid, dus volgend jaar weer uitbundige bloei?
Vermoedelijk zijn dit de laatste foto's van dit jaar, want echte winterbloeiers heb ik niet in de tuin en ook bovenstaande bloemen zullen uiteindelijk geveld worden door de vorst.
Besloten om met heel strenge vorst nog meer plantjes in het kasje te zetten, er is nog ruimte op de rekken voor niet al te grote potten en zo wil ik ook de potten met knoflook in het kasje zetten als strenge vorst in beeld komt. Afgelopen winter is de hele kweek verloren gegaan door veel regen, gevolgd door strenge vorst, wat ik echt jammer vond, omdat ik zelf gekweekte knoflook echt lekkerder vind en ook nog eens veel langer houdbaar is dan die uit de winkel.
Ook ga ik met strenge vorst wat planten in het tuinhuisje zetten, ook daar wordt het net zo koud als buiten, maar net als in het kasje staan ze dan beschermd tegen gure wind en regen en dan denk ik aan de rozemarijn en de lavendels, meervoud omdat het 2 soorten lavendel zijn. De witte lavendel Edelweis heeft de afgelopen winter niet overleefd, wel weer nieuw aangeschaft en de lavendel Felice heeft een forse klap gehad, maar is wel in leven gebleven.
De rozemarijn was ook dood gegaan en in dezelfde pot staat ook bergbonenkruid, die maar met moeite weer wat is gaan groeien, maar nog zo'n winter gaat hij niet overleven.
Het is geen straf om soms nieuwe planten te moeten kopen, maar het gaat wel een dure grap worden als veel planten de winter niet overleven, dus toch maar wat voorzorg nemen om niet teveel planten dood te laten gaan.
Ik hoor en lees steeds meer verhalen, dat het een nog strengere winter gaat worden dan begin dit jaar en waar ik er afgelopen winter niet op bedacht was, ben ik nu een gewaarschuwd mens en de planten bijtijds wat wil beschermen, al betekent het wel een hoop gesjouw met potten, al is het ook weer een voordeel, dàt ze verplaatst kunnen worden en niet in de volle grond staan.
Tijdens de extreem warme zomer heb ik heel wat tuinen gezien, waarvan de eigenaars de moed maar hadden opgegeven en er dus ernstig verwaarloosd bij stonden en dan nu weer een mogelijk strenge winter zal een kaalslag geven...
Onlangs de eindafrekening van het water ontvangen en ik vreesde met grote vreze, dat deze wel eens hoog kon zijn, aangezien ik echt vaak water heb moeten geven, weliswaar wel heel gericht en alleen op de aarde onder de planten, maar toch.
Nee, het valt reuze mee, nog geen 8 euro bij te betalen, al krijg je natuurlijk liever wat geld terug, maar gezien het grote waterverbruik afgelopen zomer had ik echt veel meer verwacht.
Vermoedelijk is dit het laatste tuinverhaal van dit jaar en is het nu wachten op het voorjaarsfestijn met de sneeuwklokjes en krokussen in de voortuin, mits ze niet gesneuveld zijn door de extreme droogte.
De meeste huisjesslakken hebben de droogte niet overleefd, want ik zie in de voortuin veel lege huisjes liggen en ook de hoeveelheid naaktslakken lijkt gedecimeerd te zijn. Ook in de potten in de achtertuin zijn minder slakken te vinden, al is de slachting daar iets minder groot.
Het is allemaal afwachten, wat komende winter gaat brengen en wat weer in het voorjaar te zien is.
In 2019 begin ik weer een nieuw tuinjaar op een nieuwe pagina, want na een jaar tuinverhalen is het bijwerken van deze pagina weer traag geworden, dus weer een frisse en snelle start!
Besloten om met heel strenge vorst nog meer plantjes in het kasje te zetten, er is nog ruimte op de rekken voor niet al te grote potten en zo wil ik ook de potten met knoflook in het kasje zetten als strenge vorst in beeld komt. Afgelopen winter is de hele kweek verloren gegaan door veel regen, gevolgd door strenge vorst, wat ik echt jammer vond, omdat ik zelf gekweekte knoflook echt lekkerder vind en ook nog eens veel langer houdbaar is dan die uit de winkel.
Ook ga ik met strenge vorst wat planten in het tuinhuisje zetten, ook daar wordt het net zo koud als buiten, maar net als in het kasje staan ze dan beschermd tegen gure wind en regen en dan denk ik aan de rozemarijn en de lavendels, meervoud omdat het 2 soorten lavendel zijn. De witte lavendel Edelweis heeft de afgelopen winter niet overleefd, wel weer nieuw aangeschaft en de lavendel Felice heeft een forse klap gehad, maar is wel in leven gebleven.
De rozemarijn was ook dood gegaan en in dezelfde pot staat ook bergbonenkruid, die maar met moeite weer wat is gaan groeien, maar nog zo'n winter gaat hij niet overleven.
Het is geen straf om soms nieuwe planten te moeten kopen, maar het gaat wel een dure grap worden als veel planten de winter niet overleven, dus toch maar wat voorzorg nemen om niet teveel planten dood te laten gaan.
Ik hoor en lees steeds meer verhalen, dat het een nog strengere winter gaat worden dan begin dit jaar en waar ik er afgelopen winter niet op bedacht was, ben ik nu een gewaarschuwd mens en de planten bijtijds wat wil beschermen, al betekent het wel een hoop gesjouw met potten, al is het ook weer een voordeel, dàt ze verplaatst kunnen worden en niet in de volle grond staan.
Tijdens de extreem warme zomer heb ik heel wat tuinen gezien, waarvan de eigenaars de moed maar hadden opgegeven en er dus ernstig verwaarloosd bij stonden en dan nu weer een mogelijk strenge winter zal een kaalslag geven...
Onlangs de eindafrekening van het water ontvangen en ik vreesde met grote vreze, dat deze wel eens hoog kon zijn, aangezien ik echt vaak water heb moeten geven, weliswaar wel heel gericht en alleen op de aarde onder de planten, maar toch.
Nee, het valt reuze mee, nog geen 8 euro bij te betalen, al krijg je natuurlijk liever wat geld terug, maar gezien het grote waterverbruik afgelopen zomer had ik echt veel meer verwacht.
Vermoedelijk is dit het laatste tuinverhaal van dit jaar en is het nu wachten op het voorjaarsfestijn met de sneeuwklokjes en krokussen in de voortuin, mits ze niet gesneuveld zijn door de extreme droogte.
De meeste huisjesslakken hebben de droogte niet overleefd, want ik zie in de voortuin veel lege huisjes liggen en ook de hoeveelheid naaktslakken lijkt gedecimeerd te zijn. Ook in de potten in de achtertuin zijn minder slakken te vinden, al is de slachting daar iets minder groot.
Het is allemaal afwachten, wat komende winter gaat brengen en wat weer in het voorjaar te zien is.
In 2019 begin ik weer een nieuw tuinjaar op een nieuwe pagina, want na een jaar tuinverhalen is het bijwerken van deze pagina weer traag geworden, dus weer een frisse en snelle start!
Einde tuinseizoen.... 3-11-2018
De mooie zomer is wel voorbij, al heb ik zo mijn bedenkingen om het een mooie zomer te noemen, want wat mij betreft, is het veel te warm geweest en niet echt plezier beleefd aan de tuin door de hitte en droogte.
Alles wat bloeide, was bijna dezelfde dag alweer uitgebloeid en alles draaide om water geven om in ieder geval de planten in leven te houden, dus gemengde gevoelens over de zomer...
De mooie nazomer heeft het een beetje goed gemaakt, maar ook niet meer dan een beetje.
Onlangs las ik, dat er weer een vrij strenge winter verwacht wordt, al blijft het natuurlijk koffiedik kijken, maar het wordt wel al knap fris buiten en de eerste vorstnachten zijn al gepasseerd.
Wanneer zet ik de planten in het kasje en in de berging om gisteren maar de knoop door te hakken en de kwetsbare planten op hun nieuwe plekken gezet.
Het citroengras, de oleander, de theeplant, de sundaville en de chocolade cosmos zijn in gezelschap van 2 gevulde gieters in de berging gezet.
Het citroengras, die ik in het voorjaar had gezaaid en uitgeplant, was juist door deze warme zomer uitgegroeid tot een prachtige volle plant en maakt het verlies van de vorige plant meer dan goed.
De oleander was in het kasje overwinterd, maar kwam er meer dood dan levend uit, dus het kasje is geen geschikte plek voor deze plant. Tegen de verwachting in, is hij toch weer goed uitgegroeid, al heeft hij niet gebloeid.
Ook de chocolade cosmos leek dood en het heeft ook lang geduurd, eer er weer wat groei in te zien was om uiteindelijk weer uit te groeien tot een mooie plant met een rijke bloei. Maar dus ook niet geschikt om te overwinteren in het kasje, bij zachte winters gaat het goed, maar komt het weer tot strenge vorst, is het kasje ongeschikt.
De theeplant is een nieuwe plant en ik weet nog niet goed, wat ik ervan moet vinden....
Ik heb de plant ergens in juni cadeau gekregen, maar veel groei heeft er niet ingezeten, ook zou hij in de herfst moeten bloeien, maar niets gezien. Geen idee of deze goed winterhard is, dus voor de zekerheid maar in de berging gezet en dan zie ik volgend jaar wel of er nog iets van bloei in komt en of het een mooi struikje wordt.
De Sundaville is geen winterharde plant en moet als 1-jarige gezien worden en om nu te zeggen, dat ik het een WOW-plant vind, nou nee, de groei gaat langzaam, maar hij bloeit wel lang, dus maar een poging doen om hem te laten overwinteren en mogelijk, dat hij volgend jaar een groeispurt en rijkere bloei geeft, er was nog wat ruimte in de berging ;)
De berging is inpandig en het zal er wel koel worden, maar de warmte van het huis zal het beschermen tegen vorst.
Benieuwd of ik de discipline heb om af en toe even water te geven en daarom de gieters er al bij gezet.
Eerverleden jaar een kamer boven gebruikt voor de planten, wat geen succes werd, omdat ik te weinig boven kom en voor het slapen gaan, niet nog even planten water ga geven.
Vorige winter de kelder, wat evenmin een succes was door de enge keldertrap, dus nu de berging, waar ik toch regelmatig even langs loop, dus benieuwd of ik binnen dan even de sleutel ga pakken om de berging te openen en dan water geef.....
Door planten in de berging te zetten, heb ik wel meer ruimte in het kasje, waar nu de beide citroenverbena staan, de blauwe strobloem, die dit jaar na een forse kalkgift echt mooi en lang heeft gebloeid.
Ook de Kaapse knoflook heb ik dit jaar in het kasje gezet, omdat ik de vorige mooie plant buiten had laten staan en de strenge vorst niet overleefd heeft, dat laat ik niet weer gebeuren. Hij is redelijk winterhard in zachte winters en kan dan ook buiten blijven staan, maar de strenge vorst van afgelopen winter was teveel. In het kasje staat de plant meer beschermd tegen strenge weersinvloeden, dus ik ben benieuwd. Hij heeft mooi gebloeid en veel zaden gegeven, dus mocht vorst toch toeslaan, heb ik in ieder geval zaad om in het voorjaar te kunnen zaaien.
Vorig jaar ook al gezaaid en het komt redelijk makkelijk en snel op, maar het jonge zaaisel was al helemaal niet bestand tegen de vorst, al doende leert men ;)
Tot zover de grote planten, maar ik heb ook wat kleinere potten met planten in het kasje gezet, waarvan het de bedoeling is, dat sommige komend tuinjaar in een grotere pot dan wel geplant worden in de voortuin.
Een nieuwe fuchsia, die mooi aangeslagen is en nog steeds trakteert op mooie bloei:
Alles wat bloeide, was bijna dezelfde dag alweer uitgebloeid en alles draaide om water geven om in ieder geval de planten in leven te houden, dus gemengde gevoelens over de zomer...
De mooie nazomer heeft het een beetje goed gemaakt, maar ook niet meer dan een beetje.
Onlangs las ik, dat er weer een vrij strenge winter verwacht wordt, al blijft het natuurlijk koffiedik kijken, maar het wordt wel al knap fris buiten en de eerste vorstnachten zijn al gepasseerd.
Wanneer zet ik de planten in het kasje en in de berging om gisteren maar de knoop door te hakken en de kwetsbare planten op hun nieuwe plekken gezet.
Het citroengras, de oleander, de theeplant, de sundaville en de chocolade cosmos zijn in gezelschap van 2 gevulde gieters in de berging gezet.
Het citroengras, die ik in het voorjaar had gezaaid en uitgeplant, was juist door deze warme zomer uitgegroeid tot een prachtige volle plant en maakt het verlies van de vorige plant meer dan goed.
De oleander was in het kasje overwinterd, maar kwam er meer dood dan levend uit, dus het kasje is geen geschikte plek voor deze plant. Tegen de verwachting in, is hij toch weer goed uitgegroeid, al heeft hij niet gebloeid.
Ook de chocolade cosmos leek dood en het heeft ook lang geduurd, eer er weer wat groei in te zien was om uiteindelijk weer uit te groeien tot een mooie plant met een rijke bloei. Maar dus ook niet geschikt om te overwinteren in het kasje, bij zachte winters gaat het goed, maar komt het weer tot strenge vorst, is het kasje ongeschikt.
De theeplant is een nieuwe plant en ik weet nog niet goed, wat ik ervan moet vinden....
Ik heb de plant ergens in juni cadeau gekregen, maar veel groei heeft er niet ingezeten, ook zou hij in de herfst moeten bloeien, maar niets gezien. Geen idee of deze goed winterhard is, dus voor de zekerheid maar in de berging gezet en dan zie ik volgend jaar wel of er nog iets van bloei in komt en of het een mooi struikje wordt.
De Sundaville is geen winterharde plant en moet als 1-jarige gezien worden en om nu te zeggen, dat ik het een WOW-plant vind, nou nee, de groei gaat langzaam, maar hij bloeit wel lang, dus maar een poging doen om hem te laten overwinteren en mogelijk, dat hij volgend jaar een groeispurt en rijkere bloei geeft, er was nog wat ruimte in de berging ;)
De berging is inpandig en het zal er wel koel worden, maar de warmte van het huis zal het beschermen tegen vorst.
Benieuwd of ik de discipline heb om af en toe even water te geven en daarom de gieters er al bij gezet.
Eerverleden jaar een kamer boven gebruikt voor de planten, wat geen succes werd, omdat ik te weinig boven kom en voor het slapen gaan, niet nog even planten water ga geven.
Vorige winter de kelder, wat evenmin een succes was door de enge keldertrap, dus nu de berging, waar ik toch regelmatig even langs loop, dus benieuwd of ik binnen dan even de sleutel ga pakken om de berging te openen en dan water geef.....
Door planten in de berging te zetten, heb ik wel meer ruimte in het kasje, waar nu de beide citroenverbena staan, de blauwe strobloem, die dit jaar na een forse kalkgift echt mooi en lang heeft gebloeid.
Ook de Kaapse knoflook heb ik dit jaar in het kasje gezet, omdat ik de vorige mooie plant buiten had laten staan en de strenge vorst niet overleefd heeft, dat laat ik niet weer gebeuren. Hij is redelijk winterhard in zachte winters en kan dan ook buiten blijven staan, maar de strenge vorst van afgelopen winter was teveel. In het kasje staat de plant meer beschermd tegen strenge weersinvloeden, dus ik ben benieuwd. Hij heeft mooi gebloeid en veel zaden gegeven, dus mocht vorst toch toeslaan, heb ik in ieder geval zaad om in het voorjaar te kunnen zaaien.
Vorig jaar ook al gezaaid en het komt redelijk makkelijk en snel op, maar het jonge zaaisel was al helemaal niet bestand tegen de vorst, al doende leert men ;)
Tot zover de grote planten, maar ik heb ook wat kleinere potten met planten in het kasje gezet, waarvan het de bedoeling is, dat sommige komend tuinjaar in een grotere pot dan wel geplant worden in de voortuin.
Een nieuwe fuchsia, die mooi aangeslagen is en nog steeds trakteert op mooie bloei:
Ook de salie Royal Bumble is naar het kasje verhuisd, want bleek ook niet goed winterhard en door een zaailing te redden van de slakken, heb ik toch weer een mooi plantje gekregen. Ik had de moed al opgegeven om nog bloei te zien, want dat vind ik het mooist van dit plantje, maar op de valreep heeft hij toch nog enkele bloemetjes gegeven.
Nog niet overtuigend een mooie, rijke bloei, maar toch....
Nog niet overtuigend een mooie, rijke bloei, maar toch....
Ook een heideplantje is in het kasje gezet, wat volgend jaar in de betonbak in de voortuin gezet wordt.
Hoewel de kleine ridderspoor het enige plantje was, wat de strengste vorst trotseerde, heb ik het toch maar in het kasje gezet.
Reden is, dat het wel de strenge vorst getrotseerd heeft, maar nauwelijks uitgegroeid is tot een mooie volle plant.
Hij heeft wel wat gebloeid, maar daar is dan ook alles mee gezegd en ik heb wat zaad kunnen verzamelen om volgend jaar te zaaien, waarmee ik dan wel een mooie volle plant hoop te krijgen.
Vreemd genoeg wordt deze plant nog maar nauwelijks aangeboden, waarvan de reden mij volstrekt onduidelijk is.
Zelf ben ik verliefd op de doorgaans rijke en langdurige bloei met mooie blauwe bloemetjes, in 2015 heb ik een prachtige, grote plant ervan gehad, wat ik echt een plaatje vond.
Er zijn maar heel weinig planten, die zuiver blauw bloeien, alleen deze kleine ridderspoor en het komkommerkruid, waarvan ik ook wat zaad verzameld heb, omdat deze in een zaai-mengsel zat, maar nu nog steeds in de voortuin bloeit.
Het zijn maar een paar plantjes, die deels tegen de grond liggen, dus foto's maken is niet echt mogelijk.
De verzamelde zaden wil ik in een pot zaaien en mocht ik daar veel zaad van kunnen opvangen, wordt wel weer een deel in de voortuin gestrooid, want ik blijf bij mijn plan om daar een wilde bloementuin van te maken ;)
Afgelopen zondag heb ik alle verzamelde zaden geschoond en gezeefd, waarvan ik een deel in de voortuin ga strooien, zodra lente weer in beeld komt. Het zaadmengsel, wat ik in het voorjaar eerst in een bak gezaaid heb en later in de voortuin gezet, kwam in een strooibus, die ik bewaard heb en waarin ik mijn zaden heb gedaan om in het voorjaar daarmee de zaden uit te strooien.
Er zal vast wel iets opkomen en zodra het opkomt en ook gaat bloeien, mag de natuur zijn gang gaan om de zaden daarvan zelf te verspreiden door de wind.
Afgelopen week vroeg de aardige buurvrouw wat mijn plan was met het stukje voortuin, waar nu het antiworteldoek ligt.
Haar mijn plan uitgelegd en ze vond het leuk om gelijk te zeggen, dat ze een vriendin heeft, die paardenmest kan leveren.
Eerst maar eens zien of mijn plan tot uitvoer gebracht kan worden, het plan is er, maar de realisering is weer een ander punt met haken en ogen, omdat ik veel aarde nodig zal hebben om de grote plantenzakken te vullen.
Ook water geven is nog wel een dingetje, omdat de tuinslang, die inmiddels ook weer op de haspel gerold en opgeruimd is, te kort is om de moestuinplanten van water te voorzien.
Haken en ogen dus, maar ik zal er vast wel weer een oplossing voor vinden als het zover is, linksom of rechtsom ;)
Tot slot nog een foto van de Sundaville, die ik bij de vermelding wilde plaatsen, maar niet mogelijk bleek, Weebly heeft zo zijn beperkingen....
Hoewel de kleine ridderspoor het enige plantje was, wat de strengste vorst trotseerde, heb ik het toch maar in het kasje gezet.
Reden is, dat het wel de strenge vorst getrotseerd heeft, maar nauwelijks uitgegroeid is tot een mooie volle plant.
Hij heeft wel wat gebloeid, maar daar is dan ook alles mee gezegd en ik heb wat zaad kunnen verzamelen om volgend jaar te zaaien, waarmee ik dan wel een mooie volle plant hoop te krijgen.
Vreemd genoeg wordt deze plant nog maar nauwelijks aangeboden, waarvan de reden mij volstrekt onduidelijk is.
Zelf ben ik verliefd op de doorgaans rijke en langdurige bloei met mooie blauwe bloemetjes, in 2015 heb ik een prachtige, grote plant ervan gehad, wat ik echt een plaatje vond.
Er zijn maar heel weinig planten, die zuiver blauw bloeien, alleen deze kleine ridderspoor en het komkommerkruid, waarvan ik ook wat zaad verzameld heb, omdat deze in een zaai-mengsel zat, maar nu nog steeds in de voortuin bloeit.
Het zijn maar een paar plantjes, die deels tegen de grond liggen, dus foto's maken is niet echt mogelijk.
De verzamelde zaden wil ik in een pot zaaien en mocht ik daar veel zaad van kunnen opvangen, wordt wel weer een deel in de voortuin gestrooid, want ik blijf bij mijn plan om daar een wilde bloementuin van te maken ;)
Afgelopen zondag heb ik alle verzamelde zaden geschoond en gezeefd, waarvan ik een deel in de voortuin ga strooien, zodra lente weer in beeld komt. Het zaadmengsel, wat ik in het voorjaar eerst in een bak gezaaid heb en later in de voortuin gezet, kwam in een strooibus, die ik bewaard heb en waarin ik mijn zaden heb gedaan om in het voorjaar daarmee de zaden uit te strooien.
Er zal vast wel iets opkomen en zodra het opkomt en ook gaat bloeien, mag de natuur zijn gang gaan om de zaden daarvan zelf te verspreiden door de wind.
Afgelopen week vroeg de aardige buurvrouw wat mijn plan was met het stukje voortuin, waar nu het antiworteldoek ligt.
Haar mijn plan uitgelegd en ze vond het leuk om gelijk te zeggen, dat ze een vriendin heeft, die paardenmest kan leveren.
Eerst maar eens zien of mijn plan tot uitvoer gebracht kan worden, het plan is er, maar de realisering is weer een ander punt met haken en ogen, omdat ik veel aarde nodig zal hebben om de grote plantenzakken te vullen.
Ook water geven is nog wel een dingetje, omdat de tuinslang, die inmiddels ook weer op de haspel gerold en opgeruimd is, te kort is om de moestuinplanten van water te voorzien.
Haken en ogen dus, maar ik zal er vast wel weer een oplossing voor vinden als het zover is, linksom of rechtsom ;)
Tot slot nog een foto van de Sundaville, die ik bij de vermelding wilde plaatsen, maar niet mogelijk bleek, Weebly heeft zo zijn beperkingen....
Vergeet ik nog te vermelden, dat ook de waterplanten in hun winterbakken in het kasje gezet zijn.
Het is tot nu toe ieder jaar goed gegaan om ze in die bakken water te overwinteren in het kasje en ik blijf iets van water in de tuin leuk vinden, maar word wel wat moedeloos van de draadalg, die ik nooit meer kwijt zal raken.
Ik haalde de planten uit het vijvertje met dikke, lange slierten draadalg, die zich aan de wortels hechten, niet zozeer hechten als wel tussen de wortels, wat niet weg te halen is zonder alle wortels te verwijderen en dan nog zullen er altijd sporen blijven om zich later weer te vermeerderen :(
In ieder geval haal ik ieder jong plantje van de kikkerbeet uit de vijver, zodra de winterknoppen in het voorjaar weer boven komen drijven, want ik zie deze toch wel als de boosdoeners, alsof ze draadalg stimuleren, omdat voor de kikkerbeet tot ontwikkeling kwam, het vijvertje kraakhelder was, zo mooi!
We zien het volgend tuinseizoen wel weer....
Het is tot nu toe ieder jaar goed gegaan om ze in die bakken water te overwinteren in het kasje en ik blijf iets van water in de tuin leuk vinden, maar word wel wat moedeloos van de draadalg, die ik nooit meer kwijt zal raken.
Ik haalde de planten uit het vijvertje met dikke, lange slierten draadalg, die zich aan de wortels hechten, niet zozeer hechten als wel tussen de wortels, wat niet weg te halen is zonder alle wortels te verwijderen en dan nog zullen er altijd sporen blijven om zich later weer te vermeerderen :(
In ieder geval haal ik ieder jong plantje van de kikkerbeet uit de vijver, zodra de winterknoppen in het voorjaar weer boven komen drijven, want ik zie deze toch wel als de boosdoeners, alsof ze draadalg stimuleren, omdat voor de kikkerbeet tot ontwikkeling kwam, het vijvertje kraakhelder was, zo mooi!
We zien het volgend tuinseizoen wel weer....
Nazomer.... 21-10-2018
Vandaag nog een redelijk mooie dag met afwisselend zon, maar vanaf morgen wordt het dan toch echt herfst met lagere temperaturen en hopelijk ook wat regen, al is dat laatste met wat gemengde gevoelens, maar de planten hebben echt nog water nodig door de vrij hoge temperatuur van de afgelopen weken.
Hier en daar geef ik nog wel water met de gieters, maar de aarde in de potten is inmiddels zo droog, dat het water er ook gelijk weer onderuit loopt.
Ik heb ook nog wat foto's gemaakt van nog wat bloeiende planten en herfstkleur.
Maar eerst een foto van 15 oktober, gemaakt in de vroege ochtend bij zonsopkomst, ik was bezig met een potje thee zetten en ik keek uit keukenraam naar buiten en zag dit mooie schouwspel:
Hier en daar geef ik nog wel water met de gieters, maar de aarde in de potten is inmiddels zo droog, dat het water er ook gelijk weer onderuit loopt.
Ik heb ook nog wat foto's gemaakt van nog wat bloeiende planten en herfstkleur.
Maar eerst een foto van 15 oktober, gemaakt in de vroege ochtend bij zonsopkomst, ik was bezig met een potje thee zetten en ik keek uit keukenraam naar buiten en zag dit mooie schouwspel:
Ook op de radio werd dit besproken en uitgelegd: de zon komt nu lager op en schijnt dan tegen de onderkant van de wolken, wat deze mooie kleuren geeft. Ik heb echt staan genieten van deze mooie kleuren en mooi begin van de dag!
Een paar dagen eerder ben ik weer eens met de camera door de tuin gelopen, ik maak dagelijks regelmatig een rondje door de tuin en de volgende foto's zijn gemaakt op 13 oktober.
Tijdens het eerste rondje op die dag zag ik tot mijn verrassing een kikker in mijn mini-vijvertje, wat leuk en ook de reden was om gelijk binnen de camera te pakken.
Een paar dagen eerder ben ik weer eens met de camera door de tuin gelopen, ik maak dagelijks regelmatig een rondje door de tuin en de volgende foto's zijn gemaakt op 13 oktober.
Tijdens het eerste rondje op die dag zag ik tot mijn verrassing een kikker in mijn mini-vijvertje, wat leuk en ook de reden was om gelijk binnen de camera te pakken.
Geen idee, waar deze kikker vandaan is gekomen, want in de directe omgeving zijn geen sloten en dergelijke, maar mogelijk dat elders iemand een vijver heeft en deze kikker maar eens op onderzoek is uitgegaan ;)
Ik heb hem verder niet meer gezien en ik hoop, dat hij toch wel een beter plekje vindt voor de winterperiode, want mijn vijvertje is te ondiep om in te overleven bij mogelijke vorst.
Mijn mooie roos heeft ook nog een nabloei gegeven, maar het was nog vroeg op de ochtend, wat bewolkt, zodat ik de flits moest gebruiken, wat een aparte foto opleverde:
Ik heb hem verder niet meer gezien en ik hoop, dat hij toch wel een beter plekje vindt voor de winterperiode, want mijn vijvertje is te ondiep om in te overleven bij mogelijke vorst.
Mijn mooie roos heeft ook nog een nabloei gegeven, maar het was nog vroeg op de ochtend, wat bewolkt, zodat ik de flits moest gebruiken, wat een aparte foto opleverde:
Het gaf dus een gele roos met rode randjes, dus 's middags nog maar eens zonder flits gemaakt.
Inmiddels is de roos nu toch echt uitgebloeid en afgeknipt, maar ik mag niet klagen over de bloei, want hoewel minder mooie bloei dan voorheen toen er meerdere rozen aan 1 tak bloeiden, heeft hij wel het hele jaar door een bloem gegeven aan meerdere takken.
Een paar jaar geleden in de koopjeshoek deze vossebes gekocht, een klein verwaarloosd plantje, wat inmiddels een aardig struikje aan het worden is met heel wat besjes. Die besjes hebben een aparte smaak, zowel zoet als ietwat bitter. Je schijnt er een compote van te kunnen maken zoals met cranberry's, maar dan moeten ze eerst toch wel wat groter worden.
Inmiddels is de roos nu toch echt uitgebloeid en afgeknipt, maar ik mag niet klagen over de bloei, want hoewel minder mooie bloei dan voorheen toen er meerdere rozen aan 1 tak bloeiden, heeft hij wel het hele jaar door een bloem gegeven aan meerdere takken.
Een paar jaar geleden in de koopjeshoek deze vossebes gekocht, een klein verwaarloosd plantje, wat inmiddels een aardig struikje aan het worden is met heel wat besjes. Die besjes hebben een aparte smaak, zowel zoet als ietwat bitter. Je schijnt er een compote van te kunnen maken zoals met cranberry's, maar dan moeten ze eerst toch wel wat groter worden.
De vossenbes staat op een muurtje en ervoor staat zowel een mooie varen met ernaast de mini-sering, die dit voorjaar weer prachtig gebloeid heeft. Ik heb deze mini-sering eerder op stam gehad en daarvan kleurde het blad in de herfst naar mooie herfstkleuren, maar van deze wordt het blad geel, een beetje jammer, terwijl het toch echt dezelfde is, alleen in struikvorm.
Ik verheug me nu al op de mooie, heerlijk geurende roze wolk van de bloei in het voorjaar :D
Ik verheug me nu al op de mooie, heerlijk geurende roze wolk van de bloei in het voorjaar :D
Alweer een paar maanden geleden heb ik de rododendron heel rigoureus teruggesnoeid en hoewel de snoei nog niet helemaal naar de zin is, loopt hij wel weer goed uit om onlangs tot mijn verbazing te zien, dat er weer bloemen in zitten
Ik heb al verschillende keren detail-foto's van de fuchsia in de zijtuin laten zien en dit keer maar eens een foto van deze struik in volle glorie, waarop gelijk te zien is, wat ik met zijtuin en muurtjes bedoel....
In de voortuin staat ook nog dit aardige plantje, een wolfsmelk, wat eindeloos bloeit met vele kleine witte bloemetjes, niet winterhard, dus ik wil proberen om het over te houden door het in de berging te zetten met andere planten, die niet winterhard zijn.
Een simpel plantje, niet echt opvallend, maar toch...
Een simpel plantje, niet echt opvallend, maar toch...
Ik had 's morgens al een foto gemaakt van de mooie herfstkleuring van de Acer Flamingo, maar het was toen nog grijs en wat bewolkt, waardoor de kleuren niet echt mooi tot hun recht kwamen, dus 's middags in de zon nog maar eens een foto gemaakt.
Ik heb deze Acer toch al een jaar of 3, maar niet eerder is hij zo mooi verkleurd. Inmiddels is het hoogtepunt van deze mooie verkleuring voorbij en is het blad nu aan het afvallen, maar ik heb er wel van genoten.
Het is trouwens het hele jaar door een bijzonder mooie plant, de rode bladstengels en het gemarmerde blad met groene, witte en roze kleuren, maar deze verkleuring is toch wel een heel mooie toegift voor hij in winterrust gaat!
In de achtertuin, maar ook in de voortuin staat een verbena bonariensis, die heel lang bloeit op een lange hoge stengel..
Eerlijk gezegd weet ik niet goed, wat ik ervan moet vinden, al heb ik onlangs verderop in de straat een hele groep van deze plant gezien, wat toch wel weer mooi was.
In close-up heeft hij toch wel weer wat...
Het is trouwens het hele jaar door een bijzonder mooie plant, de rode bladstengels en het gemarmerde blad met groene, witte en roze kleuren, maar deze verkleuring is toch wel een heel mooie toegift voor hij in winterrust gaat!
In de achtertuin, maar ook in de voortuin staat een verbena bonariensis, die heel lang bloeit op een lange hoge stengel..
Eerlijk gezegd weet ik niet goed, wat ik ervan moet vinden, al heb ik onlangs verderop in de straat een hele groep van deze plant gezien, wat toch wel weer mooi was.
In close-up heeft hij toch wel weer wat...
In de voortuin staat dus ook nog zo'n verbena en ik liep vanmiddag even de voortuin in om een grote hommel op de bloem te zien, die blijkbaar in gedachten verzonken was, want hij bleef heel rustig zitten, lang genoeg om binnen de camera te pakken en er een paar foto's van te maken...
Op de tuintafel achter staat ook een fuchsia, ook weer een 1 euro plantje, wat na aankoop overgezet is naar een wat grotere pot en het is de bedoeling, dat hij of in de volle grond gezet wordt of in heel grote pot, want deze kan 60 cm groot worden.
Deze fuchsia heeft wat grotere en bredere bloemen en hoewel hij veel lijkt op de andere fuchsia, vind ik deze toch ook wel mooi, maar meer fuchsia's hoef ik niet!
Deze fuchsia heeft wat grotere en bredere bloemen en hoewel hij veel lijkt op de andere fuchsia, vind ik deze toch ook wel mooi, maar meer fuchsia's hoef ik niet!
Tot slot nog een laatste foto van een project, wat ik gestart ben...
Ik mis een stukje moestuin, zelf wat eenvoudige groenten kweken bij het huis...
Al heel wat pogingen gedaan en bij het huis van ruim 3 jaar geleden mocht ik gebruik maken van een stukje moestuin van de buurman achter het huis. Gewoon even naar buiten lopen en dan je maaltijd oogsten...
In de tijdelijke woning heb ik ook een soort van moestuintje gemaakt in potten, maar was niet ideaal, vooral omdat de gebruikte potten en bakken te klein waren, maar toch...
Mijn voortuin bestaat uit 2 gedeeltes: het grote, ernstig verwaarloosde stuk, waar niets mee te beginnen valt en een stuk van ongeveer 3 bij 3 meter, waar alleen gras staat, inmiddels stond...
Dit gras heb ik meermalen geprobeerd weg te trekken, maar groeide weer net zo hard weer aan!
Vorige week was ik het opeens zat en ik ben serieus aan de slag gegaan met dat stuk gras en dat heb ik geweten!
Gras, wat in jaren niet is bijgehouden, wat grotendeels tussen het hoge gras ver-most is met dikke plakkaten, wildgroei van wortels van bomen en struiken, die er ooit gestaan hebben, maakten het niet tot een klusje van "dat doe ik wel even" al zag het er wel zo uit voor ik eraan begon.
Ik heb er 3 middagen intensief aan gewerkt, op sommige stukken was het gras eenvoudig met pollen uit de aarde te trekken, maar het merendeel zat stevig verankerd in de grond en moest uiteindelijk met een mes weggesneden worden.
Eerlijk gezegd is het gekkenwerk geweest, maar wat ik in de kop heb, heb ik niet in de kont ;)
Ik heb dan ook een paar dagen flinke spierpijn en zeer stijve spieren gehad en mooi is het zeker niet geworden, maar goed genoeg om er antiworteldoek op te leggen, zodat het gras niet meer kan aangroeien en uiteraard hoop ik, dat de winter ook meewerkt om de ondergrondse pollen, die onmogelijk te verwijderen waren, de resterende werkzaamheden doet om er in het voorjaar een mooi egale ondergrond van te maken.
Ik ga geen groenten in de volle grond kweken, al zou dat het beste zijn, maar dat zou betekenen, dat alles omgespit en bemest moeten worden, wat ik mezelf niet (meer) zie doen!
Nee, ik heb mezelf een 10-tal plantenzakken aangeschaft, groot en hoog genoeg om daar wat simpele groenten in te kweken, zodat ik niet diep hoef te bukken, ze zijn 45x45x50, dus beslist geen kleine zakken en speciaal geschikt om er planten in te zetten.
Geen idee, hoe lang die zakken meegaan, maar ik vermoed toch wel 2 seizoenen en daarna zie ik wel verder, wie dan leeft, dan zorgt en mogelijk komen er dan andere mogelijkheden op mijn pad, zoals verhoogde bakken of iets dergelijks.
Vooralsnog heb ik vooral plezier in de gedachte, dat ik weer wat groenten bij het huis kan kweken :D
Zie hier de foto van mijn noeste arbeid en wederom jammer, dat ik geen foto van "before en after" heb gemaakt...
Ik mis een stukje moestuin, zelf wat eenvoudige groenten kweken bij het huis...
Al heel wat pogingen gedaan en bij het huis van ruim 3 jaar geleden mocht ik gebruik maken van een stukje moestuin van de buurman achter het huis. Gewoon even naar buiten lopen en dan je maaltijd oogsten...
In de tijdelijke woning heb ik ook een soort van moestuintje gemaakt in potten, maar was niet ideaal, vooral omdat de gebruikte potten en bakken te klein waren, maar toch...
Mijn voortuin bestaat uit 2 gedeeltes: het grote, ernstig verwaarloosde stuk, waar niets mee te beginnen valt en een stuk van ongeveer 3 bij 3 meter, waar alleen gras staat, inmiddels stond...
Dit gras heb ik meermalen geprobeerd weg te trekken, maar groeide weer net zo hard weer aan!
Vorige week was ik het opeens zat en ik ben serieus aan de slag gegaan met dat stuk gras en dat heb ik geweten!
Gras, wat in jaren niet is bijgehouden, wat grotendeels tussen het hoge gras ver-most is met dikke plakkaten, wildgroei van wortels van bomen en struiken, die er ooit gestaan hebben, maakten het niet tot een klusje van "dat doe ik wel even" al zag het er wel zo uit voor ik eraan begon.
Ik heb er 3 middagen intensief aan gewerkt, op sommige stukken was het gras eenvoudig met pollen uit de aarde te trekken, maar het merendeel zat stevig verankerd in de grond en moest uiteindelijk met een mes weggesneden worden.
Eerlijk gezegd is het gekkenwerk geweest, maar wat ik in de kop heb, heb ik niet in de kont ;)
Ik heb dan ook een paar dagen flinke spierpijn en zeer stijve spieren gehad en mooi is het zeker niet geworden, maar goed genoeg om er antiworteldoek op te leggen, zodat het gras niet meer kan aangroeien en uiteraard hoop ik, dat de winter ook meewerkt om de ondergrondse pollen, die onmogelijk te verwijderen waren, de resterende werkzaamheden doet om er in het voorjaar een mooi egale ondergrond van te maken.
Ik ga geen groenten in de volle grond kweken, al zou dat het beste zijn, maar dat zou betekenen, dat alles omgespit en bemest moeten worden, wat ik mezelf niet (meer) zie doen!
Nee, ik heb mezelf een 10-tal plantenzakken aangeschaft, groot en hoog genoeg om daar wat simpele groenten in te kweken, zodat ik niet diep hoef te bukken, ze zijn 45x45x50, dus beslist geen kleine zakken en speciaal geschikt om er planten in te zetten.
Geen idee, hoe lang die zakken meegaan, maar ik vermoed toch wel 2 seizoenen en daarna zie ik wel verder, wie dan leeft, dan zorgt en mogelijk komen er dan andere mogelijkheden op mijn pad, zoals verhoogde bakken of iets dergelijks.
Vooralsnog heb ik vooral plezier in de gedachte, dat ik weer wat groenten bij het huis kan kweken :D
Zie hier de foto van mijn noeste arbeid en wederom jammer, dat ik geen foto van "before en after" heb gemaakt...
De 6-kantige steen op de voorgrond ligt op een oude boomstronk, die niet te verwijderen is, maar waarover je wel kunt struikelen.
De ondergrond is ook nog niet egaal, maar ik laat het de winter zo liggen om in het voorjaar eens eronder te kijken, wat de stand van zaken is. Eventueel kan ik met tuinaarde de ondergrond wat egaal maken, dan weer het antiworteldoek erover en tussen de plantenzakken boomschors strooien om het een iets aantrekkelijker aanzicht te geven.
Het antiworteldoek heb ik in de tuin van de tijdelijke woning ook met succes gebruikt, dus al toont allesbehalve aantrekkelijk, ik geloof in het doel!
De ondergrond is ook nog niet egaal, maar ik laat het de winter zo liggen om in het voorjaar eens eronder te kijken, wat de stand van zaken is. Eventueel kan ik met tuinaarde de ondergrond wat egaal maken, dan weer het antiworteldoek erover en tussen de plantenzakken boomschors strooien om het een iets aantrekkelijker aanzicht te geven.
Het antiworteldoek heb ik in de tuin van de tijdelijke woning ook met succes gebruikt, dus al toont allesbehalve aantrekkelijk, ik geloof in het doel!
Inmiddels is de herfst op gang gekomen.... 6-10-2018
Al zo lang geleden, dat ik een tuinverhaal geplaatst heb?
Ik maak toch echt minstens 1x per dag een rondje tuin, maar meestal vaker, al neem ik dan meestal niet de camera mee, alleen als iets bijzonders mij opvalt, pak ik binnen even een camera.
Het is ook niet mijn favoriete tuinjaar geweest, veel te warm om buiten bezig te zijn en door de hete zon waren de meeste bloemen al voor de avond weer uitgebloeid.
Ook heb ik al weken computer- en Internetproblemen, die maar niet op te lossen lijken en het ziet ernaar uit, dat ik Windows opnieuw moet installeren om alles weer goed werkend te krijgen. De herinstallatie is niet zo moeilijk, maar alle bestanden moeten veilig gesteld worden en na de herinstallatie weer alle benodigde programma's installeren en naar mijn wensen aanpassen, wat een grote klus is!
Het is echter heerlijk nazomerweer, aangename temperatuur om weer eens wat in de tuin bezig te zijn...
Ik heb een eenvoudig folie-kasje, waarvan het folie door de extreme hitte afgelopen zomer verteerd was en vorige week met de hulp nieuw folie erover gedaan om vervolgens het kasje op te ruimen.
Het kasje is in het voorjaar ideaal om te zaaien en plantjes op te kweken, die later in de tuin mogen, maar ook geschikt om daar de vorstgevoelige planten in te zetten om daarin te overwinteren.
Verder is het een makkelijke inloop voor de meest gebruikte gereedschappen zoals snoeischaren, schaartjes, bindmateriaal, potjes en zoveel meer. Ik zou het niet meer willen missen!
Inmiddels is het duidelijk herfst in de tuin en onlangs wat herfstfoto's gemaakt, al vind ik ze zelf maar matig:
Als eerste een foto van de Lythrum, die dit jaar heel lang heeft gebloeid, beduidend veel langer dan voorgaande jaren, wat ook te zien is aan de lange, inmiddels uitgebloeide bloemstengels. Een plant, waar je lang plezier van hebt, ook in de herfst, want hij mag dan uitgebloeid zijn, de herfstverkleuring is zeker zo mooi!
Ik maak toch echt minstens 1x per dag een rondje tuin, maar meestal vaker, al neem ik dan meestal niet de camera mee, alleen als iets bijzonders mij opvalt, pak ik binnen even een camera.
Het is ook niet mijn favoriete tuinjaar geweest, veel te warm om buiten bezig te zijn en door de hete zon waren de meeste bloemen al voor de avond weer uitgebloeid.
Ook heb ik al weken computer- en Internetproblemen, die maar niet op te lossen lijken en het ziet ernaar uit, dat ik Windows opnieuw moet installeren om alles weer goed werkend te krijgen. De herinstallatie is niet zo moeilijk, maar alle bestanden moeten veilig gesteld worden en na de herinstallatie weer alle benodigde programma's installeren en naar mijn wensen aanpassen, wat een grote klus is!
Het is echter heerlijk nazomerweer, aangename temperatuur om weer eens wat in de tuin bezig te zijn...
Ik heb een eenvoudig folie-kasje, waarvan het folie door de extreme hitte afgelopen zomer verteerd was en vorige week met de hulp nieuw folie erover gedaan om vervolgens het kasje op te ruimen.
Het kasje is in het voorjaar ideaal om te zaaien en plantjes op te kweken, die later in de tuin mogen, maar ook geschikt om daar de vorstgevoelige planten in te zetten om daarin te overwinteren.
Verder is het een makkelijke inloop voor de meest gebruikte gereedschappen zoals snoeischaren, schaartjes, bindmateriaal, potjes en zoveel meer. Ik zou het niet meer willen missen!
Inmiddels is het duidelijk herfst in de tuin en onlangs wat herfstfoto's gemaakt, al vind ik ze zelf maar matig:
Als eerste een foto van de Lythrum, die dit jaar heel lang heeft gebloeid, beduidend veel langer dan voorgaande jaren, wat ook te zien is aan de lange, inmiddels uitgebloeide bloemstengels. Een plant, waar je lang plezier van hebt, ook in de herfst, want hij mag dan uitgebloeid zijn, de herfstverkleuring is zeker zo mooi!
Nog een laatste foto van de lijsterbesspirea, die inmiddels geheel kaal is, maar de verkleuring en bladval is dan ook al vroeg begonnen. Eerlijk gezegd vind ik deze plant het mooist in het voorjaar als het mooie roze en zachtgroen blad uitloopt, want zodra de bloemstengels verschijnen, verdwijnt te mooie bladkleur. Dit jaar een poging gedaan om bijtijds de bloemstengels weg te knippen, ook omdat ik de bloei niet zo bijzonder vind, maar dat heeft niet echt geholpen om de mooie bladkleur te behouden.
De herfstkleur is ook mooi, maar gaat razendsnel met bladval.
De herfstkleur is ook mooi, maar gaat razendsnel met bladval.
Een van de weinig mooie planten in deze tuin is toch wel deze fuchsia, die tot aan de vorst uitbundig blijft bloeien.
Het was in het voorjaar behoorlijk spannend of deze nog wel zou uitlopen na mijn rigoureuze snoei, maar geen zorgen, hij is vanuit de grond weer uitgelopen tot een prachtige volle struik en juist nu in de herfst lijkt hij nog uitbundiger te gaan bloeien.
Het was in het voorjaar behoorlijk spannend of deze nog wel zou uitlopen na mijn rigoureuze snoei, maar geen zorgen, hij is vanuit de grond weer uitgelopen tot een prachtige volle struik en juist nu in de herfst lijkt hij nog uitbundiger te gaan bloeien.
Alle foto's in deze serie zijn in de vroege ochtend gemaakt en de opkomende zon een speciaal licht gaf op sommige planten, al vind ik het zelf wat teleurstellend, dat ze niet helemaal geworden zijn door het "oog" van de camera en mijn ogen wel zagen, maar toch...
In de voortuin kleurt de hortensia steeds dieper rood, de bloemen, maar ook het blad, wat ik toch wel bijzonder vind.
In het voorjaar roze bloemen, maar eerlijk gezegd vind ik deze dieprode kleur wat mooier, de andere hortensia, die ook in de voortuin staat, maar bloeit met blauwe bloemen, verkleuren de bloemen ook naar dieprood, maar zonder verkleuring van het blad in de herfst.
In de voortuin kleurt de hortensia steeds dieper rood, de bloemen, maar ook het blad, wat ik toch wel bijzonder vind.
In het voorjaar roze bloemen, maar eerlijk gezegd vind ik deze dieprode kleur wat mooier, de andere hortensia, die ook in de voortuin staat, maar bloeit met blauwe bloemen, verkleuren de bloemen ook naar dieprood, maar zonder verkleuring van het blad in de herfst.
In het voorjaar heb ik citroengras in vermiculiet gezaaid, hoewel dat elders afgeraden werd, omdat de groei in ons klimaat tegenvalt.
Het waren minuscule plantjes, die ik met een pincet uit de vermiculiet moest halen en heel voorzichtig in aarde moest zetten en eerlijk gezegd, verwachtte ik er niet veel van, zo teer, zo fragiel en ze hebben dan ook lang in het kasje gestaan, maar met deze bijzondere zomer ging de groei snel en moest ik meermalen verpotten naar een grotere pot om nu een vrij respectabele plant te hebben. Deze plant kan niet tegen vorst en aangezien mijn mooie grote plant verwaarloosd was in de kelder en ter ziele gegaan, ga ik hem komende winter in de berging zetten, vorstvrij en wat makkelijker om regelmatig water te geven.
Het waren minuscule plantjes, die ik met een pincet uit de vermiculiet moest halen en heel voorzichtig in aarde moest zetten en eerlijk gezegd, verwachtte ik er niet veel van, zo teer, zo fragiel en ze hebben dan ook lang in het kasje gestaan, maar met deze bijzondere zomer ging de groei snel en moest ik meermalen verpotten naar een grotere pot om nu een vrij respectabele plant te hebben. Deze plant kan niet tegen vorst en aangezien mijn mooie grote plant verwaarloosd was in de kelder en ter ziele gegaan, ga ik hem komende winter in de berging zetten, vorstvrij en wat makkelijker om regelmatig water te geven.
Op de achtergrond zie je nog een bloem van de Kaapse knoflook, die de hele zomer gebloeid heeft, maar ook die gaat dit jaar voor het eerst naar het kasje als vorst voorspeld wordt, want deze plant is redelijk winterhard in zachte winters, maar ik laat me niet weer verrassen door strenge vorst, waardoor de plant dood gaat.
Het blad van deze knoflook is te gebruiken in de keuken, maar ik heb hem vooral voor de mooie bloei, wat enigszins aan een agapanthus doet denken.
Nog een laatste foto uit deze serie is een foto van de kleine geitenbaard, die ook dit keer weer prachtig verkleurd is, al is hij inmiddels over het hoogtepunt heen. Volgend voorjaar zet ik hem wel wat meer vooraan, want hij valt nu wat weg tussen de grotere planten.
Het blad van deze knoflook is te gebruiken in de keuken, maar ik heb hem vooral voor de mooie bloei, wat enigszins aan een agapanthus doet denken.
Nog een laatste foto uit deze serie is een foto van de kleine geitenbaard, die ook dit keer weer prachtig verkleurd is, al is hij inmiddels over het hoogtepunt heen. Volgend voorjaar zet ik hem wel wat meer vooraan, want hij valt nu wat weg tussen de grotere planten.
Tot slot nog een laatste foto, die op dezelfde ochtend gemaakt is, het was nog donker buiten en terwijl ik op de vroege ochtend een potje thee aan het maken was, keek ik door het keukenraam naar buiten om deze heldere volle maan te zien....
Wat heb ik verder nog te vertellen: dit jaar een paar stekjes van de passiebloem Constance Elliot opgekweekt en deze onlangs in de volle grond gezet aan de voorkant van het huis. Het is een passiebloem met witte bloemen, net even anders dan de gewone passiebloem en redelijk winterhard. Veel groei zit er nu niet meer in, maar staat nog wel goed overeind.
Mijn mooie roos heeft er nog 2 bloemknoppen uitgeperst, maar de stengels zijn wat te dun om er een mooie foto van te maken, omdat de knoppen en bloemen wat hangen.
De cosmea bloeit nog steeds, zowel de gewone met roze bloemen, al worden de bloemen nu steeds kleiner, evenals de chocolade cosmos.
Het zoethoutgras leek na de winter niets meer waard te zijn, maar is inmiddels weer een mooie plant geworden, maar wat saai om te fotograferen, de meerwaarde van deze plant is om even met je handen door het gras te gaan en dan aan je handen de heerlijke zoethoutgeur te ruiken ;)
Dit jaar voor het eerst door de warme zomer wat rijpe vijgen, die lekker zoet zijn, maar ik ga hem rigoureus terugsnoeien, al heb ik daar ook mijn twijfels over, omdat de boom daarop reageert door veel uitlopers aan de grond te maken, die dan ook weer weggehaald moeten worden.
De boom wordt echter te groot en had daar nooit geplant moeten worden, omdat hij daar net teveel in de schaduw staat om ieder jaar rijpe vijgen te geven. Hij is in 2016 al fors teruggesnoeid, maar nog steeds te groot en te hoog om rijpe vijgen te kunnen plukken.
Volgend voorjaar wil ik een moestuintje maken in het kleine stuk voortuin, waar nu alleen gras groeit, wat ik dan eerst wil afdekken met antiworteldoek en daarop grote tuinzakken, waarin ik wat groente wil kweken.
Hoe ik dat ga realiseren, is een andere vraag, want ik zal daarvoor veel aarde nodig hebben, maar wie dan leeft, dan zorgt ;)
Ik mis het moestuinieren, eigen groente kweken, wat zoveel lekkerder is dan uit de winkel.
Het grote deel van de voortuin laat ik voor wat het is, er valt geen eer aan te behalen, te verwaarloosd met dichtgeslagen grond.
Ik haal iedere keer de uitlopers van de enorme boom, die er gestaan heeft, weg, waarop de boom reageert door dan elders uitlopers te maken, waarmee gelijk duidelijk wordt, dat de wortels van deze boom door de hele voortuin lopen, meters verder.
Ik strooi er verzameld zaad van mijn planten en zie wel, wat al dan niet daarvan opkomt.
Mijn aandacht gaat dan toch meer naar mijn eigen planten in potten om daar iets moois van te maken.
Daarnaast merk ik toch ook dat mijn leeftijd een rol begint te spelen, ik kan nog wel denken, dat ik jong van geest ben, maar de fysieke conditie maakt soms toch wel duidelijk, dat ik niet jong en kwiek meer ben.
Willen en kunnen botst steeds meer ;)
Lekker weer buiten, laat ik daar maar van genieten!
Mijn mooie roos heeft er nog 2 bloemknoppen uitgeperst, maar de stengels zijn wat te dun om er een mooie foto van te maken, omdat de knoppen en bloemen wat hangen.
De cosmea bloeit nog steeds, zowel de gewone met roze bloemen, al worden de bloemen nu steeds kleiner, evenals de chocolade cosmos.
Het zoethoutgras leek na de winter niets meer waard te zijn, maar is inmiddels weer een mooie plant geworden, maar wat saai om te fotograferen, de meerwaarde van deze plant is om even met je handen door het gras te gaan en dan aan je handen de heerlijke zoethoutgeur te ruiken ;)
Dit jaar voor het eerst door de warme zomer wat rijpe vijgen, die lekker zoet zijn, maar ik ga hem rigoureus terugsnoeien, al heb ik daar ook mijn twijfels over, omdat de boom daarop reageert door veel uitlopers aan de grond te maken, die dan ook weer weggehaald moeten worden.
De boom wordt echter te groot en had daar nooit geplant moeten worden, omdat hij daar net teveel in de schaduw staat om ieder jaar rijpe vijgen te geven. Hij is in 2016 al fors teruggesnoeid, maar nog steeds te groot en te hoog om rijpe vijgen te kunnen plukken.
Volgend voorjaar wil ik een moestuintje maken in het kleine stuk voortuin, waar nu alleen gras groeit, wat ik dan eerst wil afdekken met antiworteldoek en daarop grote tuinzakken, waarin ik wat groente wil kweken.
Hoe ik dat ga realiseren, is een andere vraag, want ik zal daarvoor veel aarde nodig hebben, maar wie dan leeft, dan zorgt ;)
Ik mis het moestuinieren, eigen groente kweken, wat zoveel lekkerder is dan uit de winkel.
Het grote deel van de voortuin laat ik voor wat het is, er valt geen eer aan te behalen, te verwaarloosd met dichtgeslagen grond.
Ik haal iedere keer de uitlopers van de enorme boom, die er gestaan heeft, weg, waarop de boom reageert door dan elders uitlopers te maken, waarmee gelijk duidelijk wordt, dat de wortels van deze boom door de hele voortuin lopen, meters verder.
Ik strooi er verzameld zaad van mijn planten en zie wel, wat al dan niet daarvan opkomt.
Mijn aandacht gaat dan toch meer naar mijn eigen planten in potten om daar iets moois van te maken.
Daarnaast merk ik toch ook dat mijn leeftijd een rol begint te spelen, ik kan nog wel denken, dat ik jong van geest ben, maar de fysieke conditie maakt soms toch wel duidelijk, dat ik niet jong en kwiek meer ben.
Willen en kunnen botst steeds meer ;)
Lekker weer buiten, laat ik daar maar van genieten!
Na zonneschijn komt regen.... 25-8-2018
Het is even wennen om weer een jasje aan te doen als ik voor boodschappen ga, evenals een paraplu meenemen, wanneer was dat voor het laatst...?
Ik kan het mij niet meer herinneren en de heel enkele keer, dat het wat frisser was, hoefde ik niet naar buiten, ook is een paraplu niet nodig geweest, maar vandaag is het echt ouderwets Hollands weer met zon en felle regenbuien, fris ook, dus het jasje is welkom.
Op weg naar het dorp valt het mij op hoe snel de natuur zich toch weer herstelt: gazonnetjes worden steeds groener, struikjes, die echt dood leken, laten weer de eerste groene blaadjes zien en ook in mijn voortuin zie ik tussen het bruine, doodse blad van een bodembedekkertje weer de eerste groene puntjes, wat ik dan wel weer wat jammer vind ;)
Ik vind dat bodembedekkertje niet echt een sierwaarde hebben, ja, in het voorjaar even met veel gele bloemetjes, maar het breidt zich naar mijn smaak veel te snel uit. Desalniettemin is het echt verbazingwekkend, omdat het beslist niet diep wortelt.
Net maar eens opgezocht, hoe dit bodembedekkertje heet, wat dus Waldsteinia is, ook wel Goudaardbei genoemd, oersterk volgens de beschrijving, wat ik wel kan beamen....
Helaas zal ik dus toch een deel daarvan moeten weghalen, leuk voor ergens in een bos, maar ik hoef het echt niet door de hele tuin heen, want wat de beschrijving ook vermeldt, is dat door het dichte tapijt echt niets anders kan opkomen, wat dus niet strookt met mijn plan om van de voortuin een wilde bloementuin te maken....
Nog steeds geen idee of dit gaat werken, maar ik blijf enthousiast zaden verzamelen van alle planten, die zaad geven.
Als tuinliefhebber ben ik geabonneerd op een nieuwsbrief met weetjes en do's en dont's in een tuin en in de nieuwsbrief van deze week stond vermeld, welke zaden in het najaar uitgestrooid moeten\kunnen worden.
Judaspenning en de damastbloem kunnen in het najaar gestrooid worden, beiden zijn 2-jarig, wat zoveel wil zeggen, dat ik komend jaar alleen de bladrozetten te zien zal krijgen, maar pas het jaar erop zullen ze tot bloei komen.
De zaden van de damastbloem verzamelen is wel een dingetje, want wat een monnikenwerk!
Dan vraag ik mij af, hoe de zaadverstrekkers dat doen, zaad, wat je zo mooi in een zakje in de winkel kunt kopen en waar je soms een hoofdprijs voor betaalt.
Ik probeer me er een voorstelling van te maken, want het zaad moet niet te vroeg en niet te laat geoogst worden, grote machines, die dan het zaad los schudden uit de bloemtoppen?
Het lijkt mij heel interessant om eens te zien, hoe dat in het werk gaat, want zelfs als ik zelf zorgvuldig zaad verzamel, komen er toch ook wat plantenrestjes bij en als consument, die een zakje zaad koopt, wil je voor zaad betalen, maar niet voor de plantenrestjes, die doorgaans net iets zwaarder in gewicht zijn.
Ik begin wel een idee te krijgen, waarom zaad soms wat prijzig is...
Nou ja, zowel in bakjes in huis als in bakjes in het kasje wordt heel wat zaad verzameld, waarvan ik een klein deel weer in potten wil zaaien en een groot deel uitstrooien in de voortuin.
Afgelopen week weer eens met de camera door de tuin gelopen...
De Toscaanse jasmijn is inmiddels praktisch uitgebloeid en besteedt de energie nu vooral aan de groei met lange ranken, waarop ik nog iets moet verzinnen, zodat de plant kan klimmen, maar ik ben er nog niet helemaal uit, hoe ik dat moet aanpakken.
Nog een laatste bloemtrosje
Ik kan het mij niet meer herinneren en de heel enkele keer, dat het wat frisser was, hoefde ik niet naar buiten, ook is een paraplu niet nodig geweest, maar vandaag is het echt ouderwets Hollands weer met zon en felle regenbuien, fris ook, dus het jasje is welkom.
Op weg naar het dorp valt het mij op hoe snel de natuur zich toch weer herstelt: gazonnetjes worden steeds groener, struikjes, die echt dood leken, laten weer de eerste groene blaadjes zien en ook in mijn voortuin zie ik tussen het bruine, doodse blad van een bodembedekkertje weer de eerste groene puntjes, wat ik dan wel weer wat jammer vind ;)
Ik vind dat bodembedekkertje niet echt een sierwaarde hebben, ja, in het voorjaar even met veel gele bloemetjes, maar het breidt zich naar mijn smaak veel te snel uit. Desalniettemin is het echt verbazingwekkend, omdat het beslist niet diep wortelt.
Net maar eens opgezocht, hoe dit bodembedekkertje heet, wat dus Waldsteinia is, ook wel Goudaardbei genoemd, oersterk volgens de beschrijving, wat ik wel kan beamen....
Helaas zal ik dus toch een deel daarvan moeten weghalen, leuk voor ergens in een bos, maar ik hoef het echt niet door de hele tuin heen, want wat de beschrijving ook vermeldt, is dat door het dichte tapijt echt niets anders kan opkomen, wat dus niet strookt met mijn plan om van de voortuin een wilde bloementuin te maken....
Nog steeds geen idee of dit gaat werken, maar ik blijf enthousiast zaden verzamelen van alle planten, die zaad geven.
Als tuinliefhebber ben ik geabonneerd op een nieuwsbrief met weetjes en do's en dont's in een tuin en in de nieuwsbrief van deze week stond vermeld, welke zaden in het najaar uitgestrooid moeten\kunnen worden.
Judaspenning en de damastbloem kunnen in het najaar gestrooid worden, beiden zijn 2-jarig, wat zoveel wil zeggen, dat ik komend jaar alleen de bladrozetten te zien zal krijgen, maar pas het jaar erop zullen ze tot bloei komen.
De zaden van de damastbloem verzamelen is wel een dingetje, want wat een monnikenwerk!
Dan vraag ik mij af, hoe de zaadverstrekkers dat doen, zaad, wat je zo mooi in een zakje in de winkel kunt kopen en waar je soms een hoofdprijs voor betaalt.
Ik probeer me er een voorstelling van te maken, want het zaad moet niet te vroeg en niet te laat geoogst worden, grote machines, die dan het zaad los schudden uit de bloemtoppen?
Het lijkt mij heel interessant om eens te zien, hoe dat in het werk gaat, want zelfs als ik zelf zorgvuldig zaad verzamel, komen er toch ook wat plantenrestjes bij en als consument, die een zakje zaad koopt, wil je voor zaad betalen, maar niet voor de plantenrestjes, die doorgaans net iets zwaarder in gewicht zijn.
Ik begin wel een idee te krijgen, waarom zaad soms wat prijzig is...
Nou ja, zowel in bakjes in huis als in bakjes in het kasje wordt heel wat zaad verzameld, waarvan ik een klein deel weer in potten wil zaaien en een groot deel uitstrooien in de voortuin.
Afgelopen week weer eens met de camera door de tuin gelopen...
De Toscaanse jasmijn is inmiddels praktisch uitgebloeid en besteedt de energie nu vooral aan de groei met lange ranken, waarop ik nog iets moet verzinnen, zodat de plant kan klimmen, maar ik ben er nog niet helemaal uit, hoe ik dat moet aanpakken.
Nog een laatste bloemtrosje
De laatste roos van dit jaar, inmiddels ook uitgebloeid...
In het vijvertje heeft de westenwindlelie gebloeid, wat ik niet verwacht had, nadat het plantje bijna volledig weggevreten was door waterslakjes, maar het is een sterk plantje, want na de vraat is het weer teruggekomen en dit jaar weer meer bloemetjes, maar snel uitgebloeid...
Als iets het geld meer dan waard is, is het wel de tuingerbera, gekocht in de koopjeshoek voor 1 euro en nu al maanden bloeit het eindeloos door. Uitgebloeide bloemen wegknippen en er verschijnen weer nieuwe bloemen, eindeloos en onophoudelijk.
Alleen zie ik sinds kort, dat de bloemkleur wat begint te verschillen.
Linksonder zie je nog de laatste bloem, zoals het meestentijds heeft gebloeid: bloemblaadjes met een wit randje en een wit hartje, maar in de nieuwe bloemen ontbreekt het witte randje en hartje, maar ook de kleur heeft een subtiele verandering gekregen.
Alleen zie ik sinds kort, dat de bloemkleur wat begint te verschillen.
Linksonder zie je nog de laatste bloem, zoals het meestentijds heeft gebloeid: bloemblaadjes met een wit randje en een wit hartje, maar in de nieuwe bloemen ontbreekt het witte randje en hartje, maar ook de kleur heeft een subtiele verandering gekregen.
Op de tuintafel staat ook een salie-variant, die hopelijk mooi gaat bloeien met rode bloemetjes.
Een zaailing, die ik gered heb van de slakken en met liefde verzorgd, waarna het een vrij aardig plantje werd.
Een paar weken geleden heb ik het echter in een grotere pot gezet om het daarna bijna letterlijk per dag te zien groeien en inmiddels is het alweer wat groter dan deze foto van een paar dagen geleden.
De uitlopertjes op de voorgrond zijn inmiddels net zo hoog als de achterste.
Nu maar hopen, dat het net zo mooi gaat bloeien als herfstbloeier...
Een zaailing, die ik gered heb van de slakken en met liefde verzorgd, waarna het een vrij aardig plantje werd.
Een paar weken geleden heb ik het echter in een grotere pot gezet om het daarna bijna letterlijk per dag te zien groeien en inmiddels is het alweer wat groter dan deze foto van een paar dagen geleden.
De uitlopertjes op de voorgrond zijn inmiddels net zo hoog als de achterste.
Nu maar hopen, dat het net zo mooi gaat bloeien als herfstbloeier...
Ik heb het al eens eerder geschreven, dat de duizendknoop Pink Elephant niet echt makkelijk op de foto te zetten is, het springt er niet echt uit, maar toch, hij staat op onderstaande foto op de voorgrond...
De cosmea bloeit oneindig door en dus niets te klagen, maar ik ben niet helemaal gelukkig met de vrij hard-roze kleur, van de andere kant is het wel een echte blikvanger, die opvalt in de tuin en een plant, die ook nog eens eindeloos doorbloeit, heeft wel veel water nodig en de bijen bezoeken deze plant graag!
In een pot heb ik ook al een paar jaar een rode bosbes, ook wel vossenbes genoemd, was een klein verwaarloosd struikje toen ik het kocht, maar inmiddels begint het een mooi struikje te worden en dit jaar zie ik heel wat bessen in het struikje
Tot slot de laatste foto in deze reeks als ook de laatste foto van de Monarda Citriodora, waarvan ik nog steeds niet goed weet, wat ik ervan moet denken, maar hij heeft goed gebloeid en nu bijna uitgebloeid. Het heeft lang geduurd, eer de zaailingen gingen groeien, maar eenmaal in de groei ging deze plant snel de lucht in en heeft ook rijkelijk gebloeid.
Ik wil hem ook wel weer terug in de tuin, maar zet deze plant dan wel wat verder achteraan.
Volgend voorjaar wil ik de planten toch ook wat anders rangschikken, hoog achter en dan steeds lager naar voor zoals in een border.
Ik wil hem ook wel weer terug in de tuin, maar zet deze plant dan wel wat verder achteraan.
Volgend voorjaar wil ik de planten toch ook wat anders rangschikken, hoog achter en dan steeds lager naar voor zoals in een border.
Net nog even de tuin ingelopen om al de eerste walnoten te kunnen rapen, maar echt mooi zijn ze niet en ook veel te vroeg, maar ik las al op Internet, dat bomen hun vruchten dit jaar veel vroeger laten vallen, omdat ze te lijden hebben gehad van de droogte.
Iets wat ik ook las op een andere weblog, maar dan meer gericht op fruitbomen, dat de appels en peren kleiner dan normaal zijn.
Het is een vreemde on-Nederlandse zomer geweest en als ik de berichten moet geloven, kunnen we de komende jaren meer van dergelijke zomers verwachten....
Ik weet het niet, ik houd van een mooie zomer, maar wat is de definitie van een mooie zomer, voor mij niet tè warm en niet tè wisselvallig, een beetje er tussenin denk ik.
We zien het volgend jaar wel weer, mijn planten hebben deze zomer overleefd en dat vind ik al heel wat met die droogte en warmte ;)
Iets wat ik ook las op een andere weblog, maar dan meer gericht op fruitbomen, dat de appels en peren kleiner dan normaal zijn.
Het is een vreemde on-Nederlandse zomer geweest en als ik de berichten moet geloven, kunnen we de komende jaren meer van dergelijke zomers verwachten....
Ik weet het niet, ik houd van een mooie zomer, maar wat is de definitie van een mooie zomer, voor mij niet tè warm en niet tè wisselvallig, een beetje er tussenin denk ik.
We zien het volgend jaar wel weer, mijn planten hebben deze zomer overleefd en dat vind ik al heel wat met die droogte en warmte ;)
Tuinklusjes.... 18-8-2018
Eindelijk eens normaal zomerweer, aangename temperatuur, een typisch Nederlandse lucht met wat vriendelijke wolkjes tegen een blauwe hemel, heerlijk weer dus om weer eens buiten bezig te zijn!
Gewoon kleine klusjes, wat uitgebloeide bloemen weg knippen en als ze zaad geven, het zaad daarvan verzamelen om deels zelf weer te zaaien en grotendeels voor in de voortuin.
Of mijn idee gaat werken om er een wilde bloementuin van te maken, geen idee, maar zelfs als er maar een kwart van het zaad opkomt, wat ik wel verwacht, ben ik voor mijn gevoel al geslaagd.
Daarna zal alles zich vanzelf uitzaaien en wordt het hopelijk een aantrekkelijke, niet conventionele tuin.
Wat komt er dan zoal in te staan: damastbloem en Judaspenning, ogenschijnlijk beiden dezelfde planten wat betreft bloei, alleen het blad is anders, maar ik vind beiden mooie planten, die langdurig bloeien en waarvan de Judaspenning nog sierwaarde na de bloei heeft door de zilverkleurige zaadschijven.
Malva, waarvan ik gistermiddag, heel zen, de zaaddoosjes open heb zitten maken. Vorig jaar viel het tegen om zaad te verzamelen door de natte zomer, waardoor het zaad niet goed tot ontwikkeling kwam en zelfs wat beschimmelde. De paar zaadjes heb ik in het voorjaar gezaaid en met de warmte van afgelopen zomer heeft de plant minder langdurig gebloeid, maar alle bloemen maakten wel mooie zaaddozen en ik heb dan ook een aardige hoeveelheid kunnen verzamelen.
Cosmos, bloeit langdurig, al twijfel ik of deze het gaat redden als het weer een warme zomer wordt, want deze plant vraagt wel veel water.
Rode melde, wat een mooie "kleurnoot" zal geven door het rode blad en de lange zaadstengels, die bijna op bloemen lijken, want de bloei zelf valt nauwelijks waar te nemen.
Muurbloem, waarvan ik een deel zelf weer wil zaaien en een deel wil uitstrooien, wordt minder hoog, maar heeft wel een opvallende kleur bloemen, wat ook geldt voor het sterbloemetje, waarvan ik inmiddels aardig wat zaad heb verzameld. Ook deze laatste zaai weer in een pot, al is het maar om de rijke bloei en de heerlijke geur. Ook dit blijft een vrij laag plantje, maar de blauwe sterretjes zijn wel opvallend.
De Monarda citriodora begint nu op het eind te lopen en ook deze maakt heel wat zaad aan, waarvan ik ook weer een deel zelf in een pot wil zaaien, maar ook deze gaat de voortuin in. bloeit op hoge stengels met roze bloei.
Verder zal er weer veel akelei in de voortuin gaan bloeien, wat dit jaar al veel was, hoewel ik vorig jaar naar mijn idee bijtijds de zaaddozen heb afgeknipt en ook bloeiden er geen paarse akelei in de voortuin, wat dit jaar wel was.
Geen idee hoe de paarse in de voortuin terecht is gekomen, want vorig bloeiden alleen witte akelei en ik heb van mezelf wel paarse akelei, maar het lijkt me sterk, dat die zich uitgezaaid kan hebben in de voortuin, omdat de afstand mij te groot lijkt tussen de pot en de voortuin.
Afgelopen voorjaar heb ik her en der wat zaaddoosjes verzameld van wat bijzondere akelei, lichtblauw, lichtroze en een donkerroze, dubbelbloemige akelei. Deze ga ik eerst zelf zaaien in pot en na de bloei weer zaad verzamelen, wat dan in de voortuin uitgestrooid kan worden.
Nogmaals, geen idee of het gaat werken om er een wilde bloementuin van te maken, maar ik heb zaad genoeg en het is het proberen de moeite waard.
Grote tuinklussen zijn er voorlopig niet meer, in het najaar hier en daar nog wat snoeien, maar het echt zware werk is nu klaar en alles is nu meer een kwestie van bijhouden.
Zo heb ik afgelopen week de hazelnootstruik weer gesnoeid, want dat vind ik wel een nadeel van de struiken in deze verwaarloosde tuin, de wortels zijn dusdanig gegroeid, dat ze allemaal weer snel de hoogte in willen.
Ik wil ze op struikhoogte houden, zodat het mooie volle struiken worden zonder lange kale staken, waarin bovenin een toef groen te zien is met wat bloei.
Het zal wel een paar jaar duren, eer ze aan mijn snoei gewend zijn en wortels zullen zich in ieder geval niet meer uitbreiden.
Verder ben ik bezig geweest met planten verpotten, op de tuintafel stonden wat planten, die wel een grotere pot konden gebruiken, zoals het citroengras, wat ik in het voorjaar gezaaid had. Minuscule plantjes, die ik met een pincetje uit het vermiculiet moest halen en waarvan ik mij afvroeg of het wel iets zou worden...
En of het iets geworden is, mogelijk door de extreem warme zomer, het is immers een tropische plant, want inmiddels zijn de plantjes zo'n 50 cm hoog geworden en het potje was echt te klein geworden. Jammer, dat ik de grote plant heb verwaarloosd en dus weg kon gooien na de winter, anders had hij mogelijk in deze zomer gebloeid, wat normaal gesproken in dit klimaat niet mogelijk is.
Hij gaat komende winter dan ook in de berging, samen met andere planten, binnenkort de berging daarvoor maar eens in orde maken. Als berging stelt het niet veel voor: een smal pijpenlaatje, waar ik niet veel in kwijt kan, maar inpandig, dus vorstvrij en iets makkelijker om daar planten af en toe een slokje water te geven.
Een andere plant, die ik van de tuintafel heb overgezet, is de passiebloem, die goed aangeslagen is, maar ook nog in een te klein kweekpotje stond. Deze plant wil ik in het voorjaar in de voortuin tegen het huis aan zetten, maar hij is nu nog te klein, waardoor hij ook nog vorstgevoelig is. In het voorjaar in de volle grond kan het wortelgestel zich goed ontwikkelen en overleeft het voortaan de winter wel.
Vorig jaar in de herfst nog een mooie salie-soort gekocht, een siersalie, die in de herfst bloeit met mooie rode bloemetjes.
Helaas was de strenge vorst de plant teveel en was dood tot ik een paar zaailingen zag, die vervolgens 1 voor 1 door slakken werden opgevreten. De laatste zaailing veilig gesteld in een potje, ver van mogelijke slakkenvraat en was ook uitgegroeid tot een bescheiden struikje, maar stond eveneens in een klein potje, dus ook overgezet in een grotere pot.
Tot mijn grote verbazing is het in een paar dagen tijd opeens flink gaan groeien, er waren een paar zijtakjes van hooguit 2 cm, die nu bijna even groot zijn als het oorspronkelijke plantje. Best vreemd, want de wortels zaten zeker nog niet strak in het kleine potje, integendeel zelfs.
Ik gooi tegenwoordig geen aarde meer weg als ik een plant weg doe, maar gooi het in een ton of big bag. Aarde is aarde en ik heb nog 1,5 zak compost staan, waarvan ik dan wat schepjes door de gebruikte aarde doe en daarmee vermeng.
Voor zover ik kan zien, zijn de planten tevreden met dit mengsel, wat mogelijk verklaart, dat het salie-plantje nu zo explosief groeit.
Met de hergebruikte aarde heb ik ook nog wat andere planten verpot, zoals de Japanse wijnbes en de ereprijs, beiden konden ook wel een grotere pot gebruiken.
Inmiddels raak ik wel wat door de grote potten heen, al heb ik nog een 3-tal heel grote potten staan, 2 van 60 liter en 1 van 80 liter, maar wat zet ik daarin en het kost nogal wat aarde...
Jammer, dat ik geen vervoer meer heb, maar dan nog, eenmaal gevuld met aarde en planten zijn deze potten niet meer te verplaatsen en waar zou ik ze moeten zetten. In de achtertuin is geen plaats meer, omdat deze vrij klein is en in de voortuin zou ik ook niet echt weten, waar ik die grote potten moest zetten.
Ooit borrelt er wel een idee op ;)
Net zoals ik nog steeds het idee heb om in de voortuin aan de linkerkant van het pad een moestuin in potten te beginnen.
Het is geen groot stukje, waar nu verwilderd gras groeit en langs de rand staan wat lelietjes van dalen, die wat mij betreft weg mogen.
Al een tijdje borrelt de gedachte om op dat stuk antiworteldoek te leggen, zodat alles eronder dood gaat, wat dan wel binnenkort moet gebeuren met de winter voor de deur. Ik heb dat in de vorige tuin ook gedaan en toen ik het tijdens de verhuizing weg moest halen, was alles eronder verdwenen, gewoon zwarte aarde.
Ik wil dan het antiworteldoek daar laten liggen en ik heb een aantal grote plantenzakken, ooit eens afgeprijsd gekocht, die ik dan wil gebruiken om daarin groente te kweken, ook heb ik nog een popup kweekkasje, wat daar ook mooi zou kunnen staan om daarin wat op te kweken. Het was eigenlijk bedoeld voor de vorige tuin, wat er niet van is gekomen, omdat ik moest verhuizen, maar ik vind het nog steeds een leuk idee om weer zelf groenten te kweken.
Niet alleen leuk om mee bezig te zijn, maar het smaakt ook beter dan de snel opgekweekte groente uit de winkel, wat ook te verklaren valt, want in je moestuintje is alles overgeleverd aan de natuur en weersomstandigheden, wat een krachtiger smaak geeft dan de snel gekweekte groente, waar niets mis mee is, maar de smaak is dan net wat minder.
Het antiworteldoek heb ik netjes opgevouwen en heb ik nog steeds, dus alleen een kwestie van uitvouwen en neerleggen...
Net eens met een schepje gekeken of de lelietjes van dalen met niet al teveel moeite te verwijderen zijn en het is wel een klusje, maar het is vrij eenvoudig te doen. Het is ook maar een relatief klein randje, waar het verwijderd moet worden.
Eventueel kan ik aan de buurvrouw van een paar deuren verder vragen of zij er interesse in heeft, ik heb haar ook al heel wat bolletjes van krokus en sneeuwklokjes gegeven, waar ze blij mee was.
Ik zag wel, dat er nog een kleine boomstronk was, geen idee meer, wat het geweest is, alleen zal die er niet uitgehaald kunnen worden, maar te klein om veel problemen te geven.
De komende weken maar eens zoveel mogelijk verwijderen, zodat het antiworteldoek erover kan om volgend voorjaar werk van een moestuintje in die zakken te maken en dan deze winter maar eens bedenken, wat ik ga kweken...
Bietjes, peultjes, doperwtjes, tuinbonen uiteraard, boerenkool, worteltjes en mogelijk spruitjes....
Ik droom rustig verder, maar ik wil er wel serieus mee aan de slag gaan, zeker nu ik net merkte, dat de lelietjes van dalen vrij eenvoudig weg te halen waren.
Er is 1 ding zeker: met deze (te) grote tuin hoef ik mij nooit te vervelen, mits het goed weer is en mijn conditie het toe laat ;)
Gewoon kleine klusjes, wat uitgebloeide bloemen weg knippen en als ze zaad geven, het zaad daarvan verzamelen om deels zelf weer te zaaien en grotendeels voor in de voortuin.
Of mijn idee gaat werken om er een wilde bloementuin van te maken, geen idee, maar zelfs als er maar een kwart van het zaad opkomt, wat ik wel verwacht, ben ik voor mijn gevoel al geslaagd.
Daarna zal alles zich vanzelf uitzaaien en wordt het hopelijk een aantrekkelijke, niet conventionele tuin.
Wat komt er dan zoal in te staan: damastbloem en Judaspenning, ogenschijnlijk beiden dezelfde planten wat betreft bloei, alleen het blad is anders, maar ik vind beiden mooie planten, die langdurig bloeien en waarvan de Judaspenning nog sierwaarde na de bloei heeft door de zilverkleurige zaadschijven.
Malva, waarvan ik gistermiddag, heel zen, de zaaddoosjes open heb zitten maken. Vorig jaar viel het tegen om zaad te verzamelen door de natte zomer, waardoor het zaad niet goed tot ontwikkeling kwam en zelfs wat beschimmelde. De paar zaadjes heb ik in het voorjaar gezaaid en met de warmte van afgelopen zomer heeft de plant minder langdurig gebloeid, maar alle bloemen maakten wel mooie zaaddozen en ik heb dan ook een aardige hoeveelheid kunnen verzamelen.
Cosmos, bloeit langdurig, al twijfel ik of deze het gaat redden als het weer een warme zomer wordt, want deze plant vraagt wel veel water.
Rode melde, wat een mooie "kleurnoot" zal geven door het rode blad en de lange zaadstengels, die bijna op bloemen lijken, want de bloei zelf valt nauwelijks waar te nemen.
Muurbloem, waarvan ik een deel zelf weer wil zaaien en een deel wil uitstrooien, wordt minder hoog, maar heeft wel een opvallende kleur bloemen, wat ook geldt voor het sterbloemetje, waarvan ik inmiddels aardig wat zaad heb verzameld. Ook deze laatste zaai weer in een pot, al is het maar om de rijke bloei en de heerlijke geur. Ook dit blijft een vrij laag plantje, maar de blauwe sterretjes zijn wel opvallend.
De Monarda citriodora begint nu op het eind te lopen en ook deze maakt heel wat zaad aan, waarvan ik ook weer een deel zelf in een pot wil zaaien, maar ook deze gaat de voortuin in. bloeit op hoge stengels met roze bloei.
Verder zal er weer veel akelei in de voortuin gaan bloeien, wat dit jaar al veel was, hoewel ik vorig jaar naar mijn idee bijtijds de zaaddozen heb afgeknipt en ook bloeiden er geen paarse akelei in de voortuin, wat dit jaar wel was.
Geen idee hoe de paarse in de voortuin terecht is gekomen, want vorig bloeiden alleen witte akelei en ik heb van mezelf wel paarse akelei, maar het lijkt me sterk, dat die zich uitgezaaid kan hebben in de voortuin, omdat de afstand mij te groot lijkt tussen de pot en de voortuin.
Afgelopen voorjaar heb ik her en der wat zaaddoosjes verzameld van wat bijzondere akelei, lichtblauw, lichtroze en een donkerroze, dubbelbloemige akelei. Deze ga ik eerst zelf zaaien in pot en na de bloei weer zaad verzamelen, wat dan in de voortuin uitgestrooid kan worden.
Nogmaals, geen idee of het gaat werken om er een wilde bloementuin van te maken, maar ik heb zaad genoeg en het is het proberen de moeite waard.
Grote tuinklussen zijn er voorlopig niet meer, in het najaar hier en daar nog wat snoeien, maar het echt zware werk is nu klaar en alles is nu meer een kwestie van bijhouden.
Zo heb ik afgelopen week de hazelnootstruik weer gesnoeid, want dat vind ik wel een nadeel van de struiken in deze verwaarloosde tuin, de wortels zijn dusdanig gegroeid, dat ze allemaal weer snel de hoogte in willen.
Ik wil ze op struikhoogte houden, zodat het mooie volle struiken worden zonder lange kale staken, waarin bovenin een toef groen te zien is met wat bloei.
Het zal wel een paar jaar duren, eer ze aan mijn snoei gewend zijn en wortels zullen zich in ieder geval niet meer uitbreiden.
Verder ben ik bezig geweest met planten verpotten, op de tuintafel stonden wat planten, die wel een grotere pot konden gebruiken, zoals het citroengras, wat ik in het voorjaar gezaaid had. Minuscule plantjes, die ik met een pincetje uit het vermiculiet moest halen en waarvan ik mij afvroeg of het wel iets zou worden...
En of het iets geworden is, mogelijk door de extreem warme zomer, het is immers een tropische plant, want inmiddels zijn de plantjes zo'n 50 cm hoog geworden en het potje was echt te klein geworden. Jammer, dat ik de grote plant heb verwaarloosd en dus weg kon gooien na de winter, anders had hij mogelijk in deze zomer gebloeid, wat normaal gesproken in dit klimaat niet mogelijk is.
Hij gaat komende winter dan ook in de berging, samen met andere planten, binnenkort de berging daarvoor maar eens in orde maken. Als berging stelt het niet veel voor: een smal pijpenlaatje, waar ik niet veel in kwijt kan, maar inpandig, dus vorstvrij en iets makkelijker om daar planten af en toe een slokje water te geven.
Een andere plant, die ik van de tuintafel heb overgezet, is de passiebloem, die goed aangeslagen is, maar ook nog in een te klein kweekpotje stond. Deze plant wil ik in het voorjaar in de voortuin tegen het huis aan zetten, maar hij is nu nog te klein, waardoor hij ook nog vorstgevoelig is. In het voorjaar in de volle grond kan het wortelgestel zich goed ontwikkelen en overleeft het voortaan de winter wel.
Vorig jaar in de herfst nog een mooie salie-soort gekocht, een siersalie, die in de herfst bloeit met mooie rode bloemetjes.
Helaas was de strenge vorst de plant teveel en was dood tot ik een paar zaailingen zag, die vervolgens 1 voor 1 door slakken werden opgevreten. De laatste zaailing veilig gesteld in een potje, ver van mogelijke slakkenvraat en was ook uitgegroeid tot een bescheiden struikje, maar stond eveneens in een klein potje, dus ook overgezet in een grotere pot.
Tot mijn grote verbazing is het in een paar dagen tijd opeens flink gaan groeien, er waren een paar zijtakjes van hooguit 2 cm, die nu bijna even groot zijn als het oorspronkelijke plantje. Best vreemd, want de wortels zaten zeker nog niet strak in het kleine potje, integendeel zelfs.
Ik gooi tegenwoordig geen aarde meer weg als ik een plant weg doe, maar gooi het in een ton of big bag. Aarde is aarde en ik heb nog 1,5 zak compost staan, waarvan ik dan wat schepjes door de gebruikte aarde doe en daarmee vermeng.
Voor zover ik kan zien, zijn de planten tevreden met dit mengsel, wat mogelijk verklaart, dat het salie-plantje nu zo explosief groeit.
Met de hergebruikte aarde heb ik ook nog wat andere planten verpot, zoals de Japanse wijnbes en de ereprijs, beiden konden ook wel een grotere pot gebruiken.
Inmiddels raak ik wel wat door de grote potten heen, al heb ik nog een 3-tal heel grote potten staan, 2 van 60 liter en 1 van 80 liter, maar wat zet ik daarin en het kost nogal wat aarde...
Jammer, dat ik geen vervoer meer heb, maar dan nog, eenmaal gevuld met aarde en planten zijn deze potten niet meer te verplaatsen en waar zou ik ze moeten zetten. In de achtertuin is geen plaats meer, omdat deze vrij klein is en in de voortuin zou ik ook niet echt weten, waar ik die grote potten moest zetten.
Ooit borrelt er wel een idee op ;)
Net zoals ik nog steeds het idee heb om in de voortuin aan de linkerkant van het pad een moestuin in potten te beginnen.
Het is geen groot stukje, waar nu verwilderd gras groeit en langs de rand staan wat lelietjes van dalen, die wat mij betreft weg mogen.
Al een tijdje borrelt de gedachte om op dat stuk antiworteldoek te leggen, zodat alles eronder dood gaat, wat dan wel binnenkort moet gebeuren met de winter voor de deur. Ik heb dat in de vorige tuin ook gedaan en toen ik het tijdens de verhuizing weg moest halen, was alles eronder verdwenen, gewoon zwarte aarde.
Ik wil dan het antiworteldoek daar laten liggen en ik heb een aantal grote plantenzakken, ooit eens afgeprijsd gekocht, die ik dan wil gebruiken om daarin groente te kweken, ook heb ik nog een popup kweekkasje, wat daar ook mooi zou kunnen staan om daarin wat op te kweken. Het was eigenlijk bedoeld voor de vorige tuin, wat er niet van is gekomen, omdat ik moest verhuizen, maar ik vind het nog steeds een leuk idee om weer zelf groenten te kweken.
Niet alleen leuk om mee bezig te zijn, maar het smaakt ook beter dan de snel opgekweekte groente uit de winkel, wat ook te verklaren valt, want in je moestuintje is alles overgeleverd aan de natuur en weersomstandigheden, wat een krachtiger smaak geeft dan de snel gekweekte groente, waar niets mis mee is, maar de smaak is dan net wat minder.
Het antiworteldoek heb ik netjes opgevouwen en heb ik nog steeds, dus alleen een kwestie van uitvouwen en neerleggen...
Net eens met een schepje gekeken of de lelietjes van dalen met niet al teveel moeite te verwijderen zijn en het is wel een klusje, maar het is vrij eenvoudig te doen. Het is ook maar een relatief klein randje, waar het verwijderd moet worden.
Eventueel kan ik aan de buurvrouw van een paar deuren verder vragen of zij er interesse in heeft, ik heb haar ook al heel wat bolletjes van krokus en sneeuwklokjes gegeven, waar ze blij mee was.
Ik zag wel, dat er nog een kleine boomstronk was, geen idee meer, wat het geweest is, alleen zal die er niet uitgehaald kunnen worden, maar te klein om veel problemen te geven.
De komende weken maar eens zoveel mogelijk verwijderen, zodat het antiworteldoek erover kan om volgend voorjaar werk van een moestuintje in die zakken te maken en dan deze winter maar eens bedenken, wat ik ga kweken...
Bietjes, peultjes, doperwtjes, tuinbonen uiteraard, boerenkool, worteltjes en mogelijk spruitjes....
Ik droom rustig verder, maar ik wil er wel serieus mee aan de slag gaan, zeker nu ik net merkte, dat de lelietjes van dalen vrij eenvoudig weg te halen waren.
Er is 1 ding zeker: met deze (te) grote tuin hoef ik mij nooit te vervelen, mits het goed weer is en mijn conditie het toe laat ;)
Eindelijk regen en afkoeling.... 10-8-2018
Ik heb er heel lang op moeten wachten: Regen en afkoeling, maar gisteren was het dan eindelijk zover, flinke plensbuien en een forse daling van de temperatuur, het scheelt maar liefst zo'n 18 graden na de hitte van dinsdag. Woensdag was de warmte ook al wat minder en die dag ook alles tegen elkaar open gezet, maar om nu te zeggen, dat het lekker afgekoeld was, mwah...
Nu kan ik echter weer door de tuin lopen zonder snel naar binnen te vluchten, waar het iets koeler was, iets, want de warmte was in de loop van de tijd ook het huis binnen gedrongen. Het hielp wel om af en toe even naar buiten te gaan, omdat je dan weer beseft, dat het binnen nog steeds iets koeler is ;)
Voor mijn planten in potten heeft het voldoende geregend om voorlopig niet meer met de tuinslang rond te gaan, maar of de regen voor de natuur voldoende is geweest?
Geen idee in hoeverre de voortuin zich zal herstellen, het lievevrouwebedstro ligt verdroogd los op de aarde en lijkt geen wortels meer te hebben en hoe zal het gesteld zijn met de vele bolletjes van de sneeuwklokjes en krokussen.
Het bodembedekkertje, waarvan ik de naam niet weet, ligt er ook heel verdroogd bij en probeer ik wat uit te trekken, zie ik uitgedroogde worteltjes, maar hoe sterk het is om weer terug te komen? Ik zal het volgend voorjaar wel zien...
Daarbij ben ik zaad aan het verzamelen van de planten in potten, alles wat zaad vormt, wordt zorgvuldig verzameld om in het na- en\of voorjaar in de voortuin uit te strooien.
Uiteraard gaat er ook wat zaad van 1-jarige planten weer in sommige potten, maar het overschot gaat enthousiast uitgestrooid worden en dan maar afwachten of het beeld verschijnt, wat ik in gedachten heb: een wilde bloementuin...
Ondanks de warmte heb ik soms toch wat foto's gemaakt en bij de volgende foto dacht ik mogelijk een roofvogel hoog in een boomtop te zien, omdat roofvogels vaak hoog zitten om een eventuele prooi te zien, maar met de Nikon ver ingezoomd bleek het een duif te zijn ;)
Nu kan ik echter weer door de tuin lopen zonder snel naar binnen te vluchten, waar het iets koeler was, iets, want de warmte was in de loop van de tijd ook het huis binnen gedrongen. Het hielp wel om af en toe even naar buiten te gaan, omdat je dan weer beseft, dat het binnen nog steeds iets koeler is ;)
Voor mijn planten in potten heeft het voldoende geregend om voorlopig niet meer met de tuinslang rond te gaan, maar of de regen voor de natuur voldoende is geweest?
Geen idee in hoeverre de voortuin zich zal herstellen, het lievevrouwebedstro ligt verdroogd los op de aarde en lijkt geen wortels meer te hebben en hoe zal het gesteld zijn met de vele bolletjes van de sneeuwklokjes en krokussen.
Het bodembedekkertje, waarvan ik de naam niet weet, ligt er ook heel verdroogd bij en probeer ik wat uit te trekken, zie ik uitgedroogde worteltjes, maar hoe sterk het is om weer terug te komen? Ik zal het volgend voorjaar wel zien...
Daarbij ben ik zaad aan het verzamelen van de planten in potten, alles wat zaad vormt, wordt zorgvuldig verzameld om in het na- en\of voorjaar in de voortuin uit te strooien.
Uiteraard gaat er ook wat zaad van 1-jarige planten weer in sommige potten, maar het overschot gaat enthousiast uitgestrooid worden en dan maar afwachten of het beeld verschijnt, wat ik in gedachten heb: een wilde bloementuin...
Ondanks de warmte heb ik soms toch wat foto's gemaakt en bij de volgende foto dacht ik mogelijk een roofvogel hoog in een boomtop te zien, omdat roofvogels vaak hoog zitten om een eventuele prooi te zien, maar met de Nikon ver ingezoomd bleek het een duif te zijn ;)
Onlangs schreef ik over de goji-bes, dat deze plant toch wel een teleurstelling was, maar kijk eens, de eerste bes verschijnt en inmiddels zitten er al wat meer bessen in, dus ik houd hem er toch maar in, al wil ik hem niet meer zo hoog en slungelig, maar ook dat is voor volgend voorjaar.
Om nog maar even bij vruchten te blijven, in het voorjaar de tomatenzaadjes van AH gezaaid, zorgvuldig verzorgd, maar de tomaatjes, die er komen, wilden maar niet rood worden en volgens de info van AH zouden het rode tomaatjes zijn.
Ik kan heel lang wachten, maar rood worden ze niet, wel rijp, maar dan oranje en ze smaken prima.
Ik kan heel lang wachten, maar rood worden ze niet, wel rijp, maar dan oranje en ze smaken prima.
In de zijtuin leek de fuchsia tot een paar dagen geleden geen last te hebben van de droogte en bloeide lustig door, al zal de struik dankbaar zijn voor deze plens regen, want de laatste dagen zag ik toch wat vermindering en vermoeidheid van deze struik, maar het blijft een mooie struik.
In de zijtuin staat in een pot ook de Pennisetum ofwel lampepoetsersgras, die het dankzij mijn goede zorgen met water geven het dit jaar prachtig doet en nu begint te bloeien...
In mijn vorige bericht plaatste ik een foto van de bloem van de chocolade cosmos om vorige week tot mijn verbazing te zien, dat een andere bloem een deel van de kleur miste en nee, het is dus geen overbelichting, heel apart om te zien...
De malva heeft dit jaar niet zo langdurig en uitbundig gebloeid als vorig jaar, waar tegenover staat, dat er veel zaad gevormd is, wat ik dan ook zorgvuldig verzameld heb, dit is het laatste bloemetje, wat nog verschenen is...
.De malva staat in een pot, die ik mijn "onkruidbak" noem, niet dat er onkruid in staat, maar er komt steeds weer iets in op, waar ik de herkomst niet van weet en naargelang de "de schoonheid" van wat er opkomt, laat ik het erin staan.
Zo kwam er iets op met een wit bloemscherm, wat iets grappigs had, want 's avonds vouwde het zich samen om de volgende dag weer gewoon open te zijn. Hoe zoek je zo'n plant op om de naam te achterhalen en gezocht op witte bloemschermen om uit te komen op "wilde peen", de oorsprong van de oranje worteltjes, die zo smakelijk zijn.
Inmiddels is het eerste bloemschermpje uitgebloeid en als een vogelnestje samengevouwen met zaadjes, deze mag blijven en misschien ook wel leuk om uit te zaaien in de voortuin...
Zo kwam er iets op met een wit bloemscherm, wat iets grappigs had, want 's avonds vouwde het zich samen om de volgende dag weer gewoon open te zijn. Hoe zoek je zo'n plant op om de naam te achterhalen en gezocht op witte bloemschermen om uit te komen op "wilde peen", de oorsprong van de oranje worteltjes, die zo smakelijk zijn.
Inmiddels is het eerste bloemschermpje uitgebloeid en als een vogelnestje samengevouwen met zaadjes, deze mag blijven en misschien ook wel leuk om uit te zaaien in de voortuin...
En nog een bloemetje, wat onverwacht is verschenen in de pot van de rode zonnehoed, is het een zaailing van de zonnehoed, maar afwijkend, omdat mijn eigen zonnehoed ook niet geheel "stabiel" is. Mijn zonnehoed is een afwijkende soort, waardoor de bloemblaadjes niet altijd symmetrisch zijn, maar hij doet het goed en ik vind het een mooie, aparte kleur.
Het bloemetje en de blaadjes nader bekeken en ik twijfel of het een variant is van de zonnehoed, omdat het blad ook wat afwijkt van mijn zonnehoed: donkerder groen en gladder. Aangewaaid of een zaailing met andere eigenschappen..?
Het bloemetje en de blaadjes nader bekeken en ik twijfel of het een variant is van de zonnehoed, omdat het blad ook wat afwijkt van mijn zonnehoed: donkerder groen en gladder. Aangewaaid of een zaailing met andere eigenschappen..?
Een tijdje geleden een plantje gekocht, de Mandevilla, de groei ging traag en op de bloei moest ik lang wachten, maar inmiddels zijn de eerste bloemen verschenen. Eerlijk gezegd had ik een snellere groei en bloei verwacht, maar het plantje blijft klein en het bloeit nu wel, maar toch een beetje teleurstellend, ook omdat het niet winterhard is en of ik het nu zo'n geweldig mooie plant vind....?
Tot slot een foto van de hibiscus, bijna overal is deze struik praktisch uitgebloeid, maar bij mij begint het nu pas.
Heel fors teruggesnoeid, want het was, wat je noemt, een achterlijk grote struik geworden op een heel verkeerde plek, teveel schaduw, maar ook niet "passend" op die plek.
Ik zou zelf in ieder geval nooit bedacht hebben om daar een hibiscus te planten, maar goed, dat heb ik wel met meer bomen en struiken in deze tuin. Het is nu een aardige, bescheiden struik geworden en ik ben wel blij, dat het de witte soort is en niet de paarse, die ik persoonlijk wat minder mooi vind, al zag ik onlangs een nog mooiere kleur, een apart roze kleur, welke ik nog nooit gezien heb.
Heel fors teruggesnoeid, want het was, wat je noemt, een achterlijk grote struik geworden op een heel verkeerde plek, teveel schaduw, maar ook niet "passend" op die plek.
Ik zou zelf in ieder geval nooit bedacht hebben om daar een hibiscus te planten, maar goed, dat heb ik wel met meer bomen en struiken in deze tuin. Het is nu een aardige, bescheiden struik geworden en ik ben wel blij, dat het de witte soort is en niet de paarse, die ik persoonlijk wat minder mooi vind, al zag ik onlangs een nog mooiere kleur, een apart roze kleur, welke ik nog nooit gezien heb.
Uiteraard heb ik veel meer planten in mijn tuin, maar op dit moment en met deze hete zomer geeft niet alles een "mooi plaatje" en ik ben al blij als alles de warmte overleefd heeft en volgend jaar zie ik wel weer.
Al met al ben ik niet ontevreden, hoe groen ik alles heb kunnen houden, maar om nu te zeggen, dat het een mooi tuinjaar is met mooie bloei, nou nee. Ik heb, afgezien van de Toscaanse jasmijn, vooral Hollandse planten in de tuin, die niet berekend zijn op extreme zon en warmte, bloei is razendsnel gegaan, een dag, 2 dagen en de bloemen waren alweer weg.
En niet te vergeten de strenge winter, waardoor planten veel later gingen groeien om al vroeg met teveel warmte te maken kregen.
Er zijn ook succesjes, want de chocolade cosmos beschouwde ik echt als verloren na de strenge vorst, maar bloeit dit jaar wel beter dan vorig jaar en ook de duizendknoop dacht ik verloren te zijn, maar is weer uitgegroeid tot een redelijk forse plant, die nu bloeit, maar niet echt fotogeniek om zo maar te zeggen.
De blauwe strobloem heeft veel beter gebloeid dan vorig jaar, maar de stengels waren te lang en te slap om de bloemen mooi tot hun recht te laten komen.
Ook de Muelhenbeckia beschouwde ik als verloren, maar is helemaal bijgetrokken tot een redelijk mooie, doch groene plant.
Ik denk ook, dat ik eens moet nadenken over de planten in mijn tuin, ik zal in potten moeten blijven tuinieren, maar ik heb nu 2 zomers in deze tuin meegemaakt en het mag dan vorig jaar een matige zomer geweest zijn en dit jaar een absurd warme zomer, maar ik heb mijn keuze voor planten wat laten leiden door voorgaande tuinen, waarin ik de planten een prachtig "plaatje" vond, maar nu met dezelfde planten het "plaatje" mis.
Nee, ik ga mijn planten niet weggooien, maar als iets bv de winter niet overleefd, moet ik maar eens nadenken over nieuwe planten, die hier mooier tot hun recht zullen komen en ik weer het gewenste "plaatje" ervaar.
Ik zit wat te denken aan mijn 1-ste echte tuin, 30 jaar geleden en in het begin leek die ook nergens op, pas in de loop der jaren werd het een mooie tuin, wat ook geldt voor de tuin, waar ik 15 jaar geleden mee begon.
Het blijft zoeken naar planten, die het op een bepaalde plaats goed doen en eerlijk gezegd zijn er heel wat planten gekomen en gegaan, omdat ze niet floreerden of juist teveel en ik ben wat dat betreft nogal impulsief: O mooie plant om tot de ontdekking te komen, dat de omstandigheden niet altijd geschikt zijn of juist te geschikt met wildgroei tot gevolg.
Zo zou ik nooit meer een Kaapse fuchsia willen, hoewel ik de bloei prachtig vind, maar een onuitroeibare woekeraar als de plant het naar de zin heeft of een ginseng, evenals de Clerodendrum, ook wel pindakaasplant genoemd, omdat het blad naar pindakaas ruikt.
Echt een prachtige plant\struik met 2 fases: de bloei met witte bloemetjes en de rijping met staalblauwe bessen in een vuurrood kroontje, maar heeft hij het naar de zin wordt hij een plaag, die niet uit te roeien is.
Dat waren wel allemaal volle grond planten en dat gaat het hier niet worden, maar toch, ik ben impulsief en laat me leiden door wat ik mooi vind en pas later kom ik erachter, dat iets al dan niet naar tevredenheid is.
Ik woon hier nog maar bijna 2 jaar, de weersomstandigheden zijn hier anders, omdat ik hoger op de Veluwe woon en regenval lijkt hier minder te zijn, de achtertuin is beschut en niet zo groot, dus het is voorlopig nog wat zoeken naar de juiste planten om "mijn plaatje" weer te krijgen van wat ik een mooie tuin vind ;)
Al met al ben ik niet ontevreden, hoe groen ik alles heb kunnen houden, maar om nu te zeggen, dat het een mooi tuinjaar is met mooie bloei, nou nee. Ik heb, afgezien van de Toscaanse jasmijn, vooral Hollandse planten in de tuin, die niet berekend zijn op extreme zon en warmte, bloei is razendsnel gegaan, een dag, 2 dagen en de bloemen waren alweer weg.
En niet te vergeten de strenge winter, waardoor planten veel later gingen groeien om al vroeg met teveel warmte te maken kregen.
Er zijn ook succesjes, want de chocolade cosmos beschouwde ik echt als verloren na de strenge vorst, maar bloeit dit jaar wel beter dan vorig jaar en ook de duizendknoop dacht ik verloren te zijn, maar is weer uitgegroeid tot een redelijk forse plant, die nu bloeit, maar niet echt fotogeniek om zo maar te zeggen.
De blauwe strobloem heeft veel beter gebloeid dan vorig jaar, maar de stengels waren te lang en te slap om de bloemen mooi tot hun recht te laten komen.
Ook de Muelhenbeckia beschouwde ik als verloren, maar is helemaal bijgetrokken tot een redelijk mooie, doch groene plant.
Ik denk ook, dat ik eens moet nadenken over de planten in mijn tuin, ik zal in potten moeten blijven tuinieren, maar ik heb nu 2 zomers in deze tuin meegemaakt en het mag dan vorig jaar een matige zomer geweest zijn en dit jaar een absurd warme zomer, maar ik heb mijn keuze voor planten wat laten leiden door voorgaande tuinen, waarin ik de planten een prachtig "plaatje" vond, maar nu met dezelfde planten het "plaatje" mis.
Nee, ik ga mijn planten niet weggooien, maar als iets bv de winter niet overleefd, moet ik maar eens nadenken over nieuwe planten, die hier mooier tot hun recht zullen komen en ik weer het gewenste "plaatje" ervaar.
Ik zit wat te denken aan mijn 1-ste echte tuin, 30 jaar geleden en in het begin leek die ook nergens op, pas in de loop der jaren werd het een mooie tuin, wat ook geldt voor de tuin, waar ik 15 jaar geleden mee begon.
Het blijft zoeken naar planten, die het op een bepaalde plaats goed doen en eerlijk gezegd zijn er heel wat planten gekomen en gegaan, omdat ze niet floreerden of juist teveel en ik ben wat dat betreft nogal impulsief: O mooie plant om tot de ontdekking te komen, dat de omstandigheden niet altijd geschikt zijn of juist te geschikt met wildgroei tot gevolg.
Zo zou ik nooit meer een Kaapse fuchsia willen, hoewel ik de bloei prachtig vind, maar een onuitroeibare woekeraar als de plant het naar de zin heeft of een ginseng, evenals de Clerodendrum, ook wel pindakaasplant genoemd, omdat het blad naar pindakaas ruikt.
Echt een prachtige plant\struik met 2 fases: de bloei met witte bloemetjes en de rijping met staalblauwe bessen in een vuurrood kroontje, maar heeft hij het naar de zin wordt hij een plaag, die niet uit te roeien is.
Dat waren wel allemaal volle grond planten en dat gaat het hier niet worden, maar toch, ik ben impulsief en laat me leiden door wat ik mooi vind en pas later kom ik erachter, dat iets al dan niet naar tevredenheid is.
Ik woon hier nog maar bijna 2 jaar, de weersomstandigheden zijn hier anders, omdat ik hoger op de Veluwe woon en regenval lijkt hier minder te zijn, de achtertuin is beschut en niet zo groot, dus het is voorlopig nog wat zoeken naar de juiste planten om "mijn plaatje" weer te krijgen van wat ik een mooie tuin vind ;)
Wachtend op de regen.... 28-7-2018
Donkere wolken pakken zich samen, steeds even op de regenradar kijken, wanneer de regen hier gaat vallen: "kom maar, gooi de sluizen maar open..."
Ja, de eerste druppels vallen, maar kom op, zeg, graag een beetje meer dan die paar druppels, ik wil zo'n gestage regenstroom zien, grote dikke druppels, nou ja, nog maar even afwachten en mogelijk, dat ik aan het eind van dit tuinverhaaltje kan juichen over de regen...
Vanmorgen was het al heerlijk afgekoeld buiten, dus al vroeg een tuinrondje gemaakt om ook maar eens de camera erbij te pakken, eens wat andere planten onder de aandacht brengen.
Zoals bv de chocolade cosmos, die heel lang op de nominatie heeft gestaan om weg te gooien, omdat hij de vorst niet overleefd leek te hebben en dan kan ik soms wat ongeduldig zijn, maar ik hoef maar het kleinste blaadje te zien opkomen om een plant dan toch nog een kans te geven.
En kijk eens, wat een mooie plant het weer is geworden:
Ja, de eerste druppels vallen, maar kom op, zeg, graag een beetje meer dan die paar druppels, ik wil zo'n gestage regenstroom zien, grote dikke druppels, nou ja, nog maar even afwachten en mogelijk, dat ik aan het eind van dit tuinverhaaltje kan juichen over de regen...
Vanmorgen was het al heerlijk afgekoeld buiten, dus al vroeg een tuinrondje gemaakt om ook maar eens de camera erbij te pakken, eens wat andere planten onder de aandacht brengen.
Zoals bv de chocolade cosmos, die heel lang op de nominatie heeft gestaan om weg te gooien, omdat hij de vorst niet overleefd leek te hebben en dan kan ik soms wat ongeduldig zijn, maar ik hoef maar het kleinste blaadje te zien opkomen om een plant dan toch nog een kans te geven.
En kijk eens, wat een mooie plant het weer is geworden:
Vorig jaar heeft deze plant nauwelijks bloemen gehad, maar dit jaar zit hij vol met knoppen en de eerste bloemen zijn al open.
De bloemen kunnen ruiken naar chocolade, maar alleen bij bepaalde weersomstandigheden, alleen is het mij nog steeds niet duidelijk welke weersomstandigheden.
Maar kijk eens, wat een prachtige bloemen het zijn:
De bloemen kunnen ruiken naar chocolade, maar alleen bij bepaalde weersomstandigheden, alleen is het mij nog steeds niet duidelijk welke weersomstandigheden.
Maar kijk eens, wat een prachtige bloemen het zijn:
Met de camera naar het muurtje in de zijtuin gelopen, waar de Muehlenbeckia staat, ook deze stond op de nominatie om in de kliko te verdwijnen, want na de vorst was er geen groen blaadje meer te zien. Maar in het zijtuintje gezet om nog even af te wachten en heel voorzichtig zag ik een eerste blaadje, wat nog niet overtuigend was om de plant te behouden, maar het zijtuintje is deels ook een plek, waar zieltogende planten nog een kans krijgen.
Het werden wat meer blaadjes, er kwamen wat takjes tot de dag kwam, dat hij weer zijn plekje op het zijmuurtje mocht innemen:
Het werden wat meer blaadjes, er kwamen wat takjes tot de dag kwam, dat hij weer zijn plekje op het zijmuurtje mocht innemen:
En nee, het is geen spectaculair plantje, maar dat het van niets weer iets is geworden, vind ik toch wel bijzonder!
Op het zijmuurtje ook een kleinbladige basilicum. Vorig jaar als klein plantje bij Lidl gekocht, in een grotere pot gezet om er vervolgens de hele zomer tot ver in de herfst plezier van te hebben.
Deze basilicum geurt heerlijk, maar ik vind de groei ook bijzonder, compact en bolvormig, waar geen snoeischaar aan te pas komt.
Als ik er langs loop, stop ik altijd even om mijn neus in de bolletjes te duwen. Ik heb deze basilicum laten bloeien, het zaad opgevangen, in het voorjaar gezaaid en al hadden er van mij meer zaadjes mogen ontkiemen om volle pot te krijgen, ben ik hier toch ook weer blij mee. Afgezien van af en toe water geven, is het ook een heel makkelijk plantje.
Op het zijmuurtje ook een kleinbladige basilicum. Vorig jaar als klein plantje bij Lidl gekocht, in een grotere pot gezet om er vervolgens de hele zomer tot ver in de herfst plezier van te hebben.
Deze basilicum geurt heerlijk, maar ik vind de groei ook bijzonder, compact en bolvormig, waar geen snoeischaar aan te pas komt.
Als ik er langs loop, stop ik altijd even om mijn neus in de bolletjes te duwen. Ik heb deze basilicum laten bloeien, het zaad opgevangen, in het voorjaar gezaaid en al hadden er van mij meer zaadjes mogen ontkiemen om volle pot te krijgen, ben ik hier toch ook weer blij mee. Afgezien van af en toe water geven, is het ook een heel makkelijk plantje.
Op het zijmuurtje ook de lijsterbesspirea, die dit jaar tegenvalt...
Hij begon zo mooi en vroeg in het voorjaar, maar inmiddels lijkt deze plant in de herfststand te zijn gegaan, blad verkleurt, valt af en op een of andere manier maakt hij een wat sombere indruk. Vorig jaar moest ik soms meermalen per dag water geven, maar dit jaar blijft na 1x water geven het water een dag of langer in de onderschotel staan en wat het "probleem" is???
Hij begon zo mooi en vroeg in het voorjaar, maar inmiddels lijkt deze plant in de herfststand te zijn gegaan, blad verkleurt, valt af en op een of andere manier maakt hij een wat sombere indruk. Vorig jaar moest ik soms meermalen per dag water geven, maar dit jaar blijft na 1x water geven het water een dag of langer in de onderschotel staan en wat het "probleem" is???
Hoe anders gaat het dit jaar met de blauwe strobloem na een wat teleurstellend begin, waarbij de bloemknoppen bleven omvallen, maar nadat ik op Internet gelezen had, dat deze plant kalkminnend is, heb ik heel wat handjes kalkkorrels gegeven, waarna hij nu eindeloos doorbloeit, al ben ik nog niet helemaal tevreden over de bloei, omdat de stengels te slap lijken voor de bloemen en daardoor tegen de plant ervoor gaan hangen en de bloei hierdoor ietwat minder opvalt.
Ik wil de plant voor de winter overzetten in andere potaarde, veel kalk door de aarde mengen en dan maar eens kijken of volgend jaar de stengels wat steviger worden, maar mooi blijven de bloemen!
Ik wil de plant voor de winter overzetten in andere potaarde, veel kalk door de aarde mengen en dan maar eens kijken of volgend jaar de stengels wat steviger worden, maar mooi blijven de bloemen!
Tot slot nog maar eens de tuingardenia onder de aandacht brengen, een plantje van 1 euro op de koopjestafel van het tuincentrum en wat heb ik er een plezier van!
Eindeloos bloeit het door, zijn een paar bloemen uitgebloeid en afgeknipt, verschijnen weer de nieuwe knoppen en bloemen, een vrolijke noot op de tuintafel, want het is wel een klein plantje, wat niet tussen de grote potten in de achtertuin gezet kan worden.
Hij kan wat vorst verdragen, maar ik denk, dat ik hem toch maar in de berging ga zetten, net zoals enkele andere planten.
Eindeloos bloeit het door, zijn een paar bloemen uitgebloeid en afgeknipt, verschijnen weer de nieuwe knoppen en bloemen, een vrolijke noot op de tuintafel, want het is wel een klein plantje, wat niet tussen de grote potten in de achtertuin gezet kan worden.
Hij kan wat vorst verdragen, maar ik denk, dat ik hem toch maar in de berging ga zetten, net zoals enkele andere planten.
Dit is weer het einde van een tuinverhaaltje en ik had beloofd om te vertellen of ik dan kon juichen over de regen...
Helaas, geen regen van betekenis, het blad heeft wat vocht gehad, net genoeg om wat stof af te spoelen, maar dat was het dan ook wel, zo teleurstellend :\
Het betekent, dat ik straks toch een rondje tuinslang zal moeten maken, want volgens de regenradar zal er vandaag verder ook geen regen van betekenis meer zal vallen, ook de komende dagen niet.
Ik woon hier hoger op de Veluwe en het is mij al vaker opgevallen, dat voorspelde regen hier niet of nauwelijks valt, al is op de regenradar duidelijk een stevige bui te zien, het valt hier maar zelden.
Jammer, ik had graag een dansje in de regen gemaakt ;)
Helaas, geen regen van betekenis, het blad heeft wat vocht gehad, net genoeg om wat stof af te spoelen, maar dat was het dan ook wel, zo teleurstellend :\
Het betekent, dat ik straks toch een rondje tuinslang zal moeten maken, want volgens de regenradar zal er vandaag verder ook geen regen van betekenis meer zal vallen, ook de komende dagen niet.
Ik woon hier hoger op de Veluwe en het is mij al vaker opgevallen, dat voorspelde regen hier niet of nauwelijks valt, al is op de regenradar duidelijk een stevige bui te zien, het valt hier maar zelden.
Jammer, ik had graag een dansje in de regen gemaakt ;)
Officieel een hittegolf...?.... 26-7-2018
Het was de bedoeling, dat ik vandaag het strand zou opzoeken en droomde al een paar dagen van met voetjes door het water van de zee, maar....
Voor ik op pad kon gaan, moesten wel even de planten in potten water krijgen, maar ik werd al snel wat "naar" van de warmte en toen was het nog in de vroege ochtend. Ik dacht aan de lange reis, het snelle overstappen naar de verschillende treinen en op het weerbericht, dat het ook op de stranden 34 graden zou worden, heb ik er maar vanaf gezien, ik ben geen 20 meer zullen we maar zeggen ;)
Op het nieuws en nieuwssites de mededeling, dat er van een officiële hittegolf gesproken kan worden....
Ik scroll eens terug in Tuinverhalen 2018, want voor mijn gevoel is de hittegolf al vroeg in het voorjaar begonnen en prettig, dat ik tegenwoordig de datum van mijn schrijfsels erbij zet en de eerste keer, dat ik het absurd warm weer vond, was op 20 april van dit jaar en sindsdien is er weinig veranderd, warm, warmer en nu warmst.
In mijn beleving is er dus al bijna 4 maanden sprake van een hittegolf, want een absurd hoge temperatuur in april zou je ook een hittegolf kunnen noemen.
Buiten kom ik niet meer, tenzij om even planten wat water te geven of wat boodschappen doen, verder alles donker en dicht.
Op de tuintafel staan 2 gietertjes om de planten op de tafel af en toe wat water te geven, maar daar moet ik dus mee uitkijken, want ik kwam er net achter, dat dit water heel warm wordt, nee, niet lauw, dat vinden planten wel lekker, lekkerder dan een ijskoude plons uit de kraan, nee, echt warm!
Okee, ik krijg er geen brandwonden van, maar of de wortels van planten dit behoorlijk warme water prettig vinden....
Ze worden liever niet gekookt ;)
En zo zit ik dus als Zomervrouw vooral binnen naar buiten te kijken, al mag ik daarover niet mopperen, want mijn goede zorgen door om de andere ochtend de planten water te geven, laten mij wel uitkijken op een groene achtertuin met kleur van sommige bloemen.
Zo lijkt de zaadstengel van de rode melde meer op een mooie rode bloempluim, de agastache wuift vrolijk in het (niet verkoelende) windje en ook de rode monarda laat zich niet kennen en is nog nooit zo lang bloeiend en kleurrijk gebleven:
Voor ik op pad kon gaan, moesten wel even de planten in potten water krijgen, maar ik werd al snel wat "naar" van de warmte en toen was het nog in de vroege ochtend. Ik dacht aan de lange reis, het snelle overstappen naar de verschillende treinen en op het weerbericht, dat het ook op de stranden 34 graden zou worden, heb ik er maar vanaf gezien, ik ben geen 20 meer zullen we maar zeggen ;)
Op het nieuws en nieuwssites de mededeling, dat er van een officiële hittegolf gesproken kan worden....
Ik scroll eens terug in Tuinverhalen 2018, want voor mijn gevoel is de hittegolf al vroeg in het voorjaar begonnen en prettig, dat ik tegenwoordig de datum van mijn schrijfsels erbij zet en de eerste keer, dat ik het absurd warm weer vond, was op 20 april van dit jaar en sindsdien is er weinig veranderd, warm, warmer en nu warmst.
In mijn beleving is er dus al bijna 4 maanden sprake van een hittegolf, want een absurd hoge temperatuur in april zou je ook een hittegolf kunnen noemen.
Buiten kom ik niet meer, tenzij om even planten wat water te geven of wat boodschappen doen, verder alles donker en dicht.
Op de tuintafel staan 2 gietertjes om de planten op de tafel af en toe wat water te geven, maar daar moet ik dus mee uitkijken, want ik kwam er net achter, dat dit water heel warm wordt, nee, niet lauw, dat vinden planten wel lekker, lekkerder dan een ijskoude plons uit de kraan, nee, echt warm!
Okee, ik krijg er geen brandwonden van, maar of de wortels van planten dit behoorlijk warme water prettig vinden....
Ze worden liever niet gekookt ;)
En zo zit ik dus als Zomervrouw vooral binnen naar buiten te kijken, al mag ik daarover niet mopperen, want mijn goede zorgen door om de andere ochtend de planten water te geven, laten mij wel uitkijken op een groene achtertuin met kleur van sommige bloemen.
Zo lijkt de zaadstengel van de rode melde meer op een mooie rode bloempluim, de agastache wuift vrolijk in het (niet verkoelende) windje en ook de rode monarda laat zich niet kennen en is nog nooit zo lang bloeiend en kleurrijk gebleven:
Pffft, even buiten geweest om een paar foto's te maken, nu weer "koel", binnen, waarbij het woord "koel" een andere betekenis heeft gekregen, want het is 28 graden binnen...
Maar goed, als ik toch binnen aan het "tijd doden" ben met weer een verhaaltje bij de tuinverhalen, dan ook maar wat foto's erbij.
Een foto van een komkommer van een AH-zaadje, het worden geen grote komkommers, maar groot genoeg voor een maaltje en wat opvalt, is dat deze komkommers minder "nat" zijn, maar zeker niet minder van smaak! Rechts zie je ook een tomaatje wat aan het rijpen is, wel erg klein...
Maar goed, als ik toch binnen aan het "tijd doden" ben met weer een verhaaltje bij de tuinverhalen, dan ook maar wat foto's erbij.
Een foto van een komkommer van een AH-zaadje, het worden geen grote komkommers, maar groot genoeg voor een maaltje en wat opvalt, is dat deze komkommers minder "nat" zijn, maar zeker niet minder van smaak! Rechts zie je ook een tomaatje wat aan het rijpen is, wel erg klein...
Een close-up van de monarda citriodora, best mooi, bloeit volop, alleen die geur.... jakkes
De volgende foto is van de bloeiende vlinderstruik, mooie kleur, maar de bloei is van korte duur en na de vorst heeft deze kleinblijvende vlinderstruik erg lange takken gekregen, de bloemen hangen dus in de pot ervoor, waarin de uitgebloeide orchis staat.
In de zijtuin staat een grote vijgenboom tegen het huis, die eerverleden jaar al door een professionele tuinman fors is teruggesnoeid en zelf heb ik ook al het een en ander weggehaald, maar nu met dit uitzonderlijke weer maakt hij veel vijgen aan, waardoor de takken zwaar over het tuinpad buigen. Of ze ook zullen rijpen, is afhankelijk van het weer in de komende maanden.
Met het ontwikkelen van vijgen heeft deze boom niet zoveel moeite, maar het rijpen tot smakelijke vruchten is een ander verhaal...
Met het ontwikkelen van vijgen heeft deze boom niet zoveel moeite, maar het rijpen tot smakelijke vruchten is een ander verhaal...
Tot slot dan toch weer het pareltje in de tuin, waarvan steeds duidelijker wordt, dat dit een mediterrane plant is en geen enkele moeite heeft met deze warmte. Okee, de bloemetjes verdrogen wat sneller, maar gaat dan ongestoord verder met nieuwe bloemknopjes aanmaken en bloeit daardoor ongestoord door.
Ook de watergift hoeft niet groot te zijn om mooi te bljven
Ook de watergift hoeft niet groot te zijn om mooi te bljven
Vanmorgen vroeg ook eens beter gekeken naar de goji-bes en hij bloeit, al is de bloei niet spectaculair te noemen met kleine bleek-paarse bloemetjes en nog eens goed kijken, zag ik toch vruchtjes zitten. Niet veel, maar meer dan gedacht en verwacht.
Helaas geen goede foto van kunnen maken, maar ik geef hem toch nog een jaartje de kans en dan wil ik hem tot aan de langste dag blijven snoeien om te lange takken te voorkomen.
Hij bloeit blijkbaar in juli, vandaar dat ik na de langste dag dan niet meer wil snoeien. Ik zie volgend jaar wel, wat het dan gaat worden.
Zodra de besjes rood worden, hoop ik wel een duidelijke foto te kunnen maken.
Straks weer heerlijk koude aardappelsalade, niet koken, alleen opscheppen, want ik heb gisteren een grote pan gemaakt voor meerdere dagen....
Helaas geen goede foto van kunnen maken, maar ik geef hem toch nog een jaartje de kans en dan wil ik hem tot aan de langste dag blijven snoeien om te lange takken te voorkomen.
Hij bloeit blijkbaar in juli, vandaar dat ik na de langste dag dan niet meer wil snoeien. Ik zie volgend jaar wel, wat het dan gaat worden.
Zodra de besjes rood worden, hoop ik wel een duidelijke foto te kunnen maken.
Straks weer heerlijk koude aardappelsalade, niet koken, alleen opscheppen, want ik heb gisteren een grote pan gemaakt voor meerdere dagen....
Droogte.... 24-7-2018
Vorige week schreef ik over de woestenij in de voortuin met verdorde plantjes en vanmorgen er maar eens wat foto's van gemaakt om een idee te krijgen van de woestenij.
Het lievevrouwebedstro is letterlijk veranderd in stro, gisteren eens gekeken of er niet iets van wortels aan zitten, maar nee, het ligt nu los op de grond, een flinke wind, ergens in augustus of september en het waait alle kanten op.
Het lievevrouwebedstro is letterlijk veranderd in stro, gisteren eens gekeken of er niet iets van wortels aan zitten, maar nee, het ligt nu los op de grond, een flinke wind, ergens in augustus of september en het waait alle kanten op.
De blauwe hortensia ziet nog wel groen van blad, maar de bloemen zijn verdorde bollen met nauwelijks nog kleur, behalve rechts onder is nog wat blauw te zien, omdat deze wat in de schaduw staan van de zonnebloemen, waarvan nog maar 1 een beetje toonbaar is
Ook de andere roze hortensia heeft geen mooie bloemen meer, maar het blad is nog steeds groen, omdat ik deze om de andere dag wat water geef om in ieder geval de plant zelf in leven te houden.
Pal naast zie je nog wat groen van de plantjes, die ook achter de hortensia stonden, maar wat nu ook een dorre vlakte is geworden.
Pal naast zie je nog wat groen van de plantjes, die ook achter de hortensia stonden, maar wat nu ook een dorre vlakte is geworden.
Het knispert onder je voeten, maar van dit plantje zou ik het niet zo heel erg vinden als het niet zou terugkomen, want het is een snel uitbreidend plantje, wat wel aardig is als het in het voorjaar bloeit met gele bloemetjes, maar verder....
Is er dan niets moois te vertellen, jawel, want de mooie fuchsia, die ik zo grondig had gesnoeid en bang was, dat ik te ver was gegaan, bloeit nu prachtig en lijkt zich helemaal niets aan te trekken van zon en droogte.
"Hoezo verschroeiende zon, hoezo droogte...."
Is er dan niets moois te vertellen, jawel, want de mooie fuchsia, die ik zo grondig had gesnoeid en bang was, dat ik te ver was gegaan, bloeit nu prachtig en lijkt zich helemaal niets aan te trekken van zon en droogte.
"Hoezo verschroeiende zon, hoezo droogte...."
Rechtsachter zie je een pot staan, waarin een goji-bes staat, wat ik steeds meer een miskoop begint te vinden, want hij groeit met lange hoge takken en hij bloeit nu wel een beetje, ergens helemaal bovenin, maar ik vind de plant lelijk groeien en bessen zie ik er ook niet aankomen. Hij staat er nu voor het tweede jaar en kan er geen enkele meerwaarde in zien.
Ik wil het nog 1 seizoen proberen en dan de takken kort houden, kijken of het dan nog iets wordt en anders, helaas, verdwijnt hij toch in de kliko. Op diverse fora al gelezen, dat dit een lastige plant is en bij niemand duidelijk, wat nu de beste methode is om de plant compact te houden en er bessen in te krijgen.
Tot slot nog 2 foto's van de achtertuin, waarvan het mij vooral opvalt, dat sommige planten beduidend hoger worden dan andere jaren.
Ik vraag me af, waardoor dit komt, is het het om de dag 's morgens water geven, want voorheen was het niet nodig om zo vaak water te geven, is het de warmte, is het de zon, in ieder geval valt het me op.
De siergrassen worden hoger, evenals de monarda en de citroenverbena.
De monarda citriodora, die ik in het voorjaar gezaaid heb, wordt ook hoog en bloeit nu uitbundig, wat best wel mooi is, maar de geur van de bloemen kan me niet bekoren, sterker nog, ik vind het stinken. De bloemen en blad zijn te gebruiken als thee en ik heb een keer een blaadje geproefd en inderdaad wat citroen-achtig, maar met een bittere nasmaak.
Als zaaisel en bloei is het wel een enthousiaste plant en zolang hij maar voldoende water krijgt, boeit zon en warmte deze plant niet
Ik wil het nog 1 seizoen proberen en dan de takken kort houden, kijken of het dan nog iets wordt en anders, helaas, verdwijnt hij toch in de kliko. Op diverse fora al gelezen, dat dit een lastige plant is en bij niemand duidelijk, wat nu de beste methode is om de plant compact te houden en er bessen in te krijgen.
Tot slot nog 2 foto's van de achtertuin, waarvan het mij vooral opvalt, dat sommige planten beduidend hoger worden dan andere jaren.
Ik vraag me af, waardoor dit komt, is het het om de dag 's morgens water geven, want voorheen was het niet nodig om zo vaak water te geven, is het de warmte, is het de zon, in ieder geval valt het me op.
De siergrassen worden hoger, evenals de monarda en de citroenverbena.
De monarda citriodora, die ik in het voorjaar gezaaid heb, wordt ook hoog en bloeit nu uitbundig, wat best wel mooi is, maar de geur van de bloemen kan me niet bekoren, sterker nog, ik vind het stinken. De bloemen en blad zijn te gebruiken als thee en ik heb een keer een blaadje geproefd en inderdaad wat citroen-achtig, maar met een bittere nasmaak.
Als zaaisel en bloei is het wel een enthousiaste plant en zolang hij maar voldoende water krijgt, boeit zon en warmte deze plant niet
Al met al toch wat kleur in de tuin, al mis ik iets zonder te kunnen benoemen wat ik dan mis, want is het ondanks de potten toch een groene tuin met bloei, mogelijk wat teveel rood en roze en mis ik wit en blauw. Ik weet het niet en mogelijk, dat ik gewoon wat zeurderig word van de warmte en de zon :P
Tot slot nog een foto van de malva, een onderbelichte foto, waarop zo mooi de fluwelen glans op de bloemblaadjes te zien is.
Vorige zomer regende het vooral, waardoor de plant maar moeilijk tot zaadvorming kwam, maar wel eindeloos bleef doorbloeien, wat dit jaar anders is. Alle bloemen maken snel zaad aan, maar waar energie in zaadvorming gestoken wordt, stopt de bloei.
Uiteraard kan ik alle uitgebloeide bloemen meteen wegknippen om langduriger bloei te krijgen, maar ik wil het zaad deels uitstrooien in de voortuin, evenals vele andere bloemenzaden om er een wilde bloemen en kruidentuin van te maken, waar ik verder geen omkijken naar heb, omdat alles zich zal uitzaaien.
Zo staat er in een pot bij de roos in de achtertuin de rode melde, waarvan ik het blad echt prachtig vind. Donkerrood en hoe verder in de tijd, hoe mooier rood het blad wordt. Alweer een jaar of 3 geleden als klein plantje gekocht heb en wat ik ook nooit meer kwijt raak in de potten, want het zaait zich rijkelijk uit, maar zelfs die zaadstengels zijn prachtig en lijken net bloei.
Zaad verzameld van de Judaspenning en zodra het zaad van damastbloem rijp is, wordt dat ook in de voortuin uitgestrooid.
De vele akelei, die in de voortuin opgekomen is, wat ik nog steeds niet goed begrijp, ook niet, dat er opeens 2 kleuren in de voortuin stonden, terwijl ik vorig jaar alleen witte akelei in de voortuin had, maar dit jaar dus ook de paarse variant. Vorig jaar heb ik naar mijn idee bijtijds de zaaddozen weggeknipt van de witte akelei, maar blijkbaar toch te laat om dit voorjaar verrast te zijn door veel akelei, wat lang gebloeid heeft.
Dit keer heb ik de zaadstengels niet afgeknipt, sterker nog, ik geef af en toe een flinke zwieper aan de zaadstengels, waardoor het regent van zaden.
Ik kan niets met deze voortuin, onbegonnen werk om daar iets van te maken, wat men dan een mooi onderhouden tuin vindt en mogelijk moet ik dat ook niet willen, ik word er immers niet jonger op en zo'n grote tuin zou veel onderhoud vragen om mooi te houden.
Dan maar een wilde bloemen- en kruidentuin, ik merk vanzelf wel of het zo ook gaat werken...
O ja, de bloem van de malva met ernaast een wit bloemscherm, geen idee, wat het is en waar het vandaan komt en bijzonder is het niet, maar 's avonds vouwt dit bloemschermpje zich dicht tot een kelkje, heel apart om te zien. Maakt het zaad aan... ;)
Tot slot nog een foto van de malva, een onderbelichte foto, waarop zo mooi de fluwelen glans op de bloemblaadjes te zien is.
Vorige zomer regende het vooral, waardoor de plant maar moeilijk tot zaadvorming kwam, maar wel eindeloos bleef doorbloeien, wat dit jaar anders is. Alle bloemen maken snel zaad aan, maar waar energie in zaadvorming gestoken wordt, stopt de bloei.
Uiteraard kan ik alle uitgebloeide bloemen meteen wegknippen om langduriger bloei te krijgen, maar ik wil het zaad deels uitstrooien in de voortuin, evenals vele andere bloemenzaden om er een wilde bloemen en kruidentuin van te maken, waar ik verder geen omkijken naar heb, omdat alles zich zal uitzaaien.
Zo staat er in een pot bij de roos in de achtertuin de rode melde, waarvan ik het blad echt prachtig vind. Donkerrood en hoe verder in de tijd, hoe mooier rood het blad wordt. Alweer een jaar of 3 geleden als klein plantje gekocht heb en wat ik ook nooit meer kwijt raak in de potten, want het zaait zich rijkelijk uit, maar zelfs die zaadstengels zijn prachtig en lijken net bloei.
Zaad verzameld van de Judaspenning en zodra het zaad van damastbloem rijp is, wordt dat ook in de voortuin uitgestrooid.
De vele akelei, die in de voortuin opgekomen is, wat ik nog steeds niet goed begrijp, ook niet, dat er opeens 2 kleuren in de voortuin stonden, terwijl ik vorig jaar alleen witte akelei in de voortuin had, maar dit jaar dus ook de paarse variant. Vorig jaar heb ik naar mijn idee bijtijds de zaaddozen weggeknipt van de witte akelei, maar blijkbaar toch te laat om dit voorjaar verrast te zijn door veel akelei, wat lang gebloeid heeft.
Dit keer heb ik de zaadstengels niet afgeknipt, sterker nog, ik geef af en toe een flinke zwieper aan de zaadstengels, waardoor het regent van zaden.
Ik kan niets met deze voortuin, onbegonnen werk om daar iets van te maken, wat men dan een mooi onderhouden tuin vindt en mogelijk moet ik dat ook niet willen, ik word er immers niet jonger op en zo'n grote tuin zou veel onderhoud vragen om mooi te houden.
Dan maar een wilde bloemen- en kruidentuin, ik merk vanzelf wel of het zo ook gaat werken...
O ja, de bloem van de malva met ernaast een wit bloemscherm, geen idee, wat het is en waar het vandaan komt en bijzonder is het niet, maar 's avonds vouwt dit bloemschermpje zich dicht tot een kelkje, heel apart om te zien. Maakt het zaad aan... ;)
Onverminderd.... 15-7-2018
....blijft de zon schijnen met bijbehorende warmte....
Er zijn jaren geweest, dat ik mopperde over de alsmaar aanhoudende regen, waardoor de bloemen en planten verregenden, maar nu is het de andere kant van het spectrum: aanhoudende warmte en droogte, evenmin leuk voor een mooi tuinjaar :(
De voortuin biedt een desolate aanblik door de woestenij met verdorde plantjes en loop ik langs andere tuinen op weg naar het centrum zie ik hetzelfde. Verbrandde hortensia's en verdroogde planten, stilte ook buiten, bijna doodse stilte....
Geen verkeer, geen wandelaars, geen fietsers, geen mensen in de tuinen, die genieten van de zomer, maar stilte....
Ik keek net naar het weerbericht, want vanaf dinsdag werd regen beloofd om tot mijn teleurstelling te zien, dat de warmte onverminderd de komende weken door gaat met hoge temperaturen.
Nee, ik kan er niet vrolijk meer van worden, want het is bijna niet te harden in dit beschutte achtertuintje, wat normaal gesproken een heerlijke plek is om te zitten, maar zelfs onder de parasol wordt het warm en vervelend.
Loop wat op en neer tussen buiten en binnen, waar het nog relatief koel is, tenminste als ik van buiten kom, want na een kwartiertje begint het ook daar warm te voelen.
Er zijn nog wel wat kleine werkzaamheden te doen in de achtertuin, maar die zijn in de zon en nee, laat maar!
Maar ik kan natuurlijk eindeloos klagen, daar wordt het niet koeler door en mijn theorie om in de ochtend water te geven, lijkt de planten wel goed te doen, want al is bloei snel weer voorbij, de planten staan er bijna allemaal goed bij.
Nog beter nieuws is, is dat ik zeker in de voortuin heel wat lege slakkenhuisjes zie liggen, er staan nauwelijks nog planten om zich onder te verschuilen en slakken hebben wel een soort trucje om hun huisjes af te sluiten, maar met deze warmte droogt alles toch uit.
Wat waarschijnlijk niet zal gelden voor de naaktslakken, want deze kruipen in de aarde en al zal de bovenlaag ook droog en warm zijn, maar wat dieper zullen ze wel koelte vinden. Erg jammer, want naaktslakken zijn stukken vraatzuchtiger dan huisjesslakken.
Maar goed, als deze warmte zoals voorspeld nog een paar weken aanhoudt, zal het meeste in de voortuin ook wel het loodje gelegd hebben. Geen idee, hoe diep lievevrouwebedstro en maagdenpalm wortelt, maar volgens mij niet zo heel diep en ik ga geen water verspillen aan de voortuin, te groot en kost teveel water!
Met de planten in potten ben ik, even wat gokken, volgens mij al zo'n 150 liter water kwijt, een beetje afgaand op de 5 en 10 liter gieters, die ik daarnaast ook vul om hier en daar een extra slokje water te geven als ik zie, dat blaadjes slap gaan hangen.
En al bloeit het allemaal maar kort, zo af en toe loop ik toch even met de camera naar buiten en afgelopen woensdag eindelijk eens een minuscuul, maar mooi vlindertje kunnen fotograferen. Een enorm fladderaartje, nog erger dan een koolwitje en die kunnen al nooit eens stilzitten, dus ik had een hoop geduld en af en toe snelheid nodig...
Er zijn jaren geweest, dat ik mopperde over de alsmaar aanhoudende regen, waardoor de bloemen en planten verregenden, maar nu is het de andere kant van het spectrum: aanhoudende warmte en droogte, evenmin leuk voor een mooi tuinjaar :(
De voortuin biedt een desolate aanblik door de woestenij met verdorde plantjes en loop ik langs andere tuinen op weg naar het centrum zie ik hetzelfde. Verbrandde hortensia's en verdroogde planten, stilte ook buiten, bijna doodse stilte....
Geen verkeer, geen wandelaars, geen fietsers, geen mensen in de tuinen, die genieten van de zomer, maar stilte....
Ik keek net naar het weerbericht, want vanaf dinsdag werd regen beloofd om tot mijn teleurstelling te zien, dat de warmte onverminderd de komende weken door gaat met hoge temperaturen.
Nee, ik kan er niet vrolijk meer van worden, want het is bijna niet te harden in dit beschutte achtertuintje, wat normaal gesproken een heerlijke plek is om te zitten, maar zelfs onder de parasol wordt het warm en vervelend.
Loop wat op en neer tussen buiten en binnen, waar het nog relatief koel is, tenminste als ik van buiten kom, want na een kwartiertje begint het ook daar warm te voelen.
Er zijn nog wel wat kleine werkzaamheden te doen in de achtertuin, maar die zijn in de zon en nee, laat maar!
Maar ik kan natuurlijk eindeloos klagen, daar wordt het niet koeler door en mijn theorie om in de ochtend water te geven, lijkt de planten wel goed te doen, want al is bloei snel weer voorbij, de planten staan er bijna allemaal goed bij.
Nog beter nieuws is, is dat ik zeker in de voortuin heel wat lege slakkenhuisjes zie liggen, er staan nauwelijks nog planten om zich onder te verschuilen en slakken hebben wel een soort trucje om hun huisjes af te sluiten, maar met deze warmte droogt alles toch uit.
Wat waarschijnlijk niet zal gelden voor de naaktslakken, want deze kruipen in de aarde en al zal de bovenlaag ook droog en warm zijn, maar wat dieper zullen ze wel koelte vinden. Erg jammer, want naaktslakken zijn stukken vraatzuchtiger dan huisjesslakken.
Maar goed, als deze warmte zoals voorspeld nog een paar weken aanhoudt, zal het meeste in de voortuin ook wel het loodje gelegd hebben. Geen idee, hoe diep lievevrouwebedstro en maagdenpalm wortelt, maar volgens mij niet zo heel diep en ik ga geen water verspillen aan de voortuin, te groot en kost teveel water!
Met de planten in potten ben ik, even wat gokken, volgens mij al zo'n 150 liter water kwijt, een beetje afgaand op de 5 en 10 liter gieters, die ik daarnaast ook vul om hier en daar een extra slokje water te geven als ik zie, dat blaadjes slap gaan hangen.
En al bloeit het allemaal maar kort, zo af en toe loop ik toch even met de camera naar buiten en afgelopen woensdag eindelijk eens een minuscuul, maar mooi vlindertje kunnen fotograferen. Een enorm fladderaartje, nog erger dan een koolwitje en die kunnen al nooit eens stilzitten, dus ik had een hoop geduld en af en toe snelheid nodig...
Een wat gehavend vlindertje, maar wel een mooie kleur! Op de foto lijkt het redelijk groot, maar het was niet meer dan 2 cm.
Verder wat foto's van bloemen, die ik in een galerij zal zetten met wat bijschrift. De meesten zijn al eens voorbijgekomen, maar ach veel meer bloeit er ook niet, de achtertuin in potten is groen, maar er is maar weinig, waar ik heel vrolijk van word.
Ja, de blauwe strobloem bloeit een stuk beter, maar de stengels worden zo lang, dat de bloemen verdwijnen tussen de Monarda Citriodora, die nu ook bloeit. Die bloei valt mij op een of andere manier wat tegen, al kan ik het niet goed benoemen, waarom het wat tegenvalt. Ik vermoed, dat het met de kleur te maken heeft, want hij bloeit zeker mooi, maar de roze, wat fletse kleur, valt me wat tegen.
Kijk ik naar mijn kleurkeuze in mijn tuin zie ik ook, dat ik toch wel van uitgesproken kleuren houd en deze bleekroze kleur valt daar blijkbaar niet onder.
Verder wat foto's van bloemen, die ik in een galerij zal zetten met wat bijschrift. De meesten zijn al eens voorbijgekomen, maar ach veel meer bloeit er ook niet, de achtertuin in potten is groen, maar er is maar weinig, waar ik heel vrolijk van word.
Ja, de blauwe strobloem bloeit een stuk beter, maar de stengels worden zo lang, dat de bloemen verdwijnen tussen de Monarda Citriodora, die nu ook bloeit. Die bloei valt mij op een of andere manier wat tegen, al kan ik het niet goed benoemen, waarom het wat tegenvalt. Ik vermoed, dat het met de kleur te maken heeft, want hij bloeit zeker mooi, maar de roze, wat fletse kleur, valt me wat tegen.
Kijk ik naar mijn kleurkeuze in mijn tuin zie ik ook, dat ik toch wel van uitgesproken kleuren houd en deze bleekroze kleur valt daar blijkbaar niet onder.
Tot slot wil ik nog 1 plant apart benoemen en laten zien, want ik vind hem toch bijzonder, omdat hij zich niets lijkt aan te trekken van zon en warmte, al moet ik ook toegeven, dat hij op het heetst van de dag evenals ik, profiteert van de parasol.
Hij blijft eindeloos bloeien, af en toe haal ik de uitgebloeide bloemetjes weg, maar onophoudelijk wordt nieuwe bloemtrosjes aangemaakt, waardoor de bloei eindeloos lijkt.
Ik heb het over de Toscaanse jasmijn, de duurste plant, die ik de afgelopen jaren heb gekocht en dan is het ook spannend of zo'n dure plant, al is duur altijd wat relatief, maar met 10 euro was hij duur in de portemonnee ;) of zo'n plant dan ook het geld waard is.
In het kasje gezet, wat komende winter niet meer zal gaan, iets te groot geworden en wil ik de pot in nopjes-folie hullen.
Maar wat een feestje om deze plant eindeloos te zien bloeien en niet voor niets staat hij naast mijn tuinstoel, zodat ik af en toe even aan een bloemtrosje kan ruiken, een zomerse geur, wat niet in een "flesje" gevangen kan worden.
Hij blijft eindeloos bloeien, af en toe haal ik de uitgebloeide bloemetjes weg, maar onophoudelijk wordt nieuwe bloemtrosjes aangemaakt, waardoor de bloei eindeloos lijkt.
Ik heb het over de Toscaanse jasmijn, de duurste plant, die ik de afgelopen jaren heb gekocht en dan is het ook spannend of zo'n dure plant, al is duur altijd wat relatief, maar met 10 euro was hij duur in de portemonnee ;) of zo'n plant dan ook het geld waard is.
In het kasje gezet, wat komende winter niet meer zal gaan, iets te groot geworden en wil ik de pot in nopjes-folie hullen.
Maar wat een feestje om deze plant eindeloos te zien bloeien en niet voor niets staat hij naast mijn tuinstoel, zodat ik af en toe even aan een bloemtrosje kan ruiken, een zomerse geur, wat niet in een "flesje" gevangen kan worden.
Zinderende zomerhitte.... 6-7-2018
Is het alweer 2 weken geleden, dat ik een update geplaatst heb?
De tijd vliegt voorbij, maar er is ook niet gek veel te vertellen over de tuin, want de hitte in deze beschutte achtertuin brandt snel alle bloemen weg. Het is vooral water geven, wat ik nu om de andere dag 's morgens met de tuinslang doe en met gieters hier en daar wat extra water geven.
Foto's maken valt ook niet mee, want de harde zon maakt het lastig fotograferen en zoveel bloeit er nog niet en niet meer.
Wel heel leuk, dat ik nu eindelijk de naam van dit leuke, geurende plantje weet:
De tijd vliegt voorbij, maar er is ook niet gek veel te vertellen over de tuin, want de hitte in deze beschutte achtertuin brandt snel alle bloemen weg. Het is vooral water geven, wat ik nu om de andere dag 's morgens met de tuinslang doe en met gieters hier en daar wat extra water geven.
Foto's maken valt ook niet mee, want de harde zon maakt het lastig fotograferen en zoveel bloeit er nog niet en niet meer.
Wel heel leuk, dat ik nu eindelijk de naam van dit leuke, geurende plantje weet:
Het is de Isotoma Tristar, waarvan ook een roze variant is, maar persoonlijk vind ik deze blauwe mooier.
Het plantje is nu wel een beetje aan het einde van de bloei, het bloeit nog wel, maar niet zo uitbundig meer als op bovenstaande foto en maakt nu vooral zaaddoosjes, die ik er zorgvuldig uitknip om volgend jaar weer te zaaien.
Het zaad is heel fijn en 1 doosje bevat al genoeg zaad om weer een volle pot te krijgen, maar ik wil het volgend jaar niet alleen weer in pot hebben, maar ook uitstrooien in de voortuin, die er nu door de langdurige droogte vrij miserabel uitziet.
De voortuin is echter te groot en zou teveel water kosten om wat er staat in goede conditie te houden. Ik moet toch wat selectief zijn in watergebruik en dat gaat dan ook alleen naar de planten in potten.
Alleen de zonnebloemen en de 2 hortensia's krijgen wat water, maar de rest moet het maar zien te overleven...
Vooruit maar, zo af en toe lukt het me om niet onaardige foto's te maken, al voelen ze niet als hoogstandjes.
Een tijdje geleden de blauwe strobloem flink wat kalkkorrels gegeven en het lijkt te werken, want al vallen er nog steeds bloemstengels om, bloeit er toch beduidend meer dan vorig jaar
Het plantje is nu wel een beetje aan het einde van de bloei, het bloeit nog wel, maar niet zo uitbundig meer als op bovenstaande foto en maakt nu vooral zaaddoosjes, die ik er zorgvuldig uitknip om volgend jaar weer te zaaien.
Het zaad is heel fijn en 1 doosje bevat al genoeg zaad om weer een volle pot te krijgen, maar ik wil het volgend jaar niet alleen weer in pot hebben, maar ook uitstrooien in de voortuin, die er nu door de langdurige droogte vrij miserabel uitziet.
De voortuin is echter te groot en zou teveel water kosten om wat er staat in goede conditie te houden. Ik moet toch wat selectief zijn in watergebruik en dat gaat dan ook alleen naar de planten in potten.
Alleen de zonnebloemen en de 2 hortensia's krijgen wat water, maar de rest moet het maar zien te overleven...
Vooruit maar, zo af en toe lukt het me om niet onaardige foto's te maken, al voelen ze niet als hoogstandjes.
Een tijdje geleden de blauwe strobloem flink wat kalkkorrels gegeven en het lijkt te werken, want al vallen er nog steeds bloemstengels om, bloeit er toch beduidend meer dan vorig jaar
De bloemstengels zijn wat lang en slungelig met de neiging om wat om te vallen, omdat de stelen zo lang en dun zijn, maar toch, leuk om te zien, dat ze nu beter bloeien!
De Kaapse knoflook maakt de ene bloemstengel na de andere en ik blijf het mooi vinden!
Ook maakt hij weer mooie zaaddoosjes aan, al ben ik dit keer niet zo dom om nu al te zaaien, want en vraag me niet waarom, maar ik vermoed, dat we weer een strenge winter krijgen en echt heel winterhard is deze plant niet, dus jonge zaailingen zouden weer kapot vriezen. Nee, ik verzamel de zaden wel, maar zaai ze pas in het voorjaar!
De Kaapse knoflook maakt de ene bloemstengel na de andere en ik blijf het mooi vinden!
Ook maakt hij weer mooie zaaddoosjes aan, al ben ik dit keer niet zo dom om nu al te zaaien, want en vraag me niet waarom, maar ik vermoed, dat we weer een strenge winter krijgen en echt heel winterhard is deze plant niet, dus jonge zaailingen zouden weer kapot vriezen. Nee, ik verzamel de zaden wel, maar zaai ze pas in het voorjaar!
De rode zonnehoed begint nu te bloeien, maar de strenge vorst heeft toch wel zijn tol geëist, want hij bloeit wat minder uitbundig dan vorig jaar. Het heeft ook echt heel lang geduurd, eer er wat groei in de plant kwam.
Het is een bijzondere kleur, die niet meer te krijgen is, althans niet bij het tuincentrum, waar ik wel eens kom, dus ik ben allang blij, dat hij toch weer opgekomen is en weer bloeit, al is het dan wat minder dan in voorgaande jaren.
Het is een bijzondere kleur, die niet meer te krijgen is, althans niet bij het tuincentrum, waar ik wel eens kom, dus ik ben allang blij, dat hij toch weer opgekomen is en weer bloeit, al is het dan wat minder dan in voorgaande jaren.
De bloemknop, die erboven hangt, is een malva, waarvan ik vorig jaar het zaad verzameld heb om dit voorjaar weer uit te zaaien.
Deze malva bloeit tot ver in de herfst door, dus ook dit jaar weer het zaad verzamelen om volgend jaar weer te zaaien, waarvan ik dan ook een deel in de voortuin wil strooien. Geen idee of het wat gaat worden, maar alles wat ik teveel aan zaad heb, strooi ik maar uit, een wilde bloementuin ;)
De monarda, waarvan ik niet verwacht had, dat deze de strenge vorst zou overleven, bloeit nu ook, maar ook niet zoals voorgaande jaren, sommige bloemstengels zijn heel hoog geworden, terwijl andere weer laag blijven, maar vooruit, het bloeit, al zuchten de bloemen ook onder de felle zon.
Ernaast bloeit nu de agastache en inmiddels is de clematis tegen de schutting uitgebloeid. De vorige agastache is niet meer uitgelopen en ik ben toch wel blij, dat ik daarvan een nieuwe plant gekocht heb, want dit is ook een heel langbloeiende plant.
Deze malva bloeit tot ver in de herfst door, dus ook dit jaar weer het zaad verzamelen om volgend jaar weer te zaaien, waarvan ik dan ook een deel in de voortuin wil strooien. Geen idee of het wat gaat worden, maar alles wat ik teveel aan zaad heb, strooi ik maar uit, een wilde bloementuin ;)
De monarda, waarvan ik niet verwacht had, dat deze de strenge vorst zou overleven, bloeit nu ook, maar ook niet zoals voorgaande jaren, sommige bloemstengels zijn heel hoog geworden, terwijl andere weer laag blijven, maar vooruit, het bloeit, al zuchten de bloemen ook onder de felle zon.
Ernaast bloeit nu de agastache en inmiddels is de clematis tegen de schutting uitgebloeid. De vorige agastache is niet meer uitgelopen en ik ben toch wel blij, dat ik daarvan een nieuwe plant gekocht heb, want dit is ook een heel langbloeiende plant.
De volgende plant is een nieuwkomer, die ik in het voorjaar gekocht heb en is een echte schaduwplant Astilbe Purperkerze, die nu ook begint te bloeien. Begint vanaf onderaan te bloeien om geleidelijk aan naar boven te gaan en ik hoop wel, dat de bloempluim in zijn geheel mooi blijft tot het tot bovenaan komt, maar ik heb zo mijn twijfels...
Tot nu toe vind ik het ook een wat lastige plant, want soms kan zomaar een bladstengel opeens verdorren zonder dat duidelijk is, waarom of waardoor, de aarde is vochtig genoeg, maar ik vind die grote pluimen wel heel mooi!
Tot nu toe vind ik het ook een wat lastige plant, want soms kan zomaar een bladstengel opeens verdorren zonder dat duidelijk is, waarom of waardoor, de aarde is vochtig genoeg, maar ik vind die grote pluimen wel heel mooi!
Tot slot nog een foto van een dagpauwoog, ver ingezoomd, omdat hij in de boom van de buurvrouw zat, maar ik heb tot nu toe nog geen enkele foto van een vlinder kunnen maken. Ik zie in de tuin wel genoeg bijen en hommels en ook regelmatig koolwitjes, maar deze zijn nauwelijks te fotograferen, omdat ze te onrustig fladderen. Andere vlinders zie ik bijna niet :(
Tja, de "oogst" van foto's is niet bepaald overweldigend, maar dat bedoel ik dus met te grote hitte van de zon.
Ik merk ook, dat ik minder zin heb om nog buiten te zitten, binnen is het nog relatief koel, al heb ik wel weer de ventilator-toren naar beneden gehaald om ook binnen wat koelte te hebben.
Ik heb een grappig katje en sinds een paar dagen gaat ze mee naar buiten, wel met een tuigje en lijntje, omdat ze vrij schrikachtig is, want ik denk, dat ze wel in de tuin zou blijven, maar als ze ergens van schrikt, raakt ze in paniek en zou ze een verkeerde kant kunnen uit vluchten. Als ik met de tuinslang rond ga, is ze heel bang voor het geluid van het water en ik laat haar dan ook binnen als ik met de tuinslang rond ga.
Wat ik grappig aan haar vind, is dat ze niet buiten wil zijn als ik ook niet buiten ben, ik "hoor" ook buiten te zijn als zij buiten is.
Ga ik even naar buiten om een paar planten wat water te geven, wil ze ook naar buiten, maar ga ik weer naar binnen, wil zij ook naar binnen, bijzonder katje... ;)
Inmiddels weer het zonnescherm achter naar beneden gedaan om het binnen zo koel mogelijk te houden, ook de gordijnen aan het zij-raam laat ik dicht om de zonne-warmte buiten te houden.
Aan de voorkant heb ik ook een zonnescherm, maar die is niet nodig, mogelijk 30 jaar geleden wel, toen de enorme boom voor het huis nog klein was en er komt 's morgens vroeg wel wat zon binnen, wat ik wel gezellig vind om de dag mee te beginnen, maar daarna komt geen zon meer binnen.
Wat foeterde ik vorig jaar nog op die enorme boom met z'n vele zaden, maar nu denk ik er toch wat anders over!
Ik denk, dat ik vandaag maar eens binnen blijf en de zinderende zomerhitte buiten laat....
Ik merk ook, dat ik minder zin heb om nog buiten te zitten, binnen is het nog relatief koel, al heb ik wel weer de ventilator-toren naar beneden gehaald om ook binnen wat koelte te hebben.
Ik heb een grappig katje en sinds een paar dagen gaat ze mee naar buiten, wel met een tuigje en lijntje, omdat ze vrij schrikachtig is, want ik denk, dat ze wel in de tuin zou blijven, maar als ze ergens van schrikt, raakt ze in paniek en zou ze een verkeerde kant kunnen uit vluchten. Als ik met de tuinslang rond ga, is ze heel bang voor het geluid van het water en ik laat haar dan ook binnen als ik met de tuinslang rond ga.
Wat ik grappig aan haar vind, is dat ze niet buiten wil zijn als ik ook niet buiten ben, ik "hoor" ook buiten te zijn als zij buiten is.
Ga ik even naar buiten om een paar planten wat water te geven, wil ze ook naar buiten, maar ga ik weer naar binnen, wil zij ook naar binnen, bijzonder katje... ;)
Inmiddels weer het zonnescherm achter naar beneden gedaan om het binnen zo koel mogelijk te houden, ook de gordijnen aan het zij-raam laat ik dicht om de zonne-warmte buiten te houden.
Aan de voorkant heb ik ook een zonnescherm, maar die is niet nodig, mogelijk 30 jaar geleden wel, toen de enorme boom voor het huis nog klein was en er komt 's morgens vroeg wel wat zon binnen, wat ik wel gezellig vind om de dag mee te beginnen, maar daarna komt geen zon meer binnen.
Wat foeterde ik vorig jaar nog op die enorme boom met z'n vele zaden, maar nu denk ik er toch wat anders over!
Ik denk, dat ik vandaag maar eens binnen blijf en de zinderende zomerhitte buiten laat....
Herfst....?.... 22-6-2018
Eerst nog iets over de wespen, want ik had het grote nest wel verwijderd, maar de wespen vonden het een veel te mooie plek om te vertrekken, dus maakten weer een nieuw nest. Ook deze weer verwijderd en weer gestoken :\
Van die tweede steek had ik beduidend meer last en las op Internet, dat hoe vaker je gestoken wordt, hoe groter de allergische reactie is, wat ik dus wel kan bevestigen.
En nog waren ze niet weg, weer bezig een nieuw nest te maken, maar inmiddels was ik toch wel bang geworden voor die agressieve beestjes, dus een bus verdelgingsmiddel gekocht, maar de angst weerhield me om deze meteen te gebruiken.
Het werden echter weer meer en meer wespen, druk bezig met een nieuw nest, dus moed verzameld, de spuitbus gepakt en spuiten maar, weg met jullie!
Blijkbaar waren ze meteen van de kaart, want niet gestoken en ein-de-lijk zijn ze weg, al ben ik nog wat argwanend...
Nooit bang geweest voor wespen, maar nu wel, brrr
Maar goed, ze zijn weg!
Het onderwerp van dit bericht is "Herfst", niet alleen vanwege het herfstige weer van nu, maar ik zie tot mijn verbazing bij sommige planten de eerste herfstverschijnselen zoals verkleuring van het blad, wat pas ergens in augustus zou moeten zijn.
Dit vind ik echt heel vreemd, zeker met het warme zomerweer, wat nu al weken duurt met af en toe een dipje tussendoor zoals nu.
Wat "weten" de planten, dat ze nu al gaan verkleuren?
Met name de lijsterbesspirea en een siergras laten al verkleuring zien:
Van die tweede steek had ik beduidend meer last en las op Internet, dat hoe vaker je gestoken wordt, hoe groter de allergische reactie is, wat ik dus wel kan bevestigen.
En nog waren ze niet weg, weer bezig een nieuw nest te maken, maar inmiddels was ik toch wel bang geworden voor die agressieve beestjes, dus een bus verdelgingsmiddel gekocht, maar de angst weerhield me om deze meteen te gebruiken.
Het werden echter weer meer en meer wespen, druk bezig met een nieuw nest, dus moed verzameld, de spuitbus gepakt en spuiten maar, weg met jullie!
Blijkbaar waren ze meteen van de kaart, want niet gestoken en ein-de-lijk zijn ze weg, al ben ik nog wat argwanend...
Nooit bang geweest voor wespen, maar nu wel, brrr
Maar goed, ze zijn weg!
Het onderwerp van dit bericht is "Herfst", niet alleen vanwege het herfstige weer van nu, maar ik zie tot mijn verbazing bij sommige planten de eerste herfstverschijnselen zoals verkleuring van het blad, wat pas ergens in augustus zou moeten zijn.
Dit vind ik echt heel vreemd, zeker met het warme zomerweer, wat nu al weken duurt met af en toe een dipje tussendoor zoals nu.
Wat "weten" de planten, dat ze nu al gaan verkleuren?
Met name de lijsterbesspirea en een siergras laten al verkleuring zien:
Echt heel vreemd en bovenstaande foto's zijn gisteren genomen, maar vandaag zag ik dat de verkleuring doorzet...
Ik herinner me van vorig jaar, dat de herfst ook vrij vroeg inviel, dus mogelijk dit jaar ook weer na dit warme voorjaar?
De tuin is groen en steeds meer planten gaan nu bloeien, zeker de clematis verrast mij dit jaar met heel veel bloemen, al worden ze wel steeds kleiner en ook de Monarda begint nu te bloeien met mooie rode bloemen, echt rood, wat ik altijd een bijzondere kleur vind!
Ik herinner me van vorig jaar, dat de herfst ook vrij vroeg inviel, dus mogelijk dit jaar ook weer na dit warme voorjaar?
De tuin is groen en steeds meer planten gaan nu bloeien, zeker de clematis verrast mij dit jaar met heel veel bloemen, al worden ze wel steeds kleiner en ook de Monarda begint nu te bloeien met mooie rode bloemen, echt rood, wat ik altijd een bijzondere kleur vind!
Een foto van de tuin vanaf het terras genomen met op de voorgrond dille, wat ik ieder jaar zaai voor het mooie fijne groen, hoewel dat door het warme weer al behoorlijk geel is geworden, maar ook vanwege de bloemschermen en de geur.
In mijn zithoekje staat een tuintafel, die min of meer plantentafel is geworden en waar de planten staan, die of heel "slak-gevoelig" of te klein om in de achtertuin te zetten.
Achterin de hoek staat het olijfboompje, wat wel geleden had van de strenge vorst, maar zich niet klein liet krijgen en krachtiger groeit dan ooit. Links ernaast staat citroengras, wat ik in het voorjaar gezaaid had en mij afvroeg of die tere, minuscule plantjes ooit wel iets zouden worden, maar inmiddels zijn ze al behoorlijk groot geworden, wat ik niet verwacht had. De grote plant heeft de winter niet overleefd en heb ik uiteindelijk in de kliko moeten gooien. Komende winter ga ik deze plant en nog enkele andere in de berging zetten, die inpandig is, dus geen vorst en iets makkelijker af en toe water te geven dan boven of in de kelder, hoop ik tenminste ;)
Naast het citroengras staat een zaailing van een salie-soort, die heel mooi rood bloeit. De oorspronkelijke plant heeft de winter ook niet overleefd en er waren meerdere zaailingen, die helaas ten prooi aan slakken vielen, maar deze heb ik kunnen redden door in het kasje te zetten en met liefde te verzorgen, blijkbaar met succes, want het is al een aardig plantje geworden, die in de winter ook naar de berging gaat.
Het kleine eikenboompje, wat ervoor staat, heb ik al jaren, zomer en winter buiten, een klein potje en ieder jaar loopt het weer stoer uit en waar het heel in het begin nog groot blad had, heeft het zich aangepast met klein blad. Mijn bedoeling is om er een bonsai van te maken, maar volgens mij loop ik nu vast, hoe het verder moet....
Ervoor staat een tuingerbera, die bij aankoop wat verwaarloosd oogde, maar met zorg en aandacht is het nu een mooi bloeiend plantje, ook die gaat naar de berging, het gaat er vol worden ;)
Daarnaast een lobelia, een leuk, 1-jarig plantje, waar je lang plezier van hebt.
Daarachter de kleine ridderspoor, echt een favoriete plant van mij, omdat deze zo mooi zuiver blauw bloeit, al valt de groei en bloei mij dit jaar wat tegen, zeker omdat het tijdens de strenge vorst zich niets aantrok van de kou. Ik laat de bloemetjes in zaad schieten, zodat ik kan bijzaaien om volgend jaar toch een wat mooiere, vollere plant te krijgen. Vreemd genoeg kan ik hem niet meer krijgen in het tuincentrum en ook zaad is er niet van te vinden. Onduidelijk, waarom deze niet meer aangeboden wordt, want ik vind hem prachtig en ik heb er een paar jaar geleden echt een grote plant van gehad, die onstuitbaar was in groei en bloei.
Tot slot bij het raam de oreganum majoranum, een must-have voor zelfgemaakte tomatensaus, zeer krachtige oregano met een heerlijke geur en smaak, de lekkerste naar mijn mening, want er zijn wel meer oregano-soorten, maar deze steekt er ruim bovenuit!
Het is een vaste plant, maar niet winterhard in ons klimaat en dit jaar voor het eerst de plant binnen gezet, in het voorjaar moest ik hem fors terugsnoeien in verband met het duivelsnaaigaren, wat zich aan de plant gehecht had, maar blijkbaar heeft die forse snoei geleid tot een mooie grote plant, die mooier bloeit dan ik ooit eerder heb meegemaakt. Op de foto heb ik al geoogst om te drogen en wat er nog aan bloemetjes in zit, wil ik in zaad laten komen om eventueel te kunnen bijzaaien. In ieder geval gaat de plant in de winter weer naar binnen, want waarom zou ik steeds een nieuw plantje kopen als ik een sterke plant kan laten overwinteren...
Achterin de hoek staat het olijfboompje, wat wel geleden had van de strenge vorst, maar zich niet klein liet krijgen en krachtiger groeit dan ooit. Links ernaast staat citroengras, wat ik in het voorjaar gezaaid had en mij afvroeg of die tere, minuscule plantjes ooit wel iets zouden worden, maar inmiddels zijn ze al behoorlijk groot geworden, wat ik niet verwacht had. De grote plant heeft de winter niet overleefd en heb ik uiteindelijk in de kliko moeten gooien. Komende winter ga ik deze plant en nog enkele andere in de berging zetten, die inpandig is, dus geen vorst en iets makkelijker af en toe water te geven dan boven of in de kelder, hoop ik tenminste ;)
Naast het citroengras staat een zaailing van een salie-soort, die heel mooi rood bloeit. De oorspronkelijke plant heeft de winter ook niet overleefd en er waren meerdere zaailingen, die helaas ten prooi aan slakken vielen, maar deze heb ik kunnen redden door in het kasje te zetten en met liefde te verzorgen, blijkbaar met succes, want het is al een aardig plantje geworden, die in de winter ook naar de berging gaat.
Het kleine eikenboompje, wat ervoor staat, heb ik al jaren, zomer en winter buiten, een klein potje en ieder jaar loopt het weer stoer uit en waar het heel in het begin nog groot blad had, heeft het zich aangepast met klein blad. Mijn bedoeling is om er een bonsai van te maken, maar volgens mij loop ik nu vast, hoe het verder moet....
Ervoor staat een tuingerbera, die bij aankoop wat verwaarloosd oogde, maar met zorg en aandacht is het nu een mooi bloeiend plantje, ook die gaat naar de berging, het gaat er vol worden ;)
Daarnaast een lobelia, een leuk, 1-jarig plantje, waar je lang plezier van hebt.
Daarachter de kleine ridderspoor, echt een favoriete plant van mij, omdat deze zo mooi zuiver blauw bloeit, al valt de groei en bloei mij dit jaar wat tegen, zeker omdat het tijdens de strenge vorst zich niets aantrok van de kou. Ik laat de bloemetjes in zaad schieten, zodat ik kan bijzaaien om volgend jaar toch een wat mooiere, vollere plant te krijgen. Vreemd genoeg kan ik hem niet meer krijgen in het tuincentrum en ook zaad is er niet van te vinden. Onduidelijk, waarom deze niet meer aangeboden wordt, want ik vind hem prachtig en ik heb er een paar jaar geleden echt een grote plant van gehad, die onstuitbaar was in groei en bloei.
Tot slot bij het raam de oreganum majoranum, een must-have voor zelfgemaakte tomatensaus, zeer krachtige oregano met een heerlijke geur en smaak, de lekkerste naar mijn mening, want er zijn wel meer oregano-soorten, maar deze steekt er ruim bovenuit!
Het is een vaste plant, maar niet winterhard in ons klimaat en dit jaar voor het eerst de plant binnen gezet, in het voorjaar moest ik hem fors terugsnoeien in verband met het duivelsnaaigaren, wat zich aan de plant gehecht had, maar blijkbaar heeft die forse snoei geleid tot een mooie grote plant, die mooier bloeit dan ik ooit eerder heb meegemaakt. Op de foto heb ik al geoogst om te drogen en wat er nog aan bloemetjes in zit, wil ik in zaad laten komen om eventueel te kunnen bijzaaien. In ieder geval gaat de plant in de winter weer naar binnen, want waarom zou ik steeds een nieuw plantje kopen als ik een sterke plant kan laten overwinteren...
Een nieuwkomer, die ik vrij recent heb gekocht, is het muurbloempje, wat er aanvankelijk nogal matigjes uitzag met weinig bloemetjes, maar inmiddels en in een grotere pot heeft het zich hersteld om weer enthousiast te bloeien.
Ik vind de kleurtjes iets hebben, zo vrolijk....
Ik vind de kleurtjes iets hebben, zo vrolijk....
Nog een paar foto's van de hortensia's in de voortuin, de roze heeft vorig jaar 1 bloem gehad en was een heel klein struikje, stelde niet veel voor, maar de andere zag er mogelijk nog beroerder uit: 1 groene tak en dat was het!
Kijk nu eens, hoe ze gegroeid zijn en hoe uitbundig ze bloeien, de 1 roze, de ander meer blauwpaars
Kijk nu eens, hoe ze gegroeid zijn en hoe uitbundig ze bloeien, de 1 roze, de ander meer blauwpaars
In de voortuin is ook een stokroos verschenen en hoe kan het anders in deze tuin, uiteraard roze, want de vorige bewoonster lijkt een voorliefde voor roze gehad te hebben en dan niet zachtroze, wat ik persoonlijk wat mooier vind, nee, heel roze!
Ik had deze plant bijna als onkruid uitgetrokken, maar ach, hij fleurt de tuin wel wat op ;)
Ik had deze plant bijna als onkruid uitgetrokken, maar ach, hij fleurt de tuin wel wat op ;)
In de voortuin ook de zonnebloemen van de AH-moestuin zaadjes, waarvan de knoppen nu echt beginnen te zwellen. Ze worden niet zo hoog, wat ik ook wel prima vind, want de voortuin is vrij open en met veel wind zouden ze omwaaien en ze staan dan ook aan stokken vast. Benieuwd welke kleur ze hebben, want voorheen zouden ze volgens zeggen oranje zijn i.p.v. geel.
Tot slot nog een laatste foto, ook van de AH moestuin zaadjes en komkommer.
Ik had 5 zaadjes opgekweekt en ik ben blij, dat ik 4 plantjes heb weggegeven, want enthousiast wordt de ene na de andere komkommer aangemaakt, het wordt dooreten, al denk ik, dat ik ook wat komkommers weggeef.
Toch leuk om te zien, hoe ze groeien en hoe snel de komkommers groot worden, iedere dag zijn ze weer wat groter geworden.
Foto is gisteren genomen, maar vandaag al weer groter...
Ik had 5 zaadjes opgekweekt en ik ben blij, dat ik 4 plantjes heb weggegeven, want enthousiast wordt de ene na de andere komkommer aangemaakt, het wordt dooreten, al denk ik, dat ik ook wat komkommers weggeef.
Toch leuk om te zien, hoe ze groeien en hoe snel de komkommers groot worden, iedere dag zijn ze weer wat groter geworden.
Foto is gisteren genomen, maar vandaag al weer groter...
Dat was het weer voor vandaag en nu is het wachten op de volgende bloei, zoals van de rode zonnehoed, die wel al grote bloemknoppen heeft, maar nog wel even duurt, eer ze bloeien. Dit jaar ook de monarda citriodora gezaaid, die tot mijn verbazing best hoog wordt, maar bloemknoppen zijn nog niet te zien.
En meer planten moeten nog in bloei komen, teveel om nu op te noemen ;)
Ik ben ook iets te enthousiast over het vijvertje geweest, want was het aanvankelijk vrij van draadalg, inmiddels is de aangroei weer begonnen. Vermoedelijk door de enkele forse regenbuien, die de samenstelling van het water veranderen.
Hoewel het kraanwater hier vrij zacht is, is regenwater nog zachter, wat algengroei bevordert.
Jammer, al lijken de waterplanten er niet veel last van te hebben, maar er drijven wel vieze plakkaten blubber op het water.
Ik zal wel eens kijken of ik het met een stokje er weer uit kan halen.
En meer planten moeten nog in bloei komen, teveel om nu op te noemen ;)
Ik ben ook iets te enthousiast over het vijvertje geweest, want was het aanvankelijk vrij van draadalg, inmiddels is de aangroei weer begonnen. Vermoedelijk door de enkele forse regenbuien, die de samenstelling van het water veranderen.
Hoewel het kraanwater hier vrij zacht is, is regenwater nog zachter, wat algengroei bevordert.
Jammer, al lijken de waterplanten er niet veel last van te hebben, maar er drijven wel vieze plakkaten blubber op het water.
Ik zal wel eens kijken of ik het met een stokje er weer uit kan halen.
Wespennest.... 8-6-2018
Ik heb al een tijdje een wespennest in het tuinhuisje ter grootte van een kleine kinderbal, maar de wespen gaven geen overlast en ik zag het nest ook niet groter worden, dus maakte ik mij er niet zo heel druk over.
Vorige week wel eens geïnformeerd naar het weghalen van een wespennest, maar dat kost dus minstens 100 euro!
Maar goed, de afgelopen dagen te druk geweest met de sterilisatie van Kruimeltje en te warm om ook maar ergens anders druk over te maken.
Gistermiddag echter maar weer eens gekeken naar het wespennest om vervolgens te schrikken, in een paar dagen tijd was het nest fors gegroeid...
Tja, dat kan dus niet, laten weghalen ook niet, dus wat dan?
Veel gelezen op Internet, waar steeds wordt afgeraden om zelf met een wespennest aan de slag te gaan om weg te halen.
Wat zitten nadenken, hoe ik het nest toch kon weghalen en kwam op de gedachte om de tuinslang te pakken en de sproeikop op de harde straal te zetten en een harde straal is het!!
Nog eens gezocht op Internet of meer mensen op die gedachte waren gekomen en hier en daar las ik wel zoiets, maar dan ging het om nesten in de grond en deze zat tegen een dakbalk van het tuinhuisje.
Nou ja, dat nest moest weg, dat was mij wel duidelijk, dus de tuinslang gepakt, sproeikop erop en op de harde straal gezet.
Kraan open en de harde straal op het nest gezet, zo lang mogelijk tot ik een gemene wespensteek in mijn gezicht kreeg.
Dat leek mij wel het moment om me snel uit de voeten te maken en naar binnen te rennen om meteen een wattenschijfje te pakken, wat ik nat maakte met azijn om meteen tegen de steek aan te houden, want pijnlijk was het wel!
Maar goed, zo'n 20 minuten het azijnschijfje tegen de steek aangehouden, de pijn verdween en geen zwelling of jeuk, daarbij wist ik al van eerdere steken, ooit in het verleden, dat ik niet allergisch ben voor bijen- en wespensteken.
Daarna nog een paar keer in het tuinhuisje gekeken, maar het zat er nog vol met boze wespen, dus weer naar binnen, 1 steek was wel genoeg ;)
Pas om half 10 's avonds waren alle wespen vertrokken en vanmorgen vroeg na het opstaan weer meteen gaan kijken, maar de wespen zijn weg uit het tuinhuisje.
Toch maar mooi opgelost en 100 euro bespaard, al nam ik natuurlijk wel het risico om een hele zwerm op mij af te krijgen, maar bij die eerste steek maakte ik me snel uit de voeten en ze waren nog teveel in verwarring van de vernietiging van het nest.
Wel prettig, dat het nest min of meer uit luchtig papier bestaat, wat met zo'n harde waterstraal snel vernietigd is.
Voortaan wel beter opletten, dat er niet weer een nest in het tuinhuisje wordt gemaakt, zodat ik het al in een vroeg stadium kan vernietigen.
De regen klettert nu tegen de ruiten en op het plat dak, prima, scheelt mij weer water geven en de planten zullen gelukkig zijn met zowel het water als ook de afkoeling.
Teleurstellend was het, hoe de hete zon de bloei van sommige planten versnelde en ondanks voldoende watergift, hingen de planten regelmatig wat slap, hier en daar brandplekken op de bladeren, maar het wordt dan ook ronduit heet in deze achtertuin, waar de thermometer regelmatig 50 graden in de zon aangeeft.
Foto's maken kan alleen 's morgens vroeg voor de zon in de tuin verschijnt, anders worden de contrasten te hard, wat geen mooie plaatjes oplevert.
Afgelopen week dan ook maar eens in alle vroegte gedaan...
Eindelijk, toch wat Hot Lips van de salie, ik blijf het mooi en grappig vinden
Vorige week wel eens geïnformeerd naar het weghalen van een wespennest, maar dat kost dus minstens 100 euro!
Maar goed, de afgelopen dagen te druk geweest met de sterilisatie van Kruimeltje en te warm om ook maar ergens anders druk over te maken.
Gistermiddag echter maar weer eens gekeken naar het wespennest om vervolgens te schrikken, in een paar dagen tijd was het nest fors gegroeid...
Tja, dat kan dus niet, laten weghalen ook niet, dus wat dan?
Veel gelezen op Internet, waar steeds wordt afgeraden om zelf met een wespennest aan de slag te gaan om weg te halen.
Wat zitten nadenken, hoe ik het nest toch kon weghalen en kwam op de gedachte om de tuinslang te pakken en de sproeikop op de harde straal te zetten en een harde straal is het!!
Nog eens gezocht op Internet of meer mensen op die gedachte waren gekomen en hier en daar las ik wel zoiets, maar dan ging het om nesten in de grond en deze zat tegen een dakbalk van het tuinhuisje.
Nou ja, dat nest moest weg, dat was mij wel duidelijk, dus de tuinslang gepakt, sproeikop erop en op de harde straal gezet.
Kraan open en de harde straal op het nest gezet, zo lang mogelijk tot ik een gemene wespensteek in mijn gezicht kreeg.
Dat leek mij wel het moment om me snel uit de voeten te maken en naar binnen te rennen om meteen een wattenschijfje te pakken, wat ik nat maakte met azijn om meteen tegen de steek aan te houden, want pijnlijk was het wel!
Maar goed, zo'n 20 minuten het azijnschijfje tegen de steek aangehouden, de pijn verdween en geen zwelling of jeuk, daarbij wist ik al van eerdere steken, ooit in het verleden, dat ik niet allergisch ben voor bijen- en wespensteken.
Daarna nog een paar keer in het tuinhuisje gekeken, maar het zat er nog vol met boze wespen, dus weer naar binnen, 1 steek was wel genoeg ;)
Pas om half 10 's avonds waren alle wespen vertrokken en vanmorgen vroeg na het opstaan weer meteen gaan kijken, maar de wespen zijn weg uit het tuinhuisje.
Toch maar mooi opgelost en 100 euro bespaard, al nam ik natuurlijk wel het risico om een hele zwerm op mij af te krijgen, maar bij die eerste steek maakte ik me snel uit de voeten en ze waren nog teveel in verwarring van de vernietiging van het nest.
Wel prettig, dat het nest min of meer uit luchtig papier bestaat, wat met zo'n harde waterstraal snel vernietigd is.
Voortaan wel beter opletten, dat er niet weer een nest in het tuinhuisje wordt gemaakt, zodat ik het al in een vroeg stadium kan vernietigen.
De regen klettert nu tegen de ruiten en op het plat dak, prima, scheelt mij weer water geven en de planten zullen gelukkig zijn met zowel het water als ook de afkoeling.
Teleurstellend was het, hoe de hete zon de bloei van sommige planten versnelde en ondanks voldoende watergift, hingen de planten regelmatig wat slap, hier en daar brandplekken op de bladeren, maar het wordt dan ook ronduit heet in deze achtertuin, waar de thermometer regelmatig 50 graden in de zon aangeeft.
Foto's maken kan alleen 's morgens vroeg voor de zon in de tuin verschijnt, anders worden de contrasten te hard, wat geen mooie plaatjes oplevert.
Afgelopen week dan ook maar eens in alle vroegte gedaan...
Eindelijk, toch wat Hot Lips van de salie, ik blijf het mooi en grappig vinden
De lavendel Felice begint te bloeien
De gevlekte orchis is nu volledig in bloei, deze houdt zich redelijk goed onder de hete zon
Ook de bosorchis is nu volledig in bloei, het kleurverschil tussen beiden is miniem...
De grote bloemen zijn nu bijna uitgebloeid, maar kijk eens naar de hoeveelheid knoppen er nog in de clematis zitten, dat wordt nog lang genieten van deze mooie bloemen!
De roos is eindelijk gaan bloeien, maar ik vind het wat vreemd, dat de foto niet de correcte kleur weergeeft, deze is iets minder rood dan op de foto
In de voortuin begint nu een hortensia te bloeien, kijk eens wat een aardig struikje het is geworden als je bedenkt, dat er vorig jaar slechts 1 zielig takje stond
Op het zijmuurtje groeit en bloeit met enthousiasme dit sterrenbloemetje. Deze week eens aan de bloemetjes geroken en tot mijn verbazing ruiken de bloemetjes ook lekker, geen sterke geur, je moet er wel met je neus bovenop zitten, maar ze hebben dus een heerlijke bloemengeur.
Tot slot weer een foto van de Toscaanse jasmijn, die steeds uitbundiger begint te bloeien en ook nog steeds nieuwe bloemtrosjes maakt, dat wordt nog lang genieten van de mooie stervormige bloemetjes en hun heerlijke geur
Het was net even droog, dus het dagelijkse tuinrondje kunnen maken, wat ik meestal 's morgens vroeg doe.
Het heeft toch lang en flink geregend, maar de planten moeten wat droog gestaan hebben, want ik zie geen water in de onderschotels. De onderschotels hebben als functie, dat niet meteen alle water wegloopt met watergeven om later nog het water uit deze schotels te kunnen opnemen, maar ze zijn ook bedoeld om de planten niet de grond in te laten groeien, waarna de potten lastig te verplaatsen zouden zijn.
Het is wel heerlijk afgekoeld buiten :D
Nog even een blik in het tuinhuisje geworpen, maar de wespen zijn echt weg, nest ook, al zitten er nog 2 kleine nesten ter grootte van een pingpongballetje, maar die lijken niet in gebruik te zijn. toch ga ik ze maar weghalen, lijkt mij heeeel verstandig!
Ik vertrouwde het toch nog niet helemaal in het tuinhuisje en weer eens gaan kijken en ik hoorde weer gezoem, ze waren nog niet weg en bezig het nest te herstellen. De grote bezem gepakt en die in de resten geduwd om vervolgens heel hard weg te rennen, want ze kwamen op mij af, 1 pijnlijke steek was wel genoeg gisteren!
Ik heb de bibbers nog in de benen, toch geef ik het niet op en zet er straks weer de harde waterstraal op, wel op meer gepaste afstand en buiten het tuinhuisje, maar nu gaan ze ook weg ook!!!!
Net eens opgezocht, wat het nut van wespen is, niet veel dus, ze zijn muggenvangers, maar dat is dan ook alles, want voor de natuur zijn ze van nul en generlei waarde. Brrr, nare agressieve beesten...
Gelijk ook maar gedaan en hard weggerend, maar het grote nest is nu helemaal weggespoten, nu de 2 kleine nog, volgens mij verlaten, maar met zekerheid durf ik niet te zeggen. In ieder geval gaat iedere vorm van wespennest eruit en in het tuinhuisje maakt het niet zo heel veel uit met water.
En nog een keer de straal erop gezet, gelijk ook op de 2 kleine nesten, weg ermee, er lijkt nu niets meer over te zijn van het grote nest en al moet ik het ik weet niet hoe vaak doen, maar die wespen gaan eruit.
Voor een bij ben ik niet bang, ze kunnen ook wel steken, maar alleen als ze in het nauw gedreven worden, verder willen ze vooral bloemetjes bestuiven.
Weer gaan kijken, maar ze geven het nog niet op, blijkbaar is het tuinhuisje een te geliefd plekje voor een nest, zucht...
Het heeft toch lang en flink geregend, maar de planten moeten wat droog gestaan hebben, want ik zie geen water in de onderschotels. De onderschotels hebben als functie, dat niet meteen alle water wegloopt met watergeven om later nog het water uit deze schotels te kunnen opnemen, maar ze zijn ook bedoeld om de planten niet de grond in te laten groeien, waarna de potten lastig te verplaatsen zouden zijn.
Het is wel heerlijk afgekoeld buiten :D
Nog even een blik in het tuinhuisje geworpen, maar de wespen zijn echt weg, nest ook, al zitten er nog 2 kleine nesten ter grootte van een pingpongballetje, maar die lijken niet in gebruik te zijn. toch ga ik ze maar weghalen, lijkt mij heeeel verstandig!
Ik vertrouwde het toch nog niet helemaal in het tuinhuisje en weer eens gaan kijken en ik hoorde weer gezoem, ze waren nog niet weg en bezig het nest te herstellen. De grote bezem gepakt en die in de resten geduwd om vervolgens heel hard weg te rennen, want ze kwamen op mij af, 1 pijnlijke steek was wel genoeg gisteren!
Ik heb de bibbers nog in de benen, toch geef ik het niet op en zet er straks weer de harde waterstraal op, wel op meer gepaste afstand en buiten het tuinhuisje, maar nu gaan ze ook weg ook!!!!
Net eens opgezocht, wat het nut van wespen is, niet veel dus, ze zijn muggenvangers, maar dat is dan ook alles, want voor de natuur zijn ze van nul en generlei waarde. Brrr, nare agressieve beesten...
Gelijk ook maar gedaan en hard weggerend, maar het grote nest is nu helemaal weggespoten, nu de 2 kleine nog, volgens mij verlaten, maar met zekerheid durf ik niet te zeggen. In ieder geval gaat iedere vorm van wespennest eruit en in het tuinhuisje maakt het niet zo heel veel uit met water.
En nog een keer de straal erop gezet, gelijk ook op de 2 kleine nesten, weg ermee, er lijkt nu niets meer over te zijn van het grote nest en al moet ik het ik weet niet hoe vaak doen, maar die wespen gaan eruit.
Voor een bij ben ik niet bang, ze kunnen ook wel steken, maar alleen als ze in het nauw gedreven worden, verder willen ze vooral bloemetjes bestuiven.
Weer gaan kijken, maar ze geven het nog niet op, blijkbaar is het tuinhuisje een te geliefd plekje voor een nest, zucht...
Afkoeling.... 2-6-2018
Heerlijk, even geen benauwende warmte en felle zon!
Ik kan er niet zo goed meer tegen, zeker niet als het te lang duurt, maar nu even een paar koele dagen, want volgende week gaat de temperatuur weer naar zomerse waarden.
Het heeft gisteren hier stevig geregend, ook goed, scheelt weer water geven en ik zie toch ook, dat planten toch liever het regenwater dan kraanwater hebben. Kraanwater is prima om ze niet te laten uitdrogen, maar met het regenwater zie ik ze bijna groeien en groener worden.
Vandaag wil ik eens mijn mini-vijvertje in de schijnwerpers zetten. Het is een cementbak, net genoeg voor wat water(leven) in de tuin en waarin wat waterplanten staan.
Het zijn niet veel waterplanten, maar toch, ik vind het leuk en 's winters overwinteren de meeste in een teiltje in het folie-kasje, wat prima lijkt te werken.
Ik kan er niet zo goed meer tegen, zeker niet als het te lang duurt, maar nu even een paar koele dagen, want volgende week gaat de temperatuur weer naar zomerse waarden.
Het heeft gisteren hier stevig geregend, ook goed, scheelt weer water geven en ik zie toch ook, dat planten toch liever het regenwater dan kraanwater hebben. Kraanwater is prima om ze niet te laten uitdrogen, maar met het regenwater zie ik ze bijna groeien en groener worden.
Vandaag wil ik eens mijn mini-vijvertje in de schijnwerpers zetten. Het is een cementbak, net genoeg voor wat water(leven) in de tuin en waarin wat waterplanten staan.
Het zijn niet veel waterplanten, maar toch, ik vind het leuk en 's winters overwinteren de meeste in een teiltje in het folie-kasje, wat prima lijkt te werken.
Rechts staat het stergras, wat nu nog klein is en er is een "vreemde eend" in de pot gekomen, geen idee wat het is en ik ben er ook niet helemaal blij mee, omdat hij het stergras steeds meer lijkt te verdringen. Het zit echter zo stevig in de pot verankerd, dat de plant er ook niet uit te halen is zonder het stergras te beschadigen.
Rechts-voor staat de westenwindlelie, die later in het jaar bloeit met mooie witte bloemen, daar weer naast het genadekruid, wat ik eigenlijk voor de naam heb gekocht, soms kan ik ook wel eens voor de naam van een plant vallen ;), maar het plantje valt me wat tegen, al bloeit het niet onaardig met kleine witte bloemetjes.
Daar weer naast staat een papyrus-plant, alleen is het nog wachten op het "parapluutje"....
De sprietjes links achter zijn van veenpluis, al zal het nog wel wat jaartjes duren, eer ik ook veenpluis zal zien, want ik heb deze plant wel eens eerder in de vijver gehad, maar moest echt jaren wachten, eer er wat van die pluisjes in kwamen, maar goed, het is groen en vult de vijver.
Verder het drijfplantje kikkerbeet, met waterlelie-achtige blaadjes.
Wat op de foto niet echt te zien is, is een zuurstofplantje, de naaldwaterbies, wat onder water staat en dusdanig winterhard is, dat het in de vijver mag blijven staan en heeft de strenge vorst dan ook goed overleefd, ondanks het dikke ijs van zeker 15 cm dik.
Het mini-vijvertje ben ik vorig jaar pas gestart en in het begin was het een klein drama, het water was net groene soep, een middeltje gekocht om het water helder te maken, wat maar matig geholpen heeft.
Verder heb ik al jaren last van veel draadalg, al vind ik dat iets minder vervelend dan zweefalg, omdat draadalg redelijk makkelijk met een stokje eruit te halen is door even te roeren door het water.
In het najaar heb ik de naaldwaterbies gekocht en onder water gezet, omdat het een zeer goede zuurstofplant zou zijn...
Het plantje doet het prima, maar dat het echt een goede zuurstofplant is, mag wel blijken uit het feit, dat ik sinds een goede week geen draadalg meer in het vijvertje heb en dat is me nog nooit eerder gebeurd!
Het vijverwater is prachtig kraakhelder zonder nog een spoortje van draadalg, had ik maar eerder geweten, dat de naaldwaterbies zo'n goede zuurstofplant was, dan had ik altijd al een mooie kraakheldere vijver gehad.
Maar ja, van kikkerbeet wordt ook gezegd, dat het een goede zuurstofplant is, maar die haalt het niet bij dit plantje.
Er wordt vaak meer beloofd dan wat het waar maakt, maar dit is dus een aanrader.
Ik vind het leuk om water in de tuin te hebben, niet alleen om de waterplanten, maar er komen ook waterjuffers op af en af en toe zie ik een bij of wesp water komen drinken en ook in het water zelf leven diertjes zoals watervlooien en dergelijke.
Leuk om dat af en toe te bestuderen, ik kan er tenminste makkelijk een klein half uurtje naar zitten kijken en in het voorjaar zag ik, hoe een waterjuffer uit het omhulsel kwam, zo met je neus erop, is dat toch leuker dan dat je het ergens leest of een plaatje van ziet.
Verder heb ik nog een paar foto's in de tuin gemaakt, allereerst van mijn roos, waarvan ik de kleur niet goed kan omschrijven, rood dat is duidelijk, maar in mijn ogen geen gewoon rood. Hij wil maar niet open gaan, dus gisteren de natuur een klein handje geholpen door de buitenste blaadjes ietwat los te maken en nu maar hopen, dat hij binnenkort zijn hele pracht laat zien...
Rechts-voor staat de westenwindlelie, die later in het jaar bloeit met mooie witte bloemen, daar weer naast het genadekruid, wat ik eigenlijk voor de naam heb gekocht, soms kan ik ook wel eens voor de naam van een plant vallen ;), maar het plantje valt me wat tegen, al bloeit het niet onaardig met kleine witte bloemetjes.
Daar weer naast staat een papyrus-plant, alleen is het nog wachten op het "parapluutje"....
De sprietjes links achter zijn van veenpluis, al zal het nog wel wat jaartjes duren, eer ik ook veenpluis zal zien, want ik heb deze plant wel eens eerder in de vijver gehad, maar moest echt jaren wachten, eer er wat van die pluisjes in kwamen, maar goed, het is groen en vult de vijver.
Verder het drijfplantje kikkerbeet, met waterlelie-achtige blaadjes.
Wat op de foto niet echt te zien is, is een zuurstofplantje, de naaldwaterbies, wat onder water staat en dusdanig winterhard is, dat het in de vijver mag blijven staan en heeft de strenge vorst dan ook goed overleefd, ondanks het dikke ijs van zeker 15 cm dik.
Het mini-vijvertje ben ik vorig jaar pas gestart en in het begin was het een klein drama, het water was net groene soep, een middeltje gekocht om het water helder te maken, wat maar matig geholpen heeft.
Verder heb ik al jaren last van veel draadalg, al vind ik dat iets minder vervelend dan zweefalg, omdat draadalg redelijk makkelijk met een stokje eruit te halen is door even te roeren door het water.
In het najaar heb ik de naaldwaterbies gekocht en onder water gezet, omdat het een zeer goede zuurstofplant zou zijn...
Het plantje doet het prima, maar dat het echt een goede zuurstofplant is, mag wel blijken uit het feit, dat ik sinds een goede week geen draadalg meer in het vijvertje heb en dat is me nog nooit eerder gebeurd!
Het vijverwater is prachtig kraakhelder zonder nog een spoortje van draadalg, had ik maar eerder geweten, dat de naaldwaterbies zo'n goede zuurstofplant was, dan had ik altijd al een mooie kraakheldere vijver gehad.
Maar ja, van kikkerbeet wordt ook gezegd, dat het een goede zuurstofplant is, maar die haalt het niet bij dit plantje.
Er wordt vaak meer beloofd dan wat het waar maakt, maar dit is dus een aanrader.
Ik vind het leuk om water in de tuin te hebben, niet alleen om de waterplanten, maar er komen ook waterjuffers op af en af en toe zie ik een bij of wesp water komen drinken en ook in het water zelf leven diertjes zoals watervlooien en dergelijke.
Leuk om dat af en toe te bestuderen, ik kan er tenminste makkelijk een klein half uurtje naar zitten kijken en in het voorjaar zag ik, hoe een waterjuffer uit het omhulsel kwam, zo met je neus erop, is dat toch leuker dan dat je het ergens leest of een plaatje van ziet.
Verder heb ik nog een paar foto's in de tuin gemaakt, allereerst van mijn roos, waarvan ik de kleur niet goed kan omschrijven, rood dat is duidelijk, maar in mijn ogen geen gewoon rood. Hij wil maar niet open gaan, dus gisteren de natuur een klein handje geholpen door de buitenste blaadjes ietwat los te maken en nu maar hopen, dat hij binnenkort zijn hele pracht laat zien...
Eerlijk gezegd ben ik niet zo'n "rozen-mens", want ze hebben doorns en ik vind ze wat lastig om mooi te laten bloeien, maar ik ben echt gevallen voor deze kleur, hoewel deze kleur blijkbaar lastig op de foto te krijgen is, want er hoort een vleugje oranje in te zitten, wat hem juist zo bijzonder maakt.
Ook nog een foto gemaakt van het enige bloemetje van de blauwe strobloem en wat tevens de laatste is in de cyclus van de bloei, waarin iedere dag weer een paar bloemblaadjes open gaan tot de laatste open zijn, dan is het afgelopen en vouwen de schutblaadjes zich weer dicht en vallen de bloemblaadjes af.
Op het tuinforum heb ik eens gevraagd, hoe het komt, dat de bloemstengels steeds omvallen en een oplossing heb ik niet gekregen, maar er was wel iemand, die hetzelfde probleem heeft gehad en blijkbaar de plant heeft weggedaan.
Zover wil ik nog niet gaan, in de herfst wil ik de plant uit de pot halen, oude aarde eraf, want ik vermoed, dat daarin een deel van het probleem ligt, omdat ik vorig jaar niet zulk beste aarde heb gebruikt en waarmee ik wel meer problemen zie bij sommige planten, die ik met die aarde in pot heb gezet.
Aarde eruit dus, flink wat kalk door de nieuwe aarde en ik wil het wat luchtiger maken door er wat grind door te doen en dan maar eens kijken of de plant volgend jaar mooi gaat bloeien...
Ook nog een foto gemaakt van het enige bloemetje van de blauwe strobloem en wat tevens de laatste is in de cyclus van de bloei, waarin iedere dag weer een paar bloemblaadjes open gaan tot de laatste open zijn, dan is het afgelopen en vouwen de schutblaadjes zich weer dicht en vallen de bloemblaadjes af.
Op het tuinforum heb ik eens gevraagd, hoe het komt, dat de bloemstengels steeds omvallen en een oplossing heb ik niet gekregen, maar er was wel iemand, die hetzelfde probleem heeft gehad en blijkbaar de plant heeft weggedaan.
Zover wil ik nog niet gaan, in de herfst wil ik de plant uit de pot halen, oude aarde eraf, want ik vermoed, dat daarin een deel van het probleem ligt, omdat ik vorig jaar niet zulk beste aarde heb gebruikt en waarmee ik wel meer problemen zie bij sommige planten, die ik met die aarde in pot heb gezet.
Aarde eruit dus, flink wat kalk door de nieuwe aarde en ik wil het wat luchtiger maken door er wat grind door te doen en dan maar eens kijken of de plant volgend jaar mooi gaat bloeien...
Het is niet alleen, dat ik de blauwe kleur mooi vind, zoveel mooie blauwe bloemen bestaan er niet, maar ik vind ook die cyclus bijzonder van steeds dicht gaan om dan de volgende dag de volgende bloemblaadjes te openen, net zolang de kern ook open is, zoals op deze foto, waardoor het van een enkelvoudig bloemetje uiteindelijk een volle bloem is.
Nog een laatste foto en die is van de beginnende bloei van de damastbloem, geen duur plantje, maar waar je wel lang plezier van hebt.
De bloemstengel is nu bijna een meter hoog en wordt nog veel langer en bloeit top-down, steeds meer knoppen komen erbij en ook geuren ze nog eens heerlijk. Wat bloem en bloei betreft, lijkt het bijna gelijk aan de Judaspenning, alleen het blad is anders, Judaspenning heeft ook geen geur en het mooiste van de Judaspenning vind ik dan weer die zilverkleurige zaadschijven en die staat dan ook in een pot, veel zaadschijven, maar ze moeten nog wel zilverkleurig worden ;)
Nog een laatste foto en die is van de beginnende bloei van de damastbloem, geen duur plantje, maar waar je wel lang plezier van hebt.
De bloemstengel is nu bijna een meter hoog en wordt nog veel langer en bloeit top-down, steeds meer knoppen komen erbij en ook geuren ze nog eens heerlijk. Wat bloem en bloei betreft, lijkt het bijna gelijk aan de Judaspenning, alleen het blad is anders, Judaspenning heeft ook geen geur en het mooiste van de Judaspenning vind ik dan weer die zilverkleurige zaadschijven en die staat dan ook in een pot, veel zaadschijven, maar ze moeten nog wel zilverkleurig worden ;)
Het is nu verder wachten op de bloei van andere planten, zoals de witte pluimen van de kleine geitenbaard, de monarda, de rode zonnehoed, de monarda citriodora, ach, teveel om op te noemen, maar alles komt nog wel voorbij met foto's ;)
Af en toe snoep ik in het voorbijgaan van de aardbeien, die hier en daar in pot of bak heb staan en net genoeg aardbeien maken om af en toe even van te snoepen, mooi rood en lekker zoet.
Af en toe snoep ik in het voorbijgaan van de aardbeien, die hier en daar in pot of bak heb staan en net genoeg aardbeien maken om af en toe even van te snoepen, mooi rood en lekker zoet.
Een complimentje doet een mens goed.... 31-5-2018
Ik kreeg een oerwoud bij deze woning, zowel voor, opzij en achter en ik werk me nu al bijna 2 jaar een kwartslag in de rondte om alles wat toonbaarder te maken, niet alleen voor mezelf, want ik mag zelf ook graag naar goed onderhouden tuinen kijken als ik de boodschappen doe.
Toen ik hier kwam wonen, kon ik mij alleen maar een weg banen in de tuin door links en rechts met de snoeischaar alles weg te knippen. Een kapmes was handiger geweest...
Ik snoei, trek planten weg, die ik niet in een tuin wil hebben en zelf begin ik langzaam maar zeker met wat meer tevredenheid naar de tuin te kijken.
Nee, mijn wenstuin zal het nooit worden, dat is onmogelijk, maar er begint wel wat meer structuur in te komen en er zijn wel enkele mensen, die er soms iets positiefs over zeggen, dat het er wat beter uitziet dan wat het was, maar nooit eens een echt complimentje.
Ik sprak vanmiddag even met mijn buurvrouw, die mij spontaan een complimentje gaf en met waardering naar de voortuin keek: "Goh, het begint er echt leuk uit te zien!"
Het valt niet uit te leggen, hoe goed mij dat deed en natuurlijk doe ik alles in eerste instantie voor mezelf, maar het is gewoon leuk om eens een complimentje met waardering te krijgen, zeker als je weet, hoe het eruit gezien heeft.
Zelf geef ik ook wel eens een complimentje aan bewoners in de buurt als zij in de tuin bezig zijn en dan zie ik ook hetzelfde gevoel als het complimentje wat ik vanmiddag kreeg.
Je inspanningen worden gewaardeerd en ik hoop, dat op een dag bij mijn tuin iemand stil blijft staan om te zeggen, dat het weliswaar een wat wilde tuin is, maar wel leuk en interessant om naar te kijken in het voorbijgaan.
Het oprechte complimentje geeft mij in ieder geval de stimulans om op deze weg verder te gaan, al zou ik dat toch wel doen, maar misschien met nog iets meer plezier omdat het gezien wordt!
Ik hoop dit jaar nog al het grote snoeiwerk klaar te krijgen, zodat ik de komende jaren alleen onderhoud hoef te doen, wat minder zwaar is, ik word immers ouder en zwaar werk zal steeds lastiger worden.
Echt leuk, dit complimentje, al doe ik vandaag niet veel meer in de tuin, nog steeds iets te warm ;)
Toen ik hier kwam wonen, kon ik mij alleen maar een weg banen in de tuin door links en rechts met de snoeischaar alles weg te knippen. Een kapmes was handiger geweest...
Ik snoei, trek planten weg, die ik niet in een tuin wil hebben en zelf begin ik langzaam maar zeker met wat meer tevredenheid naar de tuin te kijken.
Nee, mijn wenstuin zal het nooit worden, dat is onmogelijk, maar er begint wel wat meer structuur in te komen en er zijn wel enkele mensen, die er soms iets positiefs over zeggen, dat het er wat beter uitziet dan wat het was, maar nooit eens een echt complimentje.
Ik sprak vanmiddag even met mijn buurvrouw, die mij spontaan een complimentje gaf en met waardering naar de voortuin keek: "Goh, het begint er echt leuk uit te zien!"
Het valt niet uit te leggen, hoe goed mij dat deed en natuurlijk doe ik alles in eerste instantie voor mezelf, maar het is gewoon leuk om eens een complimentje met waardering te krijgen, zeker als je weet, hoe het eruit gezien heeft.
Zelf geef ik ook wel eens een complimentje aan bewoners in de buurt als zij in de tuin bezig zijn en dan zie ik ook hetzelfde gevoel als het complimentje wat ik vanmiddag kreeg.
Je inspanningen worden gewaardeerd en ik hoop, dat op een dag bij mijn tuin iemand stil blijft staan om te zeggen, dat het weliswaar een wat wilde tuin is, maar wel leuk en interessant om naar te kijken in het voorbijgaan.
Het oprechte complimentje geeft mij in ieder geval de stimulans om op deze weg verder te gaan, al zou ik dat toch wel doen, maar misschien met nog iets meer plezier omdat het gezien wordt!
Ik hoop dit jaar nog al het grote snoeiwerk klaar te krijgen, zodat ik de komende jaren alleen onderhoud hoef te doen, wat minder zwaar is, ik word immers ouder en zwaar werk zal steeds lastiger worden.
Echt leuk, dit complimentje, al doe ik vandaag niet veel meer in de tuin, nog steeds iets te warm ;)
Donkere wolken.... 31-5-2018
De dag begon zonnig en vanmorgen maar weer eens wat foto's van de planten gemaakt, er zijn weer wat plantjes bij gekomen, meest 1-jarig en enkele vaste planten.
Inmiddels is de lucht zwaar bewolkt en je hoort mij niet klagen, want ik heb wel even genoeg van de warmte en de zon!!
Wat ik ook heel jammer vind, is dat de bloei door de felle zon en warmte veel sneller gaat dan met wat normaler weer, het is immers pas mei en voorjaarsbloeiers zitten niet te wachten op zoveel hitte.
Niet, dat er al zo heel veel bloeit, maar de bosorchis en de gevlekte orchis, die toch wel een beetje mijn feestje zijn, zullen snel uitgebloeid zijn, dus vanmorgen nog maar even op het hoogtepunt foto's gemaakt voor het weer afgelopen is.
Als eerste de bosorchis. die iets meer roze bloeit dan de gevlekte orchis
Inmiddels is de lucht zwaar bewolkt en je hoort mij niet klagen, want ik heb wel even genoeg van de warmte en de zon!!
Wat ik ook heel jammer vind, is dat de bloei door de felle zon en warmte veel sneller gaat dan met wat normaler weer, het is immers pas mei en voorjaarsbloeiers zitten niet te wachten op zoveel hitte.
Niet, dat er al zo heel veel bloeit, maar de bosorchis en de gevlekte orchis, die toch wel een beetje mijn feestje zijn, zullen snel uitgebloeid zijn, dus vanmorgen nog maar even op het hoogtepunt foto's gemaakt voor het weer afgelopen is.
Als eerste de bosorchis. die iets meer roze bloeit dan de gevlekte orchis
De gevlekte orchis, zo mooi groot en met 5 bloemstengels heb ik niet eerder gezien
Andere bloemen, die moeite hebben met de felle zon, zijn van de clematis Cardinal Rouge, al lijken het 2 soorten door elkaar zijn, want de een lijkt iets paarser dan de ander. Ik kan ze alleen 's morgens vroeg fotograferen, want zodra de zon erop komt, worden het slappe vodjes :(
Het is het eerste jaar, dat hij vol met bloemknoppen zit, die hopelijk wat langer bloeien...
Het is het eerste jaar, dat hij vol met bloemknoppen zit, die hopelijk wat langer bloeien...
Ook het slaapmutsje bloeit door de warmte maar heel kort en eigenlijk is het met die oranje kleur een wat "vreemde eend" in de tuin, maar op een of andere manier heeft het ook wel iets...
De foto maakt wel duidelijk, hoe groen mijn tuin aan het worden is, rechts achter de 2 citroenverbena's, die mooier zijn dan ooit, achter de slaapmutsjes de kleine geitenbaard, die bijna bloeit en links achter de geitenbaard de salie Hot Lips, ook mooier dan ooit, maar tot nu toe nog niet het kleinste spoortje van een Hot Lipje te zien.
De foto maakt wel duidelijk, hoe groen mijn tuin aan het worden is, rechts achter de 2 citroenverbena's, die mooier zijn dan ooit, achter de slaapmutsjes de kleine geitenbaard, die bijna bloeit en links achter de geitenbaard de salie Hot Lips, ook mooier dan ooit, maar tot nu toe nog niet het kleinste spoortje van een Hot Lipje te zien.
Een andere bloem, die moeite lijkt te hebben met de felle zon, is mijn prachtige roos, probeert nu al een week de knop te openen, maar ik ben bang, die het bij een knop blijft, wat ik erg jammer zou vinden, want het is een bijzondere kleur.
Om nog even bij rozen te blijven, in de voortuin staan een paar rozenstruiken met felroze bloemen, maar ook die bloeien slechts 1 dag om dan alweer uit te vallen door de felle zon. Ze zouden niet mijn kleur zijn om aan te schaffen, maar ze geuren wel heerlijk, dus af en toe even de neus boven houden ;)
Tot zover de bloemen, die moeite hebben met de felle zon en warmte, maar er bloeit inmiddels wel meer, zoals de blauwe strobloem, die nu het eerste bloemetje heeft en ik blijf het prachtig vinden, alleen heeft de plant wel een probleempje, wat je ook op de foto ziet: veel bloemstengels vallen opeens om en ik begrijp er niets van.
Wel gelezen, dat hij kalkminnend is, dus wat kalk bijgestrooid, maar nog steeds vallen de bloemstengels om :(
Wel gelezen, dat hij kalkminnend is, dus wat kalk bijgestrooid, maar nog steeds vallen de bloemstengels om :(
Wat ook niet in mijn tuin mag ontbreken, is de kamille, ik vind het zulke vrolijke bloemetjes, dus zaai ze ieder voorjaar om dan bijna een zomer lang te genieten van de madelief-achtige bloemetjes, wel regelmatig de bijna uitgebloeide bloemetjes wegknippen om de bloei te bevorderen.
De lavendel Felice begint te bloeien en heeft de strenge vorst glorieus overleefd, erachter staat de witte lavendel, die wel al knoppen heeft, maar de bloei laat nog wel even op zich wachten. Rechtsachter staat de Monarda, die ook weer mooi is teruggekomen na de vorst, wat ik echt niet verwacht had, de bloei laat echter nog op zich wachten.
De nieuwkomers, als eerste het muurbloempje, waarvan ik de kleur heel mooi vind
Een tuingerbera, nog klein en moet nog in een grotere pot gezet worden, zodat de bloemen ook op wat hogere stengels komen, maar ik vond en vind het wel een leuk plantje voor 1 euro ;)
In de voortuin heb ik een rij betonbakken staan, die ik allemaal heb leeggeschept, alle troep eruit, oude plantresten en gevuld met nieuwe grond, waar ik enkele 1-jarigen in heb gezet. Ik zie wel of ik er uiteindelijk vaste planten in ga zetten of jaarlijks 1-jarigen.
Een zalmkleurige verbena en de foto daarna een rode verbena
Een zalmkleurige verbena en de foto daarna een rode verbena
In zo'n bak staan ook twee leuke anjertjes, maar ook zij lijken toch wel last te hebben van de warme ochtendzon, want de bloei gaat snel en ik zie veel verbrand blad, maar goed, toch nog maar even een foto van gemaakt, maar eenmaal uitgebloeid zal ik deze dus niet meer aanschaffen. Blijkbaar is de ochtendzon toch te fel, want 's middags ligt dit tuingedeelte in de schaduw.
At last, maar zeker niet least, de Toscaanse jasmijn, die nu begint te bloeien en zal de hele zomer blijven bloeien met heerlijk geurende bloemetjes en staat naast mijn tuinstoel om van de geur te kunnen genieten.
Tot zover de eerste bloeiers in de tuin, want de explosie moet nog beginnen, zo zie ik in de rode zonnehoed de eerste bloemknoppen en ook de damastbloem toont de eerste bloemetjes.
Ik mocht me dan heel ongerust maken over de strenge vorst, maar mijn tuin wordt weer prachtig groen en het wordt weer genieten van de groei en bloei!
Ik mocht me dan heel ongerust maken over de strenge vorst, maar mijn tuin wordt weer prachtig groen en het wordt weer genieten van de groei en bloei!
's Ochtends planten water geven.... 27-5-2018
Over het algemeen worden planten 's avonds water gegeven als het wat afgekoeld is, ook ik deed dat jaren tot ik onlangs op een website las, dat het veel beter is om 's morgens vroeg water te geven en de argumenten klonken eigenlijk wel logisch.
Het eerste argument was, dat planten 's nachts water niet zo nodig hebben, het koelt af en ook planten kennen een soort van nachtrust, overdag hebben ze dat water echter wel nodig.
Een ander goed argument was, dat geef je 's avonds water aan de planten, dan creëer je een vochtige omgeving, wat de ideale omgeving is voor slakken en kunnen ze 's nachts aan de "maaltijd" beginnen, je planten wel te verstaan!
Sinds kort geef ik mijn planten dan ook 's ochtends water en hoe warm het ook is, ze staan er prima bij en slechts een enkele plant wil overdag nog een extra watergift. 's Avonds is de aarde droog en het valt me op, dat ik nauwelijks nog slakkenvraat heb, terwijl ik hier toch enorm veel slakken heb, die onmogelijk uit te roeien zijn, huisjesslakken en vele vieze naaktslakken, die laatste vind ik echt smerig en pak ik ook niet meer op, want je krijgt het slijm maar met moeite van je handen.
Nou ja, ik vond en vind het de moeite waard om deze informatie te delen en het is ook lekker 's morgens, het is nog fris, de lucht is nog zuiver en de vogeltjes fluiten, mooi om zo je dag te beginnen ;)
De afgelopen week weer heel veel gedaan in de tuin, snoeien, snoeien en nog eens snoeien, maar langzaam maar zeker komt het eind van de grote snoei-werkzaamheden in zicht.
In de voortuin valt wat dat betreft niet zo gek veel méér te doen dan hier en daar wat onkruid weg te halen.
Gistermorgen betrapte ik mezelf erop, dat ik helemaal niet meer zo negatief was over de voortuin, okee, het zal nooit mijn wenstuin worden, maar het voelt ook niet meer zo als een nachtmerrie, waar niets mee te beginnen valt.
Ik laat het nu verder zoals het is, wel het snoeiwerk jaarlijks bijhouden, maar dat is nu beheersbaar.
Ik heb een paar ornamenten in de voortuin gezet en ik heb besloten om het een en ander te laten uitzaaien, zoals de vele akelei, die er nu al staat en zich ten opzichte van vorig jaar al fors uitgezaaid heeft.
Ik heb een vlindermengsel geplant, die ik in een bak had voorgezaaid en ik moet nog even kijken, wat het allemaal is. Bevallen sommige plantjes mij mogen ze zich uitzaaien en wat ik onwenselijk vind, trek ik er bijtijds uit.
Verder ga ik het zaad van de ereprijs in de voortuin strooien, net zoals het zaad van de damastbloem, bloeit lang en mooi.
En volgend jaar mogelijk nog enkele bloemenmengsels strooien.
Ik weet nog niet, wat ik ga doen met het kleine stukje voortuin, waar nu hoofdzakelijk zeer irritant lang gras staat. Op sommige plekken is het vrij eenvoudig weg te trekken met wortel en al, maar op andere plekken onmogelijk.
Wel staan er bovenaan een rij cementbakken, die ik aan het opschonen ben om daar mooie planten in te zetten, zodat de aandacht meer naar die planten getrokken wordt dan naar het lelijke gras.
Als ik af en toe mijn dag niet heb, is het een prima uitlaatklep om dan zoveel mogelijk gras weg te trekken ;)
De voortuin heeft dus wat rust en het volgende project is het linkergedeelte van de achtertuin, wat soms wel een vuilstort lijkt te zijn: iets niet meer nodig, gooi maar tussen de klimop en andere troep!
Ik vind er van alles terwijl ik de klimop wegtrek en ik heb nu 2\3 van de klimop weggetrokken en de rommel er tussenuit gehaald.
Er staat tussen de verwaarloosde coniferen een boom, waarvan ooit de kruin is afgezaagd en de klimop als "moederboom" heeft ingenomen.
Het valt wat lastig uit te leggen en een foto is (nog) niet te maken, maar de klimop heeft een enorme eigen kruin bovenop die boom gemaakt om zich van daaruit overal doorheen te slingeren. Ook staan er een paar ernstig verwaarloosde rododendron, die ik fors ga terugsnoeien. Het nadeel is dan wel, dat ik dan minder beschut in mijn zithoekje kan zitten en ook zal er de komende jaren nog geen bloei zijn, maar de struiken zijn goed levensvatbaar en over een paar jaar zullen ze weer bloeien en ik kan ik ze ook weer beter onderhouden.
Nog een laatste blik op de paarse rododendron, want volgende week zijn ze weg!
Het eerste argument was, dat planten 's nachts water niet zo nodig hebben, het koelt af en ook planten kennen een soort van nachtrust, overdag hebben ze dat water echter wel nodig.
Een ander goed argument was, dat geef je 's avonds water aan de planten, dan creëer je een vochtige omgeving, wat de ideale omgeving is voor slakken en kunnen ze 's nachts aan de "maaltijd" beginnen, je planten wel te verstaan!
Sinds kort geef ik mijn planten dan ook 's ochtends water en hoe warm het ook is, ze staan er prima bij en slechts een enkele plant wil overdag nog een extra watergift. 's Avonds is de aarde droog en het valt me op, dat ik nauwelijks nog slakkenvraat heb, terwijl ik hier toch enorm veel slakken heb, die onmogelijk uit te roeien zijn, huisjesslakken en vele vieze naaktslakken, die laatste vind ik echt smerig en pak ik ook niet meer op, want je krijgt het slijm maar met moeite van je handen.
Nou ja, ik vond en vind het de moeite waard om deze informatie te delen en het is ook lekker 's morgens, het is nog fris, de lucht is nog zuiver en de vogeltjes fluiten, mooi om zo je dag te beginnen ;)
De afgelopen week weer heel veel gedaan in de tuin, snoeien, snoeien en nog eens snoeien, maar langzaam maar zeker komt het eind van de grote snoei-werkzaamheden in zicht.
In de voortuin valt wat dat betreft niet zo gek veel méér te doen dan hier en daar wat onkruid weg te halen.
Gistermorgen betrapte ik mezelf erop, dat ik helemaal niet meer zo negatief was over de voortuin, okee, het zal nooit mijn wenstuin worden, maar het voelt ook niet meer zo als een nachtmerrie, waar niets mee te beginnen valt.
Ik laat het nu verder zoals het is, wel het snoeiwerk jaarlijks bijhouden, maar dat is nu beheersbaar.
Ik heb een paar ornamenten in de voortuin gezet en ik heb besloten om het een en ander te laten uitzaaien, zoals de vele akelei, die er nu al staat en zich ten opzichte van vorig jaar al fors uitgezaaid heeft.
Ik heb een vlindermengsel geplant, die ik in een bak had voorgezaaid en ik moet nog even kijken, wat het allemaal is. Bevallen sommige plantjes mij mogen ze zich uitzaaien en wat ik onwenselijk vind, trek ik er bijtijds uit.
Verder ga ik het zaad van de ereprijs in de voortuin strooien, net zoals het zaad van de damastbloem, bloeit lang en mooi.
En volgend jaar mogelijk nog enkele bloemenmengsels strooien.
Ik weet nog niet, wat ik ga doen met het kleine stukje voortuin, waar nu hoofdzakelijk zeer irritant lang gras staat. Op sommige plekken is het vrij eenvoudig weg te trekken met wortel en al, maar op andere plekken onmogelijk.
Wel staan er bovenaan een rij cementbakken, die ik aan het opschonen ben om daar mooie planten in te zetten, zodat de aandacht meer naar die planten getrokken wordt dan naar het lelijke gras.
Als ik af en toe mijn dag niet heb, is het een prima uitlaatklep om dan zoveel mogelijk gras weg te trekken ;)
De voortuin heeft dus wat rust en het volgende project is het linkergedeelte van de achtertuin, wat soms wel een vuilstort lijkt te zijn: iets niet meer nodig, gooi maar tussen de klimop en andere troep!
Ik vind er van alles terwijl ik de klimop wegtrek en ik heb nu 2\3 van de klimop weggetrokken en de rommel er tussenuit gehaald.
Er staat tussen de verwaarloosde coniferen een boom, waarvan ooit de kruin is afgezaagd en de klimop als "moederboom" heeft ingenomen.
Het valt wat lastig uit te leggen en een foto is (nog) niet te maken, maar de klimop heeft een enorme eigen kruin bovenop die boom gemaakt om zich van daaruit overal doorheen te slingeren. Ook staan er een paar ernstig verwaarloosde rododendron, die ik fors ga terugsnoeien. Het nadeel is dan wel, dat ik dan minder beschut in mijn zithoekje kan zitten en ook zal er de komende jaren nog geen bloei zijn, maar de struiken zijn goed levensvatbaar en over een paar jaar zullen ze weer bloeien en ik kan ik ze ook weer beter onderhouden.
Nog een laatste blik op de paarse rododendron, want volgende week zijn ze weg!
En tja, het meest geniet ik toch van mijn eigen planten, het is weer zo mooi groen in mijn tuin en vanaf mijn zithoekje zou je niet zeggen, dat alles in potten staat, een paar uitzonderingen daargelaten.
Een weigelia in deze tuin heb ik in het najaar fors gesnoeid en wordt nu een mooi gevormde struik, evenals een struikje ernaast, waarvan ik de naam niet weet, maar bloeit met paarse pluimvormige bloemen, zeker niet onaardig, maar was ook zo'n metershoog monster met bovenin een paar van die bloemen.
Ook al is het niet mijn sprookjestuin, ik heb gemerkt, dat ik heel selectief kan kijken, wat soms wel eens lastig is met fotograferen, want de lens houdt daar geen rekening mee :P
Vooruit maar, wat foto's van de afgelopen weken:
Een weigelia in deze tuin heb ik in het najaar fors gesnoeid en wordt nu een mooi gevormde struik, evenals een struikje ernaast, waarvan ik de naam niet weet, maar bloeit met paarse pluimvormige bloemen, zeker niet onaardig, maar was ook zo'n metershoog monster met bovenin een paar van die bloemen.
Ook al is het niet mijn sprookjestuin, ik heb gemerkt, dat ik heel selectief kan kijken, wat soms wel eens lastig is met fotograferen, want de lens houdt daar geen rekening mee :P
Vooruit maar, wat foto's van de afgelopen weken:
Het is nog niet veel wat bloeit, maar het begin is er weer!
Zo zit de clematis dit jaar vol met bloemknoppen, 21 telde ik, tegenover 3 van vorig jaar, de Cardinal Rouge met mooie grote bloemen.
De Toscaanse jasmijn bloeit bijna, vol met honderden bloemknopjes en zo is nog meer op komst.
Iedere dag met mooi weer ben ik buiten bezig, al mag het soms wel wat minder warm zijn en het zou vanmiddag flink gaan regenen, maar het blijft bij een paar spettertjes, wat betekent, dat ik morgenochtend weer met de tuinslang langs de planten mag gaan.
Ach, alle tijd immers als gepensioneerde, het heeft zo zijn voordelen ;)
Zo zit de clematis dit jaar vol met bloemknoppen, 21 telde ik, tegenover 3 van vorig jaar, de Cardinal Rouge met mooie grote bloemen.
De Toscaanse jasmijn bloeit bijna, vol met honderden bloemknopjes en zo is nog meer op komst.
Iedere dag met mooi weer ben ik buiten bezig, al mag het soms wel wat minder warm zijn en het zou vanmiddag flink gaan regenen, maar het blijft bij een paar spettertjes, wat betekent, dat ik morgenochtend weer met de tuinslang langs de planten mag gaan.
Ach, alle tijd immers als gepensioneerde, het heeft zo zijn voordelen ;)
Het plezier van planten.... 18-5-2018
Het leven zit mij even niet mee en maakt wat somber, maar loop ik dan de tuin in, kijk naar mijn planten en geniet van het groen en de groei, het hoofd wordt leger en de glimlach verschijnt...
Gisteren even een paar boodschappen gedaan en als ik naar het dorp loop, kijk ik altijd naar tuinen en sommige tuinen zijn echt mooi en goed onderhouden, waar ik dan even bij stil blijf staan. Zo ook gisteren en de eigenaar was in de tuin bezig, tijd om eens een complimentje te geven, waarna een praatje volgde.
Hij benoemde ook, wat ik zelf zo voel, het hoofd leegmaken en je krijgt iets terug voor je werk: mooie planten en steeds is er weer iets anders te zien, wat bloeit en groeit. De kunst is om in ieder jaargetijde iets moois te zien, dat kan bloei zijn of mooie bladverkleuring in de herfst. Alleen in de winter is dat wat lastig, hoewel er zeker mooie wintergroene bloeiers zijn.
Eenmaal weer thuis gekomen maar weer eens met de camera door de tuin gegaan, hoewel dat niet zo verstandig is met volle zon, de contrasten worden wat hard, licht is heel licht en donker is heel donker.
Met Photoshop het een en ander wat bijgewerkt en er zijn toch wel wat foto's de moeite waard geworden...
Kijk maar even mee en ik ben achterin de achtertuin begonnen, waar de valeriaan dit jaar heel hoog wordt met veel bloemknoppen
Gisteren even een paar boodschappen gedaan en als ik naar het dorp loop, kijk ik altijd naar tuinen en sommige tuinen zijn echt mooi en goed onderhouden, waar ik dan even bij stil blijf staan. Zo ook gisteren en de eigenaar was in de tuin bezig, tijd om eens een complimentje te geven, waarna een praatje volgde.
Hij benoemde ook, wat ik zelf zo voel, het hoofd leegmaken en je krijgt iets terug voor je werk: mooie planten en steeds is er weer iets anders te zien, wat bloeit en groeit. De kunst is om in ieder jaargetijde iets moois te zien, dat kan bloei zijn of mooie bladverkleuring in de herfst. Alleen in de winter is dat wat lastig, hoewel er zeker mooie wintergroene bloeiers zijn.
Eenmaal weer thuis gekomen maar weer eens met de camera door de tuin gegaan, hoewel dat niet zo verstandig is met volle zon, de contrasten worden wat hard, licht is heel licht en donker is heel donker.
Met Photoshop het een en ander wat bijgewerkt en er zijn toch wel wat foto's de moeite waard geworden...
Kijk maar even mee en ik ben achterin de achtertuin begonnen, waar de valeriaan dit jaar heel hoog wordt met veel bloemknoppen
De valeriaan had ik vooral aangeschaft om van de wortels te kunnen oogsten voor een kruidenthee, maar dat is niet mogelijk gebleken, de kluit is te groot en te hard om daar iets van weg te halen zonder de plant fors te beschadigen.
Ach, dan maar niet en hij staat daar wel mooi in het hoekje bij het tuinhuisje.
Er niet zover vandaan bloeit de ereprijs, hoewel deze door het overdreven warme en zonnige weer in het voorjaar erg snel is uitgebloeid en dit zal wel een laatste foto zijn, maar ik blijf het prachtige bloemetjes vinden met de blauwe streepjes en meeldraadjes.
Ach, dan maar niet en hij staat daar wel mooi in het hoekje bij het tuinhuisje.
Er niet zover vandaan bloeit de ereprijs, hoewel deze door het overdreven warme en zonnige weer in het voorjaar erg snel is uitgebloeid en dit zal wel een laatste foto zijn, maar ik blijf het prachtige bloemetjes vinden met de blauwe streepjes en meeldraadjes.
Bij de schutting bloeit nu ook de akelei-ruit, al heeft ook hier de zon en warmte toegeslagen, want ik heb hem wel eens mooier zien bloeien, maar toch...
De bloemstengels worden ruim een meter lang en ik vind die pluizige bloemetjes mooi, net mimosa, maar dan roze.
De bloemstengels worden ruim een meter lang en ik vind die pluizige bloemetjes mooi, net mimosa, maar dan roze.
Een ander pareltje in mijn tuin is de Acer Flamingo, deze stond eerst op het zijmuurtje, waar hij vorig jaar dopluis kreeg, wat een vervelend beestje en het heeft me heel wat inspanning gekost om deze uit de plant te krijgen, want ze hebben harde schildjes en ze geven vieze kleverige vingers om weg te halen. Ook heb ik deze plant van het zijmuurtje gehaald en in de achtertuin gezet.
Wat vind ik zo mooi aan deze plant: de helderrode bladstengels en het roze\wit\groen gekleurde blad, al valt de verkleuring nog wat tegen, want er is ook nog veel gewoon groen blad, maar kan ook zijn, omdat het een trage groeier is en mogelijk omdat hij in een pot staat, weliswaar een heel grote pot van zeker 60 liter, maar toch, in pot wil iets toch iets anders groeien.
Wat vind ik zo mooi aan deze plant: de helderrode bladstengels en het roze\wit\groen gekleurde blad, al valt de verkleuring nog wat tegen, want er is ook nog veel gewoon groen blad, maar kan ook zijn, omdat het een trage groeier is en mogelijk omdat hij in een pot staat, weliswaar een heel grote pot van zeker 60 liter, maar toch, in pot wil iets toch iets anders groeien.
Afgelopen maandag een nieuw plantje niet kunnen laten staan, op maandag in een ander dorp kom ik altijd langs een heel goedkoop bloemen- en plantenwinkeltje.Ik moet daar altijd even kijken of er iets moois tussen staat, wat niet altijd het geval is, maar dit keer stond er het onderstaande plantje met mooie sterretjes al bloemetjes. Geen idee, hoe het heet, maar na wat zoeken op Internet lijkt het mij een Isotoma te zijn, wat een 1-jarig plantje is, omdat deze geen vorst kan verdragen.
Nou ja, voor 1 euro heb ik er een zomer lang plezier van ;)
Nou ja, voor 1 euro heb ik er een zomer lang plezier van ;)
Onderstaande varen, vraag me niet de naam, heb ik in 2006 gekocht, omdat ik hem zo mooi vind met het fijne blad.
Hij staat in halfschaduw, wat hier inhoudt, dat hij ochtendzon en late middagzon krijgt.
Ik had daar eerverleden jaar ook wat lelietjes van dalen bij gezet, uiteraard niet wetend, dat ik een tuin vol lelietjes van dalen zou krijgen, meer dan mij lief is, want wat is dat een woekeraar!
Die lelietjes van dalen heb ik er in het weekend uitgehaald en wat schamper in de kliko gegooid, maar tot mijn grote schrik meende ik een larve van de taxuskever te zien, een op een made lijkend beestje.
Die larve heb ik eerverleden jaar in grote getale in een pot gehad en ik ben een paar uur bezig geweest om die aarde te ontdoen van de larven, zeker 100 weggehaald en doodgeknepen.
Deze larven leven van de wortels van planten tot de plant los op de aarde ligt, dus je kunt je wel voorstellen, dat ik niet helemaal gelukkig was om deze larve te zien.
De varen uit de pot gehaald en de aarde helemaal onderzocht, maar het is bij deze ene larve gebleven, tenminste, dat hoop ik dan maar, want deze varen is mij toch wel dierbaar.
Op de foto is hij nog maar net uitgelopen, maar in de loop van het jaar is het een volle pot en echt heel mooi!
Hij staat in halfschaduw, wat hier inhoudt, dat hij ochtendzon en late middagzon krijgt.
Ik had daar eerverleden jaar ook wat lelietjes van dalen bij gezet, uiteraard niet wetend, dat ik een tuin vol lelietjes van dalen zou krijgen, meer dan mij lief is, want wat is dat een woekeraar!
Die lelietjes van dalen heb ik er in het weekend uitgehaald en wat schamper in de kliko gegooid, maar tot mijn grote schrik meende ik een larve van de taxuskever te zien, een op een made lijkend beestje.
Die larve heb ik eerverleden jaar in grote getale in een pot gehad en ik ben een paar uur bezig geweest om die aarde te ontdoen van de larven, zeker 100 weggehaald en doodgeknepen.
Deze larven leven van de wortels van planten tot de plant los op de aarde ligt, dus je kunt je wel voorstellen, dat ik niet helemaal gelukkig was om deze larve te zien.
De varen uit de pot gehaald en de aarde helemaal onderzocht, maar het is bij deze ene larve gebleven, tenminste, dat hoop ik dan maar, want deze varen is mij toch wel dierbaar.
Op de foto is hij nog maar net uitgelopen, maar in de loop van het jaar is het een volle pot en echt heel mooi!
En dan kom ik bij de laatste foto, ik heb wel meer foto's gemaakt, maar zoals eerder gezegd zijn die geen succes geworden door de volle zon en de harde contrasten, die ook niet met Photoshop te verbeteren zijn.
Onderstaande bloemetjes groeien in toefjes in de voortuin, geen idee wat het is, maar ze mogen van mij wel blijven.
Onderstaande bloemetjes groeien in toefjes in de voortuin, geen idee wat het is, maar ze mogen van mij wel blijven.
Verder groeit nu het meeste naar tevredenheid, de damastbloem krijgt 2 bloemstengels en ik kan al bij voorbaat genieten van de mooie en langdurige bloei met heerlijk geurende bloemetjes.
Dat waren de foto's en het kan zijn, dat het wel gezien hebt en hierna afhaakt, maar zoals gewoonlijk heb ik wel meer te vertellen over mijn tuinplezier ;)
De gevlekte orchis komt dit jaar met maar liefst 4 grote en krachtige bloemstengels, in een pot in de zijtuin heb ik ook nog een paar van die orchissen staan en ze geven wel bloemstengels, maar ielig alsof de plant ze eruit moet persen...
Besloten om deze na de bloei bij de mooie orchis te zetten, want daar lijken ze het veel meer naar de zin te hebben, al heeft die pot orchideeën-aarde en die mooie staan gewoon in potgrond zonder poespas.
Het bergbonenkruid heeft erg te lijden gehad van de vorst en ik had eigenlijk gedacht, dat ik die wel kon vergeten, maar nee, hij is weer uitgelopen, wel minder dan voorgaande jaren en ook heel wat dode takjes moeten weghalen, maar vreemd genoeg komt dit plantje nu met veel grotere blaadjes. Uiteraard heb ik ook gewone bonenkruid gezaaid, wat goed opkomt en voor mij onmisbaar is bij tuinbonen.
De witte lavendel had de strenge vorst niet overleefd, maar deze is voor mij echt een "must-have", dus deze nieuw gekocht en ook hierin zijn de eerste bloemstengels te zien. Ook de lavendel Felice, die de vorst wel overleefd heeft, komt zelfs mooier terug dan vorige jaren en zit vol bloemstengels.
De monarda, waarvan ik verwacht had, dat deze als eerste zou sneuvelen tijdens de strenge vorst, groeit mooi op, al is het nog wel wachten op de eerste bloemknoppen, maar ik verwacht ze zeker binnenkort te zien.
De clematis Cardinal Rouge geeft dit jaar al 5 bloemknoppen en ze zijn zoooo mooi met die dieprode kleur, maar ook hier nog wachten op de bloemen.
Ik heb 2 citroenverbena en beide hebben de winter in het kasje goed overleefd en ik heb ze dit keer eens fors teruggesnoeid, waardoor het nu 2 prachtige volle planten aan het worden zijn. Die geur is zoooo heerlijk, citroenmelisse is er niets bij vergeleken met deze geur en ook erg prettig, het woekert niet en zaait zich ook niet uit, wat ik een minpunt van citroenmelisse vind.
Ook de blauwe strobloem heeft de winter in het kasje overleefd en zit vol met bloemstengels, al kijk ik er wat met argusogen naar.
Vorig jaar maakte deze plant ook veel bloemstengels, maar steeds als de bloemknoppen bijna gingen bloeien, werden de stengels opeens slap, waarna uiteraard geen bloei meer volgde.
Informatie over deze plant is niet veel te vinden, dus ook niets over problemen: staat hij te nat, te droog, te zonnig, voedzame of arme aarde? Meestal betekent het, dat dit dus een lastige plant is om in bloei te krijgen, maar tot nu toe ziet het er goed uit...
De rode zonnehoed had echt moeite om na de vorst weer op te starten, maar inmiddels begint er wel meer groei te zien, al gaat het veel langzamer dan voorgaande jaren. Toch wel een plant, die mijn hart gestolen heeft door de mooie rode bloemen, die als een toverbal geleidelijk aan verkleuren van oranje-rood naar rood, naar vaalrood, een hele zomer lang!
De Kaapse knoflook had ook de vorst niet overleefd en ook dit is een "must-have", dus weer nieuw gekocht en groeit goed met de eerste 2 bloemstengels, waarvan de bloeiwijze wat aan een Agapanthus doen denken.
Na de bloei vormen zich zaden en dit keer ben ik zo verstandig om die te bewaren tot het voorjaar en niet meteen al te zaaien ;)
Dan nog de Toscaanse jasmijn, ik heb geprobeerd er een foto van te maken en die foto's zijn vooral groen, wel mooi, maar groen en de vele, vele bloemstengeltjes zijn er niet op te zien. Hij zit echt barstensvol bloemstengeltjes en als het weer deze zomer een beetje meezit, wordt het een explosie van vele witte kleine en heerlijk geurende bloemetjes!
Tot slot nog 1 plant, die hier al in de tuin stond, toen ik er kwam wonen, een fuchsia...
Ook deze was in jaren niet bijgehouden en had heel lange kale stammetjes met ergens heel bovenaan een toef groen met bloemetjes, mooie bloemetjes, dat wel.
Vorig jaar teruggesnoeid, maar nog steeds teveel kale stammetjes met bovenaan de bloei, dus in het vroege voorjaar nogmaals fors teruggesnoeid, niet wetend, dat er nog zo'n strenge vorst zou komen.
Wat had ik kromme tenen, toen ik de resterende stammetjes niet meer zag uitlopen, kapot gesnoeid dacht ik...
Hij loopt echter zo mooi uit en nog even en de resterende stammetjes zijn niet meer te zien :D
Wat heb ik toch altijd veel te vertellen, want ik ben eigenlijk nog niet uitverteld over de planten, maar of de lezer daar het geduld voor heeft...., al heb mijn website vooral voor mijn plezier, wat voor mij ook een naslagwerk is.
Vooruit, nog eentje dan, ik heb stekjes van een witte passiebloem, die het heel moeilijk hadden tijdens de warmte, ze in een klein hoekje in de schaduw gezet en YESS, ze zijn aangeslagen en beginnen te groeien!
Een beetje passie in het leven naast de zorgen doet een mens wel goed :P
Dat waren de foto's en het kan zijn, dat het wel gezien hebt en hierna afhaakt, maar zoals gewoonlijk heb ik wel meer te vertellen over mijn tuinplezier ;)
De gevlekte orchis komt dit jaar met maar liefst 4 grote en krachtige bloemstengels, in een pot in de zijtuin heb ik ook nog een paar van die orchissen staan en ze geven wel bloemstengels, maar ielig alsof de plant ze eruit moet persen...
Besloten om deze na de bloei bij de mooie orchis te zetten, want daar lijken ze het veel meer naar de zin te hebben, al heeft die pot orchideeën-aarde en die mooie staan gewoon in potgrond zonder poespas.
Het bergbonenkruid heeft erg te lijden gehad van de vorst en ik had eigenlijk gedacht, dat ik die wel kon vergeten, maar nee, hij is weer uitgelopen, wel minder dan voorgaande jaren en ook heel wat dode takjes moeten weghalen, maar vreemd genoeg komt dit plantje nu met veel grotere blaadjes. Uiteraard heb ik ook gewone bonenkruid gezaaid, wat goed opkomt en voor mij onmisbaar is bij tuinbonen.
De witte lavendel had de strenge vorst niet overleefd, maar deze is voor mij echt een "must-have", dus deze nieuw gekocht en ook hierin zijn de eerste bloemstengels te zien. Ook de lavendel Felice, die de vorst wel overleefd heeft, komt zelfs mooier terug dan vorige jaren en zit vol bloemstengels.
De monarda, waarvan ik verwacht had, dat deze als eerste zou sneuvelen tijdens de strenge vorst, groeit mooi op, al is het nog wel wachten op de eerste bloemknoppen, maar ik verwacht ze zeker binnenkort te zien.
De clematis Cardinal Rouge geeft dit jaar al 5 bloemknoppen en ze zijn zoooo mooi met die dieprode kleur, maar ook hier nog wachten op de bloemen.
Ik heb 2 citroenverbena en beide hebben de winter in het kasje goed overleefd en ik heb ze dit keer eens fors teruggesnoeid, waardoor het nu 2 prachtige volle planten aan het worden zijn. Die geur is zoooo heerlijk, citroenmelisse is er niets bij vergeleken met deze geur en ook erg prettig, het woekert niet en zaait zich ook niet uit, wat ik een minpunt van citroenmelisse vind.
Ook de blauwe strobloem heeft de winter in het kasje overleefd en zit vol met bloemstengels, al kijk ik er wat met argusogen naar.
Vorig jaar maakte deze plant ook veel bloemstengels, maar steeds als de bloemknoppen bijna gingen bloeien, werden de stengels opeens slap, waarna uiteraard geen bloei meer volgde.
Informatie over deze plant is niet veel te vinden, dus ook niets over problemen: staat hij te nat, te droog, te zonnig, voedzame of arme aarde? Meestal betekent het, dat dit dus een lastige plant is om in bloei te krijgen, maar tot nu toe ziet het er goed uit...
De rode zonnehoed had echt moeite om na de vorst weer op te starten, maar inmiddels begint er wel meer groei te zien, al gaat het veel langzamer dan voorgaande jaren. Toch wel een plant, die mijn hart gestolen heeft door de mooie rode bloemen, die als een toverbal geleidelijk aan verkleuren van oranje-rood naar rood, naar vaalrood, een hele zomer lang!
De Kaapse knoflook had ook de vorst niet overleefd en ook dit is een "must-have", dus weer nieuw gekocht en groeit goed met de eerste 2 bloemstengels, waarvan de bloeiwijze wat aan een Agapanthus doen denken.
Na de bloei vormen zich zaden en dit keer ben ik zo verstandig om die te bewaren tot het voorjaar en niet meteen al te zaaien ;)
Dan nog de Toscaanse jasmijn, ik heb geprobeerd er een foto van te maken en die foto's zijn vooral groen, wel mooi, maar groen en de vele, vele bloemstengeltjes zijn er niet op te zien. Hij zit echt barstensvol bloemstengeltjes en als het weer deze zomer een beetje meezit, wordt het een explosie van vele witte kleine en heerlijk geurende bloemetjes!
Tot slot nog 1 plant, die hier al in de tuin stond, toen ik er kwam wonen, een fuchsia...
Ook deze was in jaren niet bijgehouden en had heel lange kale stammetjes met ergens heel bovenaan een toef groen met bloemetjes, mooie bloemetjes, dat wel.
Vorig jaar teruggesnoeid, maar nog steeds teveel kale stammetjes met bovenaan de bloei, dus in het vroege voorjaar nogmaals fors teruggesnoeid, niet wetend, dat er nog zo'n strenge vorst zou komen.
Wat had ik kromme tenen, toen ik de resterende stammetjes niet meer zag uitlopen, kapot gesnoeid dacht ik...
Hij loopt echter zo mooi uit en nog even en de resterende stammetjes zijn niet meer te zien :D
Wat heb ik toch altijd veel te vertellen, want ik ben eigenlijk nog niet uitverteld over de planten, maar of de lezer daar het geduld voor heeft...., al heb mijn website vooral voor mijn plezier, wat voor mij ook een naslagwerk is.
Vooruit, nog eentje dan, ik heb stekjes van een witte passiebloem, die het heel moeilijk hadden tijdens de warmte, ze in een klein hoekje in de schaduw gezet en YESS, ze zijn aangeslagen en beginnen te groeien!
Een beetje passie in het leven naast de zorgen doet een mens wel goed :P
Zomerse dagen.... 11-5-2018
Net zoals de vorige episode van (te) warm weer in het voorjaar vond ik het de eerste dagen geweldig en dan ook veel gedaan in de tuin, het fatsoeneren van de tuin dan, wat een oneindige klus lijkt. Het frustrerende vind ik soms, dat ik nog zoveel kan weghalen en snoeien, mijn grote kliko van 240 liter zat aangestampt vol en dan kijk je rond en je ziet het verschil niet van je harde werken.
Toch is mijn werk ook niet voor niets, maar dat is pas weer volgend jaar te merken, dat sommige planten wat meer ruimte gekregen hebben om dan tot hun recht te komen.
In de beide hortensia's in de voortuin tel ik inmiddels al 6 bloemknoppen, wat mogelijk nog meer kunnen worden.
De pioenroos in de voortuin bloeit nu, maar de bloemstengel is te slap voor de grote donkerrode bloem, maar goed, hij bloeit dit jaar, waar het vorig jaar maar een enkel vreemd geplaatst stengeltje was. Rondom nog maar wat weghalen en misschien wat compost geven om wat sterkere bloemstengels te krijgen en ook meer bloemen ;)
Er staan zeker wat mooie planten in deze tuin, die van mij wel mogen blijven, maar het gaat nog een heidens werk worden om er ook iets moois en toonbaars van te maken.
Zo gaan er heel wat lelietjes van dalen uit, sommige plakkaten mogen blijven, maar her en der verspreide plantjes gaan eruit!
Hetzelfde geldt voor de maagdenpalm en het lievevrouwebedstro, beiden prima, maar moeten wel naar goede proporties teruggebracht worden.
Tegen de tijd, dat ik echt oud en bejaard ben, zal het wel iets geworden zijn :P
Zondag heb ik in de achtertuin 100 meter klimop aan de linkerkant van het tuinpad weggetrokken, omdat ik daar een schaduw-zithoekje wil maken als de zon en de warmte mij echt teveel worden, want ik vind die warmte en zon een paar dagen leuk, maar dan wordt het mij teveel!
100 Meter klimop weg en je ziet het verschil niet, hoe frustrerend kan dat zijn...
Er blijkt tussen de bossage een afgezaagde boom te staan, die toch nog vrij hoog is en die de klimop heeft gekozen als gastheer.
Volledig begroeid met klimop met bovenop een enorme kroon van klimop en dan bedoel ik ook enorm!
Wil ik de klimop beheersbaar krijgen, want ik maak mij geen enkele illusie, dat ik er ooit vanaf kom, zal die boom met kroon eruit moeten.
Ik heb nog het telefoonnummer van de tuinman, die in december 2016 een aantal bomen heeft weggehaald, dus ik ga die maar weer eens bellen en dan gelijk verzoeken om de gigantische en verwaarloosde rododendron snoeien.
Het zijn 2 verschillende rododendron, de een witbloeiend en bloeit als eerste, waarna de bloei van paars\roze soort begint.
Aan de buitenkant lijken ze heel wat, maar binnenin zijn het allemaal kale en veel dode takken.
Ik vind de bloei wel mooi en die struiken geven wat beschutting voor langskomende mensen, zodat ik niet te kijk zit in de tuin ;)
Ze moeten echter wel verjongd worden...
Ik mag graag in de tuin bezig zijn, al zucht ik soms om het immens vele werk, wat in deze verwaarloosde tuin nog gedaan moet worden, maar ben ik bezig, vergeet ik de wereld, ook niet verkeerd, maar ik vergeet dan ook, dat ik geen 20, 30 of 40 jaar meer ben met als gevolg, dat ik dan dagen niets meer kan door oververmoeidheid en pijn :\
Deze week dan ook verder niets meer in de tuin kunnen doen, niets anders dan het lijf rust geven...
Dit moet anders, dus ga ik in het vervolg een eierwekker gebruiken, niet langer dan een half uur werken, waarna ik van mezelf verplicht moet gaan zitten!
Ik heb al eens eerder geschreven, dat ik in een tuin nogal eens een "juffertje ongeduld" kan zijn en in beheersbare, goed onderhouden tuin mag best wel eens een dag goed doorgewerkt worden met wat oververmoeidheid tot gevolg, maar dit is (nog) geen beheersbare, goed onderhouden tuin.
Dit is iets van jaren werk om het weer enigszins toonbaar en acceptabel te krijgen en ook niet meer dan dat!
Ik had van de AH-zaadjes zonnebloemen opgekweekt, die ik in de voortuin wilde zetten, zo gebeurd toch, even wat gaatjes graven, zonnebloemen erin en klaar...
Vergeet het maar en mocht ik nog een stille illusie hebben gehad om wat eigen planten in de voortuin te zetten, dan kan ik dat ook vergeten!
Er heeft een gigantische sierappel in de tuin gestaan, waarvan de stronk is blijven staan. Nu is die stronk al vrij irritant met steeds weer uitlopers, maar het blijkt, dat de wortels door de hele tuin lopen, ja, de hele tuin tot onder het trottoir door!
Ik ben 3 kwartier bezig geweest om een klein geultje voor de zonnebloemen te maken, omdat ik gewapend met een grote en kleine snoeischaar talloze wortels moest weghalen. Ik kon ook niet diep graven, want daar zaten de dikkere wortels, die niet weg te halen waren.
Dit beseffend kan ik maar beter regelmatig beetje bij beetje werken in de tuin en er het plezier inhoudend!
Maar goed, er valt inmiddels weer te fotograferen in de tuin en net een rondje gemaakt met de camera, te beginnen met de "roze wolk" van de mini-sering, vorig jaar nog vrij klein, maar na de bloei in een grotere pot gezet en inmiddels begint het een behoorlijk struikje te worden!
Zo jammer, dat ik de geur er niet kan bijvoegen, want die is zo heerlijk en ruik je over het hele terras, niet overheersend zoals een hyacint soms kan zijn, maar aangenaam, zacht strelend....
Toch is mijn werk ook niet voor niets, maar dat is pas weer volgend jaar te merken, dat sommige planten wat meer ruimte gekregen hebben om dan tot hun recht te komen.
In de beide hortensia's in de voortuin tel ik inmiddels al 6 bloemknoppen, wat mogelijk nog meer kunnen worden.
De pioenroos in de voortuin bloeit nu, maar de bloemstengel is te slap voor de grote donkerrode bloem, maar goed, hij bloeit dit jaar, waar het vorig jaar maar een enkel vreemd geplaatst stengeltje was. Rondom nog maar wat weghalen en misschien wat compost geven om wat sterkere bloemstengels te krijgen en ook meer bloemen ;)
Er staan zeker wat mooie planten in deze tuin, die van mij wel mogen blijven, maar het gaat nog een heidens werk worden om er ook iets moois en toonbaars van te maken.
Zo gaan er heel wat lelietjes van dalen uit, sommige plakkaten mogen blijven, maar her en der verspreide plantjes gaan eruit!
Hetzelfde geldt voor de maagdenpalm en het lievevrouwebedstro, beiden prima, maar moeten wel naar goede proporties teruggebracht worden.
Tegen de tijd, dat ik echt oud en bejaard ben, zal het wel iets geworden zijn :P
Zondag heb ik in de achtertuin 100 meter klimop aan de linkerkant van het tuinpad weggetrokken, omdat ik daar een schaduw-zithoekje wil maken als de zon en de warmte mij echt teveel worden, want ik vind die warmte en zon een paar dagen leuk, maar dan wordt het mij teveel!
100 Meter klimop weg en je ziet het verschil niet, hoe frustrerend kan dat zijn...
Er blijkt tussen de bossage een afgezaagde boom te staan, die toch nog vrij hoog is en die de klimop heeft gekozen als gastheer.
Volledig begroeid met klimop met bovenop een enorme kroon van klimop en dan bedoel ik ook enorm!
Wil ik de klimop beheersbaar krijgen, want ik maak mij geen enkele illusie, dat ik er ooit vanaf kom, zal die boom met kroon eruit moeten.
Ik heb nog het telefoonnummer van de tuinman, die in december 2016 een aantal bomen heeft weggehaald, dus ik ga die maar weer eens bellen en dan gelijk verzoeken om de gigantische en verwaarloosde rododendron snoeien.
Het zijn 2 verschillende rododendron, de een witbloeiend en bloeit als eerste, waarna de bloei van paars\roze soort begint.
Aan de buitenkant lijken ze heel wat, maar binnenin zijn het allemaal kale en veel dode takken.
Ik vind de bloei wel mooi en die struiken geven wat beschutting voor langskomende mensen, zodat ik niet te kijk zit in de tuin ;)
Ze moeten echter wel verjongd worden...
Ik mag graag in de tuin bezig zijn, al zucht ik soms om het immens vele werk, wat in deze verwaarloosde tuin nog gedaan moet worden, maar ben ik bezig, vergeet ik de wereld, ook niet verkeerd, maar ik vergeet dan ook, dat ik geen 20, 30 of 40 jaar meer ben met als gevolg, dat ik dan dagen niets meer kan door oververmoeidheid en pijn :\
Deze week dan ook verder niets meer in de tuin kunnen doen, niets anders dan het lijf rust geven...
Dit moet anders, dus ga ik in het vervolg een eierwekker gebruiken, niet langer dan een half uur werken, waarna ik van mezelf verplicht moet gaan zitten!
Ik heb al eens eerder geschreven, dat ik in een tuin nogal eens een "juffertje ongeduld" kan zijn en in beheersbare, goed onderhouden tuin mag best wel eens een dag goed doorgewerkt worden met wat oververmoeidheid tot gevolg, maar dit is (nog) geen beheersbare, goed onderhouden tuin.
Dit is iets van jaren werk om het weer enigszins toonbaar en acceptabel te krijgen en ook niet meer dan dat!
Ik had van de AH-zaadjes zonnebloemen opgekweekt, die ik in de voortuin wilde zetten, zo gebeurd toch, even wat gaatjes graven, zonnebloemen erin en klaar...
Vergeet het maar en mocht ik nog een stille illusie hebben gehad om wat eigen planten in de voortuin te zetten, dan kan ik dat ook vergeten!
Er heeft een gigantische sierappel in de tuin gestaan, waarvan de stronk is blijven staan. Nu is die stronk al vrij irritant met steeds weer uitlopers, maar het blijkt, dat de wortels door de hele tuin lopen, ja, de hele tuin tot onder het trottoir door!
Ik ben 3 kwartier bezig geweest om een klein geultje voor de zonnebloemen te maken, omdat ik gewapend met een grote en kleine snoeischaar talloze wortels moest weghalen. Ik kon ook niet diep graven, want daar zaten de dikkere wortels, die niet weg te halen waren.
Dit beseffend kan ik maar beter regelmatig beetje bij beetje werken in de tuin en er het plezier inhoudend!
Maar goed, er valt inmiddels weer te fotograferen in de tuin en net een rondje gemaakt met de camera, te beginnen met de "roze wolk" van de mini-sering, vorig jaar nog vrij klein, maar na de bloei in een grotere pot gezet en inmiddels begint het een behoorlijk struikje te worden!
Zo jammer, dat ik de geur er niet kan bijvoegen, want die is zo heerlijk en ruik je over het hele terras, niet overheersend zoals een hyacint soms kan zijn, maar aangenaam, zacht strelend....
Het enige nadeel van dit struikje is de noodzakelijke snoei om volgend jaar weer een rijke bloei te hebben en zoals je ziet, bestaat het struikje uit vele, vele takjes, waar je al snel een uurtje mee bezig bent. Ook nu is de bloei nog niet zo rijk, maar ieder jaar goed snoeien, is uiteindelijk nauwelijks meer blad te zien, maar letterlijk een roze wolk van bloemen.
Nog niet in bloei, maar wel een belofte van mooie bloemstengels is van de gevlekte orchis, die mij dit jaar verrast met maar liefst 4 bloemknoppen na vorig jaar 2 bloemstengels
Nog niet in bloei, maar wel een belofte van mooie bloemstengels is van de gevlekte orchis, die mij dit jaar verrast met maar liefst 4 bloemknoppen na vorig jaar 2 bloemstengels
Het muurleeuwenbekje, waar ik vorig jaar nog de loftrompet over luidde, begint langzaamaan een plaag te worden, ook in deze pot groeit het rijkelijk, maar inmiddels verspreidt het zich als onkruid door de hele tuin, ook de voortuin.
Ik begin het dan ook steeds vaker weg te trekken en hup in de kliko, het heeft hier wel heel erg naar de zin!
In de voortuin veel witte akelei en ook wat paarse planten. Op het zijmuurtje staat mijn eigen paarse akelei en nooit geweten, dat akelei geurt, maar omdat het op mijn hoogte op het muurtje staat, heb ik er eens aan geroken, een heel lichte prettige geur dus, die ietwat doet denken aan lelietjes van dalen. De paarse in de tuin hebben echter geen geur en ook de witte niet.
Ik begin het dan ook steeds vaker weg te trekken en hup in de kliko, het heeft hier wel heel erg naar de zin!
In de voortuin veel witte akelei en ook wat paarse planten. Op het zijmuurtje staat mijn eigen paarse akelei en nooit geweten, dat akelei geurt, maar omdat het op mijn hoogte op het muurtje staat, heb ik er eens aan geroken, een heel lichte prettige geur dus, die ietwat doet denken aan lelietjes van dalen. De paarse in de tuin hebben echter geen geur en ook de witte niet.
De hangende pioenroos in de voortuin, alleen klopt de kleur op de foto niet, want deze is veel donkerder rood, maar wat ik ook probeerde met fotograferen en ook met de nabewerking het lukt niet om de juiste kleur weer te geven...
Een klein stukje van de vele lievevrouwebedstro in de voortuin, ruikt ook heel lekker en zo'n enkel plakkaat mag wel blijven, maar een deel gaat er toch wel uit!
Op bovenstaande foto zie ik ook weer een zaailing van de esdoorn, dus die dadelijk eerst maar even uittrekken, zolang ze zo klein zijn, zijn ze nog wel te verwijderen met al een vrij lange penwortel. Vrij regelmatig loop ik dan ook te speuren naar nieuwe zaailingen, maar ze weten zich goed te verstoppen...
En dan de laatste foto voor vandaag, een foto van een heel klein stukje lelietjes van dalen, maar geloof me, het heeft bijna de hele tuin overgenomen. Ik vind ze mooi, maar in deze grote getale is het mij iets teveel!
En dan de laatste foto voor vandaag, een foto van een heel klein stukje lelietjes van dalen, maar geloof me, het heeft bijna de hele tuin overgenomen. Ik vind ze mooi, maar in deze grote getale is het mij iets teveel!
Verder begint het weer heerlijk groen te worden in de achtertuin van mijn eigen planten, er is wat verloren gegaan, maar het merendeel heeft de strenge vorst overleefd, al zijn er nog een paar planten, waaraan te zien is, dat ze het zwaar hebben gehad.
De kleine vlinderstruikjes lopen heel onregelmatig uit met toch verschillende dode takken en ook de rode zonnehoed komt maar moeilijk op gang, het groeit, maar veel trager dan voorgaande jaren.
Zodra de bladstengels wat groter worden, wil ik de pot bijvullen met nieuwe potaarde, wat dan gelijk ook wat voeding geeft en weer wat meer bescherming voor komende winter. Heel apart zoals aarde in de loop der tijd zo inzakt...
Het blijft wat vreemd om te zien, dat de planten waarvan ik verwacht had, dat ze de vorst zeker niet zouden overleven, het juist bijzonder goed doen zoals bv de Monarda, die heel snel groeit en een mooie bloei lijkt te beloven.
Ook de Clematis groeit rijker dan voorgaande jaren en heeft al de eerste bloemknoppen.
Net nog even door de tuin gelopen en ik ben vergeten de Toscaanse jasmijn te benoemen, heeft de winter in het kasje goed overleefd, is wintergroen en een trage groeier, zo'n 20 cm gegroeid en maakt nu talloze bloemstengeltjes aan, ontelbaar, wat weer een prachtige langdurige bloei beloofd met vele witte, geurende bloemetjes.
Het was een wat duurdere plant dan ik doorgaans wil besteden, maar zeker het geld waard!
Het is heerlijk buiten, dus wat doe ik binnen... ;)
De kleine vlinderstruikjes lopen heel onregelmatig uit met toch verschillende dode takken en ook de rode zonnehoed komt maar moeilijk op gang, het groeit, maar veel trager dan voorgaande jaren.
Zodra de bladstengels wat groter worden, wil ik de pot bijvullen met nieuwe potaarde, wat dan gelijk ook wat voeding geeft en weer wat meer bescherming voor komende winter. Heel apart zoals aarde in de loop der tijd zo inzakt...
Het blijft wat vreemd om te zien, dat de planten waarvan ik verwacht had, dat ze de vorst zeker niet zouden overleven, het juist bijzonder goed doen zoals bv de Monarda, die heel snel groeit en een mooie bloei lijkt te beloven.
Ook de Clematis groeit rijker dan voorgaande jaren en heeft al de eerste bloemknoppen.
Net nog even door de tuin gelopen en ik ben vergeten de Toscaanse jasmijn te benoemen, heeft de winter in het kasje goed overleefd, is wintergroen en een trage groeier, zo'n 20 cm gegroeid en maakt nu talloze bloemstengeltjes aan, ontelbaar, wat weer een prachtige langdurige bloei beloofd met vele witte, geurende bloemetjes.
Het was een wat duurdere plant dan ik doorgaans wil besteden, maar zeker het geld waard!
Het is heerlijk buiten, dus wat doe ik binnen... ;)
Groeizame regen.... 29-4-2018
Er was flinke regen voorspeld, maar het blijft bij een zacht, groeizaam regentje en als dat maar lang genoeg duurt, is dat beter voor de planten dan in 1x een enorme plens.
Toch maar even een tuinrondje maken en opeens heb ik toch wel wat spijt, dat ik een week geleden de foto's niet heb geplaatst, omdat ik ze nog te weinig toonbaar vond, maar kijk ik nu buiten naar de planten, dan denk ik WOW, wat zijn de planten in een week tijd fors gegroeid!
Het is nu te nat om met de camera naar buiten te gaan, maar in de loop van de week wordt het droger en zonniger en dan maar weer foto's maken, die ik zal plaatsen als "voor en na" met slechts een verschil van 2 weken.
Nog eens naar de foto's gekeken en een paar wil ik toch alvast laten zien. zoals bv de Judaspenning, die nu uitgebloeid begint te raken:
Toch maar even een tuinrondje maken en opeens heb ik toch wel wat spijt, dat ik een week geleden de foto's niet heb geplaatst, omdat ik ze nog te weinig toonbaar vond, maar kijk ik nu buiten naar de planten, dan denk ik WOW, wat zijn de planten in een week tijd fors gegroeid!
Het is nu te nat om met de camera naar buiten te gaan, maar in de loop van de week wordt het droger en zonniger en dan maar weer foto's maken, die ik zal plaatsen als "voor en na" met slechts een verschil van 2 weken.
Nog eens naar de foto's gekeken en een paar wil ik toch alvast laten zien. zoals bv de Judaspenning, die nu uitgebloeid begint te raken:
De gekochte Damastbloem groeit ook goed en heeft bijna dezelfde bloemetjes met dit verschil, dat deze heerlijk ruiken en dan ook wel een nachtviolier genoemd wordt. Judaspenning geurt niet...
Een laatste foto van tulpen in de voortuin, die inmiddels zijn uitgebloeid
Een laatste foto van tulpen in de voortuin, die inmiddels zijn uitgebloeid
Volgend plantje groeit ook in de voortuin, zeker niet onaardig en vorig jaar heeft het niet gebloeid, maar het is een enorme woekeraar....
Geen idee, het het plantje heet, maar het is me iets te overweldigend in de voortuin, alleen in de boshoek zoals op bovenstaande foto mag het blijven staan.
Langs het zijmuurtje op het openbare pad groeien veel vergeet-mij-nietjes en hoewel je die ook nooit meer kwijt raakt, zijn ze ook te mooi om weg te halen, al is het maar om een mooie foto te kunnen maken...
Langs het zijmuurtje op het openbare pad groeien veel vergeet-mij-nietjes en hoewel je die ook nooit meer kwijt raakt, zijn ze ook te mooi om weg te halen, al is het maar om een mooie foto te kunnen maken...
Een nieuwe aanwinst, die ik in de voortuin heb gezet, is een klein anjertje, wat heerlijk geurt, maar waar ik ook wat spijt van heb, omdat deze 1-jarig is en ik weet ook niet, hoe lang hij blijft bloeien, moet ik daarvoor de uitgebloeide bloemen weghalen...
Er is maar weinig informatie over te vinden en bloeit slechts tot en met juli en ook niet winterhard, wat ik toch wel jammer vind.
Er is maar weinig informatie over te vinden en bloeit slechts tot en met juli en ook niet winterhard, wat ik toch wel jammer vind.
Nog een foto uit de voortuin met een rode tulp, lievevrouwebedstro en het gele woekerplantje
Zoals je ziet, ziet mijn voortuin in het voorjaar er zeker niet onaardig uit, al heb ik dat gele plantje daartussen al weggehaald om volgend jaar niet een compleet gele tuin te hebben en eenmaal uitgebloeid heeft het nog maar weinig sierwaarde.
De tulpen en narcissen zijn inmiddels uitgebloeid en de volgende bloei is te verwachten van de vele akelei, grote hoge pollen evenals de bloemstengels en hoofdzakelijk witbloeiend, al twijfel ik nog over een andere kleur, omdat sommige bloemstengels wat anders lijken, maar dat wordt dus nog een verrassing.
Tegelijkertijd weet ik nog niet of ik wel zo heel veel akelei in de tuin wil houden, de bloei is zeker mooi, maar zoveel planten kunnen ook weer andere planten verdringen.
Sinds ik vorig jaar al zoveel heb weggehaald, zie ik allerlei planten de ruimte krijgen om te groeien en te bloeien, waar vorig jaar nog maar weinig van te zien was of liever gezegd niets....
Wat wel opvalt, is dat hoofdzakelijk voorjaarsbloeiers geplant zijn, maar dus niets voor de zomer en najaar.
Maar goed, ik wil nog veel wegtrekken, zoals de maagdenpalm en hoewel het mij een beetje aan het hart gaat, toch ook wel een deel van het lievevrouwebedstro. Ik vind dat mooi, lekker ruiken, maar het is teveel.
Ook gaan hier en daar de lelietjes van dalen eruit, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan, omdat dit lastig te verwijderen is door ondergrondse uitlopers.
Ik vind ze mooi, lekker ruiken en niet voor niets had ik ze bij een varen in pot gezet, omdat ik ze zo mooi vind, uiteraard niet wetend, dat ik ooit een tuin vol zou krijgen ;)
Er staan ook 2 vrouwenmantelplanten in de voortuin, die wat overwoekerd zijn en ik weet nog niet of ik die wil behouden...
Ook weer een voorjaarsbloeier en heb ik ooit eerder in een tuin gehad om uiteindelijk toch weer te verwijderen, omdat deze ook wat woekert. De bloei is ook weer geel en steeds vaker denk ik, dat de vorige bewoonster wel heel erg dol was op geel, wat mij iets teveel is. Mijn kleuren zijn toch meer wit, roze en blauw en ietwat rood.
Veel weghalen dus uit de voortuin, maar naar mijn idee krijg ik er ook iets voor terug...
De gele dovenetel heeft vorig jaar niet gebloeid, evenals het woekerplantje, de twee hortensia's, die ik wèl mooi vind, komen dit jaar veel mooier op met meer bloemknoppen, de pioenroos, die nu een knop heeft en rood lijkt te gaan bloeien.
De twee rozen in de voortuin, die met grote roze bloemen bloeit, komen nu ook beter op met mooi rood blad.
Het enige stuk, waarvan ik niet weet, wat ik ermee aan moet, is de linkerkant van het pad in de voortuin...
Er groeien wel wat sneeuwklokjes en krokusjes, maar verder is het lang, taai gras op een keiharde bodem, waar geen schop in te krijgen is om om te spitten voor zover ik dat überhaupt nog zou kunnen.
Mijn gedachten spelen met het idee om daar, net als in mijn vorige, kortdurende tuin, antiworteldoek op te leggen om het gras te vernietigen, wat in de vorige tuin goed gelukt is. Het krijgt dan geen licht meer, sterft af en mogelijk, dat ik er dan eigen planten in kan zetten.
Tegelijkertijd is het natuurlijk geen gezicht in de voortuin om tegen antiworteldoek aan te kijken...
Het zal ook zeker een jaar moeten blijven liggen om het gras geen kans meer te geven en ik er wat mee kan doen.
Bovenal, wat ik wil ik ermee???
Ik mis een stukje moestuin, geen grote projecten, maar wat bietjes, boontjes, boerenkool en wat sla-soorten, maar in een voortuin?
Al lees ik steeds meer, dat mensen een moestuintje in de voortuin hebben en het is echt een grote wens om weer zelf wat groenten te kweken, net zoals ik in de achtertuin de nodige kruiden heb.
Op de eerste plaats smaken zelf gekweekte groenten echt lekkerder, hoewel het aspect van zelf kweken zeker een rol speelt in de smaakbeleving, maar je weet ook, dat het onbespoten en onbehandeld is, wat van winkelwaar niet gezegd kan worden.
En wat is er leuker dan even je maaltje voor die dag uit je tuin te halen, net zoals ik nu even de tuin inloop om wat kruiden te knippen voor bij de maaltijd...
Nou ja, het zijn zo maar wat mijmeringen en gedachten en komt tijd, komt raad, wat ik met dat stukje wil.
In ieder geval hoef ik mij nooit te vervelen met deze voortuin :P
De tulpen en narcissen zijn inmiddels uitgebloeid en de volgende bloei is te verwachten van de vele akelei, grote hoge pollen evenals de bloemstengels en hoofdzakelijk witbloeiend, al twijfel ik nog over een andere kleur, omdat sommige bloemstengels wat anders lijken, maar dat wordt dus nog een verrassing.
Tegelijkertijd weet ik nog niet of ik wel zo heel veel akelei in de tuin wil houden, de bloei is zeker mooi, maar zoveel planten kunnen ook weer andere planten verdringen.
Sinds ik vorig jaar al zoveel heb weggehaald, zie ik allerlei planten de ruimte krijgen om te groeien en te bloeien, waar vorig jaar nog maar weinig van te zien was of liever gezegd niets....
Wat wel opvalt, is dat hoofdzakelijk voorjaarsbloeiers geplant zijn, maar dus niets voor de zomer en najaar.
Maar goed, ik wil nog veel wegtrekken, zoals de maagdenpalm en hoewel het mij een beetje aan het hart gaat, toch ook wel een deel van het lievevrouwebedstro. Ik vind dat mooi, lekker ruiken, maar het is teveel.
Ook gaan hier en daar de lelietjes van dalen eruit, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan, omdat dit lastig te verwijderen is door ondergrondse uitlopers.
Ik vind ze mooi, lekker ruiken en niet voor niets had ik ze bij een varen in pot gezet, omdat ik ze zo mooi vind, uiteraard niet wetend, dat ik ooit een tuin vol zou krijgen ;)
Er staan ook 2 vrouwenmantelplanten in de voortuin, die wat overwoekerd zijn en ik weet nog niet of ik die wil behouden...
Ook weer een voorjaarsbloeier en heb ik ooit eerder in een tuin gehad om uiteindelijk toch weer te verwijderen, omdat deze ook wat woekert. De bloei is ook weer geel en steeds vaker denk ik, dat de vorige bewoonster wel heel erg dol was op geel, wat mij iets teveel is. Mijn kleuren zijn toch meer wit, roze en blauw en ietwat rood.
Veel weghalen dus uit de voortuin, maar naar mijn idee krijg ik er ook iets voor terug...
De gele dovenetel heeft vorig jaar niet gebloeid, evenals het woekerplantje, de twee hortensia's, die ik wèl mooi vind, komen dit jaar veel mooier op met meer bloemknoppen, de pioenroos, die nu een knop heeft en rood lijkt te gaan bloeien.
De twee rozen in de voortuin, die met grote roze bloemen bloeit, komen nu ook beter op met mooi rood blad.
Het enige stuk, waarvan ik niet weet, wat ik ermee aan moet, is de linkerkant van het pad in de voortuin...
Er groeien wel wat sneeuwklokjes en krokusjes, maar verder is het lang, taai gras op een keiharde bodem, waar geen schop in te krijgen is om om te spitten voor zover ik dat überhaupt nog zou kunnen.
Mijn gedachten spelen met het idee om daar, net als in mijn vorige, kortdurende tuin, antiworteldoek op te leggen om het gras te vernietigen, wat in de vorige tuin goed gelukt is. Het krijgt dan geen licht meer, sterft af en mogelijk, dat ik er dan eigen planten in kan zetten.
Tegelijkertijd is het natuurlijk geen gezicht in de voortuin om tegen antiworteldoek aan te kijken...
Het zal ook zeker een jaar moeten blijven liggen om het gras geen kans meer te geven en ik er wat mee kan doen.
Bovenal, wat ik wil ik ermee???
Ik mis een stukje moestuin, geen grote projecten, maar wat bietjes, boontjes, boerenkool en wat sla-soorten, maar in een voortuin?
Al lees ik steeds meer, dat mensen een moestuintje in de voortuin hebben en het is echt een grote wens om weer zelf wat groenten te kweken, net zoals ik in de achtertuin de nodige kruiden heb.
Op de eerste plaats smaken zelf gekweekte groenten echt lekkerder, hoewel het aspect van zelf kweken zeker een rol speelt in de smaakbeleving, maar je weet ook, dat het onbespoten en onbehandeld is, wat van winkelwaar niet gezegd kan worden.
En wat is er leuker dan even je maaltje voor die dag uit je tuin te halen, net zoals ik nu even de tuin inloop om wat kruiden te knippen voor bij de maaltijd...
Nou ja, het zijn zo maar wat mijmeringen en gedachten en komt tijd, komt raad, wat ik met dat stukje wil.
In ieder geval hoef ik mij nooit te vervelen met deze voortuin :P
Frisjes.... 27-4-2018
Eerst is het belachelijk warm en dan opeens toch wel heel fris, het weer maakt dit jaar wel heel vreemde sprongen, strenge vorst, zomerwarmte en dan nu weer zo fris...
Ik heb het liefst iets er tussenin ;)
De tuin wordt groener en groener, sommige planten lijken toch alsnog tot leven te komen, zoals de chocolade cosmos, maar nog niet heel overtuigend, een enkel klein groen puntje, maar deze plant deed het vorige zomer al niet heel geweldig. Weinig bloemen gezien, maar dat kan ook zijn, omdat het een koele, natte zomer was.
Sommige planten gedijen het best als het flink zonnig is...
Ook de duizenknoop Pink Elephant loopt weer voorzichtig uit, evenals de salie Hot Lips, maar ook die nog heel minimaal en ik wil hem in het najaar een stuk korter snoeien, zodat het meer van onderaf kan uitlopen.
Iets wat ik ook heb gedaan bij de citroenverbena, die nu veel mooier en compacter uitloopt.
De enige plant, die nog niets laat zien is de honing\ meloen salie en ik denk, dat ik die als verloren moet beschouwen, al geef ik hem nog een paar weken. Ik vind het niet zo heel erg, want hij werd het afgelopen jaar toch wel heel groot en hoog en de bloei is wel mooi, maar zo laat in het jaar, eind november, begin december, dat de bloei wat teniet wordt gedaan door vroege vorst.
Speciaal, mooi, bijzonder, dat wel, maar het hele jaar hoop je op mooie bloei om de plant dan te zien instorten door vorst.
Ik ga hem dan ook niet meer opnieuw aanschaffen!
Wat mij ietwat verbaast, is dat de kleinblijvende vlinderstruikjes toch wel geleden hebben onder de strenge vorst, deze zijn doorgaans toch wel sterk, maar het ene vlinderstruikje loopt alleen nog maar vanuit de voet uit en ook bij de andere lijken sommige takken dood te zijn.
Wat mij onlangs ook verbaasde, was dat de Monarda aan de grond vastgegroeid was, wat waarschijnlijk ook de reden is, dat hij de strenge vorst overleefd heeft. Deze plant wortelt echter heel oppervlakkig, dus had ik er ook geen onderschotel onder gezet om vastgroeien te voorkomen.
Nog eens opgezocht op Internet, maar overal lees je toch, dat deze plant oppervlakkig wortelt, dus best wel apart, dat hij zo diep de grond was ingegaan. Nu maar wel een onderschotel onder gezet, want ik wil potten kunnen verplaatsen als blijkt, dat de planten meer of minder zon wensen.
Ook wil ik een soort van border met hoge planten achter en de lagere planten meer naar voor. Bij aanschaf is niet altijd meteen duidelijk, hoe hoog een plant kan worden en dan is het wel prettig om later alsnog van plek te kunnen veranderen.
Verder wordt het nu steeds groener in de tuin, valeriaan, ereprijs, lavendel Felice, de hop en de clematis groeien nu snel.
Zeker de ereprijs en de valeriaan groeien nu snel, de ereprijs zit vol met lange bloemstengels en ook in de valeriaan zie ik de eerste bloemknoppen.
De ereprijs moet na de bloei wel verhuizen naar een grotere pot, want de pot, waar hij nu in staat, wordt echt te krap, maar zo voor de bloei lijkt me dat nog niet verstandig.
De plant verhuist dan naar de pot van de bronskleurige venkel, die de vorst niet overleefd heeft, maar wel in een heel grote pot stond. Nu staat er nog de Judaspenning in, maar die raakt uitgebloeid en zijn eenmaal de zaadschijven rijp, haal ik de plant uit de pot, want hij is 2-jarig en sterft daarna toch af. De zaden van de Judaspenning wil ik wel weer zaaien, maar in een kleinere pot.
Wat ook goed groeit, is de Toscaanse jasmijn, alleen is die een beetje een probleem, want het is een klimplant, maar ik heb niets om tegenaan te klimmen. Ik had een mooie trellis, maar om een of andere reden is die niet meegekomen met de verhuizing en het is een behoorlijk dure aanschaf om een nieuwe te kopen.
Vorig jaar leek de bak, waarin ik de plant gezet had, heel groot, maar hij groeit zo goed, dat die bak nu toch wel klein overkomt.
Ik heb nog wel enkele heel grote potten van 50 en 60 liter, alleen is dan weer de vraag, waar ik zo'n grote pot neerzet...
Er zijn nog wel een paar planten, waar ik mijn twijfels over heb, zoals de camellia, die geen vorstschade leek te hebben, maar nu wordt het blad steeds bruiner en de jonge bladknoppen lopen niet uit. Geen zichtbare vorstschade was dus uiterlijke schijn, maar ik wacht nog even af.
Hetzelfde geldt voor het olijfboompje, er is nog geen jonge bladgroei te zien en het heeft ook heel wat blad verloren, hoewel het nog steeds niet onaardig uitziet, maar toch...
Op het zijmuurtje groeit de lijsterbesspirea mooi en groot uit en ook de Lythrum loopt weer mooi uit.
Het vlindermengsel is goed ontkiemd en binnenkort wil ik die plantjes in het gat in de voortuin uitzetten, evenals de zonnebloemen.
Ik heb nog oude aarde staan, wat ik wil vermengen met wat compost, wat ik in dat gat wil gooien en daar dan dat vlindermengsel in.
Aangezien de Muelhenbeckia de vorst ook teveel is geweest, werd het zijmuurtje wel heel kaal, dus daar een pot met akelei neergezet, die nu bijna bloeien en de bloedzuring.
Ziet dat muurtje er weer wat gezelliger uit ;)
In de zijtuin weinig vorstschade, de heuchera en elfenbloem groeien goed, evenals de siergrassen en de aardbeien, waarin al heel wat bloemetjes zitten. Lekker om straks in het voorbijgaan even een aardbeitje te snoepen :D
Aan de andere kant van dat pad is ook weer de gojibes uitgelopen, waar ik wat gemengde gevoelens over heb, want nu groeit hij wel mooi en compact, maar vorig jaar werden het hele lange, bijna irritante takken en geen bes gezien. Wel wat bloemetjes, maar die vielen voortijdig af. Ik zie wel, wat het wordt...
Ik dacht, dat ik de mooie fuchsia te vroeg had gesnoeid, niet verwachtend zo'n strenge vorst te krijgen en hij loopt dan ook niet meer uit op gesnoeide stammetjes, maar niet getreurd, want hij loopt aan de voet weer goed uit!
Ergens ook wel blij mee, dat hij vanaf de voet weer uitloopt, kunnen de resterende stammetjes ook afgeknipt worden en krijg ik een mooie plant, die beter bij te houden is.
Toen ik hier kwam wonen, had de plant lange kale stammen met bovenaan een toef groen met bloemen, niet bepaald mooi om te zien. Vorig jaar al een stuk teruggesnoeid, waarna hij al mooier uitliep, maar nog steeds met een stuk kale onderkant.
Nu dus vanuit de grond een nieuwe plant en ik moet zeggen, dat ik wel opgelucht ben, want het is echt 1 van de weinige planten in deze tuin, die ik echt heel mooi vind als hij in bloei staat en ook tot ver in de herfst eindeloos blijft bloeien, dus ik had wat kromme tenen, toen de overgebleven stammetjes maar kaal bleven.
De voortuin....
Het lijkt er toch op, dat mijn inspanningen van planten weghalen vruchten afwerpen, ik kijk er nu tenminste iets positiever naar!
Er bloeit veel meer, er staan 2 hortensias, waarvan de een vorig jaar 1 bloem had, wel een mooie bloem, van donkerrood naar roze verkleurend, maar nu dus meer bloemknoppen heeft.
De andere was een heel zielig struikje zonder bloemen, maar ook die ziet er nu beter uit en ik zie een bloemknop.
De seringen staan mooi in bloei, maar ook een pioenroos heeft 1 bloemknop, de twee rozen lopen mooi uit, de dovenetel bloeit volop met gele bloemetjes, evenals een ander plantje met gele bloemetjes, al wil ik dat nog wat indammen, anders neemt het de hele tuin in beslag.
Verder veel akelei, een hoge soort, die witbloeiend is, wat een beetje vreemd is, want ik heb vorig jaar van de enkele akeleien de zaaddozen weggeknipt, maar blijkbaar is toch heel wat zaad verspreid.
Klaar met de voortuin ben ik nog lang niet, wil toch nog wat beter planten weghalen, maar zo kan het geleidelijk aan toch een mooie, wat wilde bostuin worden, waar steeds wat te zien valt.
De planten krijgen licht en lucht, nu het oerwoud verdwenen is en wordt het straks een kwestie van bijhouden om woekeren te voorkomen.
Het enige probleem in de voortuin is de afgezaagde sierappel, die maar blijft uitlopen, al van alles geprobeerd, onlangs weer de brander erop gezet, maar deze boom is koppig en de stronk met de enorm lange wortels, die zelfs tot op de stoep doorlopen is ook niet "even" weg te halen! Daar is een graafmachine en een kleine heftruck voor nodig, wat het dus niet gaat worden.
Het zal vermoedelijk nog jaren een kwestie blijven van de uitlopers wegtrekken dan wel afbranden.
Ik denk trouwens, dat ik eekhoorns in de voortuin heb...
Er zijn meerdere bomen weggehaald, waarvan de stronkjes nog aanwezig zijn en bij een groepje stronken zie ik al weken, dat eraan geknaagd lijkt te zijn en ik vroeg me al af, welke dieren dat zouden kunnen zijn.
Ik liep vanmorgen weer door de voortuin, weer wat uitlopers van die boom weghalen, toen ik bij het gat rondom die boom kleine ronde bolletjes zag, als een soort keutels. Op Internet opgezocht, hoe konijnenkeutels eruit zien, maar dat zijn het toch niet, al lijken ze er veel op
Net nog maar eens even gekeken en zo'n keuteltje open gemaakt om restanten van zaden te zien, wat zou wijzen op eekhoorns, die hier ook volop in de omgeving zitten, naar wat ik mij heb laten vertellen en verklaart ook meer de knaagsporen aan die stronkjes, wat konijnen volgens mij niet doen.
Grappig, eekhoorns in de tuin, moet ik 's morgens bij zonsopkomst of 's avonds bij zonsondergang vanuit het raam boven maar eens kijken, want dan schijnen ze tevoorschijn te komen.
Net een "poepkaart" gedownload en dan kom ik toch echt uit op een eekhoorn!
Wat dat betreft, had ik eigenlijk niet beter kunnen wonen, want het is hier zo bosrijk en ik kan soms door de voortuin lopen om in de verte een specht te horen, een onmiskenbaar geluid!
Geen foto's en het valt me op, dat ik op het moment maar weinig zin heb om te fotograferen, al staan de camera's voor het grijpen, maar het komt wel weer als er meer groei en bloei is ;)
Ik heb het liefst iets er tussenin ;)
De tuin wordt groener en groener, sommige planten lijken toch alsnog tot leven te komen, zoals de chocolade cosmos, maar nog niet heel overtuigend, een enkel klein groen puntje, maar deze plant deed het vorige zomer al niet heel geweldig. Weinig bloemen gezien, maar dat kan ook zijn, omdat het een koele, natte zomer was.
Sommige planten gedijen het best als het flink zonnig is...
Ook de duizenknoop Pink Elephant loopt weer voorzichtig uit, evenals de salie Hot Lips, maar ook die nog heel minimaal en ik wil hem in het najaar een stuk korter snoeien, zodat het meer van onderaf kan uitlopen.
Iets wat ik ook heb gedaan bij de citroenverbena, die nu veel mooier en compacter uitloopt.
De enige plant, die nog niets laat zien is de honing\ meloen salie en ik denk, dat ik die als verloren moet beschouwen, al geef ik hem nog een paar weken. Ik vind het niet zo heel erg, want hij werd het afgelopen jaar toch wel heel groot en hoog en de bloei is wel mooi, maar zo laat in het jaar, eind november, begin december, dat de bloei wat teniet wordt gedaan door vroege vorst.
Speciaal, mooi, bijzonder, dat wel, maar het hele jaar hoop je op mooie bloei om de plant dan te zien instorten door vorst.
Ik ga hem dan ook niet meer opnieuw aanschaffen!
Wat mij ietwat verbaast, is dat de kleinblijvende vlinderstruikjes toch wel geleden hebben onder de strenge vorst, deze zijn doorgaans toch wel sterk, maar het ene vlinderstruikje loopt alleen nog maar vanuit de voet uit en ook bij de andere lijken sommige takken dood te zijn.
Wat mij onlangs ook verbaasde, was dat de Monarda aan de grond vastgegroeid was, wat waarschijnlijk ook de reden is, dat hij de strenge vorst overleefd heeft. Deze plant wortelt echter heel oppervlakkig, dus had ik er ook geen onderschotel onder gezet om vastgroeien te voorkomen.
Nog eens opgezocht op Internet, maar overal lees je toch, dat deze plant oppervlakkig wortelt, dus best wel apart, dat hij zo diep de grond was ingegaan. Nu maar wel een onderschotel onder gezet, want ik wil potten kunnen verplaatsen als blijkt, dat de planten meer of minder zon wensen.
Ook wil ik een soort van border met hoge planten achter en de lagere planten meer naar voor. Bij aanschaf is niet altijd meteen duidelijk, hoe hoog een plant kan worden en dan is het wel prettig om later alsnog van plek te kunnen veranderen.
Verder wordt het nu steeds groener in de tuin, valeriaan, ereprijs, lavendel Felice, de hop en de clematis groeien nu snel.
Zeker de ereprijs en de valeriaan groeien nu snel, de ereprijs zit vol met lange bloemstengels en ook in de valeriaan zie ik de eerste bloemknoppen.
De ereprijs moet na de bloei wel verhuizen naar een grotere pot, want de pot, waar hij nu in staat, wordt echt te krap, maar zo voor de bloei lijkt me dat nog niet verstandig.
De plant verhuist dan naar de pot van de bronskleurige venkel, die de vorst niet overleefd heeft, maar wel in een heel grote pot stond. Nu staat er nog de Judaspenning in, maar die raakt uitgebloeid en zijn eenmaal de zaadschijven rijp, haal ik de plant uit de pot, want hij is 2-jarig en sterft daarna toch af. De zaden van de Judaspenning wil ik wel weer zaaien, maar in een kleinere pot.
Wat ook goed groeit, is de Toscaanse jasmijn, alleen is die een beetje een probleem, want het is een klimplant, maar ik heb niets om tegenaan te klimmen. Ik had een mooie trellis, maar om een of andere reden is die niet meegekomen met de verhuizing en het is een behoorlijk dure aanschaf om een nieuwe te kopen.
Vorig jaar leek de bak, waarin ik de plant gezet had, heel groot, maar hij groeit zo goed, dat die bak nu toch wel klein overkomt.
Ik heb nog wel enkele heel grote potten van 50 en 60 liter, alleen is dan weer de vraag, waar ik zo'n grote pot neerzet...
Er zijn nog wel een paar planten, waar ik mijn twijfels over heb, zoals de camellia, die geen vorstschade leek te hebben, maar nu wordt het blad steeds bruiner en de jonge bladknoppen lopen niet uit. Geen zichtbare vorstschade was dus uiterlijke schijn, maar ik wacht nog even af.
Hetzelfde geldt voor het olijfboompje, er is nog geen jonge bladgroei te zien en het heeft ook heel wat blad verloren, hoewel het nog steeds niet onaardig uitziet, maar toch...
Op het zijmuurtje groeit de lijsterbesspirea mooi en groot uit en ook de Lythrum loopt weer mooi uit.
Het vlindermengsel is goed ontkiemd en binnenkort wil ik die plantjes in het gat in de voortuin uitzetten, evenals de zonnebloemen.
Ik heb nog oude aarde staan, wat ik wil vermengen met wat compost, wat ik in dat gat wil gooien en daar dan dat vlindermengsel in.
Aangezien de Muelhenbeckia de vorst ook teveel is geweest, werd het zijmuurtje wel heel kaal, dus daar een pot met akelei neergezet, die nu bijna bloeien en de bloedzuring.
Ziet dat muurtje er weer wat gezelliger uit ;)
In de zijtuin weinig vorstschade, de heuchera en elfenbloem groeien goed, evenals de siergrassen en de aardbeien, waarin al heel wat bloemetjes zitten. Lekker om straks in het voorbijgaan even een aardbeitje te snoepen :D
Aan de andere kant van dat pad is ook weer de gojibes uitgelopen, waar ik wat gemengde gevoelens over heb, want nu groeit hij wel mooi en compact, maar vorig jaar werden het hele lange, bijna irritante takken en geen bes gezien. Wel wat bloemetjes, maar die vielen voortijdig af. Ik zie wel, wat het wordt...
Ik dacht, dat ik de mooie fuchsia te vroeg had gesnoeid, niet verwachtend zo'n strenge vorst te krijgen en hij loopt dan ook niet meer uit op gesnoeide stammetjes, maar niet getreurd, want hij loopt aan de voet weer goed uit!
Ergens ook wel blij mee, dat hij vanaf de voet weer uitloopt, kunnen de resterende stammetjes ook afgeknipt worden en krijg ik een mooie plant, die beter bij te houden is.
Toen ik hier kwam wonen, had de plant lange kale stammen met bovenaan een toef groen met bloemen, niet bepaald mooi om te zien. Vorig jaar al een stuk teruggesnoeid, waarna hij al mooier uitliep, maar nog steeds met een stuk kale onderkant.
Nu dus vanuit de grond een nieuwe plant en ik moet zeggen, dat ik wel opgelucht ben, want het is echt 1 van de weinige planten in deze tuin, die ik echt heel mooi vind als hij in bloei staat en ook tot ver in de herfst eindeloos blijft bloeien, dus ik had wat kromme tenen, toen de overgebleven stammetjes maar kaal bleven.
De voortuin....
Het lijkt er toch op, dat mijn inspanningen van planten weghalen vruchten afwerpen, ik kijk er nu tenminste iets positiever naar!
Er bloeit veel meer, er staan 2 hortensias, waarvan de een vorig jaar 1 bloem had, wel een mooie bloem, van donkerrood naar roze verkleurend, maar nu dus meer bloemknoppen heeft.
De andere was een heel zielig struikje zonder bloemen, maar ook die ziet er nu beter uit en ik zie een bloemknop.
De seringen staan mooi in bloei, maar ook een pioenroos heeft 1 bloemknop, de twee rozen lopen mooi uit, de dovenetel bloeit volop met gele bloemetjes, evenals een ander plantje met gele bloemetjes, al wil ik dat nog wat indammen, anders neemt het de hele tuin in beslag.
Verder veel akelei, een hoge soort, die witbloeiend is, wat een beetje vreemd is, want ik heb vorig jaar van de enkele akeleien de zaaddozen weggeknipt, maar blijkbaar is toch heel wat zaad verspreid.
Klaar met de voortuin ben ik nog lang niet, wil toch nog wat beter planten weghalen, maar zo kan het geleidelijk aan toch een mooie, wat wilde bostuin worden, waar steeds wat te zien valt.
De planten krijgen licht en lucht, nu het oerwoud verdwenen is en wordt het straks een kwestie van bijhouden om woekeren te voorkomen.
Het enige probleem in de voortuin is de afgezaagde sierappel, die maar blijft uitlopen, al van alles geprobeerd, onlangs weer de brander erop gezet, maar deze boom is koppig en de stronk met de enorm lange wortels, die zelfs tot op de stoep doorlopen is ook niet "even" weg te halen! Daar is een graafmachine en een kleine heftruck voor nodig, wat het dus niet gaat worden.
Het zal vermoedelijk nog jaren een kwestie blijven van de uitlopers wegtrekken dan wel afbranden.
Ik denk trouwens, dat ik eekhoorns in de voortuin heb...
Er zijn meerdere bomen weggehaald, waarvan de stronkjes nog aanwezig zijn en bij een groepje stronken zie ik al weken, dat eraan geknaagd lijkt te zijn en ik vroeg me al af, welke dieren dat zouden kunnen zijn.
Ik liep vanmorgen weer door de voortuin, weer wat uitlopers van die boom weghalen, toen ik bij het gat rondom die boom kleine ronde bolletjes zag, als een soort keutels. Op Internet opgezocht, hoe konijnenkeutels eruit zien, maar dat zijn het toch niet, al lijken ze er veel op
Net nog maar eens even gekeken en zo'n keuteltje open gemaakt om restanten van zaden te zien, wat zou wijzen op eekhoorns, die hier ook volop in de omgeving zitten, naar wat ik mij heb laten vertellen en verklaart ook meer de knaagsporen aan die stronkjes, wat konijnen volgens mij niet doen.
Grappig, eekhoorns in de tuin, moet ik 's morgens bij zonsopkomst of 's avonds bij zonsondergang vanuit het raam boven maar eens kijken, want dan schijnen ze tevoorschijn te komen.
Net een "poepkaart" gedownload en dan kom ik toch echt uit op een eekhoorn!
Wat dat betreft, had ik eigenlijk niet beter kunnen wonen, want het is hier zo bosrijk en ik kan soms door de voortuin lopen om in de verte een specht te horen, een onmiskenbaar geluid!
Geen foto's en het valt me op, dat ik op het moment maar weinig zin heb om te fotograferen, al staan de camera's voor het grijpen, maar het komt wel weer als er meer groei en bloei is ;)
Te warm.... 22-4-2018
Zomervrouw ben ik en blijf ik, want dan kan ik heerlijk buiten aan de slag, maar tegenwoordig is de warmte mij al snel teveel...
Woensdag vond ik het nog helemaal geweldig, donderdag nieuwe plantjes gekocht om die vrijdag een plekje te geven.
Zaterdag begon de warmte mij al wat teveel te worden en niet alleen mij, maar ook de planten vonden het teveel, dus eindeloos slepen met gieters water, omdat ik het nog te vroeg vind om de tuinslang al aan te sluiten...
Het is een goede tuinslang, die al jaren meegaat, maar hij is zwaar en lastig op de haspel te winden, dus laat ik hem de hele zomer wat aan de kant liggen en pas tegen de herfst rol ik hem weer op tot het volgende jaar.
Maar het is nog geen zomer, wat wel blijkt, aangezien komende week weer normale temperaturen zijn, een heel stuk koeler, dus met gieters, maar wat een gesjouw en of de planten nu zo blij zijn met deze warme zon?
Ik zie zeker geen groei-explosie, integendeel zelfs, alsof ook de planten geen raad weten met deze hete zon op hun jonge blad en wat extra water is dan wel prettig, maar neemt niet de hete zon weg en heet was het in de beschutte achtertuin met ruim 30 graden om maar niet te spreken over het tuinzitje, waar het boven de 40 graden werd...
Vandaag werd het ook mij teveel en zocht naar een plekje in de schaduw om te besluiten om in de voortuin aan de slag te gaan.
In de voortuin hoef ik mij niet te vervelen, teveel chaos van teveel lukraak geplante planten, die in zeker 10 jaar niet meer in toom gehouden zijn en ik maak mij dan ook geen illusies, dat de voortuin ooit een mooi plaatje zal worden.
Het wil echter niet zeggen, dat ik de natuur maar zijn gang moet laten gaan en zo af en toe pak ik wat klusjes aan om wat meer structuur aan te brengen.
Vandaag eerst de forsythia fors teruggesnoeid, is vorig jaar al een paar keer gedaan, maar vandaag echt terug naar de basis om er uiteindelijk een mooie compacte struik van te krijgen.
Een paar dode coniferenstammetjes weggehaald, wat niet echt opvalt als verbetering, maar het was er tenminste niet zo warm en gaandeweg zag ik steeds meer, wat ik kon doen, zoals onkruid weghalen tussen de honderden lelietjes van dalen...
Ik houd echt van lelietjes van dalen, maar nooit geweten, dat het zulke woekerplanten zijn!
De voortuin staat vol met woekerplanten, ook wel bodembedekkers genoemd, die nooit in toom gehouden zijn en mijn verstand ging op nul en wat heerlijk om dan in de schaduw bezig te zijn en helemaal nergens aan te denken om eindeloos bodembedekkers weg te trekken, waar ze niet horen, al zal een ieder daar een eigen mening over hebben, maar in deze tuin zijn het wat mij betreft woekeraars.
In de verte begon het te rommelen en een dreigende onweerslucht kwam steeds dichterbij, maar het was nog droog, dus ik ging stug door tot de verlossende regen kwam...
Warme regen, helaas maar kort, net genoeg om de bovenlaag van de aarde vochtig te maken, maar toch maar naar binnen gegaan ;)
Mocht het de komende zomer heel warm worden, dan weet ik wel, wat ik ga doen: heerlijk in de beschaduwde voortuin orde in de chaos brengen, simpel werk van wegtrekken van woekeraars, maar het maakt het hoofd heerlijk leeg!
Net nog maar even een tuinrondje gemaakt om mijn werk te "bewonderen", het een en ander wat vertrapt, maar ik zie orde in de chaos en het is heerlijk afgekoeld naar 19 graden, warm zat!
Woensdag vond ik het nog helemaal geweldig, donderdag nieuwe plantjes gekocht om die vrijdag een plekje te geven.
Zaterdag begon de warmte mij al wat teveel te worden en niet alleen mij, maar ook de planten vonden het teveel, dus eindeloos slepen met gieters water, omdat ik het nog te vroeg vind om de tuinslang al aan te sluiten...
Het is een goede tuinslang, die al jaren meegaat, maar hij is zwaar en lastig op de haspel te winden, dus laat ik hem de hele zomer wat aan de kant liggen en pas tegen de herfst rol ik hem weer op tot het volgende jaar.
Maar het is nog geen zomer, wat wel blijkt, aangezien komende week weer normale temperaturen zijn, een heel stuk koeler, dus met gieters, maar wat een gesjouw en of de planten nu zo blij zijn met deze warme zon?
Ik zie zeker geen groei-explosie, integendeel zelfs, alsof ook de planten geen raad weten met deze hete zon op hun jonge blad en wat extra water is dan wel prettig, maar neemt niet de hete zon weg en heet was het in de beschutte achtertuin met ruim 30 graden om maar niet te spreken over het tuinzitje, waar het boven de 40 graden werd...
Vandaag werd het ook mij teveel en zocht naar een plekje in de schaduw om te besluiten om in de voortuin aan de slag te gaan.
In de voortuin hoef ik mij niet te vervelen, teveel chaos van teveel lukraak geplante planten, die in zeker 10 jaar niet meer in toom gehouden zijn en ik maak mij dan ook geen illusies, dat de voortuin ooit een mooi plaatje zal worden.
Het wil echter niet zeggen, dat ik de natuur maar zijn gang moet laten gaan en zo af en toe pak ik wat klusjes aan om wat meer structuur aan te brengen.
Vandaag eerst de forsythia fors teruggesnoeid, is vorig jaar al een paar keer gedaan, maar vandaag echt terug naar de basis om er uiteindelijk een mooie compacte struik van te krijgen.
Een paar dode coniferenstammetjes weggehaald, wat niet echt opvalt als verbetering, maar het was er tenminste niet zo warm en gaandeweg zag ik steeds meer, wat ik kon doen, zoals onkruid weghalen tussen de honderden lelietjes van dalen...
Ik houd echt van lelietjes van dalen, maar nooit geweten, dat het zulke woekerplanten zijn!
De voortuin staat vol met woekerplanten, ook wel bodembedekkers genoemd, die nooit in toom gehouden zijn en mijn verstand ging op nul en wat heerlijk om dan in de schaduw bezig te zijn en helemaal nergens aan te denken om eindeloos bodembedekkers weg te trekken, waar ze niet horen, al zal een ieder daar een eigen mening over hebben, maar in deze tuin zijn het wat mij betreft woekeraars.
In de verte begon het te rommelen en een dreigende onweerslucht kwam steeds dichterbij, maar het was nog droog, dus ik ging stug door tot de verlossende regen kwam...
Warme regen, helaas maar kort, net genoeg om de bovenlaag van de aarde vochtig te maken, maar toch maar naar binnen gegaan ;)
Mocht het de komende zomer heel warm worden, dan weet ik wel, wat ik ga doen: heerlijk in de beschaduwde voortuin orde in de chaos brengen, simpel werk van wegtrekken van woekeraars, maar het maakt het hoofd heerlijk leeg!
Net nog maar even een tuinrondje gemaakt om mijn werk te "bewonderen", het een en ander wat vertrapt, maar ik zie orde in de chaos en het is heerlijk afgekoeld naar 19 graden, warm zat!
Absurd warm weer.... 20-4-2018
Zomerweer in april, het moet niet gekker worden!
Wat een extremen dit jaar, zeer strenge vorst en nu uitzonderlijk hoge temperaturen en loop ik al in korte broek en luchtig shirtje...
Hoewel ik sommige planten toch nog zie uitlopen, heb ik net eens gekeken, hoe de planten er vorig jaar in april bijstonden en het verschil kan niet groter zijn. Het meeste stond al zeker 10, 20 cm hoog, terwijl ik nu al blij mag zijn met de eerste puntjes boven de grond en ik heb ook niet de indruk, dat dit zomerweer een explosie van groei teweeg brengt.
De meeste planten lijken zich echt te moeten herstellen van de strenge vorst, uitzonderingen daargelaten, zoals de ereprijs, die goed groeit en al veel bloemknoppen laat zien, ik telde er 10...
Ook de valeriaan en de Chinese bieslook doen het prima, evenals de hop, de kleine geitenbaard en de clematis.
Gelukkig loopt ook de rode zonnehoed goed uit, maar ook dat stond vorig jaar om deze tijd al veel hoger.
Gisteren maar eens met iemand met een auto naar het tuincentrum gegaan om wat nieuwe planten te kopen om de lege plekken op te vullen....
Wat heb ik gekocht: een nieuwe Agastache, want ik denk, dat de huidige plant niet goed meer opkomt en ik vind dit echt een mooie plant, die lang bloeit, dus die mag niet ontbreken en zet ik wel naast de oude plant. Mocht deze alsnog goed uitlopen, heb ik gewoon een mooie grote struik ervan ;)
De witte lavendel "Edelweiss", die ik de mooiste lavendel vind en de bijen met mij, want in dezelfde pot staat de lavendel "Felice", maar de bijen laten die links liggen.
Nogmaals de damastbloem, al blijkt hij dus niet winterhard te zijn, maar bloeit lang en geurend en is ook geen dure plant, dus vooruit maar, op herhaling.
Kruipflox, die ik al eerder gehad heb, maar de verhuizing niet overleefd heeft en toch wel een blikvanger in het voorjaar is met de vele kleine roze bloemetjes, die als een soort tapijt bloeien.
Nieuwkomer is een Astilbe Purpurkerze, wat een herfstbloeier is met hoge roze pluimen en tevens een schaduwplant, die dan mooi achterin de tuin kan staan, waar toch meer schaduw is.
En waar ik zeker blij mee ben, is de Kaapse knoflook, die ook de vorst niet overleefd heeft, wat ik erg jammer vond, maar nu dus weer terug in de tuin!
Er is ook nog een onverwacht succesje te melden: vorig najaar heb ik een Epimedium gekocht, die de Nederlandse naam Elfenbloem heeft en ik ben dol op elfjes ;)
Helaas leek het plantje na de vorst zo dood als een pier, dus was wat teleurgesteld tot een paar dagen geleden...
Ja, het originele plantje is inderdaad zo dood als een pier, maar ondergronds ging het leven verder en het komt nu prachtig op met meerdere uitlopers.
Als ik eerlijk ben, vind ik de bloei niet echt spectaculair, lieve kleine bloemetjes, maar voor mij zit de sierwaarde in dit geval vooral in het blad. Bladvormen en kleuren kan ik zeker zo mooi vinden als de bloei van een plant
Vandaag gaan de nieuwe planten een plaatsje krijgen en dan maar hopen, dat er geen vorst meer komt, want het is nu wel zomerweer, maar volgende week keldert de temperatuur overdag, maar ook de nachttemperatuur wordt beduidend lager.
Net even met de camera door de tuin gelopen voor het archief om volgend jaar weer te zien, hoe alles erbij stond op deze dag in april, alleen nog even wachten om ze een nabewerking te geven, want ik wil heel graag weer buiten zijn, wat volgende week niet meer zal gaan.
Wel alvast een voorproefje van de bloeiende rododendron en een plaatje van een stukje voortuin:
Wat een extremen dit jaar, zeer strenge vorst en nu uitzonderlijk hoge temperaturen en loop ik al in korte broek en luchtig shirtje...
Hoewel ik sommige planten toch nog zie uitlopen, heb ik net eens gekeken, hoe de planten er vorig jaar in april bijstonden en het verschil kan niet groter zijn. Het meeste stond al zeker 10, 20 cm hoog, terwijl ik nu al blij mag zijn met de eerste puntjes boven de grond en ik heb ook niet de indruk, dat dit zomerweer een explosie van groei teweeg brengt.
De meeste planten lijken zich echt te moeten herstellen van de strenge vorst, uitzonderingen daargelaten, zoals de ereprijs, die goed groeit en al veel bloemknoppen laat zien, ik telde er 10...
Ook de valeriaan en de Chinese bieslook doen het prima, evenals de hop, de kleine geitenbaard en de clematis.
Gelukkig loopt ook de rode zonnehoed goed uit, maar ook dat stond vorig jaar om deze tijd al veel hoger.
Gisteren maar eens met iemand met een auto naar het tuincentrum gegaan om wat nieuwe planten te kopen om de lege plekken op te vullen....
Wat heb ik gekocht: een nieuwe Agastache, want ik denk, dat de huidige plant niet goed meer opkomt en ik vind dit echt een mooie plant, die lang bloeit, dus die mag niet ontbreken en zet ik wel naast de oude plant. Mocht deze alsnog goed uitlopen, heb ik gewoon een mooie grote struik ervan ;)
De witte lavendel "Edelweiss", die ik de mooiste lavendel vind en de bijen met mij, want in dezelfde pot staat de lavendel "Felice", maar de bijen laten die links liggen.
Nogmaals de damastbloem, al blijkt hij dus niet winterhard te zijn, maar bloeit lang en geurend en is ook geen dure plant, dus vooruit maar, op herhaling.
Kruipflox, die ik al eerder gehad heb, maar de verhuizing niet overleefd heeft en toch wel een blikvanger in het voorjaar is met de vele kleine roze bloemetjes, die als een soort tapijt bloeien.
Nieuwkomer is een Astilbe Purpurkerze, wat een herfstbloeier is met hoge roze pluimen en tevens een schaduwplant, die dan mooi achterin de tuin kan staan, waar toch meer schaduw is.
En waar ik zeker blij mee ben, is de Kaapse knoflook, die ook de vorst niet overleefd heeft, wat ik erg jammer vond, maar nu dus weer terug in de tuin!
Er is ook nog een onverwacht succesje te melden: vorig najaar heb ik een Epimedium gekocht, die de Nederlandse naam Elfenbloem heeft en ik ben dol op elfjes ;)
Helaas leek het plantje na de vorst zo dood als een pier, dus was wat teleurgesteld tot een paar dagen geleden...
Ja, het originele plantje is inderdaad zo dood als een pier, maar ondergronds ging het leven verder en het komt nu prachtig op met meerdere uitlopers.
Als ik eerlijk ben, vind ik de bloei niet echt spectaculair, lieve kleine bloemetjes, maar voor mij zit de sierwaarde in dit geval vooral in het blad. Bladvormen en kleuren kan ik zeker zo mooi vinden als de bloei van een plant
Vandaag gaan de nieuwe planten een plaatsje krijgen en dan maar hopen, dat er geen vorst meer komt, want het is nu wel zomerweer, maar volgende week keldert de temperatuur overdag, maar ook de nachttemperatuur wordt beduidend lager.
Net even met de camera door de tuin gelopen voor het archief om volgend jaar weer te zien, hoe alles erbij stond op deze dag in april, alleen nog even wachten om ze een nabewerking te geven, want ik wil heel graag weer buiten zijn, wat volgende week niet meer zal gaan.
Wel alvast een voorproefje van de bloeiende rododendron en een plaatje van een stukje voortuin:
Tot slot nog: helaas weer een avontuur met een staartje gehad, wat weer keurig gevangen en gedood werd door Kruimeltje, maar 1 muis in huis vond ik al teveel, maar een 2-de muis binnen een week vroeg om gerichte actie!
De koelkast verplaatst en de opening gevonden, er ontbrak een klein stukje plint, waardoor er een opening was tussen binnen- en buitenmuur.
Dit gisteravond provisorisch dichtgemaakt en vandaag maar een definitieve oplossing bedenken, want buiten vind ik muisjes echt schattig, maar onder geen voorwaarde in huis!
Overigens nog een tetanusprik moeten halen voor de muizenbeet van de vorige keer.
De koelkast verplaatst en de opening gevonden, er ontbrak een klein stukje plint, waardoor er een opening was tussen binnen- en buitenmuur.
Dit gisteravond provisorisch dichtgemaakt en vandaag maar een definitieve oplossing bedenken, want buiten vind ik muisjes echt schattig, maar onder geen voorwaarde in huis!
Overigens nog een tetanusprik moeten halen voor de muizenbeet van de vorige keer.
Toch wat foto's en een avontuur met een staartje.... 14-4-2018
Gisteren op vrijdag de 13-de zag ik blijkbaar alleen maar de vorstschade en was wat somber, hoezo foto's maken en waarvan...
Maar de zon scheen en ik had nog een paar boodschapjes nodig om vervolgens op de terugweg maar eens even stil te staan bij mijn voortuin en hoezo geen foto's te maken?
De tulpjes sprongen eruit in de zon en ze zijn juist nu op zijn mooist!
De boodschapjes even opgeruimd en hup, foto's maken, dus camera gepakt en de tulpjes gefotografeerd, evenals de bloemetjes van de Aubrieta en de lijsterbesspirea.
Zeg nu zelf, toch mooi om te zien....?
Maar de zon scheen en ik had nog een paar boodschapjes nodig om vervolgens op de terugweg maar eens even stil te staan bij mijn voortuin en hoezo geen foto's te maken?
De tulpjes sprongen eruit in de zon en ze zijn juist nu op zijn mooist!
De boodschapjes even opgeruimd en hup, foto's maken, dus camera gepakt en de tulpjes gefotografeerd, evenals de bloemetjes van de Aubrieta en de lijsterbesspirea.
Zeg nu zelf, toch mooi om te zien....?
En dan het avontuur met een staartje, later op de avond en voor iemand denkt, dat ik slordig ben met etenswaar, vergeet het maar, want als ik iets niet wil, is het wel ongedierte in huis in welke vorm dan ook.
Daar ben ik, soms bijna absurd, heel kritisch in: geen beestjes in huis!!
Alle etenswaar staat of ligt goed opgeborgen, geen restjes eten in de vuilnisbak en iedere avond wordt er afgewassen.
En dan toch....
Ik heb sinds een jaar een heel lief en leuk katje, die ik de welluidende naam Kruimeltje heb gegeven, dat borrelde tenminste in mij op, na haar de eerste dag in huis gehad te hebben. Mijn kinderen hebben wel eens gelachen om de kattennamen, die ik verzon als weer een katje haar intrede deed.
De namen komen uit het niets en blijven dan in het hoofd hangen en dit keer was het Kruimeltje, geen idee, waarom en waardoor, maar die naam bleef door mijn hoofd gaan en dan moet dat het maar worden!
Kruimeltje is misschien wel de leukste kat, die ik ooit gehad heb, maar ik zal niet vervelen met lange verhalen over haar, want dan raak ik niet uitgepraat....
Uiteraard is het geen tuinverhaal, maar ik vind het te leuk en bijzonder om het volgende verhaal te vertellen:
Gisteravond en ook best wel laat op de avond hoorde ik opeens heel wat lawaai in de keuken, dus ik ging eens kijken, wat er aan de hand was en wat ze aan het uitspoken was, want jonge katten moeten nog veel leren over wat wel en niet gewenst is....
Iets met opvoeden kun je het noemen en ik zag haar met iets in het bekje, waarvan ik veronderstelde, dat ze iets gepakt had, wat niet mocht, want een jonge kat ziet in veel dingen leuk speelgoed.
"Wat heb je nu weer in je bek" en wilde het eruit halen om een zeer pijnlijke beet in mijn hand te krijgen, wat zeker niet van Kruimeltje kwam. Een beetje verbaasd keek ik naar mijn bloedende hand, wat is dit nu?
Ik heb meerdere magnetische zaklampen aan de koelkast hangen, dus de sterkste maar eens gepakt en op Kruimeltje geschenen om te zien wat ze in haar bekje had....
Niet te geloven, een muis, geen speelgoed muis, maar een echte muis, die dus in mijn hand gebeten had!
Kruimeltje, mijn lieve, schattige katje, werd opeens een grommend roofdier: blijf van mijn prooi af!
Ik mocht niet in de buurt komen en een uur lang heeft ze de muis in haar bek gehouden tot het leven eruit was, waarna ze er mee ging spelen, immers leuker dan een speelgoedmuis?
Nadat ik mijn hand verzorgd had, het bloeden gestopt, een paar foto's gemaakt:
Daar ben ik, soms bijna absurd, heel kritisch in: geen beestjes in huis!!
Alle etenswaar staat of ligt goed opgeborgen, geen restjes eten in de vuilnisbak en iedere avond wordt er afgewassen.
En dan toch....
Ik heb sinds een jaar een heel lief en leuk katje, die ik de welluidende naam Kruimeltje heb gegeven, dat borrelde tenminste in mij op, na haar de eerste dag in huis gehad te hebben. Mijn kinderen hebben wel eens gelachen om de kattennamen, die ik verzon als weer een katje haar intrede deed.
De namen komen uit het niets en blijven dan in het hoofd hangen en dit keer was het Kruimeltje, geen idee, waarom en waardoor, maar die naam bleef door mijn hoofd gaan en dan moet dat het maar worden!
Kruimeltje is misschien wel de leukste kat, die ik ooit gehad heb, maar ik zal niet vervelen met lange verhalen over haar, want dan raak ik niet uitgepraat....
Uiteraard is het geen tuinverhaal, maar ik vind het te leuk en bijzonder om het volgende verhaal te vertellen:
Gisteravond en ook best wel laat op de avond hoorde ik opeens heel wat lawaai in de keuken, dus ik ging eens kijken, wat er aan de hand was en wat ze aan het uitspoken was, want jonge katten moeten nog veel leren over wat wel en niet gewenst is....
Iets met opvoeden kun je het noemen en ik zag haar met iets in het bekje, waarvan ik veronderstelde, dat ze iets gepakt had, wat niet mocht, want een jonge kat ziet in veel dingen leuk speelgoed.
"Wat heb je nu weer in je bek" en wilde het eruit halen om een zeer pijnlijke beet in mijn hand te krijgen, wat zeker niet van Kruimeltje kwam. Een beetje verbaasd keek ik naar mijn bloedende hand, wat is dit nu?
Ik heb meerdere magnetische zaklampen aan de koelkast hangen, dus de sterkste maar eens gepakt en op Kruimeltje geschenen om te zien wat ze in haar bekje had....
Niet te geloven, een muis, geen speelgoed muis, maar een echte muis, die dus in mijn hand gebeten had!
Kruimeltje, mijn lieve, schattige katje, werd opeens een grommend roofdier: blijf van mijn prooi af!
Ik mocht niet in de buurt komen en een uur lang heeft ze de muis in haar bek gehouden tot het leven eruit was, waarna ze er mee ging spelen, immers leuker dan een speelgoedmuis?
Nadat ik mijn hand verzorgd had, het bloeden gestopt, een paar foto's gemaakt:
Het muisje leefde nog op deze foto's, al lijkt het al dood te zijn, maar dat was pas lange tijd later.
Uiteraard is een muis in huis een "no-go", dus vanmorgen alles afgezocht, waar de muis naar binnen was gekomen, maar niets kunnen vinden, wat ik erg vervelend vind!
Blij, dat Kruimeltje blijkbaar een goede muizenvanger is, maar er horen geen muizen in mijn huis te komen, ook omdat er geen reden is om in huis te komen, daar ben ik echt te zorgvuldig voor.
Ik heb alle hoeken en gaten afgezocht, maar er zijn geen gaten, niet in de keuken, niet in de bijkeuken, alle buitenroostertjes zitten goed dicht en toch moet het beestje ergens zijn binnen gekomen, heel vervelend.
En vooral, waarom kwam het binnen, nu het buiten toch echt mild weer is?
Ook zijn nergens keuteltjes te vinden, waar het zich verscholen kan hebben, er is ook niets aangevreten en er valt ook niet aan te vreten, tenzij een muis uien lekker vindt, die in de bijkeuken liggen....
Eventueel zou het uit de kelder kunnen komen, want ik kwam er een paar weken geleden achter, dat het kelderraam open stond, wat ook weer een raadsel is, want ik kom niet in de kelder, maar dat raam is dus al een paar weken dicht.
Voor de zekerheid toch maar even in de kelder gekeken, maar ook daar is niets, wat wijst op de aanwezigheid van 1 of meerdere muizen, al wil ik liever niet in meervoud denken.
Mijn lieve katje zit weer heel aaibaar op schoot, maar ik weet nu, dat het dus ook een heel fel roofdier is...
Een avontuur met een staartje, hoewel ik ernstig hoop, dat het avontuur geen staartje heeft met vaker muizen in huis!
Uiteraard is een muis in huis een "no-go", dus vanmorgen alles afgezocht, waar de muis naar binnen was gekomen, maar niets kunnen vinden, wat ik erg vervelend vind!
Blij, dat Kruimeltje blijkbaar een goede muizenvanger is, maar er horen geen muizen in mijn huis te komen, ook omdat er geen reden is om in huis te komen, daar ben ik echt te zorgvuldig voor.
Ik heb alle hoeken en gaten afgezocht, maar er zijn geen gaten, niet in de keuken, niet in de bijkeuken, alle buitenroostertjes zitten goed dicht en toch moet het beestje ergens zijn binnen gekomen, heel vervelend.
En vooral, waarom kwam het binnen, nu het buiten toch echt mild weer is?
Ook zijn nergens keuteltjes te vinden, waar het zich verscholen kan hebben, er is ook niets aangevreten en er valt ook niet aan te vreten, tenzij een muis uien lekker vindt, die in de bijkeuken liggen....
Eventueel zou het uit de kelder kunnen komen, want ik kwam er een paar weken geleden achter, dat het kelderraam open stond, wat ook weer een raadsel is, want ik kom niet in de kelder, maar dat raam is dus al een paar weken dicht.
Voor de zekerheid toch maar even in de kelder gekeken, maar ook daar is niets, wat wijst op de aanwezigheid van 1 of meerdere muizen, al wil ik liever niet in meervoud denken.
Mijn lieve katje zit weer heel aaibaar op schoot, maar ik weet nu, dat het dus ook een heel fel roofdier is...
Een avontuur met een staartje, hoewel ik ernstig hoop, dat het avontuur geen staartje heeft met vaker muizen in huis!
Vorstschade.... 13-4-2018
Het blijft aangenaam lenteweer, maar het lijkt wel of de planten het niet vertrouwen om al wat groei te laten zien, want ondanks het zachte en toch vrij zonnige weer komt maar weinig tot leven.
Duidelijk was wel, dat de rozemarijn de vorst niet overleefd heeft, dus die heb ik weggehaald, evenals de witte lavendel, maar de lavendel Felice heeft het wel overleefd.
Ook de damastbloem is verdwenen, maar ik had vorig jaar wel zaad verzameld en dit inmiddels gezaaid, maar het ontkiemen gaat langzaam.
De Agastache liet onlangs wel groei zien, maar het slakkengilde heeft toegeslagen en de jonge uitlopertjes weggevreten en hoewel ik inmiddels slakkenkorrels heb gestrooid, is nieuwe groei (nog) niet te zien.
Tot mijn opluchting zag ik gisteren wel, dat de rode zonnehoed nu heel voorzichtig begint op te komen, maar zeker nog niet uitbundig en overtuigend.
Ook de vlinderstruikjes laten nog geen geen jonge blaadjes zien en voel ik aan de takjes of ze buigzaam zijn, breken ze als dood hout af en dit weekend ga ik ze snoeien, vorst lijkt er niet meer te komen...
Kortom, ik heb nog steeds niet echt duidelijkheid, wat de vorst overleefd heeft, hoewel toch wel wat meer dan verwacht.
Zo loopt de Clematis Rouge Cardinal weer mooi en krachtig uit en ook met de hop is niets mis.
De akelei-ruit groeit goed, evenals de valeriaan en de kleine geitenbaard.
De ereprijs groeit het hardst en zie ik bijna groeien en ik geniet bij voorbaat al van de mooie lange bloemstengels met witte bloemetjes en lichtblauw hartje.
Ook de beide citroenverbena beginnen uit te lopen, maar daarmee houdt het wel zo'n beetje op.
Ik denk, dat ik nog heel veel en lang geduld moet hebben tot ik zeker weet, welke planten het al dan niet gered hebben.
Toen ik in de pot van de Kaapse knoflook een groen puntje zag opkomen, was ik heel verheugd, zou ik dan toch nog 1 plantje hebben, maar inmiddels is duidelijk, dat dit zeker geen Kaapse knoflook is, maar wel een zaailing van de gevlekte orchis. de vlekjes zijn overduidelijk en deze zaailing mag dit weekend naar de andere gevlekte orchissen, die dit jaar maar liefst met 5 groeipunten boven de grond zijn gekomen.
Deze orchissen, net zoals de bosorchis, heb ik alweer heel wat jaartjes geleden aangeschaft en ik verbaas me iedere keer weer, waar deze zich uitzaaien, want in de oorspronkelijke pot zijn er nog maar weinig te vinden en dan ook nog eens niet zo'n krachtige groei dan in de potten, waar ze zich uitgezaaid hebben.
Zo staat er ook een zaailing van de bosorchis in de pot van het siergras, waar ik hem laat staan, omdat het wel natuurlijk aandoet, zo tussen het hoge gras.
Op het zijmuurtje doet de lijsterbesspirea het goed, maar die heeft zich dan ook weinig aangetrokken van de vorst, een heel klein beetje vorstschade aan het blad, waar inmiddels nog maar weinig van te zien is. Wel zie ik, dat ik veel strenger had mogen snoeien, maar dat is dan iets voor het najaar, wat gelukkig nog ver weg is ;)
De Lythrum, die ook op het zijmuurtje staat, loopt ook uit, maar de Muelhenbeckia, die daar ook staat, heeft het opgegeven.
Ik moet nog maar eens bedenken, welke planten de plaats kunnen innemen op het zijmuurtje....
In de zijtuin lijkt het meeste wel overleefd te hebben, mogelijk omdat ze dicht bij het huis staan en wat beschut, maar dit jaar helaas geen bloei van de Hellonias Bullata, want ik zie alleen maar knoppen van nieuw blad. Wat jammer, want eerlijk gezegd is alleen de bloei van de plant spectaculair, maar verder een heel saaie plant.
Een heuchera, die goed groeit en een soort heide-plantje, wat er nog goed uitziet en 2 potten met siergras, waarvan nog geen groei te zien is, maar die zijn altijd wat later.
De zijtuin is een wat verloren hoekje en waar ik vooral potten heb gezet om katten te weren, die het als kattenbak gebruikten en ook niet een plek om de mooiste planten neer te zetten.
Niet, dat ik die planten niet mooi vind, maar ik heb er achter geen ruimte voor en dan moet je keuze's maken, welke planten ik het liefst zie in de achtertuin en dat zijn toch meer de bloeiende planten, die ik ook vanuit de woonkamer kan zien.
De voortuin lijkt een beetje een "tover" tuin te worden, zoals gisteren het iemand noemde...
Zoveel is in het eerste jaar weggehaald, waardoor andere planten tot leven lijken te komen, nu ze ruimte en licht gekregen hebben.
Vorig jaar bloeiden in de voortuin een paar narcissen en een paar tulpen, dit jaar bloeien alweer meer narcissen en de paar, een stuk of 3, tulpen, hebben zich nu uitgebreid naar zeker 10 tulpen.
Vorig jaar zag ik wel een pioenroos verschijnen, maar ielig en zonder bloei, deze is weer opgekomen en nu met een grote bloemknop. Erg benieuwd naar de bloemkleur en vorm...
Het wordt dus enigszins een verrassing, wat mogelijk nog meer tot leven komt en de voortuin toch wat meer wordt dan een onaanzienlijke vlakte, waarmee ik niets kan beginnen ;)
Er staan ook een paar seringenboompjes, die ik vorig jaar wat gesnoeid heb en nu echt vol met grote bloemknoppen zitten.
Helaas loopt ook weer de sierappel uit, dus daar gaat dit weekend weer de onkruidbrander op om dan ook maar gelijk het onkruid tussen de tegels onder handen te nemen.
Ik zou zo graag die enorme stronk van de sierappel eruit willen hebben, maar daar is een graafmachine en heftruck voor nodig, zo groot is die stronk met lange wortels, dus dan maar systematisch de strijd ermee aangaan met de brander.
Net nog maar eens even de tuin ingelopen of ik nog meer kan vertellen, maar nee, dit was het wel in grote lijnen...
Wel weer een stel paardenbloemen uit de voortuin weggetrokken, prima planten in het veld, maar niet in de tuin!
Ook voel ik niet de drang om met de camera naar buiten te gaan, want er valt nog niet echt iets te fotograferen, niets wat mij vreugdekreetjes laat maken en wat ik wil laten zien.
Het is wel eens anders geweest....
Het komt wel weer en binnenkort bloeit de Judaspenning, wat het eerst bloeiende in de achtertuin zal zijn ;)
Duidelijk was wel, dat de rozemarijn de vorst niet overleefd heeft, dus die heb ik weggehaald, evenals de witte lavendel, maar de lavendel Felice heeft het wel overleefd.
Ook de damastbloem is verdwenen, maar ik had vorig jaar wel zaad verzameld en dit inmiddels gezaaid, maar het ontkiemen gaat langzaam.
De Agastache liet onlangs wel groei zien, maar het slakkengilde heeft toegeslagen en de jonge uitlopertjes weggevreten en hoewel ik inmiddels slakkenkorrels heb gestrooid, is nieuwe groei (nog) niet te zien.
Tot mijn opluchting zag ik gisteren wel, dat de rode zonnehoed nu heel voorzichtig begint op te komen, maar zeker nog niet uitbundig en overtuigend.
Ook de vlinderstruikjes laten nog geen geen jonge blaadjes zien en voel ik aan de takjes of ze buigzaam zijn, breken ze als dood hout af en dit weekend ga ik ze snoeien, vorst lijkt er niet meer te komen...
Kortom, ik heb nog steeds niet echt duidelijkheid, wat de vorst overleefd heeft, hoewel toch wel wat meer dan verwacht.
Zo loopt de Clematis Rouge Cardinal weer mooi en krachtig uit en ook met de hop is niets mis.
De akelei-ruit groeit goed, evenals de valeriaan en de kleine geitenbaard.
De ereprijs groeit het hardst en zie ik bijna groeien en ik geniet bij voorbaat al van de mooie lange bloemstengels met witte bloemetjes en lichtblauw hartje.
Ook de beide citroenverbena beginnen uit te lopen, maar daarmee houdt het wel zo'n beetje op.
Ik denk, dat ik nog heel veel en lang geduld moet hebben tot ik zeker weet, welke planten het al dan niet gered hebben.
Toen ik in de pot van de Kaapse knoflook een groen puntje zag opkomen, was ik heel verheugd, zou ik dan toch nog 1 plantje hebben, maar inmiddels is duidelijk, dat dit zeker geen Kaapse knoflook is, maar wel een zaailing van de gevlekte orchis. de vlekjes zijn overduidelijk en deze zaailing mag dit weekend naar de andere gevlekte orchissen, die dit jaar maar liefst met 5 groeipunten boven de grond zijn gekomen.
Deze orchissen, net zoals de bosorchis, heb ik alweer heel wat jaartjes geleden aangeschaft en ik verbaas me iedere keer weer, waar deze zich uitzaaien, want in de oorspronkelijke pot zijn er nog maar weinig te vinden en dan ook nog eens niet zo'n krachtige groei dan in de potten, waar ze zich uitgezaaid hebben.
Zo staat er ook een zaailing van de bosorchis in de pot van het siergras, waar ik hem laat staan, omdat het wel natuurlijk aandoet, zo tussen het hoge gras.
Op het zijmuurtje doet de lijsterbesspirea het goed, maar die heeft zich dan ook weinig aangetrokken van de vorst, een heel klein beetje vorstschade aan het blad, waar inmiddels nog maar weinig van te zien is. Wel zie ik, dat ik veel strenger had mogen snoeien, maar dat is dan iets voor het najaar, wat gelukkig nog ver weg is ;)
De Lythrum, die ook op het zijmuurtje staat, loopt ook uit, maar de Muelhenbeckia, die daar ook staat, heeft het opgegeven.
Ik moet nog maar eens bedenken, welke planten de plaats kunnen innemen op het zijmuurtje....
In de zijtuin lijkt het meeste wel overleefd te hebben, mogelijk omdat ze dicht bij het huis staan en wat beschut, maar dit jaar helaas geen bloei van de Hellonias Bullata, want ik zie alleen maar knoppen van nieuw blad. Wat jammer, want eerlijk gezegd is alleen de bloei van de plant spectaculair, maar verder een heel saaie plant.
Een heuchera, die goed groeit en een soort heide-plantje, wat er nog goed uitziet en 2 potten met siergras, waarvan nog geen groei te zien is, maar die zijn altijd wat later.
De zijtuin is een wat verloren hoekje en waar ik vooral potten heb gezet om katten te weren, die het als kattenbak gebruikten en ook niet een plek om de mooiste planten neer te zetten.
Niet, dat ik die planten niet mooi vind, maar ik heb er achter geen ruimte voor en dan moet je keuze's maken, welke planten ik het liefst zie in de achtertuin en dat zijn toch meer de bloeiende planten, die ik ook vanuit de woonkamer kan zien.
De voortuin lijkt een beetje een "tover" tuin te worden, zoals gisteren het iemand noemde...
Zoveel is in het eerste jaar weggehaald, waardoor andere planten tot leven lijken te komen, nu ze ruimte en licht gekregen hebben.
Vorig jaar bloeiden in de voortuin een paar narcissen en een paar tulpen, dit jaar bloeien alweer meer narcissen en de paar, een stuk of 3, tulpen, hebben zich nu uitgebreid naar zeker 10 tulpen.
Vorig jaar zag ik wel een pioenroos verschijnen, maar ielig en zonder bloei, deze is weer opgekomen en nu met een grote bloemknop. Erg benieuwd naar de bloemkleur en vorm...
Het wordt dus enigszins een verrassing, wat mogelijk nog meer tot leven komt en de voortuin toch wat meer wordt dan een onaanzienlijke vlakte, waarmee ik niets kan beginnen ;)
Er staan ook een paar seringenboompjes, die ik vorig jaar wat gesnoeid heb en nu echt vol met grote bloemknoppen zitten.
Helaas loopt ook weer de sierappel uit, dus daar gaat dit weekend weer de onkruidbrander op om dan ook maar gelijk het onkruid tussen de tegels onder handen te nemen.
Ik zou zo graag die enorme stronk van de sierappel eruit willen hebben, maar daar is een graafmachine en heftruck voor nodig, zo groot is die stronk met lange wortels, dus dan maar systematisch de strijd ermee aangaan met de brander.
Net nog maar eens even de tuin ingelopen of ik nog meer kan vertellen, maar nee, dit was het wel in grote lijnen...
Wel weer een stel paardenbloemen uit de voortuin weggetrokken, prima planten in het veld, maar niet in de tuin!
Ook voel ik niet de drang om met de camera naar buiten te gaan, want er valt nog niet echt iets te fotograferen, niets wat mij vreugdekreetjes laat maken en wat ik wil laten zien.
Het is wel eens anders geweest....
Het komt wel weer en binnenkort bloeit de Judaspenning, wat het eerst bloeiende in de achtertuin zal zijn ;)
Het is waar, eindelijk lenteweer.... 8-4-2018
Eindelijk heerlijk lenteweer met vrij hoge temperaturen voor de tijd van het jaar, maar ik geniet er maar van, want het weer kan zo maar weer omslaan en volgt weer een lange periode van regen, zoals vorig jaar na de lente en het een vrij natte zomer werd...
Gisteren dan ook de hele middag in de tuin bezig geweest en wat heb ik allemaal gedaan:
Te beginnen met de knoflook in potten te planten.
Vorig jaar waardeloze aarde bij Jumper gekocht, die drijfnat was en bleef en wat vermoedelijk ook de reden is, dat de knoflook de vorst niet overleefd heeft.
De aarde uit die potten heb ik omgekiept op een stuk zeil, nog steeds drijfnat, maar vermengd met oude droge aarde en er een handje compost doorgedaan. En nu maar hopen, dat het wel goed gaat met de knoflook kweken!
Vervolgens waren de kamerplanten aan de beurt, de oude aarde vermengd met goede aarde en de potten weer opgevuld, alleen zie ik, dat ik de mooie flessenplant wat verkeerd in de pot heb gezet, waardoor 1 tak tegen het raam aanduwt, dus dat moet ik vandaag nog even veranderen.
De kamerplanten stonden te verpieteren, wat niet zo vreemd was, want om duistere reden was de aarde zo ongeveer geslonken tot de helft. Nu maar hopen, dat ze weer wat mooier worden, al moet ik eerlijk zijn, dat ik niet zulke groene vingers heb, wat betreft kamerplanten. Buitenplanten zijn voor mij duidelijker, wat verzorging betreft ;)
De komkommerplantjes en de zonnebloemen zijn naar het kasje buiten verhuisd, waar het lekker warm is en de koelte van de nacht kunnen ze in het kasje wel hebben, maar binnen groeiden ze te hard en dan worden ze te sprieterig.
Er zit nog steeds een slakje in de aarde bij de malva-zaailingen, vermoedelijk een naaktslakje, die zich echter in de aarde verstopt heeft en zich 's nachts tegoed doet aan de zaailingen...grrr
Er zijn toch tomatenzaadjes ontkiemt en die gaan vandaag in een potje en die zet ik gelijk in het kasje buiten.
En dan is het binnen zaaien wel weer klaar, alles wat ik nu nog wil zaaien, kan gelijk in het kasje staan.
Enkele aardbeiplantjes hebben de vorst niet overleefd, maar die waren dan ook al oud, al jaren staan die in de pot en eens houdt het op.
Vorig jaar een paar nieuwe aardbei-plantjes gekocht, waarvan er 1 heel wat uitlopers had gemaakt, die ik heb uitgegraven en op de vrijgekomen plek in de pot gezet. Dit aardbei-plantje geeft heel smakelijke en grote aardbeien. Ik weet helaas de naam niet meer, alleen dat het een bijzonder aardbei-ras zou zijn.
Een jaar of 3 geleden had ik saffraankrokusjes geplant, die ieder voorjaar wel uitlopen, maar bloeien in de herfst, ho maar :(
Op Internet gelezen, dat je ze dan in het voorjaar moet uitgraven en dan in de herfst weer planten, dus al die bolletjes, voor zover het nog bolletjes waren, zo klein en miniem, dat het nauwelijks nog de naam bolletjes mag hebben, uit de aarde gehaald,
Ik denk, dat ik er dan ook maar niets meer mee doe.
In de vrijgekomen bak heb ik een vlindermengsel gestrooid om te ontkiemen en hoewel die bak veel te laag is om planten goed tot ontwikkeling te laten komen, is mijn plan om die later in een gat in de voortuin te zetten, waar vorig jaar een stronk uit is gehaald.
Wat aarde in dat gat en dan de jonge plantjes daarin zetten, dan komen daar straks ook de zonnebloemen bij als ze wat groter zijn.
Heb ik toch nog een blikvanger in de voortuin :P
Gisteren dan ook de hele middag in de tuin bezig geweest en wat heb ik allemaal gedaan:
Te beginnen met de knoflook in potten te planten.
Vorig jaar waardeloze aarde bij Jumper gekocht, die drijfnat was en bleef en wat vermoedelijk ook de reden is, dat de knoflook de vorst niet overleefd heeft.
De aarde uit die potten heb ik omgekiept op een stuk zeil, nog steeds drijfnat, maar vermengd met oude droge aarde en er een handje compost doorgedaan. En nu maar hopen, dat het wel goed gaat met de knoflook kweken!
Vervolgens waren de kamerplanten aan de beurt, de oude aarde vermengd met goede aarde en de potten weer opgevuld, alleen zie ik, dat ik de mooie flessenplant wat verkeerd in de pot heb gezet, waardoor 1 tak tegen het raam aanduwt, dus dat moet ik vandaag nog even veranderen.
De kamerplanten stonden te verpieteren, wat niet zo vreemd was, want om duistere reden was de aarde zo ongeveer geslonken tot de helft. Nu maar hopen, dat ze weer wat mooier worden, al moet ik eerlijk zijn, dat ik niet zulke groene vingers heb, wat betreft kamerplanten. Buitenplanten zijn voor mij duidelijker, wat verzorging betreft ;)
De komkommerplantjes en de zonnebloemen zijn naar het kasje buiten verhuisd, waar het lekker warm is en de koelte van de nacht kunnen ze in het kasje wel hebben, maar binnen groeiden ze te hard en dan worden ze te sprieterig.
Er zit nog steeds een slakje in de aarde bij de malva-zaailingen, vermoedelijk een naaktslakje, die zich echter in de aarde verstopt heeft en zich 's nachts tegoed doet aan de zaailingen...grrr
Er zijn toch tomatenzaadjes ontkiemt en die gaan vandaag in een potje en die zet ik gelijk in het kasje buiten.
En dan is het binnen zaaien wel weer klaar, alles wat ik nu nog wil zaaien, kan gelijk in het kasje staan.
Enkele aardbeiplantjes hebben de vorst niet overleefd, maar die waren dan ook al oud, al jaren staan die in de pot en eens houdt het op.
Vorig jaar een paar nieuwe aardbei-plantjes gekocht, waarvan er 1 heel wat uitlopers had gemaakt, die ik heb uitgegraven en op de vrijgekomen plek in de pot gezet. Dit aardbei-plantje geeft heel smakelijke en grote aardbeien. Ik weet helaas de naam niet meer, alleen dat het een bijzonder aardbei-ras zou zijn.
Een jaar of 3 geleden had ik saffraankrokusjes geplant, die ieder voorjaar wel uitlopen, maar bloeien in de herfst, ho maar :(
Op Internet gelezen, dat je ze dan in het voorjaar moet uitgraven en dan in de herfst weer planten, dus al die bolletjes, voor zover het nog bolletjes waren, zo klein en miniem, dat het nauwelijks nog de naam bolletjes mag hebben, uit de aarde gehaald,
Ik denk, dat ik er dan ook maar niets meer mee doe.
In de vrijgekomen bak heb ik een vlindermengsel gestrooid om te ontkiemen en hoewel die bak veel te laag is om planten goed tot ontwikkeling te laten komen, is mijn plan om die later in een gat in de voortuin te zetten, waar vorig jaar een stronk uit is gehaald.
Wat aarde in dat gat en dan de jonge plantjes daarin zetten, dan komen daar straks ook de zonnebloemen bij als ze wat groter zijn.
Heb ik toch nog een blikvanger in de voortuin :P
Zou het waar zijn.... 1-4-2018
De weervoorspellers houden nog een slag om de arm, maar het ziet er naar uit, dat na donderdag de lente eindelijk intrede doet met temperaturen rond de 18 graden, wat na al die kou zal voelen als zomer :D
Grappig, in het voorjaar vindt je 18 graden lekker warm, maar 18 graden in de herfst voelt dan weer fris na de zomerse temperaturen.
Wat zullen de planten ook blij zijn met de hogere temperatuur en zal ik eindelijk gaan zien, wat de winter nu wel en niet overleefd heeft, al durf ik nu wel te zeggen, dat de lavendels, rozemarijn en mogelijk ook het bergbonenkruid de winter niet overleefd hebben.
Maar goed, het zijn niet de duurste planten en plant ik gewoon weer nieuw in de pot, want het zijn toch wel planten, die ik niet wil missen in de tuin, heerlijke geurplanten, die door bijen en vlinders graag bezocht worden.
Ook de Kaapse knoflook, die zo mooi en lang bloeit, is ter ziele door de vorst en ook die wil ik weer terug in de tuin, dus binnenkort maar eens een bezoekje brengen aan het tuincentrum.
Eergisteren van het citroengras alle bovengrondse dode bladeren weggetrokken om daarna tot mijn verrassing te zien, dat de eerste groene puntjes weer boven de grond komen.
Had ik niet verwacht na 5 maanden in de kelder zonder water gestaan te hebben, van de andere kant voelde de pot toch wel erg zwaar, bijna niet te tillen, toen ik hem uit de kelder haalde, terwijl je zou verwachten, dat het zo licht als een veertje zou zijn.
Blijkbaar zijn de wortels gaan "slapen", maar nu na watergift weer tot leven komen, ik zou het wel heel leuk en bijzonder vinden!
Wel staat de plant nog in het kasje, waar het toch wat beschutter is en waar ik hem voorlopig nog laat staan tot de lente echt goed doorgezet, want immers is het nog pas april en "April doet wat hij wil..."
Komt de plant goed terug, wil ik hem komende winter in de inpandige berging zetten, iets makkelijker om af en toe wat water te geven en aangezien deze inpandig is, zal het er ook niet vriezen.
Afgelopen dagen druk geweest met zaaien en inmiddels staan er al een paar zaailingen van het citroengras in aarde, evenals het eerste plantje van de Malva. De Tagetes lucida bleek na informatie een lichtkiemer te zijn, maar heeft moeite om te ontkiemen, iets wat ik al eerder merkte bij het zaaien, deze ontkiemt moeizaam, maar ook de groei later gaat uitermate traag, pas tegen het eind van de zomer wordt het enigszins een mooi plant, wat leuk bloeit.
Verder heb ik zonnebloem gezaaid, waarvan al enkele kopjes boven komen, evenals de zaden van komkommer.
De zaadjes van de cherry-tomaatjes hebben meer tijd nodig en alles staat gezellig in de propagator
Grappig, in het voorjaar vindt je 18 graden lekker warm, maar 18 graden in de herfst voelt dan weer fris na de zomerse temperaturen.
Wat zullen de planten ook blij zijn met de hogere temperatuur en zal ik eindelijk gaan zien, wat de winter nu wel en niet overleefd heeft, al durf ik nu wel te zeggen, dat de lavendels, rozemarijn en mogelijk ook het bergbonenkruid de winter niet overleefd hebben.
Maar goed, het zijn niet de duurste planten en plant ik gewoon weer nieuw in de pot, want het zijn toch wel planten, die ik niet wil missen in de tuin, heerlijke geurplanten, die door bijen en vlinders graag bezocht worden.
Ook de Kaapse knoflook, die zo mooi en lang bloeit, is ter ziele door de vorst en ook die wil ik weer terug in de tuin, dus binnenkort maar eens een bezoekje brengen aan het tuincentrum.
Eergisteren van het citroengras alle bovengrondse dode bladeren weggetrokken om daarna tot mijn verrassing te zien, dat de eerste groene puntjes weer boven de grond komen.
Had ik niet verwacht na 5 maanden in de kelder zonder water gestaan te hebben, van de andere kant voelde de pot toch wel erg zwaar, bijna niet te tillen, toen ik hem uit de kelder haalde, terwijl je zou verwachten, dat het zo licht als een veertje zou zijn.
Blijkbaar zijn de wortels gaan "slapen", maar nu na watergift weer tot leven komen, ik zou het wel heel leuk en bijzonder vinden!
Wel staat de plant nog in het kasje, waar het toch wat beschutter is en waar ik hem voorlopig nog laat staan tot de lente echt goed doorgezet, want immers is het nog pas april en "April doet wat hij wil..."
Komt de plant goed terug, wil ik hem komende winter in de inpandige berging zetten, iets makkelijker om af en toe wat water te geven en aangezien deze inpandig is, zal het er ook niet vriezen.
Afgelopen dagen druk geweest met zaaien en inmiddels staan er al een paar zaailingen van het citroengras in aarde, evenals het eerste plantje van de Malva. De Tagetes lucida bleek na informatie een lichtkiemer te zijn, maar heeft moeite om te ontkiemen, iets wat ik al eerder merkte bij het zaaien, deze ontkiemt moeizaam, maar ook de groei later gaat uitermate traag, pas tegen het eind van de zomer wordt het enigszins een mooi plant, wat leuk bloeit.
Verder heb ik zonnebloem gezaaid, waarvan al enkele kopjes boven komen, evenals de zaden van komkommer.
De zaadjes van de cherry-tomaatjes hebben meer tijd nodig en alles staat gezellig in de propagator
In de linker propagator staan de eerste plantjes in de aarde en ik heb ook rode zonnehoed gezaaid, die in het bakje vooraan staan, maar of dat gaat lukken, is een andere vraag, want dit zaad heeft een koude periode nodig en de andere mogelijkheid is, dat het zaad van mijn plant steriel is, omdat de plant mogelijk een hybride is. Ik heb namelijk wel vaker in de pot zelf gezaaid, maar nog nooit is ook maar 1 zaadje ontkiemt.
De bakjes, waarin ik zaai, zijn saladebakjes van rundvleessalade en dergelijke, lekker als hapje tussendoor, maar ook heel handig als zaaibakjes, wat ik al een paar jaar zo doe. Zaaien in vermiculiet moet in goed afgesloten bakjes en deze bakjes zijn zowel stevig als ook goed af te sluiten, alleen zijn ze nu op, zo vaak trakteer ik mij niet op zo'n slaatje, maar komende week toch maar weer eens doen, want er valt nog meer te zaaien ;)
Ook de Jatropha podagrica, waar ik onlangs over schreef, is blij met meer lichturen en de warmte van de lente-zon en begint nu weer tot leven te komen
De bakjes, waarin ik zaai, zijn saladebakjes van rundvleessalade en dergelijke, lekker als hapje tussendoor, maar ook heel handig als zaaibakjes, wat ik al een paar jaar zo doe. Zaaien in vermiculiet moet in goed afgesloten bakjes en deze bakjes zijn zowel stevig als ook goed af te sluiten, alleen zijn ze nu op, zo vaak trakteer ik mij niet op zo'n slaatje, maar komende week toch maar weer eens doen, want er valt nog meer te zaaien ;)
Ook de Jatropha podagrica, waar ik onlangs over schreef, is blij met meer lichturen en de warmte van de lente-zon en begint nu weer tot leven te komen
Er is nog een zijtak, waaraan wel een bloemstengel zit, maar het blad komt nog niet echt op gang, nog heel kleine blaadjes.
Nog een paar maanden en dan zitten beide takken weer vol in blad en de plant maakt bijna het hele jaar door bloemstengels aan.
Deze zomer wil ik hem eens buiten zetten, want het schijnt ook een goede bijen en vlinderplant te zijn.
Ik had graag vanmiddag wat in de tuin willen werken, maar het is grijs en koud met slechts 8 graden, het nodigt niet uit om enthousiast naar buiten te gaan, mogelijk dat later nog wat zon tevoorschijn komt, zodat ik het laatste snoeiafval van vorig jaar kan klein knippen, zodat dat in ieder geval weg is en anders wordt dat in de loop van de week gedaan als het eindelijk lekker weer is!
Nog een paar maanden en dan zitten beide takken weer vol in blad en de plant maakt bijna het hele jaar door bloemstengels aan.
Deze zomer wil ik hem eens buiten zetten, want het schijnt ook een goede bijen en vlinderplant te zijn.
Ik had graag vanmiddag wat in de tuin willen werken, maar het is grijs en koud met slechts 8 graden, het nodigt niet uit om enthousiast naar buiten te gaan, mogelijk dat later nog wat zon tevoorschijn komt, zodat ik het laatste snoeiafval van vorig jaar kan klein knippen, zodat dat in ieder geval weg is en anders wordt dat in de loop van de week gedaan als het eindelijk lekker weer is!
Langzaam maar zeker.... 30-3-2018
...... gaat de temperatuur wat omhoog...
Zeker als 's middags de zon schijnt, schiet de temperatuur omhoog, zeker in het kasje, waar het dan al snel boven de 30 graden komt, tijd dus om weer eens wat te gaan zaaien, dit weekend nog binnen, want er volgt in de nacht van zondag op maandag nog een vorst-prikje van - 3 graden, maar daarna mogen de zaaisels het kasje in.
Ik heb enkele propagator-kasjes, waarin zaaisels prima kunnen ontkiemen en ik heb afgelopen week al wat gezaaid in kleine bakjes met vermiculiet, echt geweldig spul om zaad in te laten ontkiemen.
Zo heb ik citroengras in vermiculiet gezaaid, wat na 3 dagen al opkwam en dit weekend in de aarde gezet mag worden.
Niet alles kan in vermiculiet, want soms zijn de kiemplantjes zo klein, dat ze dan lastig over te zetten zijn naar de aarde, is mijn ervaring. Alleen wil ik nog wel eens vergeten, welk zaad ik daar dus beter niet in kan kunnen ontkiemen...
Ook Malva en Tagetes lucida in vermiculiet gezaaid, maar dat was pas woensdag, dus nog even geduld hebben tot ze ontkiemd zijn.
Vorig jaar heb ik aardig wat zaad verzameld van planten, die ik weer terug in de tuin wil om de mooie bloei, alleen had ik niet alles netjes gelabeld, een fout, die ik jaar op jaar maak, omdat ik wel denk, dat ik onthoud, waarvan het zaad is, niet dus :\
Sommige zaden zijn makkelijk te herkennen, maar bij andere is het een groot vraagteken...
Toch heb ik al meer gelabeld dan voorgaande jaren, maar voortaan dus niet meer erop vertrouwen, dat ik het wel onthoud ;)
Ook in de tuin heb ik al wat gezaaid, uiteraard eerst gekeken of dat al kon, maar kamille kan prima gezaaid worden in maart, omdat het kou goed kan verdragen en inderdaad, de eerste groene puntjes zijn al te zien.
Afgezien, dat je er thee van kunt trekken, al kan de smaak mij niet helemaal bekoren, vind ik kamille vooral een leuke plant met de madelief-achtige bloemetjes. Wel moet je de bloemetjes steeds wegknippen om langdurige bloei te houden, maar het mag toch niet ontbreken in de tuin.
Ook oregano bijgezaaid, leuk om die plant eens over te houden, want hij is niet geheel winterhard en met de strenge vorst heb ik hem dan ook binnen gezet om onlangs ook het duivelsnaaigaren er helemaal uit te knippen.
Heel apart, dat zo'n zeldzaam plantje van de Rode lijst in de oregano terecht is gekomen, maar het woekert enorm en het is een parasitaire plant, dus er zat niets anders op dan fors terug te snoeien, waarna het opeens toch een vrij lege pot werd.
Aangezien de nachten nog vrij fris zijn, heb ik de oregano in het kasje gezet, waar het toch net wat beschutter staat.
Iedere dag maak ik een paar keer per dag een tuinrondje, maar de natuur lijkt nog wat afwachtend, want veel herstel is nog niet te zien van de planten, die ik zo graag weer terug wil zien en geduld is niet altijd mijn sterkste kant.
Wat zie ik wel: de valeriaan komt nu goed op, bieslook is een die-hard en groeit nu snel, evenals de Chinese bieslook, die ik vooral in de tuin heb voor de mooie witte bloemschermen.
De Hypericum loopt uit en hoewel de Monarda echt geleden heeft van de vorst, zie ik voldoende opkomen om toch weer een mooie bloei te verwachten.
Ook zie ik, dat de mooie clematis weer een groeipuntje toont, de hop is een echte die-hard en loopt ook weer uit, evenals de kleine geitenbaard, die afgelopen herfst voor het eerst zo prachtig vlammend rood verkleurd is.
De damastbloem heeft erg geleden van de vorst en nog maar een kleine kern heeft, waardoor ik wat twijfel of ik zal bijzaaien, zodra de temperatuur wat hoger wordt. Een beetje lastig, want komt hij wel weer tot ontwikkeling, wordt het een grote plant en meerdere planten in 1 pot gaat dan niet werken. Nog even afwachten dus, want damastbloem mag pas later in het voorjaar gezaaid worden.
De ereprijs, die ik vorig jaar als 1 klein plantje heb gekocht, heeft in de pot meerdere uitlopers gemaakt en hoewel deze met de strenge vorst eruit zagen, alsof ze het niet zouden overleven, ziet alles er nu werkelijk prachtig en sterk uit.
De bronskleurige venkel, wat toch een sterke plant is, heeft ook veel moeite gehad met de vorst, maar ook die laat herstel zijn, evenals de Judaspenning, die in dezelfde pot staat en waarvan ik vooral de zilverkleurige zaadschijven erg mooi vind, de bloei trouwens ook, die bijna niet te onderscheiden is van de bloei van de damastbloem.
Over de planten, die in het kasje overwinterd hebben, valt nog weinig te zeggen met uitzondering van de Toscaanse jasmijn, de Oleander en de blauwe Strobloem, waarvan ik trouwens ook het zaad heb verzameld en zodra de temperatuur echt omhoog gaat, wil ik bijzaaien in die pot, al valt deze plant mij ietwat tegen. De bloei is zeker mooi, maar veel bloemknopjes kwamen vorig jaar niet tot ontwikkeling en lieten voortijdig de knopjes hangen.
Nog geen idee, waardoor het komt en informatie is niet makkelijk te vinden, maar het is dan ook geen plant, die standaard in een tuincentrum wordt aangeboden en ik heb hem bij toeval vorig jaar in een ander tuincentrum gevonden.
Tot zover de achtertuin, maar ik heb ook nog een tuintje aan de zijkant van het huis...
Wat staat daar in potten, om te beginnen een Heuchera, mooi paars blad met later fijne bloemetjes en in dezelfde pot heb ik ook een Epimedium, ofwel elfenbloem gezet, waarvan ik zowel het blad mooi vind als ook de bloemetjes.
De Heuchera is ook een die-hard, want hij liet wel de blaadjes hangen tijdens de strenge vorst, maar ziet er nu prima uit, maar de elfenbloem, ik heb er zo mijn twijfels bij, omdat het ook een voorjaarsbloeier is, maar ik zie niets van herstel verschijnen.
In de pot ernaast staat akelei, wat wel onkruid lijkt, want heeft zich niets aangetrokken van de vorst en loopt nu weer uit, verschillende soorten in deze pot, net zoals een bijzondere Pulsatilla, die weer goed uitloopt, het nadeel van deze pot is echter wel, dat het na de bloei een "lege" pot lijkt en iets erbij planten is niet mogelijk, daarvoor staan er teveel plantjes in 1 pot.
Een pot met Lievevrouwenbedstro loopt ook weer uit, twee potten met siergras valt nog niets over te zeggen, die lopen pas veel later uit, maar ook een pot met volgens mij Scilla, maar welke variant het is, geen idee meer, wel dat deze zich heel makkelijk uitzaait en nu ook bloeit
Zeker als 's middags de zon schijnt, schiet de temperatuur omhoog, zeker in het kasje, waar het dan al snel boven de 30 graden komt, tijd dus om weer eens wat te gaan zaaien, dit weekend nog binnen, want er volgt in de nacht van zondag op maandag nog een vorst-prikje van - 3 graden, maar daarna mogen de zaaisels het kasje in.
Ik heb enkele propagator-kasjes, waarin zaaisels prima kunnen ontkiemen en ik heb afgelopen week al wat gezaaid in kleine bakjes met vermiculiet, echt geweldig spul om zaad in te laten ontkiemen.
Zo heb ik citroengras in vermiculiet gezaaid, wat na 3 dagen al opkwam en dit weekend in de aarde gezet mag worden.
Niet alles kan in vermiculiet, want soms zijn de kiemplantjes zo klein, dat ze dan lastig over te zetten zijn naar de aarde, is mijn ervaring. Alleen wil ik nog wel eens vergeten, welk zaad ik daar dus beter niet in kan kunnen ontkiemen...
Ook Malva en Tagetes lucida in vermiculiet gezaaid, maar dat was pas woensdag, dus nog even geduld hebben tot ze ontkiemd zijn.
Vorig jaar heb ik aardig wat zaad verzameld van planten, die ik weer terug in de tuin wil om de mooie bloei, alleen had ik niet alles netjes gelabeld, een fout, die ik jaar op jaar maak, omdat ik wel denk, dat ik onthoud, waarvan het zaad is, niet dus :\
Sommige zaden zijn makkelijk te herkennen, maar bij andere is het een groot vraagteken...
Toch heb ik al meer gelabeld dan voorgaande jaren, maar voortaan dus niet meer erop vertrouwen, dat ik het wel onthoud ;)
Ook in de tuin heb ik al wat gezaaid, uiteraard eerst gekeken of dat al kon, maar kamille kan prima gezaaid worden in maart, omdat het kou goed kan verdragen en inderdaad, de eerste groene puntjes zijn al te zien.
Afgezien, dat je er thee van kunt trekken, al kan de smaak mij niet helemaal bekoren, vind ik kamille vooral een leuke plant met de madelief-achtige bloemetjes. Wel moet je de bloemetjes steeds wegknippen om langdurige bloei te houden, maar het mag toch niet ontbreken in de tuin.
Ook oregano bijgezaaid, leuk om die plant eens over te houden, want hij is niet geheel winterhard en met de strenge vorst heb ik hem dan ook binnen gezet om onlangs ook het duivelsnaaigaren er helemaal uit te knippen.
Heel apart, dat zo'n zeldzaam plantje van de Rode lijst in de oregano terecht is gekomen, maar het woekert enorm en het is een parasitaire plant, dus er zat niets anders op dan fors terug te snoeien, waarna het opeens toch een vrij lege pot werd.
Aangezien de nachten nog vrij fris zijn, heb ik de oregano in het kasje gezet, waar het toch net wat beschutter staat.
Iedere dag maak ik een paar keer per dag een tuinrondje, maar de natuur lijkt nog wat afwachtend, want veel herstel is nog niet te zien van de planten, die ik zo graag weer terug wil zien en geduld is niet altijd mijn sterkste kant.
Wat zie ik wel: de valeriaan komt nu goed op, bieslook is een die-hard en groeit nu snel, evenals de Chinese bieslook, die ik vooral in de tuin heb voor de mooie witte bloemschermen.
De Hypericum loopt uit en hoewel de Monarda echt geleden heeft van de vorst, zie ik voldoende opkomen om toch weer een mooie bloei te verwachten.
Ook zie ik, dat de mooie clematis weer een groeipuntje toont, de hop is een echte die-hard en loopt ook weer uit, evenals de kleine geitenbaard, die afgelopen herfst voor het eerst zo prachtig vlammend rood verkleurd is.
De damastbloem heeft erg geleden van de vorst en nog maar een kleine kern heeft, waardoor ik wat twijfel of ik zal bijzaaien, zodra de temperatuur wat hoger wordt. Een beetje lastig, want komt hij wel weer tot ontwikkeling, wordt het een grote plant en meerdere planten in 1 pot gaat dan niet werken. Nog even afwachten dus, want damastbloem mag pas later in het voorjaar gezaaid worden.
De ereprijs, die ik vorig jaar als 1 klein plantje heb gekocht, heeft in de pot meerdere uitlopers gemaakt en hoewel deze met de strenge vorst eruit zagen, alsof ze het niet zouden overleven, ziet alles er nu werkelijk prachtig en sterk uit.
De bronskleurige venkel, wat toch een sterke plant is, heeft ook veel moeite gehad met de vorst, maar ook die laat herstel zijn, evenals de Judaspenning, die in dezelfde pot staat en waarvan ik vooral de zilverkleurige zaadschijven erg mooi vind, de bloei trouwens ook, die bijna niet te onderscheiden is van de bloei van de damastbloem.
Over de planten, die in het kasje overwinterd hebben, valt nog weinig te zeggen met uitzondering van de Toscaanse jasmijn, de Oleander en de blauwe Strobloem, waarvan ik trouwens ook het zaad heb verzameld en zodra de temperatuur echt omhoog gaat, wil ik bijzaaien in die pot, al valt deze plant mij ietwat tegen. De bloei is zeker mooi, maar veel bloemknopjes kwamen vorig jaar niet tot ontwikkeling en lieten voortijdig de knopjes hangen.
Nog geen idee, waardoor het komt en informatie is niet makkelijk te vinden, maar het is dan ook geen plant, die standaard in een tuincentrum wordt aangeboden en ik heb hem bij toeval vorig jaar in een ander tuincentrum gevonden.
Tot zover de achtertuin, maar ik heb ook nog een tuintje aan de zijkant van het huis...
Wat staat daar in potten, om te beginnen een Heuchera, mooi paars blad met later fijne bloemetjes en in dezelfde pot heb ik ook een Epimedium, ofwel elfenbloem gezet, waarvan ik zowel het blad mooi vind als ook de bloemetjes.
De Heuchera is ook een die-hard, want hij liet wel de blaadjes hangen tijdens de strenge vorst, maar ziet er nu prima uit, maar de elfenbloem, ik heb er zo mijn twijfels bij, omdat het ook een voorjaarsbloeier is, maar ik zie niets van herstel verschijnen.
In de pot ernaast staat akelei, wat wel onkruid lijkt, want heeft zich niets aangetrokken van de vorst en loopt nu weer uit, verschillende soorten in deze pot, net zoals een bijzondere Pulsatilla, die weer goed uitloopt, het nadeel van deze pot is echter wel, dat het na de bloei een "lege" pot lijkt en iets erbij planten is niet mogelijk, daarvoor staan er teveel plantjes in 1 pot.
Een pot met Lievevrouwenbedstro loopt ook weer uit, twee potten met siergras valt nog niets over te zeggen, die lopen pas veel later uit, maar ook een pot met volgens mij Scilla, maar welke variant het is, geen idee meer, wel dat deze zich heel makkelijk uitzaait en nu ook bloeit
Verschillende potten met aardbeien, waarvan ik soms denk of ik die niet beter weg kan doen, maar ze komen al jaren en jaren weer tot leven en geven kleine, maar smakelijke aardbeitjes, maar om nu te zeggen, dat ik het geweldig vind...?
En dan nog een pot, waarin 2 planten staan: de Steenbreek, geen bijzonder plantje om te zien, maar de bloemetjes zijn in close-up echt prachtig, kleine gele sterretjes met hard oranje meeldraadjes, maar alleen te zien in close-up en de andere plant is de Hellonias Bullata, ook geen plant om over naar huis te schrijven, maar de bloei is bijzonder:
En dan nog een pot, waarin 2 planten staan: de Steenbreek, geen bijzonder plantje om te zien, maar de bloemetjes zijn in close-up echt prachtig, kleine gele sterretjes met hard oranje meeldraadjes, maar alleen te zien in close-up en de andere plant is de Hellonias Bullata, ook geen plant om over naar huis te schrijven, maar de bloei is bijzonder:
Alleen voor de korte bloei houd ik deze plant in ere en ieder jaar is het afwachten of hij zal bloeien, niet alleen de bloei is echt mooi, maar de geur is ook echt heerlijk, maar verder is het eigenlijk een doodsaaie plant...
En hiermee heb ik eigenlijk wel alle potten, waarin nog leven zit, wel gehad, al doe ik daarmee de lijsterbessprirea wat tekort, heeft uiteindelijk toch wat vorstschade opgelopen, maar herstelt zich weer goed
En hiermee heb ik eigenlijk wel alle potten, waarin nog leven zit, wel gehad, al doe ik daarmee de lijsterbessprirea wat tekort, heeft uiteindelijk toch wat vorstschade opgelopen, maar herstelt zich weer goed
Tot slot nog een plantje, wat alweer een paar jaar geleden in mijn tuin is komen aanwaaien, want het is geen gekocht of gezaaid plantje, maar het was er opeens in een pot buiten en ik vond het grappig genoeg om het destijds voor de winter binnen te halen.
Een vetplantje en het is nogal eens van pot verwisseld tot ik het in een glazen ei heb gezet, waar het er prima naar de zin heeft.
Ik herinner me van de eerste keer, dat het bloeide, dat het een geel bloemetje was, maar eenmaal in het glazen ei, is het dus een roze bloemetje geworden en ook nu bloeit het weer
Een vetplantje en het is nogal eens van pot verwisseld tot ik het in een glazen ei heb gezet, waar het er prima naar de zin heeft.
Ik herinner me van de eerste keer, dat het bloeide, dat het een geel bloemetje was, maar eenmaal in het glazen ei, is het dus een roze bloemetje geworden en ook nu bloeit het weer
Het bloemetje lijkt op deze foto heel groot, maar het is niet meer dan een centimeter in doorsnee, maar mooi toch...
Soms kan ik echt lol hebben in zo'n aangewaaid plantje zonder moeilijke verzorging en dan groeit en bloeit, waar je het ook zet.
Soms kan ik echt lol hebben in zo'n aangewaaid plantje zonder moeilijke verzorging en dan groeit en bloeit, waar je het ook zet.
Eindelijk.... 27-3-2018
Ik dacht, dat het nooit zou komen, maar eindelijk was het afgelopen weekend heerlijk lenteweer, dus naar buiten!
Zaterdag wat kleine klusjes gedaan in de tuin, maar vooral genieten van het warme zonnetje en zelfs even een half uurtje gewoon gezeten, de eerste keer dit jaar en hopelijk volgen er nog vele dagen om lekker buiten te zitten.
Zondag was het tijd om een stevig met snoeiwerk aan de slag te gaan, eerst wat aarzelend hier en daar wat gesnoeid, maar al snel had ik "de smaak" te pakken en ging ik los...
De zwaarste klus was toch een struik achteraan in de achtertuin, geen idee, hoe die struik heet, wel dat hij fors teruggesnoeid moest worden om niet weer een monsterstruik van meters hoog in de zomer te krijgen.
Echt bijzonder is de struik niet en bloei heb ik ook niet gezien, wat ik enigszins vreemd vind, want de meeste struiken in deze tuin zijn toch wel bloeiend, maar mogelijk is deze struik ook helemaal uit zijn krachten gegroeid, want van de weigelia heb ik eerverleden jaar ook geen bloei gezien, maar na de snoei van vorig jaar dus wel en wist ik eindelijk wat de naam was van die struik ;)
Het was een hele klus, dat kan ik wel vertellen!
Ik heb ooit in een aanbieding een goede takkenschaar gekocht, waarmee ik takken en stammetjes van 6 cm doorsnee kan doorknippen, maar aan deze struik is nooit iets gedaan en sommige stammetjes waren met elkaar vergroeid en onmogelijk met de takkenschaar door te knippen.
Daar moest een zaag aan te pas komen...
Vorig jaar een Japanse zaag gekocht, een impuls aankoop, omdat deze fors afgeprijsd was en die ook een wat vreemd model had: een lang, wijder uitlopend zaagblad met aan weerszijden een fijne en een wat grovere zaagkant.
Op Internet opgezocht en Japanse zagen worden aangeprezen als prettiger zagen dan de Westerse variant, iets met de stand van de zaagtanden, waardoor het niet alleen lichter werken is, maar ook de zaagvlakken worden mooier.
Tijd dus om dat eens te ervaren en ik kan niet anders zeggen dan dat het inderdaad heel prettig werken was en de klus sneller ging dan verwacht en inderdaad mooie gladde zaagvlakken!
Ik denk niet, dat ik veel langer had moeten wachten met snoeien van deze struik, want na het zagen bleek, dat de sapstroom al op gang aan het komen was, de zaagvlakken waren licht vochtig.
Nu maar afwachten, hoe de struik uitloopt en of deze nog of weer gaat bloeien...
Eenmaal bezig met snoeien, gaat mijn verstand op nul en ben ik "van de wereld", ik hoor niets meer en word door niets afgeleid, dus na dit zaagwerk verder gegaan met snoeien.
Het volgende slachtoffer was de hibiscus, een struik, die ik al eerder fors had teruggesnoeid, maar werd me vorig jaar toch nog te hoog, dus nu ook fors teruggesnoeid tot een voor mij acceptabeler hoogte.
De hibiscus kan wel wat snoei hebben en vanaf nu kan ik de struik beter bijhouden, zodat het een mooie compacte struik wordt.
Richting voortuin gewerkt, waar heel wat zaailingen van seringen stonden en er staan al zo'n 6 seringenstruiken\bomen en dat vind al meer dan genoeg, dus de zaailingen deels kunnen uittrekken en deels tot op de grond afgeknipt.
Een verwaarloosd struikje, waarvan ik de naam niet weet, wat tot mooiere proporties terug geknipt en een paar rozenstruikjes terug geknipt. Deze rozen bloeien zeker niet lelijk, maar ze staan wat verloren in de voortuin en eruit halen is geen optie, daarvoor is de grond teveel als beton, dus vooruit maar en hopelijk worden het door goed snoeien toch wat mooiere struikjes.
En toen moest ik stoppen, want de kliko was vol, wat ook maar goed was, want toen pas ging ik voelen, dat ik toch wel hard gewerkt had, alles deed me wat pijn, maar wel met een heel tevreden gevoel, weer een stapje verder met de tuin!
Niet meer dan een stapje, want er moet echt nog heel veel gedaan worden om het slechts een beetje naar mijn zin te krijgen...
De volgende stap is het wegzagen van de stronkjes in de achtertuin, met de Japanse zaag moet dat goed te doen zijn en dan kan ik tenminste de potten in de achtertuin wat mooier rangschikken, want kijk ik nu naar buiten, staan de potten toch wat schots en scheef, wat niet anders kan door de vele stronkjes, dus die moeten zo snel mogelijk weggezaagd worden.
Helaas laat het weer het de komende weken wat afweten door veel regen, maar gelukkig geen vorst meer!
Het valt nog niet echt te zeggen, wat de vorstschade is, sommige planten laten al wat herstel zien, andere planten gaan pas later in groei, wat dus nog afwachten is, maar de 2 lavendelplanten zien er bar slecht uit, evenals de rozemarijn en het bergbonenkruid.
Gisteren wel de planten uit het kasje buiten gezet, bijna allemaal planten, die pas vrij laat iets van groei laten zien met uitzondering van de blauwe strobloem en de oleander, al heeft de laatste in het kasje toch wel forse vorstschade opgelopen, maar nog redelijk genoeg groene takken om weer te herstellen.
Ook de Toscaanse jasmijn heeft de winter goed doorstaan, wat licht vorstschade aan het blad, maar niet noemenswaardig, al moet ik nog iets verzinnen, hoe hij goed kan klimmen, want er staan nu wel bamboe stokken in de pot, maar dat werkt toch niet geweldig. Ik zou eigenlijk iets van een trellis moeten hebben om daarlangs de takken te leiden...
Wat ik wel heel leuk vind, is om te zien, dat de gevlekte orchis dit jaar weer meer groeipunten heeft, vorig jaar waren het 3 groeipunten, waarvan er 2 gebloeid hebben, dit jaar tel ik 5 groeipunten, of ze allemaal ook zullen bloeien is een andere vraag, maar leuk om te zien, dat deze het naar de zin heeft in de pot.
Al met al valt het mij (nog) niet tegen, wat de strenge vorst overleefd heeft.
Geen foto's, want ik kan wel hier en daar wat blij worden van de kleine puntjes groei, maar nog niet mogelijk om vast te leggen, het menselijk oog ziet meer dan de lens van de camera ;)
Zaterdag wat kleine klusjes gedaan in de tuin, maar vooral genieten van het warme zonnetje en zelfs even een half uurtje gewoon gezeten, de eerste keer dit jaar en hopelijk volgen er nog vele dagen om lekker buiten te zitten.
Zondag was het tijd om een stevig met snoeiwerk aan de slag te gaan, eerst wat aarzelend hier en daar wat gesnoeid, maar al snel had ik "de smaak" te pakken en ging ik los...
De zwaarste klus was toch een struik achteraan in de achtertuin, geen idee, hoe die struik heet, wel dat hij fors teruggesnoeid moest worden om niet weer een monsterstruik van meters hoog in de zomer te krijgen.
Echt bijzonder is de struik niet en bloei heb ik ook niet gezien, wat ik enigszins vreemd vind, want de meeste struiken in deze tuin zijn toch wel bloeiend, maar mogelijk is deze struik ook helemaal uit zijn krachten gegroeid, want van de weigelia heb ik eerverleden jaar ook geen bloei gezien, maar na de snoei van vorig jaar dus wel en wist ik eindelijk wat de naam was van die struik ;)
Het was een hele klus, dat kan ik wel vertellen!
Ik heb ooit in een aanbieding een goede takkenschaar gekocht, waarmee ik takken en stammetjes van 6 cm doorsnee kan doorknippen, maar aan deze struik is nooit iets gedaan en sommige stammetjes waren met elkaar vergroeid en onmogelijk met de takkenschaar door te knippen.
Daar moest een zaag aan te pas komen...
Vorig jaar een Japanse zaag gekocht, een impuls aankoop, omdat deze fors afgeprijsd was en die ook een wat vreemd model had: een lang, wijder uitlopend zaagblad met aan weerszijden een fijne en een wat grovere zaagkant.
Op Internet opgezocht en Japanse zagen worden aangeprezen als prettiger zagen dan de Westerse variant, iets met de stand van de zaagtanden, waardoor het niet alleen lichter werken is, maar ook de zaagvlakken worden mooier.
Tijd dus om dat eens te ervaren en ik kan niet anders zeggen dan dat het inderdaad heel prettig werken was en de klus sneller ging dan verwacht en inderdaad mooie gladde zaagvlakken!
Ik denk niet, dat ik veel langer had moeten wachten met snoeien van deze struik, want na het zagen bleek, dat de sapstroom al op gang aan het komen was, de zaagvlakken waren licht vochtig.
Nu maar afwachten, hoe de struik uitloopt en of deze nog of weer gaat bloeien...
Eenmaal bezig met snoeien, gaat mijn verstand op nul en ben ik "van de wereld", ik hoor niets meer en word door niets afgeleid, dus na dit zaagwerk verder gegaan met snoeien.
Het volgende slachtoffer was de hibiscus, een struik, die ik al eerder fors had teruggesnoeid, maar werd me vorig jaar toch nog te hoog, dus nu ook fors teruggesnoeid tot een voor mij acceptabeler hoogte.
De hibiscus kan wel wat snoei hebben en vanaf nu kan ik de struik beter bijhouden, zodat het een mooie compacte struik wordt.
Richting voortuin gewerkt, waar heel wat zaailingen van seringen stonden en er staan al zo'n 6 seringenstruiken\bomen en dat vind al meer dan genoeg, dus de zaailingen deels kunnen uittrekken en deels tot op de grond afgeknipt.
Een verwaarloosd struikje, waarvan ik de naam niet weet, wat tot mooiere proporties terug geknipt en een paar rozenstruikjes terug geknipt. Deze rozen bloeien zeker niet lelijk, maar ze staan wat verloren in de voortuin en eruit halen is geen optie, daarvoor is de grond teveel als beton, dus vooruit maar en hopelijk worden het door goed snoeien toch wat mooiere struikjes.
En toen moest ik stoppen, want de kliko was vol, wat ook maar goed was, want toen pas ging ik voelen, dat ik toch wel hard gewerkt had, alles deed me wat pijn, maar wel met een heel tevreden gevoel, weer een stapje verder met de tuin!
Niet meer dan een stapje, want er moet echt nog heel veel gedaan worden om het slechts een beetje naar mijn zin te krijgen...
De volgende stap is het wegzagen van de stronkjes in de achtertuin, met de Japanse zaag moet dat goed te doen zijn en dan kan ik tenminste de potten in de achtertuin wat mooier rangschikken, want kijk ik nu naar buiten, staan de potten toch wat schots en scheef, wat niet anders kan door de vele stronkjes, dus die moeten zo snel mogelijk weggezaagd worden.
Helaas laat het weer het de komende weken wat afweten door veel regen, maar gelukkig geen vorst meer!
Het valt nog niet echt te zeggen, wat de vorstschade is, sommige planten laten al wat herstel zien, andere planten gaan pas later in groei, wat dus nog afwachten is, maar de 2 lavendelplanten zien er bar slecht uit, evenals de rozemarijn en het bergbonenkruid.
Gisteren wel de planten uit het kasje buiten gezet, bijna allemaal planten, die pas vrij laat iets van groei laten zien met uitzondering van de blauwe strobloem en de oleander, al heeft de laatste in het kasje toch wel forse vorstschade opgelopen, maar nog redelijk genoeg groene takken om weer te herstellen.
Ook de Toscaanse jasmijn heeft de winter goed doorstaan, wat licht vorstschade aan het blad, maar niet noemenswaardig, al moet ik nog iets verzinnen, hoe hij goed kan klimmen, want er staan nu wel bamboe stokken in de pot, maar dat werkt toch niet geweldig. Ik zou eigenlijk iets van een trellis moeten hebben om daarlangs de takken te leiden...
Wat ik wel heel leuk vind, is om te zien, dat de gevlekte orchis dit jaar weer meer groeipunten heeft, vorig jaar waren het 3 groeipunten, waarvan er 2 gebloeid hebben, dit jaar tel ik 5 groeipunten, of ze allemaal ook zullen bloeien is een andere vraag, maar leuk om te zien, dat deze het naar de zin heeft in de pot.
Al met al valt het mij (nog) niet tegen, wat de strenge vorst overleefd heeft.
Geen foto's, want ik kan wel hier en daar wat blij worden van de kleine puntjes groei, maar nog niet mogelijk om vast te leggen, het menselijk oog ziet meer dan de lens van de camera ;)
Een lange winter.... 23-3-2018
Ik vind het maar een lange, lange winter, langer dan andere jaren en net maar eens bij Tuinverhalen opgezocht of dat gevoel ook klopt...
Het klopt dus, vorig jaar jubelde ik al op 7 maart over het heerlijke lenteweer en alles wat al aan het opkomen was.
Op 7 maart kon ik ook de eerste foto's maken van wat allemaal al opkwam en 18 maart kon ik de eerste bloemenfoto's maken, terwijl er nu nog nauwelijks iets opkomt en komt iets voorzichtig op, wordt het weer teniet gedaan door nieuwe vorst.
De vooruitzichten blijven fris met toch weer nachtvorst en ik begin nu toch wel te vrezen over de overlevingskansen van de planten, die het al zo zwaar te verduren hebben gehad met de strenge vorst...
Zodra de vorst even weg is, doen veel planten weer een dappere poging om op te komen, maar dat kost energie, wat weer teniet gedaan wordt door een paar nachten vorst en weg is het jonge groen :\
Er zijn een paar die-hards zoals de valeriaan, die opkomt, zij het nog veel minder dan vorig jaar om deze tijd, maar ook de akelei komt steeds meer op, evenals een Pulsatilla, maar ook die jonge scheuten zijn een stuk kleiner dan vorig jaar rond deze tijd.
Ook de kleine geitenbaard komt weer voorzichtig op, maar volgens mij heb ik het daarmee dan ook wel gehad.
Het enige plantje, wat zich echt niets aantrekt van de vorst is de kleine Ridderspoor, wat ik bijna bizar vind met die ielige steeltjes en blaadjes, maar nee, steeltje voor steeltje komt bovengronds, niet snel, maar hoe het ook vriest, het gaat niet tegen de grond of lelijk worden.
Nog vreemder vind ik de Camellia, die toch bekend staat als vorstgevoelig, waarvan nu slechts 1 blaadje toont wat vorstschade toont, maar verder mooi groen en kijk ik naar de foto van vorig jaar, was er behoorlijk wat vorstschade na wat late nachtvorst.
De vorstgevoelige planten in het kasje laten ook steeds meer vorstschade zien, net zoals ik zijn ze ook wat winter-moe...
Maar goed, die zullen wel weer bijtrekken, al zullen ze fors terug geknipt moeten worden om de lelijke stukken eruit te halen.
Het is vooral, dat ik eraan toe ben om weer buiten bezig te kunnen zijn: snoeien, zaaien en genieten van wat allemaal opkomt, maar voorlopig is daar nog geen enkel teken van te zien in de voorspellingen, het blijft dit grijze, koude weer met wéér nachtvorst, al is het lichte nachtvorst, maar toch...
Vorig jaar schreef ik op 18 maart, dat het 33 graden was in de achtertuin, het tuinzitje schoongemaakt had en heerlijk buiten in het warme zonnetje kon zitten.
Het verschil kan niet groter zijn!
De enige troost is, dat ik niet de enige ben, die snakt naar voorjaar om buiten bezig te kunnen zijn, maar eerlijk gezegd is het een wat schrale troost...
Even mezelf wat oppeppen ;)
Ik heb vorig jaar een hangfuchsia gekocht met de naam Matt Busby, wat een voetballer geweest is en waarvan ik de naamgeving niet goed begrijp, want in mijn ogen zijn het heel vrouwelijke, bijna wulpse bloemen en bij een voetballersnaam verwacht je toch meer stoere bloemen
Het klopt dus, vorig jaar jubelde ik al op 7 maart over het heerlijke lenteweer en alles wat al aan het opkomen was.
Op 7 maart kon ik ook de eerste foto's maken van wat allemaal al opkwam en 18 maart kon ik de eerste bloemenfoto's maken, terwijl er nu nog nauwelijks iets opkomt en komt iets voorzichtig op, wordt het weer teniet gedaan door nieuwe vorst.
De vooruitzichten blijven fris met toch weer nachtvorst en ik begin nu toch wel te vrezen over de overlevingskansen van de planten, die het al zo zwaar te verduren hebben gehad met de strenge vorst...
Zodra de vorst even weg is, doen veel planten weer een dappere poging om op te komen, maar dat kost energie, wat weer teniet gedaan wordt door een paar nachten vorst en weg is het jonge groen :\
Er zijn een paar die-hards zoals de valeriaan, die opkomt, zij het nog veel minder dan vorig jaar om deze tijd, maar ook de akelei komt steeds meer op, evenals een Pulsatilla, maar ook die jonge scheuten zijn een stuk kleiner dan vorig jaar rond deze tijd.
Ook de kleine geitenbaard komt weer voorzichtig op, maar volgens mij heb ik het daarmee dan ook wel gehad.
Het enige plantje, wat zich echt niets aantrekt van de vorst is de kleine Ridderspoor, wat ik bijna bizar vind met die ielige steeltjes en blaadjes, maar nee, steeltje voor steeltje komt bovengronds, niet snel, maar hoe het ook vriest, het gaat niet tegen de grond of lelijk worden.
Nog vreemder vind ik de Camellia, die toch bekend staat als vorstgevoelig, waarvan nu slechts 1 blaadje toont wat vorstschade toont, maar verder mooi groen en kijk ik naar de foto van vorig jaar, was er behoorlijk wat vorstschade na wat late nachtvorst.
De vorstgevoelige planten in het kasje laten ook steeds meer vorstschade zien, net zoals ik zijn ze ook wat winter-moe...
Maar goed, die zullen wel weer bijtrekken, al zullen ze fors terug geknipt moeten worden om de lelijke stukken eruit te halen.
Het is vooral, dat ik eraan toe ben om weer buiten bezig te kunnen zijn: snoeien, zaaien en genieten van wat allemaal opkomt, maar voorlopig is daar nog geen enkel teken van te zien in de voorspellingen, het blijft dit grijze, koude weer met wéér nachtvorst, al is het lichte nachtvorst, maar toch...
Vorig jaar schreef ik op 18 maart, dat het 33 graden was in de achtertuin, het tuinzitje schoongemaakt had en heerlijk buiten in het warme zonnetje kon zitten.
Het verschil kan niet groter zijn!
De enige troost is, dat ik niet de enige ben, die snakt naar voorjaar om buiten bezig te kunnen zijn, maar eerlijk gezegd is het een wat schrale troost...
Even mezelf wat oppeppen ;)
Ik heb vorig jaar een hangfuchsia gekocht met de naam Matt Busby, wat een voetballer geweest is en waarvan ik de naamgeving niet goed begrijp, want in mijn ogen zijn het heel vrouwelijke, bijna wulpse bloemen en bij een voetballersnaam verwacht je toch meer stoere bloemen
Deze hangfuchsia is niet winterhard, maar ik heb bijtijds stekjes eraf gehaald, die goed geworteld zijn om de stekjes vervolgens weer te stekken en inmiddels staan de meeste stekjes weer in de uiteindelijke pot om komende zomer weer te kunnen genieten van de prachtige bloemen.
Eigenlijk ben ik niet zo'n mens van zorgvuldig stekjes binnen opkweken, maar deze plant vond ik bij toeval en nooit eerder gezien, dus toch maar een poging gedaan en dan is het leuk om te zien, dat het ook goed lukt.
De pot staat in de keukenvensterbank, waar de jonge plantjes enthousiast groeien:
Eigenlijk ben ik niet zo'n mens van zorgvuldig stekjes binnen opkweken, maar deze plant vond ik bij toeval en nooit eerder gezien, dus toch maar een poging gedaan en dan is het leuk om te zien, dat het ook goed lukt.
De pot staat in de keukenvensterbank, waar de jonge plantjes enthousiast groeien:
Een ander plantje, wat in deze vensterbank staat, is het pannenkoekplantje en het heeft lang geduurd, eer ik het juiste plekje voor dit plantje gevonden had, waarna het eindelijk begon te groeien en mooier werd.
Omdat het lang te donker heeft gestaan, is het een beetje een boompje geworden, wat eigenlijk niet de bedoeling is van dit plantje, maar nu in de vensterbank is het mooi tot ontwikkeling gekomen. Mooi om met het tegenlicht van buiten de nerfjes van het plantje te zien
Omdat het lang te donker heeft gestaan, is het een beetje een boompje geworden, wat eigenlijk niet de bedoeling is van dit plantje, maar nu in de vensterbank is het mooi tot ontwikkeling gekomen. Mooi om met het tegenlicht van buiten de nerfjes van het plantje te zien
Een mens moet toch wat als je niet buiten bezig kunt zijn ;)
Wat doe je met winterweer .... 18-3-2018
Buiten koud met veel wind, niet echt aangenaam en ook de zon laat het afweten, snipverkouden en wat doe je dan op zo'n dag...
Om dan toch wat met "tuin" bezig te zijn, blader ik graag weer eens door mijn foto-archief, zo'n 16 jaar aan digitale foto's op de externe harde schijf, waarvan veel van de tuin, maar ook uitstapjes, vakanties, dierentuinen, wandelingen, de dochters en nog veel meer.
Ik heb heel veel planten gehad, sommigen voor lange tijd, andere overleefden de winter niet of ik vond ze toch niet zo mooi, of woekerden teveel of werden gewoon te groot.
Zo zag ik, dat ik al eerder de blauwe strobloem heb gehad, jaren geleden, maar blijkbaar geen blijvertje was, want in latere foto's komt deze niet meer terug.
Mijn aandacht werd echter getrokken naar de vijver, die ik in 2004 heb gegraven, ik wist heel zeker, dat daar foto's van zijn gemaakt, terwijl ik deze aan het graven was, maar hoe ik ook zocht in de periode, dat deze vijver gegraven moest zijn, de foto's waren niet te vinden.
Wel de foto's, dat deze klaar was en vele daarna van het vijvertje, maar niet van het graven zelf....
Waar o waar heb ik die foto's dan toch gezien in mijn gigantische archief???
Misschien in het archief van mijn vorige websites voor ik overgestapt ben naar Weebly?
Wat leuk om die websites terug te zien, helemaal zelf in HTML en CSS geschreven en ik vind ze nog steeds netjes gedaan!
Ook op die websites schreef ik over de tuin, maar toen noemde ik het Tuindagboek en ook had ik een hoofdstuk "de vijver" om daar de gewenste foto's te vinden van het graven van de vijver.
Een beetje jaloers kijk ik naar mezelf, dat ik dat toen nog kon....
Helaas zijn de foto's erg overbelicht, maar ik heb ze dan ook niet zelf gemaakt en ik heb voor de toenmalige website de foto's ook vrij klein gemaakt.
Toch leuk om te laten zien en met wat kunstgrepen de foto's vergroot en de overbelichting wat verminderd.
Om dan toch wat met "tuin" bezig te zijn, blader ik graag weer eens door mijn foto-archief, zo'n 16 jaar aan digitale foto's op de externe harde schijf, waarvan veel van de tuin, maar ook uitstapjes, vakanties, dierentuinen, wandelingen, de dochters en nog veel meer.
Ik heb heel veel planten gehad, sommigen voor lange tijd, andere overleefden de winter niet of ik vond ze toch niet zo mooi, of woekerden teveel of werden gewoon te groot.
Zo zag ik, dat ik al eerder de blauwe strobloem heb gehad, jaren geleden, maar blijkbaar geen blijvertje was, want in latere foto's komt deze niet meer terug.
Mijn aandacht werd echter getrokken naar de vijver, die ik in 2004 heb gegraven, ik wist heel zeker, dat daar foto's van zijn gemaakt, terwijl ik deze aan het graven was, maar hoe ik ook zocht in de periode, dat deze vijver gegraven moest zijn, de foto's waren niet te vinden.
Wel de foto's, dat deze klaar was en vele daarna van het vijvertje, maar niet van het graven zelf....
Waar o waar heb ik die foto's dan toch gezien in mijn gigantische archief???
Misschien in het archief van mijn vorige websites voor ik overgestapt ben naar Weebly?
Wat leuk om die websites terug te zien, helemaal zelf in HTML en CSS geschreven en ik vind ze nog steeds netjes gedaan!
Ook op die websites schreef ik over de tuin, maar toen noemde ik het Tuindagboek en ook had ik een hoofdstuk "de vijver" om daar de gewenste foto's te vinden van het graven van de vijver.
Een beetje jaloers kijk ik naar mezelf, dat ik dat toen nog kon....
Helaas zijn de foto's erg overbelicht, maar ik heb ze dan ook niet zelf gemaakt en ik heb voor de toenmalige website de foto's ook vrij klein gemaakt.
Toch leuk om te laten zien en met wat kunstgrepen de foto's vergroot en de overbelichting wat verminderd.
Dit vijvertje staat nu ongebruikt achterin de tuin en onmogelijk om dit nog in te graven of zelfs maar een plaatsje voor te vinden, wat ik erg jammer vind, want ik vond het leuk om naar het waterleven te kijken met kikkertjes en andere waterdiertjes.
Ter compensatie heb ik nu een cementbak als vijvertje ingericht, maar het is toch niet hetzelfde...
In ieder geval leuk om bovenstaande foto's weer teruggevonden te hebben en wilde ik toch even laten zien.
Ter compensatie heb ik nu een cementbak als vijvertje ingericht, maar het is toch niet hetzelfde...
In ieder geval leuk om bovenstaande foto's weer teruggevonden te hebben en wilde ik toch even laten zien.
Kamerplanten: Jatropha podagrica .... 16-3-2018
Okee, kamerplanten horen eigenlijk niet bij Tuinverhalen, maar om daar nu een aparte pagina voor te maken, is niet de moeite waard.
Zo zorgvuldig ik ben met de buitenplanten met vrij "groene vingers", mis ik dit ten ene male bij kamerplanten!
Die "willen" niet bij mij, al ging het beter in de woning van 3 jaar geleden en deden de planten het niet onaardig, maar bijna alle planten gingen dood in de nieuwe woning en ook in deze woning liet de een na andere plant het afweten.
Er zijn nu nog maar een paar planten over, die overleven met mijn plant-vaardigheden, nog 2 Calathea, een koffiestruikje, een plantje zonder naam, wat grasachtig op dikke bollen, zal ook wel iets van een succulent zijn en een vetplantje in een glazen ei.
Ik heb echter 1 pronkstuk: de flessenplant ofwel Jatropha podagrica, een plant uit de wolfsmelk familie.
Deze heb ik al een jaar of 8, gekocht om het mooi gevormde blad en de koraalrode bloemschermpjes, al was ik het eerste jaar wat teleurgesteld, toen in de herfst alle blad afviel en ik alleen nog maar een paar kale stammetjes had.
Gelukkig hebben we tegenwoordig Internet om daar te lezen, dat dit een eigenschap is van deze plant: zodra de lichturen afnemen, laat hij het blad vallen en nemen de lichturen in het voorjaar weer toe, begint weer de bladgroei en de bloei.
Toen ik de plant kocht, was er nog niet zo heel veel informatie te vinden, maar inmiddels komt de plant wat meer in de schijnwerpers en ook meer informatie.
Zo weet ik sinds kort, dat er mannelijke en vrouwelijke bloemetjes zijn.
De mannelijke bloemetjes hebben meeldraden, de vrouwelijke een stampertje, worden de vrouwelijke bestoven, ontstaan er vrij grote zaaddozen.
Inmiddels bloeit de plant weer, nog zonder blad en maar eens gekeken naar de bloemetjes om inderdaad het verschil te zien tussen de vrouwelijke bloemetjes en de mannelijke, die trouwens in de meerderheid zijn.
Het lijkt me leuk om zaaddozen te krijgen, dus ben ik woensdag met een penseeltje langs de meeldraadjes gegaan om vervolgens met het penseeltje over de stampertjes te gaan.
Nu maar afwachten of er ook zaaddozen ontstaan, wat vrij snel moet gaan, want mijn ervaring is, dat de bloei niet zo heel lang duurt en zodra de bloemstengels uitgebloeid zijn, vallen ze af om dan weer nieuwe bloemstengels te maken.
Maar goed, het kan ook zijn, dat ze afvallen, omdat ze niet bevrucht zijn en dan nieuwe bloemstengels aanmaken voor een nieuwe poging.
Een leuk experiment...
Wat betreft verzorging, zal duidelijk zijn, dat het een makkelijke plant is: hij staat in een grote hoge pot en zo eens in de week krijgt hij een plens water, in de winter wat minder, dan is er immers geen groei en bloei.
Er wordt cactusaarde aanbevolen, maar hij doet het prima in gewone potgrond, ook wat betreft standplaats doet deze plant niet moeilijk, al heeft hij wel licht en zon nodig om weer "wakker" te worden na de winter.
Het enige nadeel, voor zover je het een nadeel mag noemen, is dat het blad naar het licht draait, zoals zoveel planten en de voorkant van het blad mooier toont en ook de afgevallen bloemetjes geven wat rommel op de vensterbank.
Het is echter wel de mooiste en meest succesvolle plant voor mijn niet groene vingers wat betreft kamerplanten ;)
Ik moest deze plant echt even in het zonnetje zetten als mooie en gemakkelijke kamerplant en al kan het buiten weer vriezen en koud zijn, voor deze plant is het al lente en zijn de eerste mini-blaadjes al te zien, evenals de bloemstengels.
Misschien komt hij nog eens voorbij onder Tuinverhalen als de bestuiving is geslaagd, maar ook een foto van blad en bloei is de moeite waard om te tonen.
Zo zorgvuldig ik ben met de buitenplanten met vrij "groene vingers", mis ik dit ten ene male bij kamerplanten!
Die "willen" niet bij mij, al ging het beter in de woning van 3 jaar geleden en deden de planten het niet onaardig, maar bijna alle planten gingen dood in de nieuwe woning en ook in deze woning liet de een na andere plant het afweten.
Er zijn nu nog maar een paar planten over, die overleven met mijn plant-vaardigheden, nog 2 Calathea, een koffiestruikje, een plantje zonder naam, wat grasachtig op dikke bollen, zal ook wel iets van een succulent zijn en een vetplantje in een glazen ei.
Ik heb echter 1 pronkstuk: de flessenplant ofwel Jatropha podagrica, een plant uit de wolfsmelk familie.
Deze heb ik al een jaar of 8, gekocht om het mooi gevormde blad en de koraalrode bloemschermpjes, al was ik het eerste jaar wat teleurgesteld, toen in de herfst alle blad afviel en ik alleen nog maar een paar kale stammetjes had.
Gelukkig hebben we tegenwoordig Internet om daar te lezen, dat dit een eigenschap is van deze plant: zodra de lichturen afnemen, laat hij het blad vallen en nemen de lichturen in het voorjaar weer toe, begint weer de bladgroei en de bloei.
Toen ik de plant kocht, was er nog niet zo heel veel informatie te vinden, maar inmiddels komt de plant wat meer in de schijnwerpers en ook meer informatie.
Zo weet ik sinds kort, dat er mannelijke en vrouwelijke bloemetjes zijn.
De mannelijke bloemetjes hebben meeldraden, de vrouwelijke een stampertje, worden de vrouwelijke bestoven, ontstaan er vrij grote zaaddozen.
Inmiddels bloeit de plant weer, nog zonder blad en maar eens gekeken naar de bloemetjes om inderdaad het verschil te zien tussen de vrouwelijke bloemetjes en de mannelijke, die trouwens in de meerderheid zijn.
Het lijkt me leuk om zaaddozen te krijgen, dus ben ik woensdag met een penseeltje langs de meeldraadjes gegaan om vervolgens met het penseeltje over de stampertjes te gaan.
Nu maar afwachten of er ook zaaddozen ontstaan, wat vrij snel moet gaan, want mijn ervaring is, dat de bloei niet zo heel lang duurt en zodra de bloemstengels uitgebloeid zijn, vallen ze af om dan weer nieuwe bloemstengels te maken.
Maar goed, het kan ook zijn, dat ze afvallen, omdat ze niet bevrucht zijn en dan nieuwe bloemstengels aanmaken voor een nieuwe poging.
Een leuk experiment...
Wat betreft verzorging, zal duidelijk zijn, dat het een makkelijke plant is: hij staat in een grote hoge pot en zo eens in de week krijgt hij een plens water, in de winter wat minder, dan is er immers geen groei en bloei.
Er wordt cactusaarde aanbevolen, maar hij doet het prima in gewone potgrond, ook wat betreft standplaats doet deze plant niet moeilijk, al heeft hij wel licht en zon nodig om weer "wakker" te worden na de winter.
Het enige nadeel, voor zover je het een nadeel mag noemen, is dat het blad naar het licht draait, zoals zoveel planten en de voorkant van het blad mooier toont en ook de afgevallen bloemetjes geven wat rommel op de vensterbank.
Het is echter wel de mooiste en meest succesvolle plant voor mijn niet groene vingers wat betreft kamerplanten ;)
Ik moest deze plant echt even in het zonnetje zetten als mooie en gemakkelijke kamerplant en al kan het buiten weer vriezen en koud zijn, voor deze plant is het al lente en zijn de eerste mini-blaadjes al te zien, evenals de bloemstengels.
Misschien komt hij nog eens voorbij onder Tuinverhalen als de bestuiving is geslaagd, maar ook een foto van blad en bloei is de moeite waard om te tonen.
Dag lente, hallo vorst :(.... 15-3-2018
Ik zuchtte maar een keer, toen weer strenge vorst werd aangekondigd, op mijn wenslijstje staat lente bovenaan, maar koning Winter duwt dit ruw opzij, hij was nog niet klaar met regeren...
Net nu ik helemaal vrolijk werd van de uitlopende planten, die ik als verloren achtte, komt dus weer zo'n strenge vorst :\
Wat gaat het betekenen voor al het jonge groen, wat ik zie opkomen?
Het zijn dit keer maar 2 nachten met strenge vorst, maar ook daarna zijn nog 2 nachten met matige vorst en de nachttemperaturen daarna zijn ook niet om over naar huis te schrijven met net 1 of 2 graden...
Ik kan hoog springen, ik kan laag springen, feit is, dat het gewoon afwachten is, wat het voor de planten betekent!
Alle vorstgevoelige planten zijn weer teruggezet in het kasje en nog een paar meer, die toch wel erg te lijden hadden gehad van de vorige vorst.
Op de pot met orchideeën heb ik het mosmatje er weer opgelegd, evenals op de jonge uitlopers van de akeleiruit.
De pot van de Monarda heb ik rondom en bovenop afgedekt met noppenfolie, de rest zal zichzelf moeten "redden"....
Gisteren nog maar eens wat foto's gemaakt van de krokussen en sneeuwklokjes:
Net nu ik helemaal vrolijk werd van de uitlopende planten, die ik als verloren achtte, komt dus weer zo'n strenge vorst :\
Wat gaat het betekenen voor al het jonge groen, wat ik zie opkomen?
Het zijn dit keer maar 2 nachten met strenge vorst, maar ook daarna zijn nog 2 nachten met matige vorst en de nachttemperaturen daarna zijn ook niet om over naar huis te schrijven met net 1 of 2 graden...
Ik kan hoog springen, ik kan laag springen, feit is, dat het gewoon afwachten is, wat het voor de planten betekent!
Alle vorstgevoelige planten zijn weer teruggezet in het kasje en nog een paar meer, die toch wel erg te lijden hadden gehad van de vorige vorst.
Op de pot met orchideeën heb ik het mosmatje er weer opgelegd, evenals op de jonge uitlopers van de akeleiruit.
De pot van de Monarda heb ik rondom en bovenop afgedekt met noppenfolie, de rest zal zichzelf moeten "redden"....
Gisteren nog maar eens wat foto's gemaakt van de krokussen en sneeuwklokjes:
Toch wat foto's.... 11-3-2018
Het was gisteren zo heerlijk buiten en ik krijg steeds meer vertrouwen, dat de meeste planten de strenge vorst hebben overleefd, zelfs de Monarda, waarvan het jonge groen er heel dood uitzag en ziet, herstelt zich weer met kleine jonge plantjes, wat ik zeker niet verwacht had, omdat de Monarda heel oppervlakkig wortelt.
Maar goed, heerlijk weer dus en toch maar even met de camera naar buiten!
Erg leuk om te zien, dat de krokusjes, die ik ooit zelf gekocht en in een pot geplant had, maar nooit wilde bloeien, bloeien nu prachtig. Ik herinner me nog van de aankoop, dat het bijzondere krokusjes waren en bijzonder zijn ze inderdaad!
Veel kleinere bloemetjes, die heel anders zijn dan gewone krokussen.
Foto's dus:
Maar goed, heerlijk weer dus en toch maar even met de camera naar buiten!
Erg leuk om te zien, dat de krokusjes, die ik ooit zelf gekocht en in een pot geplant had, maar nooit wilde bloeien, bloeien nu prachtig. Ik herinner me nog van de aankoop, dat het bijzondere krokusjes waren en bijzonder zijn ze inderdaad!
Veel kleinere bloemetjes, die heel anders zijn dan gewone krokussen.
Foto's dus:
Het lentegevoel.... 10-3-2018
Gisteren de planten in het kasje buiten gezet, nog wel dicht bij het kasje, zodat bij plotselinge strengere vorst, ze snel weer in het kasje gezet kunnen worden. Een paar graden vorst kunnen ze buiten wel hebben, maar ook niet meer.
Het heeft vannacht flink geregend, wat goed is voor alle planten, want vorst droogt de aarde ernstig uit, dus water kunnen ze goed gebruiken.
Ik maak graag iedere ochtend een tuinrondje, maar met die strenge vorst durfde ik niet meer naar de planten te kijken, "angst en beven" over wat zou overleven in potten...
Nu kan het weer en iedere dag zie ik weer een plant, die jong groen laat zien om echt opgelucht te zijn, want ik had er een hard hoofd in, dat ook maar iets nog zou leven na die strenge vorst.
Er zullen zeker planten zijn, die het niet overleefd hebben, maar bij het merendeel zie ik wat herstel en dat stemt een mens toch wel wat vrolijk ;)
Geen foto's, want ik kan er wel vrolijk van worden, maar nog niets is fotografeer-waardig...
Het zijn de kleine dingen, die ik zie, zoals de ereprijs, die er weer goed uitziet en ook de damastbloem heeft wel flinke schade opgelopen, maar de kern van de plant ziet er goed uit.
Ook de bronskleurige venkel begint weer uit te lopen...
Aan de zijkant van het huis lijken de planten ook weinig schade te hebben opgelopen en zie ik bij de akelei het jonge groen snel opkomen en in de bollenbak komen de eerste groene puntjes boven de grond.
De lijsterbesspirea, die het zo lang vol hield met de kou, kreeg uiteindelijk wel wat vorstschade, maar lijkt zich te herstellen met deze zachte dagtemperatuur.
Wat ik zelf het meest opvallend vind, is de Camellia, waar geen plek meer voor was in het kasje en dus buiten had laten staan.
Vorige winter, die toch aanzienlijk zachter was en in het kasje stond, had de plant wel wat vorstschade aan het blad, maar nu dus helemaal geen vorstschade te zien, heel bijzonder!
Geen bloemknoppen dit jaar, omdat ik de plant vorig jaar meermalen gesnoeid heb om mooier in vorm te krijgen, maar wel heel wat jonge bladknoppen, die er goed uit zien.
In het najaar heb ik het citroengras in de kelder gezet, maar het werkt niet echt om buitenplanten binnen te zetten.
Vorige winter had ik wat planten boven gezet, maar ik vergeet dan om regelmatig water te geven en werd dus geen succes.
Hetzelfde geldt dan ook voor de kelder, uit het zicht is voor mij vergeten, maar net de plant toch maar met veel moeite uit de kelder gehaald en ik zie zowaar nog enkele groene stengels....
Nee, mooi is de plant niet meer, maar dat er toch nog groen te zien is, geeft de hoop, dat hij nu buiten met wat regen en zachte temperatuur, weer uitloopt na bijna een half jaar geen water gekregen te hebben.
De echte jasmijn, die waarvan jasmijnthee wordt gemaakt, heb ik wel weg kunnen gooien, maar die had ik dan ook bewust buiten laten staan. Het is zeker een mooie, maar ook lastige plant en na vorige winter herstelde hij zich ook niet echt.
Soms kies ik er voor om niet verder te gaan met een plant, teveel zorg, teveel aandacht met weinig rendement.
Mijn impulsieve aankopen, omdat ik iets zo mooi of bijzonder vind, zorgt er soms voor, dat ik er pas later achter kom, dat iets niet zo geschikt is voor mijn manier van tuinieren. Niet voldoende winterhard of veel zorg behoeven.
Ik maak me maar geen illusies, dat het mij niet meer zal gebeuren en soms valt het enorm mee, zoals de oleander, die in het kasje overwinterd heeft en heeft wel iets vorstschade, maar zeker niet dusdanig, dat de plant niets meer waard is.
Iets wat ik zeker niet verwacht had met de strenge vorst!
De vijverplanten lijken ook allemaal de winter overleefd te hebben, zowel degenen, die in het vijvertje zijn blijven staan als de planten in een bak water in het kasje.
Wat lelijk geworden, maar dat gebeurt ook in een zachte winter en een kwestie van het lelijke blad wat wegknippen, waarna ze weer mooi kunnen uitlopen.
Ook in de voortuin beginnen nu eindelijk de sneeuwklokjes te bloeien en een groot deel van de eerste krokussen is dus niets geworden, maar er komen nu andere krokussen naar boven, die zeker zo mooi zijn en wel bijna bloeien.
Ook zie ik narcissen in knop boven komen en dan kan ik mijn voortuin 10x niets vinden, maar in het vroege voorjaar is hij even mooi om te zien, al valt er geen mooie foto te maken van het geheel.
Wel geprobeerd, maar ik kan over geen enkele foto tevreden zijn, te rommelig en geeft niet weer, wat ik zie, waar ik wel vaker een probleem mee heb, natuurfotografie is soms toch wel een vak apart...
Maar goed, het onderwerp was Lentegevoel en als ik zo door de tuin loop en bij iedere plant, die weer leven laat zien, krijg ik het lentegevoel en al zal ik nog geduld moeten hebben tot echt alles weer tot groei komt, het gevoel doet mij goed!
Het heeft vannacht flink geregend, wat goed is voor alle planten, want vorst droogt de aarde ernstig uit, dus water kunnen ze goed gebruiken.
Ik maak graag iedere ochtend een tuinrondje, maar met die strenge vorst durfde ik niet meer naar de planten te kijken, "angst en beven" over wat zou overleven in potten...
Nu kan het weer en iedere dag zie ik weer een plant, die jong groen laat zien om echt opgelucht te zijn, want ik had er een hard hoofd in, dat ook maar iets nog zou leven na die strenge vorst.
Er zullen zeker planten zijn, die het niet overleefd hebben, maar bij het merendeel zie ik wat herstel en dat stemt een mens toch wel wat vrolijk ;)
Geen foto's, want ik kan er wel vrolijk van worden, maar nog niets is fotografeer-waardig...
Het zijn de kleine dingen, die ik zie, zoals de ereprijs, die er weer goed uitziet en ook de damastbloem heeft wel flinke schade opgelopen, maar de kern van de plant ziet er goed uit.
Ook de bronskleurige venkel begint weer uit te lopen...
Aan de zijkant van het huis lijken de planten ook weinig schade te hebben opgelopen en zie ik bij de akelei het jonge groen snel opkomen en in de bollenbak komen de eerste groene puntjes boven de grond.
De lijsterbesspirea, die het zo lang vol hield met de kou, kreeg uiteindelijk wel wat vorstschade, maar lijkt zich te herstellen met deze zachte dagtemperatuur.
Wat ik zelf het meest opvallend vind, is de Camellia, waar geen plek meer voor was in het kasje en dus buiten had laten staan.
Vorige winter, die toch aanzienlijk zachter was en in het kasje stond, had de plant wel wat vorstschade aan het blad, maar nu dus helemaal geen vorstschade te zien, heel bijzonder!
Geen bloemknoppen dit jaar, omdat ik de plant vorig jaar meermalen gesnoeid heb om mooier in vorm te krijgen, maar wel heel wat jonge bladknoppen, die er goed uit zien.
In het najaar heb ik het citroengras in de kelder gezet, maar het werkt niet echt om buitenplanten binnen te zetten.
Vorige winter had ik wat planten boven gezet, maar ik vergeet dan om regelmatig water te geven en werd dus geen succes.
Hetzelfde geldt dan ook voor de kelder, uit het zicht is voor mij vergeten, maar net de plant toch maar met veel moeite uit de kelder gehaald en ik zie zowaar nog enkele groene stengels....
Nee, mooi is de plant niet meer, maar dat er toch nog groen te zien is, geeft de hoop, dat hij nu buiten met wat regen en zachte temperatuur, weer uitloopt na bijna een half jaar geen water gekregen te hebben.
De echte jasmijn, die waarvan jasmijnthee wordt gemaakt, heb ik wel weg kunnen gooien, maar die had ik dan ook bewust buiten laten staan. Het is zeker een mooie, maar ook lastige plant en na vorige winter herstelde hij zich ook niet echt.
Soms kies ik er voor om niet verder te gaan met een plant, teveel zorg, teveel aandacht met weinig rendement.
Mijn impulsieve aankopen, omdat ik iets zo mooi of bijzonder vind, zorgt er soms voor, dat ik er pas later achter kom, dat iets niet zo geschikt is voor mijn manier van tuinieren. Niet voldoende winterhard of veel zorg behoeven.
Ik maak me maar geen illusies, dat het mij niet meer zal gebeuren en soms valt het enorm mee, zoals de oleander, die in het kasje overwinterd heeft en heeft wel iets vorstschade, maar zeker niet dusdanig, dat de plant niets meer waard is.
Iets wat ik zeker niet verwacht had met de strenge vorst!
De vijverplanten lijken ook allemaal de winter overleefd te hebben, zowel degenen, die in het vijvertje zijn blijven staan als de planten in een bak water in het kasje.
Wat lelijk geworden, maar dat gebeurt ook in een zachte winter en een kwestie van het lelijke blad wat wegknippen, waarna ze weer mooi kunnen uitlopen.
Ook in de voortuin beginnen nu eindelijk de sneeuwklokjes te bloeien en een groot deel van de eerste krokussen is dus niets geworden, maar er komen nu andere krokussen naar boven, die zeker zo mooi zijn en wel bijna bloeien.
Ook zie ik narcissen in knop boven komen en dan kan ik mijn voortuin 10x niets vinden, maar in het vroege voorjaar is hij even mooi om te zien, al valt er geen mooie foto te maken van het geheel.
Wel geprobeerd, maar ik kan over geen enkele foto tevreden zijn, te rommelig en geeft niet weer, wat ik zie, waar ik wel vaker een probleem mee heb, natuurfotografie is soms toch wel een vak apart...
Maar goed, het onderwerp was Lentegevoel en als ik zo door de tuin loop en bij iedere plant, die weer leven laat zien, krijg ik het lentegevoel en al zal ik nog geduld moeten hebben tot echt alles weer tot groei komt, het gevoel doet mij goed!
Klein warkruid ofwel Duivelsnaaigaren... 9-3-2018
Ik zal eerst de foto's nog eens laten zien:
Die vreemde draadjes\worteltjes, die in de oregano zitten, daar gaat het om.
Ik had op het tuinforum gevraagd, wat dit kon zijn, maar het bleef ernstig stil tot ik vandaag een antwoord kreeg, dat het vermoedelijk klein warkruid ofwel Duivelsnaaigaren was.
Uiteraard gelijk meer informatie opgezocht en het blijkt een parasitair plantje te zijn, wat zeldzaam is en op de rode lijst staat.
Gezocht naar de naamgeving van Duivelsnaaigaren, maar dat wordt me niet echt duidelijk.
Wel dat men er niet blij mee is als het op planten wordt aangetroffen, waar ik mij wel iets bij kan voorstellen, want het groeit heel snel en overwoekert de plant.
Wat ik heel vreemd vind, is hoe het in de oregano terecht is gekomen?
De plant stond buiten op een oud stoeltje, beschut tegen de muur in deze kleine en beschutte tuin en daarbij zou het zeldzaam zijn, waar ik dan toch zo mijn twijfels over heb.
Zeldzaam en rode lijst ten spijt, heb ik het toch maar zoveel mogelijk uit de plant weggetrokken, het hoort niet in de oregano, die ik in de tuin heb om van te oogsten, daar wil je geen parasitair plantje bij hebben, wat enigszins medicinale eigenschappen heeft zoals geboortebeperking, al hoef ik mij daar niet meer zo druk over te maken ;)
Maar echt leuk om te weten, wat die rare draadjes nu zijn!
Vanmorgen een tuinrondje gemaakt om tot mijn grote plezier te zien, dat niet alle planten door de vorst geveld zijn!
De buitentemperatuur is aanzienlijk zachter en hier en daar zie ik toch weer leven in planten te komen, hoe blij kun je een mens maken...
Zo zag ik in de orchideeën pot, dat de eerste puntjes al boven de grond komen, nadat ik de moslaag had weggehaald.
Heeft het toch geholpen om voor de winter de pot af te dekken met die moslaag ;)
Maar ook de mooie ereprijs ziet er weer fris en groeizaam uit en bij meer planten zie ik toch alweer groene puntjes verschijnen.
Sommige planten lijken nu dood, maar het is nog te vroeg om daarover te oordelen, daar zal ik toch echt nog een maandje geduld voor moeten hebben en geduld is niet altijd mijn sterkste kant, zeker niet wat planten betreft.
Het is nu nog wat fris, maar vanmiddag gaan de planten in het kasje weer naar buiten, de buiten(nacht)temperatuur is hier hoog genoeg voor en ik popel om weer te kunnen zaaien in het kasje.
Wat moestuinpotjes gekregen bij een aankoop, al moet ik heel eerlijk zeggen, dat ik er niet echt over kan juichen.
Het idee is zeker leuk, maar de uitvoering in zaadmatjes in mini-potjes vind ik persoonlijk niet geweldig.
Bedoeld voor kinderen is het veel leuker om die zaadjes zelf in de grond te doen, maar ook zitten de zaadjes soms te dicht op elkaar in het matje. Verspenen door kinderhandjes is bijna gedoemd te mislukken...
Het kost een volwassen mens al moeite om zonder beschadiging plantjes te verspenen.
Ik ga de zaadjes dan ook uit het matje halen en in vermiculiet zaaien, gaat snel en veel makkelijker te verspenen, omdat vermiculiet zo licht is en wat er aan de worteltjes blijft hangen, mag gewoon mee de aarde in.
Niet vandaag, eerst maar eens wat opruimen in de tuin en hier en daar wil ik nog wat snoeien.
Heerlijk dat de tijd weer aanbreekt om vaker in de tuin bezig te zijn!
Ik had op het tuinforum gevraagd, wat dit kon zijn, maar het bleef ernstig stil tot ik vandaag een antwoord kreeg, dat het vermoedelijk klein warkruid ofwel Duivelsnaaigaren was.
Uiteraard gelijk meer informatie opgezocht en het blijkt een parasitair plantje te zijn, wat zeldzaam is en op de rode lijst staat.
Gezocht naar de naamgeving van Duivelsnaaigaren, maar dat wordt me niet echt duidelijk.
Wel dat men er niet blij mee is als het op planten wordt aangetroffen, waar ik mij wel iets bij kan voorstellen, want het groeit heel snel en overwoekert de plant.
Wat ik heel vreemd vind, is hoe het in de oregano terecht is gekomen?
De plant stond buiten op een oud stoeltje, beschut tegen de muur in deze kleine en beschutte tuin en daarbij zou het zeldzaam zijn, waar ik dan toch zo mijn twijfels over heb.
Zeldzaam en rode lijst ten spijt, heb ik het toch maar zoveel mogelijk uit de plant weggetrokken, het hoort niet in de oregano, die ik in de tuin heb om van te oogsten, daar wil je geen parasitair plantje bij hebben, wat enigszins medicinale eigenschappen heeft zoals geboortebeperking, al hoef ik mij daar niet meer zo druk over te maken ;)
Maar echt leuk om te weten, wat die rare draadjes nu zijn!
Vanmorgen een tuinrondje gemaakt om tot mijn grote plezier te zien, dat niet alle planten door de vorst geveld zijn!
De buitentemperatuur is aanzienlijk zachter en hier en daar zie ik toch weer leven in planten te komen, hoe blij kun je een mens maken...
Zo zag ik in de orchideeën pot, dat de eerste puntjes al boven de grond komen, nadat ik de moslaag had weggehaald.
Heeft het toch geholpen om voor de winter de pot af te dekken met die moslaag ;)
Maar ook de mooie ereprijs ziet er weer fris en groeizaam uit en bij meer planten zie ik toch alweer groene puntjes verschijnen.
Sommige planten lijken nu dood, maar het is nog te vroeg om daarover te oordelen, daar zal ik toch echt nog een maandje geduld voor moeten hebben en geduld is niet altijd mijn sterkste kant, zeker niet wat planten betreft.
Het is nu nog wat fris, maar vanmiddag gaan de planten in het kasje weer naar buiten, de buiten(nacht)temperatuur is hier hoog genoeg voor en ik popel om weer te kunnen zaaien in het kasje.
Wat moestuinpotjes gekregen bij een aankoop, al moet ik heel eerlijk zeggen, dat ik er niet echt over kan juichen.
Het idee is zeker leuk, maar de uitvoering in zaadmatjes in mini-potjes vind ik persoonlijk niet geweldig.
Bedoeld voor kinderen is het veel leuker om die zaadjes zelf in de grond te doen, maar ook zitten de zaadjes soms te dicht op elkaar in het matje. Verspenen door kinderhandjes is bijna gedoemd te mislukken...
Het kost een volwassen mens al moeite om zonder beschadiging plantjes te verspenen.
Ik ga de zaadjes dan ook uit het matje halen en in vermiculiet zaaien, gaat snel en veel makkelijker te verspenen, omdat vermiculiet zo licht is en wat er aan de worteltjes blijft hangen, mag gewoon mee de aarde in.
Niet vandaag, eerst maar eens wat opruimen in de tuin en hier en daar wil ik nog wat snoeien.
Heerlijk dat de tijd weer aanbreekt om vaker in de tuin bezig te zijn!
Veel zon, maar.... 2-3-2018
Ik ben een mens, wat liever zon dan wolken en regen ziet, omdat somber weer nogal op mijn gemoed werkt, maar net zoals een te warme zon in de zomer mij tegenwoordig wel eens teveel wordt en dan liever binnen in de koele kamer blijf, is het nu omdat het te koud buiten is en binnen juist behaaglijk warm.
Beide situaties stemmen mij dan niet vrolijk, want ik wil zo graag buiten zijn, een rondje tuin maken, genieten van de planten en zeker in de lente het jonge frisse groen zien op te komen en in de zomer de mooie bloei...
Dit is dus door de strenge vorst wat op losse schroeven komen te staan, want wat heeft deze vorst overleefd?
Ik zie in het mini-vijvertje een ijslaag van zeker zo'n 15 cm dikte, wat betekent dat voor de planten in potten, want niet alleen strenge vorst, maar ook een heel straffe, gure wind, geen fijne combinatie :(
Over de planten in het kasje maak ik me niet zoveel zorgen, ik zie nog steeds groen blad, al is het niet veel meer, maar die staan dan ook beschut tegen de wind, hoewel het ook in het kasje 's nachts -6 graden wordt.
Maar toch heb ik de hoop, verwachting, dat deze planten de vorst zullen overleven...
Loop ik toch even snel door de tuin, krijg ik een wat triestig gevoel, zelfs de meest winterharde planten staan er slecht bij en als na deze vorst de weersvoorspelling nu maar eens iets van lente zou laten zien, dan zou ik nog wel goede hoop hebben, maar de nachttemperatuur blijft rond het vriespunt, dus het ontdooien van de aarde zal lang duren en blijven de wortels van de planten dus ook nog lang bevroren.
Ik wil zo graag kunnen zien, welke planten zich weer herstellen en geduld is wat dat betreft niet mijn sterkste kant....
Op sommige terreinen kan ik een eindeloos geduld hebben, soms zelfs teveel, maar komt het op de tuin aan, is dat geduld vaak ver te zoeken, mogelijk omdat het echt mijn lust en mijn leven is!
In de tuin bezig zijn, al is het tegenwoordig in potten, geeft me innerlijke rust en plezier...
------------
Inmiddels is het een dag later en 1 van de eerste dingen, die ik 's morgens doe als de computer opgestart is, is het weerbericht bekijken.
Tot mijn grote vreugde is na komende nacht de vorst verdwenen en ook de dagtemperaturen worden hoger, wel wat jammer, dat daarmee ook de regen weer terugkomt, maar nog altijd beter dan de strenge vorst.
De komende tijd het weerbericht volgen en als er definitief geen vorst meer komt, mogen de planten in het kasje weer naar buiten.
In het kasje wil ik dan wat gaan zaaien, zoals veldsla en nog zo wat groente, die al vroeg gezaaid kunnen worden.
Bijna iedereen, die van tuinieren houdt, staat ook al te trappelen om weer aan de slag te gaan ;)
Iets anders en vraag me niet waarom, maar vlak voor de voorspelde vorst heb ik de oregano binnen gezet, hoewel deze eenvoudig weer te zaaien is, maar ik vond het wel leuk om deze eens over te houden.
Tot mijn verbazing doet hij het goed in de warme woonkamer voor het raam en lijkt zelfs te gaan bloeien, maar toont een vreemd verschijnsel, iets wat ik in de zomer ook buiten zag: een netwerk van heel dunne worteltjes, die uit de takjes komen.
Nog nooit gezien en ook geen idee, wat het zijn en waarom ze verschijnen.
De plant ziet er gezond uit en de luchtvochtigheid in de woonkamer is nu wel bijzonder laag, maar in de zomer, toch een vrij natte zomer zag ik hetzelfde. Heel vreemd
Beide situaties stemmen mij dan niet vrolijk, want ik wil zo graag buiten zijn, een rondje tuin maken, genieten van de planten en zeker in de lente het jonge frisse groen zien op te komen en in de zomer de mooie bloei...
Dit is dus door de strenge vorst wat op losse schroeven komen te staan, want wat heeft deze vorst overleefd?
Ik zie in het mini-vijvertje een ijslaag van zeker zo'n 15 cm dikte, wat betekent dat voor de planten in potten, want niet alleen strenge vorst, maar ook een heel straffe, gure wind, geen fijne combinatie :(
Over de planten in het kasje maak ik me niet zoveel zorgen, ik zie nog steeds groen blad, al is het niet veel meer, maar die staan dan ook beschut tegen de wind, hoewel het ook in het kasje 's nachts -6 graden wordt.
Maar toch heb ik de hoop, verwachting, dat deze planten de vorst zullen overleven...
Loop ik toch even snel door de tuin, krijg ik een wat triestig gevoel, zelfs de meest winterharde planten staan er slecht bij en als na deze vorst de weersvoorspelling nu maar eens iets van lente zou laten zien, dan zou ik nog wel goede hoop hebben, maar de nachttemperatuur blijft rond het vriespunt, dus het ontdooien van de aarde zal lang duren en blijven de wortels van de planten dus ook nog lang bevroren.
Ik wil zo graag kunnen zien, welke planten zich weer herstellen en geduld is wat dat betreft niet mijn sterkste kant....
Op sommige terreinen kan ik een eindeloos geduld hebben, soms zelfs teveel, maar komt het op de tuin aan, is dat geduld vaak ver te zoeken, mogelijk omdat het echt mijn lust en mijn leven is!
In de tuin bezig zijn, al is het tegenwoordig in potten, geeft me innerlijke rust en plezier...
------------
Inmiddels is het een dag later en 1 van de eerste dingen, die ik 's morgens doe als de computer opgestart is, is het weerbericht bekijken.
Tot mijn grote vreugde is na komende nacht de vorst verdwenen en ook de dagtemperaturen worden hoger, wel wat jammer, dat daarmee ook de regen weer terugkomt, maar nog altijd beter dan de strenge vorst.
De komende tijd het weerbericht volgen en als er definitief geen vorst meer komt, mogen de planten in het kasje weer naar buiten.
In het kasje wil ik dan wat gaan zaaien, zoals veldsla en nog zo wat groente, die al vroeg gezaaid kunnen worden.
Bijna iedereen, die van tuinieren houdt, staat ook al te trappelen om weer aan de slag te gaan ;)
Iets anders en vraag me niet waarom, maar vlak voor de voorspelde vorst heb ik de oregano binnen gezet, hoewel deze eenvoudig weer te zaaien is, maar ik vond het wel leuk om deze eens over te houden.
Tot mijn verbazing doet hij het goed in de warme woonkamer voor het raam en lijkt zelfs te gaan bloeien, maar toont een vreemd verschijnsel, iets wat ik in de zomer ook buiten zag: een netwerk van heel dunne worteltjes, die uit de takjes komen.
Nog nooit gezien en ook geen idee, wat het zijn en waarom ze verschijnen.
De plant ziet er gezond uit en de luchtvochtigheid in de woonkamer is nu wel bijzonder laag, maar in de zomer, toch een vrij natte zomer zag ik hetzelfde. Heel vreemd
Ik heb al gezocht op Internet, maar kan hier nergens iets over vinden en hoewel ik al wat jaartjes oregano in de tuin heb, ook nooit eerder gezien. Het verschijnsel zit ook niet over de hele plant, slechts aan 1 kant aan een paar takken, heel vreemd...
Nog strengere vorst.... 25-2-2018
De strenge vorst, waar ik 2 weken geleden over schreef, stelde eigenlijk niet zoveel voor vergeleken bij de vorst, die komende week verwacht wordt...
Ik kan niet zeggen, dat ik er vrolijk van word, want het vriest nu al een paar weken 's nachts en de schade aan de planten wordt met de dag groter en dan was het nog maar lichte vorst, dus wat moet het worden met de verwachte strenge vorst...?
Aan de vorstgevoelige planten in het kasje durf ik al helemaal niet te denken, die staan daar wel wat beschutter, maar 11 graden vorst is teveel.
In het kasje staat ook de blauwe strobloem, waarvan ik dacht, dat hij vorstgevoelig was, maar vanmorgen maar eens de informatie op Internet opgezocht en hij blijkt goed winterhard te zijn tot -20 graden, mits hij beschut tegen regen en wind staat.
Dus die zal de strenge vorst wel overleven, waar ik wel blij om ben, omdat deze plant niet gangbaar in een tuincentrum wordt aangeboden en ik vorig jaar bij toeval in het tuincentrum in Wilp heb gevonden. Echt mooie bloemen!
Maar verder ben ik bang, dat het een kaalslag gaat worden en ik veel nieuwe planten zal moeten kopen in het voorjaar om weer een vrolijk bloeiend tuintje te krijgen.
Het doet me denken aan eerdere, plotseling strenge winters en ik een mooie collectie carnivore (vleesetende) planten had en waar ik heel trots op was. Twee opeenvolgende strenge winters en het was afgelopen met die collectie.
Ik ben er ook niet meer mee opnieuw begonnen, want carnivore planten zijn een behoorlijk dure hobby en met zo'n plotseling strenge winter ben je alles zo weer kwijt.
Het winter-probleem zit ook wat in het tuinieren in potten, hoe goed het ook gaat in de doorgaans zachte winters, maar potten zijn veel kwetsbaarder dan de volle grond. De wortels zitten immers min of meer bovengronds, al zie je ze niet in een pot en ook al zijn het zeker geen kleine potten, maar met zulke lange en uiteindelijk strenge vorst is het over, uit en sluiten :(
Het voelt nu best wel wat lastig om te beseffen, dat veel planten niet meer zullen opkomen, zodra het lente is, al zal niet alles kapot gevroren zijn, maar welke planten deze vorst zullen overleven, is nog een verrassing...
En nee, het is voor mij geen reden om dan maar niets meer in potten te kweken, want op zich is het prima te doen en kun je potten makkelijk verplaatsen als ze meer of minder zon willen.
Toen ik nog planten in de volle grond had, heb ik heel wat keren planten moeten uitgraven, omdat ze het niet naar de zin hadden op een te zonnige of te donkere plaats.
Ik weet alleen nog niet of ik dit jaar veel nieuwe planten ga aanschaffen, want meestal komt een strengere winter ook in het 2-de jaar, dat is tenminste mijn ervaring, waarna het weer een aantal jaar zachte winters zijn.
Waar deze strengere winter hopelijk wel goed voor is, al is het maar hoe je het wilt bekijken, is dat de slakkenpopulatie stevig uitgedund wordt.
De slakken waren met het zachte alweer actief, te zien aan aangevreten krokussen en aangezien de vorst toch wel snel op kwam, is het nog maar de vraag of de naaktslakken zich snel genoeg ingegraven hebben om de strenge vorst te kunnen overleven.
Huisjesslakken maken een "deurtje" voor de opening, maar met zo'n strenge vorst zal dat vermoedelijk niet veel helpen.
Ik heb de meeste hekel aan naaktslakken, die veel vraatzuchtiger zijn dan huisjesslakken en ook te smerig om op te pakken, wat ik dan ook niet doe.
Ik ben benieuwd als het eenmaal lente wordt of er dan inderdaad minder slakken zijn....
Wat ik wel heel prettig vind van deze strenge vorst, is dat iedere dag zonovergoten is, zo heerlijk na maanden en maanden van eindeloze regen. Ik ben echt een zon-liefhebber en mijn humeur kan soms gevoelig lijden onder grijze sombere dagen.
Afgelopen week heb ik weer even met de camera door de tuin gelopen:
Ik kan niet zeggen, dat ik er vrolijk van word, want het vriest nu al een paar weken 's nachts en de schade aan de planten wordt met de dag groter en dan was het nog maar lichte vorst, dus wat moet het worden met de verwachte strenge vorst...?
Aan de vorstgevoelige planten in het kasje durf ik al helemaal niet te denken, die staan daar wel wat beschutter, maar 11 graden vorst is teveel.
In het kasje staat ook de blauwe strobloem, waarvan ik dacht, dat hij vorstgevoelig was, maar vanmorgen maar eens de informatie op Internet opgezocht en hij blijkt goed winterhard te zijn tot -20 graden, mits hij beschut tegen regen en wind staat.
Dus die zal de strenge vorst wel overleven, waar ik wel blij om ben, omdat deze plant niet gangbaar in een tuincentrum wordt aangeboden en ik vorig jaar bij toeval in het tuincentrum in Wilp heb gevonden. Echt mooie bloemen!
Maar verder ben ik bang, dat het een kaalslag gaat worden en ik veel nieuwe planten zal moeten kopen in het voorjaar om weer een vrolijk bloeiend tuintje te krijgen.
Het doet me denken aan eerdere, plotseling strenge winters en ik een mooie collectie carnivore (vleesetende) planten had en waar ik heel trots op was. Twee opeenvolgende strenge winters en het was afgelopen met die collectie.
Ik ben er ook niet meer mee opnieuw begonnen, want carnivore planten zijn een behoorlijk dure hobby en met zo'n plotseling strenge winter ben je alles zo weer kwijt.
Het winter-probleem zit ook wat in het tuinieren in potten, hoe goed het ook gaat in de doorgaans zachte winters, maar potten zijn veel kwetsbaarder dan de volle grond. De wortels zitten immers min of meer bovengronds, al zie je ze niet in een pot en ook al zijn het zeker geen kleine potten, maar met zulke lange en uiteindelijk strenge vorst is het over, uit en sluiten :(
Het voelt nu best wel wat lastig om te beseffen, dat veel planten niet meer zullen opkomen, zodra het lente is, al zal niet alles kapot gevroren zijn, maar welke planten deze vorst zullen overleven, is nog een verrassing...
En nee, het is voor mij geen reden om dan maar niets meer in potten te kweken, want op zich is het prima te doen en kun je potten makkelijk verplaatsen als ze meer of minder zon willen.
Toen ik nog planten in de volle grond had, heb ik heel wat keren planten moeten uitgraven, omdat ze het niet naar de zin hadden op een te zonnige of te donkere plaats.
Ik weet alleen nog niet of ik dit jaar veel nieuwe planten ga aanschaffen, want meestal komt een strengere winter ook in het 2-de jaar, dat is tenminste mijn ervaring, waarna het weer een aantal jaar zachte winters zijn.
Waar deze strengere winter hopelijk wel goed voor is, al is het maar hoe je het wilt bekijken, is dat de slakkenpopulatie stevig uitgedund wordt.
De slakken waren met het zachte alweer actief, te zien aan aangevreten krokussen en aangezien de vorst toch wel snel op kwam, is het nog maar de vraag of de naaktslakken zich snel genoeg ingegraven hebben om de strenge vorst te kunnen overleven.
Huisjesslakken maken een "deurtje" voor de opening, maar met zo'n strenge vorst zal dat vermoedelijk niet veel helpen.
Ik heb de meeste hekel aan naaktslakken, die veel vraatzuchtiger zijn dan huisjesslakken en ook te smerig om op te pakken, wat ik dan ook niet doe.
Ik ben benieuwd als het eenmaal lente wordt of er dan inderdaad minder slakken zijn....
Wat ik wel heel prettig vind van deze strenge vorst, is dat iedere dag zonovergoten is, zo heerlijk na maanden en maanden van eindeloze regen. Ik ben echt een zon-liefhebber en mijn humeur kan soms gevoelig lijden onder grijze sombere dagen.
Afgelopen week heb ik weer even met de camera door de tuin gelopen:
Net weer even een tuinrondje gemaakt, maar wat is het koud!
Ook een blik in het kasje geworpen, waar het -2 graden is en ik mag toch niet klagen over de planten, er is nog groen blad te zien...
Misschien dat het toch allemaal wat mee gaat vallen, al moet de strengste vorst nog komen, maar omdat 's middags de zon op het kasje staat, die inmiddels al aardig wat kracht heeft, loopt de temperatuur er snel op naar zo'n 18 graden en die warmte wordt dan ook een tijdje vastgehouden, daarbij geen gure wind, wat vooral funest is voor planten.
Ik blijf blij met het kasje, al is het een sta-in-de-weg en oogt het niet mooi, maar het plezier is groot :D
Een paar weken geleden de oregano binnen gezet en tot mijn verbazing groeit hij binnen als kool, zie zelfs hier en daar bloemknopjes en dat had ik niet verwacht. Het is natuurlijk wel lekker warm voor die plant en hij staat in het middagzonnetje, maar toch, in ieder geval leuk om te zien!
In de vensterbank in de keuken groeien de stekjes van de fuchsia ook als kool en ik heb al een paar stekjes weer moeten stekken, omdat ze te lang werden. Leuk om te zien, dat door het stekken de stekjes meerdere zijscheutjes aanmaken.
Ik wil ze echter wel overzetten in een groter potje, want ik had niet verwacht, dat ze het zo goed zouden doen, maar het potje lijkt me zo langzaamaan te klein worden.
Straks maar eens kijken of de aarde in het tuinhuisje niet bevroren is en een paar grotere potjes uitzoeken.
En zo kan ik toch nog wat met planten bezig zijn en heb ik straks weer een mooi bloeiende fuchsia, die tot ver in de herfst blijft bloeien.....
Ook een blik in het kasje geworpen, waar het -2 graden is en ik mag toch niet klagen over de planten, er is nog groen blad te zien...
Misschien dat het toch allemaal wat mee gaat vallen, al moet de strengste vorst nog komen, maar omdat 's middags de zon op het kasje staat, die inmiddels al aardig wat kracht heeft, loopt de temperatuur er snel op naar zo'n 18 graden en die warmte wordt dan ook een tijdje vastgehouden, daarbij geen gure wind, wat vooral funest is voor planten.
Ik blijf blij met het kasje, al is het een sta-in-de-weg en oogt het niet mooi, maar het plezier is groot :D
Een paar weken geleden de oregano binnen gezet en tot mijn verbazing groeit hij binnen als kool, zie zelfs hier en daar bloemknopjes en dat had ik niet verwacht. Het is natuurlijk wel lekker warm voor die plant en hij staat in het middagzonnetje, maar toch, in ieder geval leuk om te zien!
In de vensterbank in de keuken groeien de stekjes van de fuchsia ook als kool en ik heb al een paar stekjes weer moeten stekken, omdat ze te lang werden. Leuk om te zien, dat door het stekken de stekjes meerdere zijscheutjes aanmaken.
Ik wil ze echter wel overzetten in een groter potje, want ik had niet verwacht, dat ze het zo goed zouden doen, maar het potje lijkt me zo langzaamaan te klein worden.
Straks maar eens kijken of de aarde in het tuinhuisje niet bevroren is en een paar grotere potjes uitzoeken.
En zo kan ik toch nog wat met planten bezig zijn en heb ik straks weer een mooi bloeiende fuchsia, die tot ver in de herfst blijft bloeien.....
Strenge vorst.... 10-2-2018
Na een tot nu toe zachte winter, kwam de echte koning Winter afgelopen week maar eens binnenwippen...
IJzig koud en dus ook een dikke laag ijs in de emmers en vijvertje, die ik in de tuin heb.
De emmers met water gebruik ik om de binnenplanten water mee te geven, maar die zullen het voorlopig weer moeten doen met kraanwater, want eer die dikke lagen ijs gesmolten zijn, gaat zeker een week overheen.
De vorst heeft wel huis gehouden en eindelijk heeft de honing\meloen salie het opgegeven, de paar graden vorst af en toe leek de plant niet te deren, maar dit was teveel. Nu maar afwachten of hij in het voorjaar weer uitloopt en zo niet, is het ook goed, want hij wordt echt te groot voor deze kleine achtertuin.
Blijkt hij het wel overleefd te hebben, gaat hij in een grotere pot en verhuist naar achterin de tuin, waar hij minder andere planten hindert als hij weer zo hoog en groot wordt.
Gisteren wel de naargeestige dode takken afgeknipt, waardoor ik nu weer meer vrij uitzicht op de tuin heb.
Ondanks de winter is er nog wel steeds groen te zien, zoals Hypericum, ook wel hertshooi genoemd.
Misschien niet zo netjes, ik weet het niet, maar ik wil wel eens wat zaden van planten meenemen als ik in het tuincentrum ben.
Zo ook de zaden van de hertshooi in verschillende kleuren, de kleuren van de bessen wel te verstaan, want in blad en bloem zijn alle planten hetzelfde.
De bessen hebben echter ieder een eigen sierwaarde, van roze tot rozerood, rood en heel donker, bijna zwart.
Uiteindelijk worden alle bessen zwart, maar ze zijn wel mooi winterhard en blijven in blad, wat dan toch wat kleur in de tuin geeft.
IJzig koud en dus ook een dikke laag ijs in de emmers en vijvertje, die ik in de tuin heb.
De emmers met water gebruik ik om de binnenplanten water mee te geven, maar die zullen het voorlopig weer moeten doen met kraanwater, want eer die dikke lagen ijs gesmolten zijn, gaat zeker een week overheen.
De vorst heeft wel huis gehouden en eindelijk heeft de honing\meloen salie het opgegeven, de paar graden vorst af en toe leek de plant niet te deren, maar dit was teveel. Nu maar afwachten of hij in het voorjaar weer uitloopt en zo niet, is het ook goed, want hij wordt echt te groot voor deze kleine achtertuin.
Blijkt hij het wel overleefd te hebben, gaat hij in een grotere pot en verhuist naar achterin de tuin, waar hij minder andere planten hindert als hij weer zo hoog en groot wordt.
Gisteren wel de naargeestige dode takken afgeknipt, waardoor ik nu weer meer vrij uitzicht op de tuin heb.
Ondanks de winter is er nog wel steeds groen te zien, zoals Hypericum, ook wel hertshooi genoemd.
Misschien niet zo netjes, ik weet het niet, maar ik wil wel eens wat zaden van planten meenemen als ik in het tuincentrum ben.
Zo ook de zaden van de hertshooi in verschillende kleuren, de kleuren van de bessen wel te verstaan, want in blad en bloem zijn alle planten hetzelfde.
De bessen hebben echter ieder een eigen sierwaarde, van roze tot rozerood, rood en heel donker, bijna zwart.
Uiteindelijk worden alle bessen zwart, maar ze zijn wel mooi winterhard en blijven in blad, wat dan toch wat kleur in de tuin geeft.
Zodra het echt lente wordt, ga ik deze ook terugsnoeien, maar nu vind ik het voorlopig nog mooi genoeg om groen in de tuin te zien.
Nog 2 planten, die echte winterharde planten lijken, de eerste foto is van de ereprijs en in de pot zie je een stukje van het plantkaartje, maar zo paars als op dit plaatje worden de bloemen niet. Ze zijn meer wit met een vleugje blauw, erg mooi!
Nog 2 planten, die echte winterharde planten lijken, de eerste foto is van de ereprijs en in de pot zie je een stukje van het plantkaartje, maar zo paars als op dit plaatje worden de bloemen niet. Ze zijn meer wit met een vleugje blauw, erg mooi!
Deze plant heb ik vorig jaar gekocht en was maar een mini-plantje in die pot, leuk om te zien, dat de plant zich uitgebreid heeft!
De andere plant is de damastbloem, ook vorig jaar als heel klein plantje gekocht, maar wat heb ik een plezier van deze plant gehad, echt eindeloos bloeiend van het vroege voorjaar tot bijna zomer met heerlijk geurende paarse bloemen.
Het enige nadeel van deze plant is dat hij zich enorm uitzaait en in mijn mini-tuin wil ik dat natuurlijk niet, dus bijtijds de vele zaaddozen afgeknipt, waarvan ik een beetje zaad bewaard heb, maar of ik dat zal gebruiken?
Op de foto zie je nu slechts een kleine plantrozet, maar zodra de groei erin komt, wordt het blad behoorlijk groot en bij-zaaien zou wel eens teveel kunnen worden.
De andere plant is de damastbloem, ook vorig jaar als heel klein plantje gekocht, maar wat heb ik een plezier van deze plant gehad, echt eindeloos bloeiend van het vroege voorjaar tot bijna zomer met heerlijk geurende paarse bloemen.
Het enige nadeel van deze plant is dat hij zich enorm uitzaait en in mijn mini-tuin wil ik dat natuurlijk niet, dus bijtijds de vele zaaddozen afgeknipt, waarvan ik een beetje zaad bewaard heb, maar of ik dat zal gebruiken?
Op de foto zie je nu slechts een kleine plantrozet, maar zodra de groei erin komt, wordt het blad behoorlijk groot en bij-zaaien zou wel eens teveel kunnen worden.
De plant, die ik zeker ook mooi vind in de winter zonder blad, is de Acer Flamingo, eenmaal in blad is deze groen, wit en rood gekleurd, maar is het blad gevallen vind ik de stam en rode takjes zeker zo mooi!
Een andere plant met mooi gekleurd teergroen en roze blad is de lijsterbesspirea, ook een nieuwe plant voor mij, maar wat een beauty als hij eenmaal in blad is. Met nieuwe planten is het wel afwachten, wat hij in de winter doet, maar ook dit is een plant, die zich niet klein laat krijgen, ook niet met strenge vorst!
Kijk eens, hoe mooi hij uitloopt....
Kijk eens, hoe mooi hij uitloopt....
Wel een enorme "natnek" in de zomer, ik kan hem 's morgens heel veel water geven, maar na een paar uur is al het water opgenomen en op heel warme dagen moet ik de plant nog een keer water geven, wat uiteraard ook het gevolg is van planten in pot.
En er zijn teleurstellingen, zoveel krokusjes in de voortuin en ik verheugde me al op het kleurenspektakel, want er staan zoveel verschillende soorten in de voortuin, dat het een feestje moest worden, maar helaas...
De temperaturen zijn te zacht geweest, waardoor ze te vroeg boven de grond kwamen, maar zonlicht was er onvoldoende, dus ze ging "strekken", wat zoveel wil zeggen, dat ze ijverig het licht opzochten om uiteindelijk op veel te dunne steeltjes kwamen te staan.
Ik heb nog een paar foto's van krokusjes, waarvan ik toch een stille hoop had, dat die wel zouden gaan bloeien, maar nee :(
En er zijn teleurstellingen, zoveel krokusjes in de voortuin en ik verheugde me al op het kleurenspektakel, want er staan zoveel verschillende soorten in de voortuin, dat het een feestje moest worden, maar helaas...
De temperaturen zijn te zacht geweest, waardoor ze te vroeg boven de grond kwamen, maar zonlicht was er onvoldoende, dus ze ging "strekken", wat zoveel wil zeggen, dat ze ijverig het licht opzochten om uiteindelijk op veel te dunne steeltjes kwamen te staan.
Ik heb nog een paar foto's van krokusjes, waarvan ik toch een stille hoop had, dat die wel zouden gaan bloeien, maar nee :(
Op de eerste foto lijkt het nog wel mee te vallen met het strekken, maar net even naar het polletje gekeken en het ligt tegen de grond, iets wat je al op de tweede foto ziet, waar 1 krokusje al tegen de grond ligt, net zoals op de volgende foto
Zo liggen nu na de strenge vorst alle krokusjes tegen de grond, zo jammer, maar zo is nu eenmaal ook de natuur, volgend jaar misschien weer een tuin vol, maar dit jaar wordt het dus niets meer.
De bloemstengeltjes zijn veel te lang en dun geworden en de bloemetjes te zwaar voor die stengeltjes....
Niet alleen in mijn tuin, maar ik zie het in alle tuinen, ook op de gemeentegrond, het is te zacht en somber geweest.
Net ook nog even in het kasje gekeken, maar de schade van de strenge vorst lijkt mee te vallen, ik zie hier en daar nog groen, maar echt weten doe ik pas als het weer voorjaar wordt en alles ook mag uitlopen.
Daarbij moeten in het voorjaar de meeste planten in het kasje toch gesnoeid worden om weer een mooie plant te krijgen.
Wel prettig om te zien, dat de Toscaanse jasmijn wel iets bladschade heeft opgelopen, maar niet meer dan hier en daar een lelijk bladpuntje.
Een voor mij relatief dure plant, maar een prachtig en langdurende bloeiende plant met een heerlijke geur, dus ik ben wel blij, dat het slechts om lichte vorstschade gaat.
Het is pas begin februari, maar ik hoop toch wel, dat er geen strenge vorst zoals afgelopen week meer komt....
De bloemstengeltjes zijn veel te lang en dun geworden en de bloemetjes te zwaar voor die stengeltjes....
Niet alleen in mijn tuin, maar ik zie het in alle tuinen, ook op de gemeentegrond, het is te zacht en somber geweest.
Net ook nog even in het kasje gekeken, maar de schade van de strenge vorst lijkt mee te vallen, ik zie hier en daar nog groen, maar echt weten doe ik pas als het weer voorjaar wordt en alles ook mag uitlopen.
Daarbij moeten in het voorjaar de meeste planten in het kasje toch gesnoeid worden om weer een mooie plant te krijgen.
Wel prettig om te zien, dat de Toscaanse jasmijn wel iets bladschade heeft opgelopen, maar niet meer dan hier en daar een lelijk bladpuntje.
Een voor mij relatief dure plant, maar een prachtig en langdurende bloeiende plant met een heerlijke geur, dus ik ben wel blij, dat het slechts om lichte vorstschade gaat.
Het is pas begin februari, maar ik hoop toch wel, dat er geen strenge vorst zoals afgelopen week meer komt....
Snoeien.... 30-1-2018
Vandaag eindelijk weer eens een dag met zon, ik snak ernaar om vaker de zon te zien, maar vooral buiten bezig te zijn.
Morgen en de komende dagen weer regen, dus pluk de dag en naar buiten!
Deze winter is veel te zacht, prettig voor de vorstgevoelige planten, maar ik zie ook, dat het een en ander al begint uit te lopen, wat eigenlijk nog niet zou moeten.
Ik wil voor de lente echt van start gaat, alles gesnoeid hebben en laat ik eerlijk zijn, echt verstand van snoeien heb ik niet en informatie op Internet is soms zo tegenstrijdig, dat ik het op "het gevoel" doe.
Van de vlinderstruik weet ik wel, dat deze pas eind maart, begin april gesnoeid mogen worden, net zoals de Caryopteris, die overigens wat teleurstellend gebloeid heeft.
Onlangs al begonnen met de afgestorven plantenresten weg te halen, planten die vanuit de grond weer opkomen en als die plantenresten weg zijn, ziet het er al wat minder mistroostig uit en is des te beter te zien, wanneer de eerste groeipuntjes weer boven de grond komen ;)
Vandaag daarmee verder gegaan, waarna ik uiteraard keek of er al wat te zien was bij de planten, die doorgaans vroeg boven de grond komen en hier en daar voel ik al wat stevige groeipunten in de aarde.
Maar goed, als ik zo bezig ben, schrik ik toch wel een beetje van de planten, die al wat uitlopen, wat nog niet zou mogen, het kan immers nog stevig gaan vriezen.
De vroege planten kunnen dat wel hebben, maar ik zag dat de clematis al behoorlijk aan het uitlopen was en deze maar gelijk teruggesnoeid op 40 cm, wat ook het snoei-advies is van deze soort.
Deze staat nu nog wat beschut achter de honing\meloen salie, dus het zal zo'n vaart niet lopen, dat de vorst de plant ernstig beschadigd, maar liever niet dat hij te hoog uitloopt.
In de zijtuin heb ik de fuchsia gesnoeid, vorig jaar al een eind teruggesnoeid, maar nog niet voldoende, dus nu weer een stuk verder terug en volgens mij ben ik daar bijtijds mee, want ook deze was volop aan het uitlopen.
Afgelopen jaar heeft hij prachtig gebloeid tot ver in de herfst, maar ik vond de struik nog wat te wild en door nu verder terug te snoeien hoop ik een mooiere compacte struik te krijgen.
Aangezien ik geen berg snoeiafval meer wil, heb ik dit keer alles gelijk klein geknipt in de kliko.
In de voortuin ligt nog steeds wat snoei-afval, maar is te overzien om binnenkort weg te werken.
Heerlijk gewerkt dus in de tuin en ik kijk net nog even naar buiten, naar de planten op de tuintafel om tot mijn zeer grote vreugde te zien, dat de kleine ridderspoor alweer opgekomen is. Bewaakt en beschermd met mijn leven ;), maar ik wist niet of hij weer zou opkomen, zo'n ielig plantje was het en is het ook nog steeds, maar het komt weer op!
Hier wil ik een grote pot vol van, al zal ik die op de tuintafel moeten houden, want slakken zijn er dol op, maar wat een prachtige, intense blauwe kleur!
Morgen en de komende dagen weer regen, dus pluk de dag en naar buiten!
Deze winter is veel te zacht, prettig voor de vorstgevoelige planten, maar ik zie ook, dat het een en ander al begint uit te lopen, wat eigenlijk nog niet zou moeten.
Ik wil voor de lente echt van start gaat, alles gesnoeid hebben en laat ik eerlijk zijn, echt verstand van snoeien heb ik niet en informatie op Internet is soms zo tegenstrijdig, dat ik het op "het gevoel" doe.
Van de vlinderstruik weet ik wel, dat deze pas eind maart, begin april gesnoeid mogen worden, net zoals de Caryopteris, die overigens wat teleurstellend gebloeid heeft.
Onlangs al begonnen met de afgestorven plantenresten weg te halen, planten die vanuit de grond weer opkomen en als die plantenresten weg zijn, ziet het er al wat minder mistroostig uit en is des te beter te zien, wanneer de eerste groeipuntjes weer boven de grond komen ;)
Vandaag daarmee verder gegaan, waarna ik uiteraard keek of er al wat te zien was bij de planten, die doorgaans vroeg boven de grond komen en hier en daar voel ik al wat stevige groeipunten in de aarde.
Maar goed, als ik zo bezig ben, schrik ik toch wel een beetje van de planten, die al wat uitlopen, wat nog niet zou mogen, het kan immers nog stevig gaan vriezen.
De vroege planten kunnen dat wel hebben, maar ik zag dat de clematis al behoorlijk aan het uitlopen was en deze maar gelijk teruggesnoeid op 40 cm, wat ook het snoei-advies is van deze soort.
Deze staat nu nog wat beschut achter de honing\meloen salie, dus het zal zo'n vaart niet lopen, dat de vorst de plant ernstig beschadigd, maar liever niet dat hij te hoog uitloopt.
In de zijtuin heb ik de fuchsia gesnoeid, vorig jaar al een eind teruggesnoeid, maar nog niet voldoende, dus nu weer een stuk verder terug en volgens mij ben ik daar bijtijds mee, want ook deze was volop aan het uitlopen.
Afgelopen jaar heeft hij prachtig gebloeid tot ver in de herfst, maar ik vond de struik nog wat te wild en door nu verder terug te snoeien hoop ik een mooiere compacte struik te krijgen.
Aangezien ik geen berg snoeiafval meer wil, heb ik dit keer alles gelijk klein geknipt in de kliko.
In de voortuin ligt nog steeds wat snoei-afval, maar is te overzien om binnenkort weg te werken.
Heerlijk gewerkt dus in de tuin en ik kijk net nog even naar buiten, naar de planten op de tuintafel om tot mijn zeer grote vreugde te zien, dat de kleine ridderspoor alweer opgekomen is. Bewaakt en beschermd met mijn leven ;), maar ik wist niet of hij weer zou opkomen, zo'n ielig plantje was het en is het ook nog steeds, maar het komt weer op!
Hier wil ik een grote pot vol van, al zal ik die op de tuintafel moeten houden, want slakken zijn er dol op, maar wat een prachtige, intense blauwe kleur!
Prachtig toch en ook deze plant bloeit heel lang door, mits je er steeds de zaaddoosjes uithaalt, nou, als hij weer mooi bloeit, laat ik toch wel wat zaaddoosjes rijpen om te kunnen zaaien voor een mooie volle pot.
En zo kan ik langzaamaan weer wat gaan genieten van de tuin, de planten en de werkzaamheden.
Zo heerlijk om mee bezig te zijn en het hoofd leeg te maken...
En zo kan ik langzaamaan weer wat gaan genieten van de tuin, de planten en de werkzaamheden.
Zo heerlijk om mee bezig te zijn en het hoofd leeg te maken...
Nieuwe tuinverhalen op een nieuwe pagina.... 27-1-2018
Sinds enkele weken was het een heidense klus om een stukje te schrijven en foto's plaatsen was al helemaal een klein drama.
Per foto kon ik zo ongeveer een kop koffie maken, eer ik weer een foto kon plaatsen.
Dat werkt dus niet en het was behoorlijk puzzelen, wat nu de oorzaak was om er uiteindelijk achter te komen, dat de pagina van Tuinverhalen te lang was geworden, want op andere pagina's werkte Weebly wel snel.
Maar ja, ik schreef dan ook al zo'n 6 jaar op die pagina en altijd foto's erbij, waarmee Weebly dan blijkbaar niet goed mee kan omgaan als ik weer een stukje wilde schrijven.
Nu ik een nieuwe pagina heb aangemaakt, is het euvel verholpen en werkt alles weer als vanouds.
Misschien moet ik per jaar een nieuwe pagina maken, wat waarschijnlijk ook wat overzichtelijker is dan een enorme lange lap met tekst en foto's, want wie heeft nu zin om helemaal tot het einde te scrollen?
Zelf onlangs gedaan en er leek geen einde aan te komen, als ik dat al vind, hoe zal een ander dat dan wel vinden?
Ook voor mezelf handiger om iets terug te zoeken van voorgaande jaren, het ene jaar bloeit iets mooier dan het andere jaar en planten in mijn tuin willen nog wel eens komen en gaan....
De lay-out heb ik toch weer terug moeten zetten naar een vorig thema, want er bleken nogal wat fouten in de bestanden te zitten, die ik onmogelijk kon oplossen. Jaren geleden schreef ik mijn website zelf met HTML en CSS, maar sinds ik op Weebly als webbouwer ben overgestapt is er veel veranderd in de werkwijze en ik heb nog wel iets van basiskennis, maar veel is ook weggezakt.
Ik heb de energie en concentratie niet meer om alle nieuwigheidjes op dat gebied eigen te maken, dus dan maar verder met Weebly, wat ik toch wel heel makkelijk vind werken.
Niet voor niets dat ik destijds zelf ben overgestapt op Weebly, nadat ik voor jongste dochter een webbouwer zocht, zodat ze zelf een website met foto's kon bijhouden.
Achteraf een tikkeltje spijt van, want met zelf schrijven had ik veel meer zeggenschap over mijn website, maar ik kan daar dus niet meer naar terug...
Ik heb gecontroleerd of een bezoeker van mijn site ook de traagheid ervaart, maar nee, het is alleen zo traag in de ontwerpmodus van de "oude" Tuinverhalen.
Om toch wat te eindigen met wat over de tuin vertellen:
De sneeuwklokjes en krokusjes groeien goed, maar de bloei duurt nog wel even, de zon schijnt nog steeds te weinig om tot volle glorie te komen, wat ook voor mezelf geldt, want wat verlang ik naar de echte lente met vooral veel zon om lekker weer in de tuin te kunnen werken!
Inmiddels maak ik wel weer bijna dagelijks een tuinrondje, want er zijn zeker al planten, die wat tot leven komen...
De hop laat de eerste groeipuntjes zien, evenals bieslook wat omhoog komt, het wordt allemaal weer nauwkeurig bekeken ;)
Twee foto's om te laten zien, in hoe grote getale in deze tuin de sneeuwklokjes en krokusjes bloeien....
Per foto kon ik zo ongeveer een kop koffie maken, eer ik weer een foto kon plaatsen.
Dat werkt dus niet en het was behoorlijk puzzelen, wat nu de oorzaak was om er uiteindelijk achter te komen, dat de pagina van Tuinverhalen te lang was geworden, want op andere pagina's werkte Weebly wel snel.
Maar ja, ik schreef dan ook al zo'n 6 jaar op die pagina en altijd foto's erbij, waarmee Weebly dan blijkbaar niet goed mee kan omgaan als ik weer een stukje wilde schrijven.
Nu ik een nieuwe pagina heb aangemaakt, is het euvel verholpen en werkt alles weer als vanouds.
Misschien moet ik per jaar een nieuwe pagina maken, wat waarschijnlijk ook wat overzichtelijker is dan een enorme lange lap met tekst en foto's, want wie heeft nu zin om helemaal tot het einde te scrollen?
Zelf onlangs gedaan en er leek geen einde aan te komen, als ik dat al vind, hoe zal een ander dat dan wel vinden?
Ook voor mezelf handiger om iets terug te zoeken van voorgaande jaren, het ene jaar bloeit iets mooier dan het andere jaar en planten in mijn tuin willen nog wel eens komen en gaan....
De lay-out heb ik toch weer terug moeten zetten naar een vorig thema, want er bleken nogal wat fouten in de bestanden te zitten, die ik onmogelijk kon oplossen. Jaren geleden schreef ik mijn website zelf met HTML en CSS, maar sinds ik op Weebly als webbouwer ben overgestapt is er veel veranderd in de werkwijze en ik heb nog wel iets van basiskennis, maar veel is ook weggezakt.
Ik heb de energie en concentratie niet meer om alle nieuwigheidjes op dat gebied eigen te maken, dus dan maar verder met Weebly, wat ik toch wel heel makkelijk vind werken.
Niet voor niets dat ik destijds zelf ben overgestapt op Weebly, nadat ik voor jongste dochter een webbouwer zocht, zodat ze zelf een website met foto's kon bijhouden.
Achteraf een tikkeltje spijt van, want met zelf schrijven had ik veel meer zeggenschap over mijn website, maar ik kan daar dus niet meer naar terug...
Ik heb gecontroleerd of een bezoeker van mijn site ook de traagheid ervaart, maar nee, het is alleen zo traag in de ontwerpmodus van de "oude" Tuinverhalen.
Om toch wat te eindigen met wat over de tuin vertellen:
De sneeuwklokjes en krokusjes groeien goed, maar de bloei duurt nog wel even, de zon schijnt nog steeds te weinig om tot volle glorie te komen, wat ook voor mezelf geldt, want wat verlang ik naar de echte lente met vooral veel zon om lekker weer in de tuin te kunnen werken!
Inmiddels maak ik wel weer bijna dagelijks een tuinrondje, want er zijn zeker al planten, die wat tot leven komen...
De hop laat de eerste groeipuntjes zien, evenals bieslook wat omhoog komt, het wordt allemaal weer nauwkeurig bekeken ;)
Twee foto's om te laten zien, in hoe grote getale in deze tuin de sneeuwklokjes en krokusjes bloeien....